Ο Γιώτης Τσαλουχίδης στο sportday.gr: «Ο Ολυμπιακός πρέπει να δείξει ότι είναι το φαβορί - Η ιστορία που γράφει ο κ. Μαρινάκης, δε θα σβήσει ποτέ»

Ολυμπιακός και ΟΦΗ διασταυρώνουν τα ξίφη τους στον μεγάλο τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, σε μια αναμέτρηση που ξυπνάει μνήμες του παρελθόντος. Υπάρχουν αγώνες που περνούν και άλλοι που μένουν. Κάποιοι καταγράφονται απλώς στην στατιστική και άλλοι χαράσσονται στην μνήμη του κόσμου για πάντα. Δεν υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο για το πως μια αναμέτρηση κατατάσσεται στην δεύτερη κατηγορία, πάντως ο τελικός του 1990 έχει σίγουρα μια θέση εκεί.

Σε ένα ΟΑΚΑ ηλεκτρισμένο, γεμάτο φωνές και προσδοκίες η ομάδα του Ολυμπιακού κατάφερε να σηκώσει μια κούπα-εισιτήριο, «εισιτήριο» για την έξοδο από την… μαύρη ζώνη, τα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια».

Ο Γιώτης Τσαλουχίδης φόρεσε τον μανδύα του ήρωα, σκόραρε δυο γκολ, «κατάπιε» αμέτρητα χιλιόμετρα και σήκωσε στον ουρανό το τρόπαιο, μαζί με τους χιλιάδες φίλους του Ολυμπιακού, που σπαρταρούσαν από χαρά και δικαίωση.

Σήμερα 35 χρόνια μετά η μοίρα φέρνει ξανά την Κρήτη και τον Πειραιά αντιμέτωπους, και ο πρώην μέσος του Ολυμπιακού, γυρνά το χρόνο πίσω και ξετυλίγει τις προσωπικές του εμπειρίες μιλώντας όχι απλά για έναν αγώνα αλλά για το τι σημαίνει να είσαι παρών σε μια στιγμή που γίνεται ιστορία.

Τι αναμνήσεις-εικόνες σας «ξυπνάει» το γεγονός ότι Ολυμπιακός και ΟΦΗ ξανασυναντιούνται στον τελικό;

«Είναι σημαντικό ότι γίνεται μετά από τόσα χρόνια στο ίδιο γήπεδο, την ίδια ημερομηνία και οι ίδιες ομάδες. Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Τρία πράγματα ταυτόχρονα. Σίγουρα φέρνει αναμνήσεις του παρελθόντος, ευχάριστες φυσικά γιατί είχαμε κατακτήσει και το Κύπελλο. Ήταν ένα παιχνίδι πολύ καλό, και ο ΟΦΗ ήταν πολύ καλός. Είχαμε προηγηθεί με 2-0, μας το είχαν γυρίσει σε 2-2 και μετά το παιχνίδι έγινε λίγο αμφίρροπο, μπορώ να ομολογήσω. Ο ΟΦΗ είχε πολύ καλή ομάδα με τον Γκέραρντ, τον τεράστιο Γκέραρντ… αλλά ευτυχήσαμε να πετύχουμε άλλα δύο γκολ και να πάρουμε την νίκη και το τρόπαιο. Ήταν για εμάς κάτι πολύ σημαντικό γιατί όταν ήρθαμε στον Ολυμπιακό, ξεκινήσαμε το 87′-88′, με διοίκηση Κοσκωτά, έγιναν τα σκάνδαλα, είχαμε μια ομάδα την οποία την ζήλευε ακόμη και ο αντίπαλος γιατί όλοι οι παίκτες σκοράρανε, υπήρχε πολλή ποιότητα αλλά δυστυχώς πέσαμε στα δύσκολα διοικητικά χρόνια με Κοσκωτά, μετά με Σαλιαρέλη και οι Μπανασάκιδες ακόμη».

