Αντώνης Καρπετόπουλος: Μια ιταλική καταστροφή

Η αποτυχία των ιταλικών ομάδων στο Τσάμπιονς λιγκ ολοκληρώθηκε την Τετάρτη καθώς μετά τις απογοητεύσεις που πρόσφεραν στο κοινό τους η Μίλαν και η Αταλάντα, κατάφερε και η Γιουβέντους να αποκλειστεί αυτή χάνοντας εκτός έδρας από την PSV που κυριάρχησε στο δεύτερο ημίχρονο και πήρε την πρόκριση στην παράταση. Η «Γιούβε» για να στηρίξει το σχέδιο του κόουτς Τιάγκο Μότα ξόδεψε σχεδόν 250 εκατομμύρια ευρώ από το καλοκαίρι μέχρι τώρα στο μεταγραφικό παζάρι (με περισσότερα από 100 να έχουν συγκεντρωθεί από πωλήσεις). Ήδη στην Ιταλία αναρωτιούνται αν θα υπάρχει στον πάγκο της Γιουβέντους του χρόνου.

Tι έχουν πάθει οι Ιταλοί; Πολλά και διάφορα. Το πιο σημαντικό είναι ότι δυσκολεύονται να βρουν μια κάποια συνέπεια και μια κάποια συνέχεια. Ξεκίνησαν την σεζόν με πέντε ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ: ήταν πολλές. Έχασαν γρήγορα την Μπολόνια που ολοκλήρωσε την League Phase με μια μόνο νίκη: της συγχωρέθηκαν οι μέτριες εμφανίσεις λόγω έλλειψης πείρας. Στην πραγματικότητα η Μπολόνια πλήρωσε το ότι πούλησε τους καλύτερους παίκτες της ομάδας – αυτούς που την έβγαλαν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι Ιταλοί όλα τα τελευταία χρόνια αγαπούν τις πωλήσεις λίγο περισσότερο από τις επιτυχίες.

Τριπλός:

Η αλήθεια είναι πως όποιος τους παρακολουθεί καταλάβαινε πως ο τριπλός αποκλεισμός πλησίαζε. Όλοι, συμπεριλαμβανομένου του Τύπου θεωρούσε εύκολες τις κληρώσεις που είχαν η Μίλαν, η Γιουβέντους και η Αταλάντα, μόνο και μόνο επειδή αντιμετώπιζαν ομάδες από την ολλανδική και την βελγική λίγκα με μπάτζετ μικρότερα. Οι ίδιοι που όταν παίζουν με την Ρεάλ Μαδρίτης και την Λίβερπουλ λένε πως τα μπάτζετ δεν παίζουν ρόλο, όταν αγωνίζονται με ομάδες από πρωταθλήματα κατώτερα μεγαλοπιάνονται. Το γεγονός ότι η Μίλαν και η Γιούβε ξόδεψαν χρήματα και στις μεταγραφές του Ιανουαρίου μεγάλωσε αυτό τον μεγαλοϊδεατισμό τους. Έτσι βρέθηκαν να παίζουν με αντιπάλους που τρέχουν περισσότερο, που παίζουν καλύτερα στην επίθεση, βγάζουν καλούς νεαρούς παίκτες που τους είναι ελάχιστα γνωστοί αλλά έχουν πάντα μεγάλο κίνητρο ή με κάποιους πολύ παλιούς γνωστούς (όπως ο Πέρισιτς) που τους ξέρουν και δεν τους φοβούνται. Οι Ιταλοί όταν προσεγγίζουν λάθος την δυσκολία μπλέκουν απόλυτα.

