Σταύρος Γεωργακόπουλος: Κάποιες διδακτικές ιστορίες μεταγραφών

Οσο τρελό κι απρόβλεπτο είναι το παζάρι των μεταγραφών, έχει τους δικούς του άγραφους κανόνες που συνήθως τηρούν οι άνθρωποι των ομάδων, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Για να μην παρανοήσουμε, λοιπόν, από Μάη μήνα, καλό είναι να σκεφτούμε πως ανεξάρτητα με τα ονόματα που κυκλοφορούν δεξιά κι αριστερά σε καθημερινή βάση, αυτό το διάστημα οι σύλλογοι με δύο πράγματα ασχολούνται κυρίως: Πρώτον με τις ανανεώσεις των συμβολαίων που λήγουν ή μπαίνουν στην τελευταία χρονιά της ισχύς τους και δεύτερον με οτιδήποτε καλό μπορούν να… τσιμπήσουν από την αγορά των ελεύθερων.

Οπως ακριβώς, δηλαδή, κινήθηκε ο Ολυμπιακός εδώ και μερικές ημέρες. Ανανεώθηκε το συμβόλαιο του Μπιανκόν, του Ντάνι Γκαρθία, στη διάρκεια της σεζόν έγινε το ίδιο και με Τζολάκη, Μουζακίτη, Κωστούλα, ενώ προχώρησε με συνοπτικές διαδικασίες από τη στιγμή που δεν ήθελε να περιμένει και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής, η μεταγραφή του Ρεμί Καμπελά.

Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, αν σκάσει κι άλλη προσθήκη μέσα στον Ιούνιο κατά πάσα πιθανότητα θα αφορά παίκτη που δεν δεσμεύεται με συμβόλαιο (π.χ. Σούσο), ή παίκτη που θα έρθει -ή θα συνεχίσει (π.χ. Κάρμο)- με μορφή δανεισμού. Στη συνέχεια, θα υπάρξουν κάποιες αγορές με χρήματα που δεν ξεφεύγουν από το μπάτζετ μιας ελληνικής ομάδας, έστω κι αν ο Ολυμπιακός έχει το δικό του ταβάνι, μέχρι να μπούμε στον Αύγουστο όπου εκεί θα υπάρξουν… μπαμ.

Είναι πολύ λογικό για περιπτώσεις όπως του Χιλ που από την Τότεναμ έπαιξε δανεικός στη Τζιρόνα, ο Ολυμπιακός να μείνει στην παρούσα φάση σε ρόλο παρατηρητή, να απλώσει τα δίχτυα του και να περιμένει τις πιθανές εξελίξεις. Αν βρεθεί ομάδα να πάει να ακουμπήσει τα 12 ή 15 «χαρτιά» που θέλουν οι «πετεινοί» για να παραχωρήσουν τον Ισπανό εξτρέμ, θα ισχύσει η γνωστή παροιμία «υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές…».

Προχθές για παράδειγμα κυκλοφόρησε ένα άλλο όνομα από την Αγγλία με… καταγωγή από την Ιβηρική. Αναφέρομαι στο σενάριο που ανέδειξε Τούρκος ρεπόρτερ, σύμφωνα με το οποίο οι νταμπλούχοι Ελλάδας είναι μεταξύ των ομάδων που έχουν εστιάσει στον Μπόρχα Σάινθ της Νόριτς. Κι εδώ το αντάλλαγμα φεύγει ψηλά, αν λάβουμε ως σοβαρή την πληροφορία ότι ο Βάσκος εξτρέμ κοστολογείται με ένα ποσό μεταξύ 8-9 εκατομμυρίων. Ακόμη κι αν υπάρχει πρόθεση να φτάσουν τόσο ψηλά οι αρμόδιοι του συλλόγου, λόγω και του μεγάλου δέλεαρ της παρουσίας στο επόμενο Champions League, τόσο χρήματα θα βγουν από το ταμείο μόνο αν προκύψει κάποια τοπ περίπτωση. Και σε αυτό υπάρχει λογική. Οταν σκοπεύεις να σπρώξεις ένα τόσο μεγάλο -για τα ελληνικά δεδομένα- ποσό, πρέπει να εξετάσεις που είναι πιο σίγουρη η επένδυση. Δεν πας Ιούνιο μήνα να δώσεις τόσα χρήματα για τον Μπόρχα Σάινθ, όταν με αυτό το ποσό ενδέχεται στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου να παίρνεις τον… Χιλ!

Τον περασμένο Γενάρη, όσο η υπόθεση Αντονι ήταν πάνω στο τραπέζι, ο Ολυμπιακός έκανε τη μία υπέρβαση πίσω από την άλλη για να πείσει τον Βραζιλιάνο διεθνή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Προσέξτε, μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που τελικά προτίμησε να πάει στη Μπέτις για να την οδηγήσει στον τελικό του Europa League. Θεωρώ δεδομένο ότι αν ο συγκεκριμένος έλεγε «ναι», ο Μαρινάκης δεν θα σταματούσε μέχρι να τον ψήσει και να τον φέρει στον Πειραιά. Ο Αντονί, όμως, είναι τοπ κλας παίκτης και το νέο πρόσωπο που επανέφερε στη «σελεσάο» ο Κάρλο Αντσελότι, με το πού ανέλαβε καθήκοντα Ομοσπονδιακού.

Σύμφωνα, λοιπόν, με όλα τα παραπάνω, τελικά αυτό που ισχύει είναι το πόσο κοστολογεί έναν ποδοσφαιριστή το κάθε κλαμπ. Αν είχε έρθει ο Αντονι, με το πού επέστρεψε στην Εθνική θα είχε διπλασιάσει την αξία του. Και μιλάμε για έναν Βραζιλιάνο διεθνή εξτρέμ 25 ετών. Ούτε 30, ούτε 35. Καλό είναι, λοιπόν, να βάζουμε πάντα στην εξίσωση τις ανάγκες της ομάδας, το τι θέλει ο Μεντιλίμπαρ και ποιος μπορεί να κάνει γκελ του προέδρου για να δώσει τη σχετική εντολή υπέρβασης.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News