«Σίγουρα το Κύπελλο που πήραμε τότε, επειδή πραγματικά το πήραμε στο γήπεδο, δεν το πήραμε διαφορετικά, όπως και χάσαμε πρωταθλήματα που δεν τα χάσαμε αγνωιστικά, αλλά με άλλους τρόπους… για εμάς ήταν μια ηθική ικανοποίηση, για όλο αυτό που είχαμε χάσει τόσα χρόνια που ήμασταν στον Ολυμπιακό. Το Κύπελλο του 90′ για εμένα αντιστοιχεί με πολλά Κύπελλα, όταν δεν έχεις μια διοίκηση που να σε προστατεύει, δεν είναι εύκολο να προχωρήσεις και να έχεις επιτυχίες. Για εμένα ήταν η  πρώτη επιτυχία, πολύ σημαντική. Ο Ντέταρι και εγώ είχαμε βάλει από δύο γκολ και όταν συνεισφέρεις εκτός από την αγωνιστική σου προσπάθεια και με καθοριστικά γκολ, νιώθεις μεγάλη ικανοποίηση και χαρά, γιατί πέτυχες ένα στόχο μεγάλο σε μια ομάδα μεγάλη, όπως είναι ο Ολυμπιακός και έδωσες χαρά στον κόσμο του που είναι τόσο δυναμικός όσα χρόνια και αν περάσουν».

Αν συγκρίνετε τις δύο ομάδες του Ολυμπιακού, του 90′ και την τωρινή, τι κοινά και τι διαφορές θα βρίσκατε στην φιλοσοφία και την δυναμική; 

«Ο Ολυμπιακός εκείνα τα χρόνια ήταν πάρα πολύ δυνατός, είχε πολύ καλούς παίκτες, από που να ξεκινήσεις και που να σταματήσεις… αν ξεκινήσουμε από τον Ντέταρι μετά πάμε και οι υπόλοιποι μαζί. Από την άλλη μεριά ήταν ο ΟΦΗ, είχε πολύ καλούς παίκτες και έναν προπονητή πολύ καλό. Μην ξεχνάμε ότι ο ΟΦΗ έβγαινε και στην Ευρώπη, ήταν λοιπόν ένα παιχνίδι δύσκολο αλλά επειδή είχαμε την ποιότητα να ξεπερνάμε κάθε εμπόδιο καταφέραμε να φτάσουμε στον τίτλο. Και ο ΟΦΗ σκόραρε, αλλά και τότε ακόμα δεχόταν πιο εύκολα γκολ, έβαζε αλλά δεχόταν κιόλας. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο σφιχτός, πιο δυνατός στην άμυνά του και έτσι πήρε την νίκη».

«Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός ο τωρινός είναι πιο ευρωπαϊκή ομάδα, με τα τόσα χρόνια που συμμετέχει στο Τσάμπιονς Λίγκ και τις τόσες επιτυχίες, μην ξεχνάμε το Κόνφερενς Λίγκ, που γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία και δε θα σβήσει ποτέ, και για τον κ. Μαρινάκη, τον προπονητή της ομάδας (Μεντιλίμπαρ) και τον κόσμο φυσικά. Πέρασε και μέσα από δύσκολές προκρίσεις όπως με την Άστον Βίλα και την Φενέρμπαχτσε και τους κέρδισε με τρομερά παιχνίδια, ιδιαίτερα την Άστον Βίλα! Βλέπουμε έναν διαφορετικό Ολυμπιακό πλέον, μια ομάδα του Μεντιλίμπαρ, αλλά και μια ομάδα που έχει ένα πρόεδρο ο οποίος γράφει την δική του ιστορία με χρυσά γράμματα και δεν θα σβήσει ποτέ, όσοι πρόεδροι και αν περάσουν, όλοι προσφέρανε, όμως η επιτυχία του κ. Μαρινάκη είναι μοναδική και δεν ξέρω αν μπορεί να ξαναγίνει, όπως έχει γίνει βέβαια μου δείχνει ότι μπορεί να επαναληφθεί αυτό από τον Ολυμπιακό, έχει αποκτήσει εμπειρία τόσων χρόνων. Από την άλλη μεριά ο ΟΦΗ είχε πολλά προβλήματα πολλά χρόνια, ο κ. Μπούσης έβαλε τάξη και σειρά στην ομάδα, βλέπω μια ομάδα που είναι σοβαρή, όλα της τα παιχνίδια, τα παλεύει, κάποια τα χάνει σε συγκυρίες, πιστεύω. Πρέπει να προσέξει την άμυνά του περισσότερο, επιθετικά είναι πολύ καλός».

«Ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι καλύτερος αλλά είναι ένα παιχνίδι τελικός και στους τελικούς πολλές φορές κρύβονται εκπλήξεις. Φυσικά δεν εύχομαι να υπάρξει έκπληξη, αντιλαμβάνεστε με ποιον είμαι… (γέλια). Να γίνει ένα καλό παιχνίδι και να το ευχαριστηθεί ο κόσμος. Ο τελικός είναι ένας θεσμός που γίνεται η ολοκλήρωση όλης της σεζόν, εύχομαι να είναι αίσια και να ξεκινήσουν όλοι για την επόμενη μετά». 

Επειδή, όπως είπατε, είχατε πετύχει δύο γκολ και ήσασταν από τους πρωταγωνιστές του τελικού, τι προετοιμασία πνευματική και αγωνιστική κάνατε για να φτάσετε σε αυτήν την απόδοση; Τι πρέπει να κάνει ένας παίκτης αντίστοιχα για να πετύχει μια τέτοια εμφάνιση; 

«Πάντα σε κάθε παιχνίδι προετοιμαζόμουνα και πριν κάνει το ζέσταμα η ομάδα, το ένιωθα το παιχνίδι πριν ακόμη ξεκινήσει, είχα στο μυαλό μου το γήπεδο…, προετοιμάζεται πάντα ένας ποδοσφαιριστής που περιμένει το παιχνίδι. Ο κόσμος διψούσε για τον τίτλο, είχαμε αδικηθεί πάρα πολύ, από πολλά πράγματα όπως τα είχα προαναφέρει. Είχαμε καλή ομάδα αλλά δεν μας αφήνανε να πάρουμε πρωτάθλημα, όπως ακριβώς το λέω. Το παιχνίδι αυτό το περιμέναμε πάρα πολύ, ήταν μια εξιλέωση και μια προσωπική ικανοποίηση. Ήταν πάντα ένα κίνητρο όταν έπαιζα να προσφέρω στην ομάδα μου και να προσφέρω νίκες, με γκολ καθοριστικά και όχι στο 3-0 ή στο 4-0. Ήταν πάντα στο νικητήριο, το είχα από την Βέροια ακόμα, αυτό σαν στοιχείο και συνεχίστηκε και στον Ολυμπιακό. Δεν είναι τυχαίο ότι δύο χρόνια και στην Βέροια και στον Ολυμπιακό βγήκα στους πρώτους σκόρερ της ομάδας, ως αμυντικό χαφ. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι το Κύπελλο το πήρα εγώ, το πήρε όλη η ομάδα και η προσπάθεια όλων των παικτών, ο Ντέταρι έβαλε άλλα δύο γκολ… όλοι βοήθησαν. Αξίζει ακόμη και μετά από τόσα χρόνια, ένα μεγάλο μπράβο, όλα τα παιδιά περάσαμε δύσκολα χρόνια αλλά ήμασταν κοντά στην ομάδα, δεν φύγαμε ποτέ, όποια δελεαστική πρόταση και αν υπήρχε. Στα δύσκολα δένεσαι με την ομάδα. Υπήρξαν προτάσεις πολύ δυνατές και μεγαλύτερες από τον Ολυμπιακό, αλλά προτίμησα να μείνω στην ομάδα από το να φύγω».

