Υπεράνω Όλων: Ρε, μπας και παίζουμε εμείς προκριματικά;

Και εξτρέμ έκλεισε ο Ολυμπιακός και άμεσα μεταβαίνει για το δεύτερο στάδιο της προετοιμασίας στην Ολλανδία. Στους περισσότερους το όνομα Γκαμπριέλ Στρεφέζα δεν λέει τίποτε. Όσοι ασχολούνται με το Καμπιονάτο όμως ξέρουν ότι πρόκειται για μια «έξυπνη βόμβα», εξ ου και τα πολλά εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για την αγορά του. Πολλά για το ελληνικό πρωτάθλημα , όχι όμως για αυτά που σπαταλούνται στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Ένας ακόμη «υδραυλικός» με τις ευλογίες του Μεντιλίμπαρ ήρθε το λιμάνι να συνθέσει μαζί με τον Πνευμονίδη, τον Ζέλσον και το «κερασάκι» στην τούρτα που θα έρθει τον Αύγουστο τα άκρα της επίθεσης του Ολυμπιακού. Χρειάστηκε η προεδρική παρέμβαση για να κλείσει η μεταγραφή άμεσα, χωρίς την καθυστέρηση που υπήρχε στο θέμα του Αντίνο και αποτελεί συχνό φαινόμενο στις μεταγραφές από τη Λατινική Αμερική.

Πλέον μπορεί ο Ολυμπιακός με πλήρη ηρεμία να «δουλέψει» τις δύο μεταγραφές που του λείπουν από το ρόστερ , μέσα από την «δεξαμενή» παιχτών που έχει ξεχωρίσει. Γιατί αυτή είναι η δουλειά του σκάουτινγκ. Να παρακολουθείς παίχτες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ανεξαρτήτως ονόματος και ηλικίας, που ταιριάζουν στα θέλω του προπονητή. Να υπάρχουν πάντα εναλλακτικές λύσεις αν στραβώσει κάποια περίπτωση. Να ξέρει μέχρι που μπορεί να φτάσει την προσφορά του για την πραγματοποίηση της.

Το γεγονός ότι κάποιοι παίκτες δεν προσαρμόζονται δεν σημαίνει αποτυχία του σκάουτινγκ. Υπάρχουν παίχτες που παλεύουν να αποδείξουν την αξία τους και την εμπιστοσύνη που τους έδειξαν , υπάρχουν και οι άλλοι που απογοητεύονται αν δεν βρουν θέση βασικού η δεν τους βγαίνει τίποτε μέσα στο γήπεδο και δεν σηκώνουν κεφάλι. Έχουν έρθει ονόματα που έγιναν σύνθημα στα χείλη των οπαδών και ονόματα που ήρθαν για την σύνταξη.

Όλες οι μεταγραφές είναι ρίσκο. Ο Ολυμπιακός όμως έχει την πολυτέλεια της ηρεμίας σε κάθε του κίνηση. Δεν έχει 16 χρόνια συνεχόμενα χωρίς πρωτάθλημα, δεν παίρνει ένα πρωτάθλημα στη χάση και στη φέξη, δεν είναι ανύπαρκτος στην Ευρώπη, έχει πρόεδρο οπαδό και όχι επιχειρηματία- περαστικό, και πάνω από όλα έναν κόσμο ανικανοποίητο με την καλή έννοια.

Δεν υπάρχει ούτε ένας οπαδός του κορεσμένος από τρόπαια. Θέλει τα επόμενα με την ίδια τρέλα και το ίδιο πάθος σαν να πρόκειται για το πρώτο του. Θέλει να βλέπει την ομάδα του ακόμη καλύτερη από αυτήν της προηγούμενης χρονιάς. Θέλει θέαμα, επίθεση, πολλά γκολ, να τρώει ελάχιστα και να κερδίζει σε κάθε έδρα. Δεν είναι θετικό αποτέλεσμα η ισοπαλία, δεν συμβιβάζεται με την ήττα.

Είναι απέναντι σε οποιονδήποτε του «πειράζει» την ομάδα, είτε άμεσα, είτε έμμεσα στοχοποιώντας τον πρόεδρό του με ανυπόστατες και στημένες όπως συνεχώς αποδεικνύεται, κατηγορίες. Ο κόσμος του βάζει πάνω από όλα την ομάδα του και όχι συμφέροντα η οπαδικούς εγωϊσμούς. Στα δύσκολα δε είναι πιο ενωμένος από ποτέ. Μια ματιά το τι συμβαίνει στις τάξεις των οπαδών όλων των υπολοίπων ομάδων φανερώνει του λόγου το αληθές.

Επειδή δεν λέγονται επιλεκτικά από την πλειοψηφία των ρεπόρτερ όλων των άλλων ομάδων, δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνουν. Αλήθεια ποια να είναι άραγε η γνώμη της πλειοψηφίας των οπαδών των Παναθηναϊκού, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ για τους ιδιοκτήτες τους; Γιατί δεν κάνουν οι αντικειμενικοί ένα ρεπορτάζ να ακουστεί η άποψη τους; Ρεπορτάζ όμως, όχι παραγγελιά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News