Μονακό-Φενέρμπαχτσε: Ο Σάρας είναι πια ώριμος, απ' τον Σπανούλη έλειπε ένας... Kill Bill!

Ο Σάρας Γιασικεβίτσιους έγινε για ακόμα μία φορά ο σταρ της ομάδας που κατακτά τη EuroLeague, νικώντας μια Μονακό που έχει… χίλιους λόγους να λέγεται «του Σπανούλη».

Αλλες χρονιές θα λέγαμε πως αυτός ο τελικός είχε ελληνικό ενδιαφέρον. Φέτος… δεν τολμήσαμε, αφού στον ημιτελικό αποχαιρέτησαν τη διοργάνωση οι δύο σύλλογοι που φιλοδοξούσαν να προκαλέσουν βραχυκύκλωμα στη χώρα.

Εντέλει την Κυριακή Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός τέθηκαν αντιμέτωποι, όμως έξω ο ήλιος… έφεγγε, έστω και καλυμμένος από τα πυκνά σύννεφα που εξέφραζαν τέλεια τη μιζέρια του ελληνικού μπάσκετ την Κυριακή. Φως στο σκοτάδι ήταν η παρουσία ενός συν δύο συμπατριωτών με τη φανέλα της Μονακό στον μεγάλο τελικό: ο Βασίλης Σπανούλης (και φυσικά οι βοηθοί του), μαζί με τον Νικ Καλάθη και τον Γιώργο Παπαγιάννη. 

Το μοτίβο συνεχίστηκε και σε μία πραγματική… σκυλομαχία, οι Ελληνες ηττήθηκαν. Ο Βασίλης Σπανούλης είναι μύθος, έχει κάνει ένα αδιανόητο ξεκίνημα στην προπονητική του καριέρα, όμως μάλλον θα ήταν… too much αν έπαιρνε την Ευρωλίγκα με την άσημη Μονακό στο πρώτο του εξάμηνο στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο. 

Στη σειρά προτεραιίτητας ήταν μπροστά ο καλός του φίλος, Σάρας Γιασικεβίτσιους, που δίκαια κατέκτησε την Ευρώπη για πρώτη φορά στην καριέρα του. Είναι ένας καλός προπονητής, που έχει προφανώς εξελιχθεί και φέτος παρουσίασε την πιο ώριμη βερζιόν ομάδας του. Ο ίδιος, πρώτος απ’ όλους, είναι πιο ώριμος. 

Φυσιολογικά πιο ώριμος κι από τον Βασίλη Σπανούλη, που δικαίως αποθεώθηκε από το ελληνικό κοινό για την πρόκρισή του στον τελικό. Την πήρε με καλό κοουτσάρισμα και με τον χαρακτήρα… ενός Κιλ Μπιλ. Αν στον τελικό, όμως, δεν ηγούταν της Μονακό, αλλά του Ολυμπιακού, και η εξέλιξη ήταν ακριβώς η ίδια, τα κοινωνικά δίκτυα θα είχαν γεμίσει μέσα σε λίγα λεπτά με σφοδρή κριτική και σχόλια για το πόσο άργησε να αντικαταστήσει τους τραγικά αρνητικούς Λόιντ και Οκόμπο. Τώρα είναι… πρόβλημα των Μονεγάσκων. Οσων, τέλος πάντων, του ενδιαφέρει. 

Η Μονακό δεν κατάφερε να πάρει πολλά από πολλούς. Ο Ντιαλό σε κάνει να… απορείς πως χάθηκε μέσα από τα πόδια μας, όμως οι υπόλοιποι δεν πέρασαν -επιθετικά- πάνω από τον πήχη.

Αναζητούταν ηγέτης, όμως… «μαλάκα, το χειρότερο είναι ότι δεν έχουμε τη μπάλα στα χέρια».

Ο Βασίλης Σπανούλης δε φορούσε σορτσάκι, αλλά γραβάτα. Κι ο Μάικ Τζέιμς είναι σπουδαίος, αλλά δεν είναι ο προπονητής του. Ιδιαίτερα στο σημαντικότερο παιχνίδι της καριέρας του.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News