Μπέργκαμο:

Αυτό συνέβη πριν από τη Γιούβε και με τη Μίλαν και την Αταλάντα, που αποκλείστηκαν μετά την εντός έδρας αναμέτρηση. Για τους δύο αποκλεισμούς ο ιταλικός Τύπος βρήκε ειδικούς ενόχους: ο Τούρκος διαιτητής που έδωσε το ανύπαρκτο πέναλτι που επέτρεψε στη Μπριζ να κερδίσει στο πρώτο παιχνίδι την Αταλάντα, η ασυγχώρητη αποβολή με δυο κίτρινες του Τεό Ερναντέζ που βάρυνε την αποστολή της Μίλαν είναι ωραίοι ένοχοι. Αλλά αυτά τα επεισόδια δεν θα κόστιζαν αν υπήρχε πιο μεγάλη σοβαρότητα. Η πραγματικότητα είναι ότι η Μίλαν του Κονσεϊσάο, παρά τις σημαντικές επενδύσεις τον Ιανουάριο, εξακολουθεί να είναι ένα μπερδεμένο σύνολο, χωρίς ξεκάθαρο παιχνίδι και χωρίς αγωνιστική ταυτότητα. Όπως δεν ήταν όλα τα λάθη του Φονσέκα πριν, δεν φταίει ο Κονσεϊσάο τώρα αλλά ακριβώς επειδή είχαν δημιουργηθεί υπεραισιόδοξες προβλέψεις δεν αποκλείεται να την πληρώσει κι αυτός ο Πορτογάλος προπονητή, η πρόσληψη του οποίου δεν έχει φέρει τίποτα καινούργιο: η κατάκτηση του ιταλικού Super Cup δεν φαίνεται να έφερε κανένα ιδιαίτερο όφελος – η Μίλαν έχει πάντα προβλήματα εμπιστοσύνης στον εαυτό της. Το να συνεχίσει ο Κονσεϊσάο μετά το τέλος της σεζόν μετά από αυτό τον αποκλεισμό φαίνεται απίθανο αν δεν βγάλει την Μίλαν  στο Τσάμπιονς λιγκ. Η αποτυχία να φτάσει στη φάση των 16 σηματοδοτεί επίσης το «game over» για αρκετούς παίκτες, ξεκινώντας από τον προαναφερθέντα ένοχο Ερναντέζ, συνεχίζοντας με τον πολυδιαφημισμένο Λεάο και άλλους πολλούς και εξίσου απογοητευτικούς.

Τέλος:

Νομίζω πως πιο πολύ από τους αποκλεισμούς της «Γιούβε» και της Μίλαν που συζητήθηκαν στην Ευρώπη λόγω των ονομάτων των ομάδων, αυτός της Αταλάντα σόκαρε τους ίδιους τους Ιταλούς περισσότερο. Καμάρωναν για αυτή μετά την κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ και την παρουσίαζαν ως την πιο ευρωπαϊκή από τις ομάδες τους για το πιεστικό, οργανωμένο και επιθετικό παιχνίδι της. Η «Γκαζέτα» έγραψε πως έλιωσε σαν σοκολάτα στο κρύο! Κάποια στιγμή μετά το σερί των έντεκα συνεχόμενων νικών στο Καμπιονάτο, (εντυπωσιακότερη από τις οποίες ήταν το 0-3 του Μαραντόνα επί της Νάπολι), οι πιθανότητες για κατάκτηση του πρωταθλήματος είχαν αυξηθεί εντυπωσιακά. Και ο ίδιος ο Γκασπερίνι, βλέποντας τον Ρετέγκι να σκοράρει συνεχώς, άρχισε ανοιχτά να συζητάει το ενδεχόμενο. Όμως μια ομάδα δεν μπορεί να τρέχει τόσο πολύ ένα ολόκληρο χρόνο. Στα 12 τελευταία ματς η Αταλάντα έχει 3 νίκες, 5 ισοπαλίες και 4 ήττες, αποτελέσματα που καθιστούν ένα αποκλεισμό από το Τσάμπιονς λιγκ λογικό. Η τρίτη θέση στο πρωτάθλημα αυτή τη στιγμή εγγυάται τουλάχιστον την επιστροφή στην διοργάνωση και του χρόνου. Αλλά αυτή τη φορά δεν μοιάζει δεδομένο ότι ο Γκασπερίνι θα συνεχίσει και του χρόνου στο Μπέργκαμο, ειδικά αν αυτός και ο σύλλογος συμφωνούν ότι ο εξαιρετικός κύκλος έφτασε στο τέλος του.

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News