Ποιος μπορεί το Σάββατο να είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής και να κάνει μια εμφάνιση αντίστοιχη με την δική σας;

«Δύο είναι οι παίκτες-μεγάλα ονόματα, ο Ελ Καμπί που βάζει τα γκολ και ο Τσικίνιο…Μάλλον τρείς είναι… αυτός που μου έχει κάνει εντύπωση όχι μόνο στο αγωνιστικό αλλά και στην σοβαρότητά του, είναι ο Τζολάκης. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Να δώσουμε και ένα μεγάλο μπράβο στον Ρέτσο, πέρασε μια δύσκολη στιγμή ποδοσφαιρική, δέχθηκε κριτική αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο, υπάρχει η κριτική αλλά για αυτό είσαι στον Ολυμπιακό, σου κάνει πιο δυνατό το στομάχι και αντέχεις. Όχι μόνο άντεξε (ο Ρέτσος), αλλά είχε μάλιστα και μια πολύ καλή παρουσία αρχηγού. Για τον Μουζακίτη και τον Κωστούλα δεν συζητάμε… τα παιδιά αυτά είναι χαρισματικά, εύχομαι να είναι πάντα γερά. Ο Ολυμπιακός είναι πλήρης έχει ξεφύγει επίπεδο. 

Πόσο ψηλά τοποθετείτε την κατάκτηση του Κυπέλλου του 90′, στην καριέρα σας; 

«Ήταν η πρώτη μου κατάκτηση, είχαμε υποστεί μεγάλες αδικίες αγωνιστικές, δεν θέλω να αναφέρω τι γινόταν… είναι περασμένα. Το Κύπελλο ήταν η μεγαλύτερή μου χαρά γιατί συμμετείχα και στα γκολ, αυτό με έκανε ακόμη πιο ευτυχισμένο. Ήταν η μεγαλύτερη δικαίωση για εμένα. Ήταν άδικο και κρίμα που αυτή η ομάδα, όχι δεν κατάφερε να πάρει πρωτάθλημα… δεν της το επέτρεψαν».

Ποια ήταν η σχέση σας με τον κόσμο του Ολυμπιακού εκείνα τα χρόνια;

«Μεγάλη αγάπη, ο κόσμος ήταν πολύ κοντά. Όταν είσαι πρωταγωνιστής σε κάθε αγωνιστική, όχι μόνο στο Κύπελλο και πετυχαίνεις γκολ κρίσιμα στο πρωτάθλημα, αυτά μένουν στην μνήμη των φιλάθλων και εκλαμβάνεις μια αγάπη. Τα γκολ είναι αυτά που δίνουν την χαρά, την ευτυχία τις νίκες και τα Κύπελλα, αν δε πετύχεις γκολ δεν μπορείς να τα πάρεις. Ο κόσμος με αγάπησε, αλλά θέλω να πω και κάτι ακόμα, πολύ πιο σημαντικό από όλα. Αυτό είναι το ήθος. Όταν τελειώνεις το ποδόσφαιρο και έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια, βλέπω την αγάπη του κόσμου όχι μόνο από τον κόσμο του Ολυμπιακού, αλλά και από τον Παναθηναϊκό, από την ΑΕΚ, που σε βρίσκουν στο δρόμο και σε σέβονται γιατί δε προκάλεσες ποτέ… αυτό είναι η καλύτερη δικαίωση προσωπικά για εμένα». 

Για τον Μεντιλίμπαρ: 

«Δεν θα ξεχαστεί ποτέ, έχει μπει στην ιστορία του Ολυμπιακού, όσες γενιές και αν έρθουν. Όπως και ο κ. Μαρινάκης φυσικά. Για εμένα πέρασαν και άλλοι μεγάλοι πρόεδροι, αλλά εκείνος άφησε την σφραγίδα του και το εκτόπισμά του. Είναι ένας άνθρωπος που από την αγάπη του στον Ολυμπιακό κάνει τα πάντα για να τα καταφέρει. Μην ξεχνάμε ότι έκανε την ομάδα γύρω στα 100 εκατ. στα δύσκολα χρόνια, που ήταν η κρίση».

Μια πρόβλεψη για τον τελικό;

«Δεν θέλω να πω σκορ για να μην υποτιμήσω τον ΟΦΗ, γιατί θα έρθει να παίξει για να κερδίσει. Σίγουρα έχω παίξει στον Ολυμπιακό και θέλω να κερδίσει αυτός. Είναι σίγουρα φαβορί αλλά πρέπει να το δείξει και στο γήπεδο».

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News