Παναθηναϊκός: Δεν είναι μόνο αδικία, είναι και ανικανότητα

Δεν ξέρω αν χαλάω τη μανέστρα σε ορισμένους, αλλά στα δικά μου μάτια ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού, στα ίσα, απ’ τη συγκεκριμένη έκδοση της Ρέιντζερς, δεν είναι μόνο θέμα ατυχίας. Οταν όχι σε ένα, αλλά σε δύο παιχνίδια, απέναντι σε μία ομάδα που παίζει «κλεφτοπόλεμο», έχεις κατοχή, υπεροχή, πιέζεις σε καλό επίπεδο, δημιουργείς καμιά δεκαριά ευκαιρίες για γκολ και βάζεις μόνο ένα, ασφαλώς και δεν μιλάμε μόνο για ατυχία, αλλά κυρίως για ανικανότητα κι αναποτελεσματικότητα. Σε συνδυασμό με την ευκολία που δέχτηκε τρία γκολ σε 180 λεπτά αγώνα κι εκείνο που πόνεσε περισσότερο ήταν λίγο μετά το 1-0 του Τζούριτσιτς.

Οταν έχεις έναν αντίπαλο στα μέτρα σου κι ως βασική φιλοσοφία το «μηδέν παθητικό» -αυτό πρεσβεύει πριν από κάθε τι άλλο ο Βιτόρια- και τρως γκολ στην πρώτη ευκαιρία του αντιπάλου και στα δύο παιχνίδια, για ποια ατυχία μιλάμε; Οι «πράσινοι» εμφανίστηκαν κατώτεροι των προσδοκιών συνολικά κι ας πάλεψαν κυρίως λόγω της προσέγγισης του προπονητή τους.

Οταν για παράδειγμα εμπιστεύεσαι σε δύο παιχνίδια τον Πελίστρι, ο οποίος μπορεί να είναι καλός τακτικά, αλλά δεν βάζει γκολ ούτε απ’ τα δύο μέτρα, δεν φταίει ο παίκτης, αλλά εκείνος που τον εμπιστεύτηκε. Δεν θα διαφωνήσω ότι προκρίθηκε η πιο αδύναμη ομάδα. Παράλληλα, όμως, οι Σκωτσέζοι ήταν πολύ πιο αποτελεσματικοί και στην άμυνα και στην επίθεση. Μ’ άλλα λόγια, η Ρέιντζερς εξάντλησε τις όποιες πιθανότητες είχε για να προκριθεί, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, που πλήρωσε τα ίδια λάθη. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, που λέει κι η παροιμία.

Ο Ιωαννίδης φαίνεται ότι δεν είναι στα καλύτερά του. Ξεζουμίστηκε τα δύο τελευταία χρόνια, ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, δέχτηκε να μείνει στην ομάδα, παρότι έγιναν προτάσεις εκατομμυρίων για να πάει στο εξωτερικό. Γνωστά όλα αυτά και χιλιοειπωμένα. Στην παρούσα φάση, όμως, φαίνεται ότι δεν έχει βρει ακόμη τον καλό του εαυτό. Ισως είναι και θέμα σωματοδομής το ότι δεν έχει λυθεί ακόμα.

Σε τουλάχιστον δύο φάσεις στη ρεβάνς πήγε αργοπορημένος κατά ένα βήμα στην μπάλα, σε φάσεις που αν την έβρισκε το γκολ ήταν δεδομένο. Οσο για τα τρία γκολ που δέχτηκαν οι «πράσινοι», τα δύο ήταν από κούρσες μισού γηπέδου χωρίς να βρεθεί ένας να ανακόψει αυτές τις επελάσεις, ενώ στη ρεβάνς η μισή ενδεκάδα του «τριφυλλιού» δεν μπόρεσε να απομακρύνει την μπάλα απ’ την περιοχή σε τρεις διαδοχικές προσπάθειες, για να έρθει μοιραία το 1-1.

«Κερασάκι στην τούρτα», η μη χρησιμοποίηση του Τετέ ούτε στο δεύτερο παιχνίδι στην ενδεκάδα, παρότι η ομάδα του ήθελε να ανατρέψει διαφορά, όχι ενός, αλλά δύο τερμάτων. Οταν δεν βρίσκεις τρόπο να χωρέσεις τον πιο ποιοτικό επιθετικά ποδοσφαιριστή σου, εκείνον που είναι απρόβλεπτος στο παιχνίδι, έχει τα στημένα, έχει και το γκολ, τότε δεν φταίει η αδικία, αλλά η επιλογή! Κι όπως είχατε διαβάσει μετά και το πρώτο ματς, αλλά και το φιλικό-πρόβα με τη Βέστερλο, ακόμη τι θέλει να παίξει ο Ρουί Βιτόρια δεν έχουμε καταλάβει. Γκολ η ομάδα του δεν βάζει ούτε με διάβημα στο υπουργείο Εξωτερικών, αντίθετα τα τρώει για πλάκα και γίνεται κουβέντα για την άδικη μοίρα, τον κακό καιρό και το σύμπαν που συνωμότησε.

Μπορεί η μπάλα να είναι κάποιες φορές πόρνη, αλλά συνήθως κι όταν μιλάμε για δύο παιχνίδια, το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News