Εθνική Ελλάδος: Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και η... γυναίκα του πρωτομάστορα

Ολημερίς τη χτίζανε κι εμείς την εκθειάζαμε αυτή την εθνική που μπήκε και βγήκε από το «Πάρκεν» με κάτι συνδυασμούς που σε έκαναν να παραμιλάς: «Πως έγινε αυτό πάλι ρε μάγκες»;

Εύλογο. Εμείς με τα νιάτα και την υψηλή τεχνική μας, θα παρακολουθήσουμε και αυτό το Μουντιάλ από τον κουραστικό καναπέ μας. Μέχρι και τα Νησιά Φερόε (κι αυτοί τεχνίτες, αλλά με την άλλη έννοια), ακόμα ελπίζουν στην πρόκριση. Εκεί θα είναι για πρώτη φορά και το Ουζμπεκιστάν (που για το εφέ πήρε προπονητή τον Καναβάρο). 

Την πιστέψαμε, την αγαπήσαμε, την αποθεώσαμε, κι αυτό μας πονάει. Χτιζόταν όλη μέρα για να γκρεμιστεί μέσα σε λίγες στιγμές. Κι άντε βρες τον φταίχτη.

Στα μάτια πολλών, το ρόλο της… γυναίκας του πρωτομάστορα θα έπρεπε να τον αναλάβει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Κι ο ίδιος το άφησε ανοιχτό στη συνέντευξη Τύπου, όμως η κουβέντα του με τον Γκαγκάτση, έσβησε τη φωτιά. 

Ο Σέρβος τεχνικός έκανε λάθη. Τόσο στην προετοιμασία παιχνιδιών (κυρίως στο εντός έδρας με τη Δανία), όσο και με το κλίμα υπέρμετρης αισιοδοξίας που άφησε να περάσει σε μια άπειρη ομάδα, που εμφανώς έχει -προς το παρόν- έλλειμμα χαρακτήρα. Βέβαια αυτό είναι… κάθε άλλο παρά παράλογο όταν μιλάμε για ένα τόσο νεανικό σύνολο.

Κι ο ίδιος ο Γιοβάνοβιτς έκανε μια κίνηση που σήκωσε κουβέντα: αποφάσισε να μη συμπεριλάβει στην ενδεκάδα του «Πάρκεν» τον Τζολάκη. Η απόφασή του έχει δύο τρόπους ανάγνωσης. Από τη μία, μπορεί να σκέφτηκε εντελώς κυνικά, και να πήγε με τη φόρμα. Δεν είναι, άλλωστε, κανένας… παρεξηγησιάρης ο πορτιέρε του Ολυμπιακού. Οι κακοπροαίρετοι θεωρούν πως κι αυτός έψαξε κάποιον για να παίξει τον ρόλο του προσώπου του τίτλου. Λιγότερο πιθανό. 

Σε κάθε περίπτωση, η παραμονή του Γιοβάνοβιτς είναι αναμφισβήτητα σωστή. Οπως και το «κάψιμο» μερίδας ποδσοφαιριστών, που συχνά συνέβαινε μετά τις αποτυχίες, έτσι και η απομάκρυνση του προπονητή θα ήταν λάθος. Ολη αυτή η ομάδα έφαγε μια ηχηρή σφαλιάρα που της άξιζε όσο θα της άξιζε και η πρόκριση. Ολοι τους, πλέον, είναι πιο έμπειροι από ποτέ. Κι αν αυτό παίζει ελάχιστο ρόλο για τις παλιοσειρές (Μπακασέτα, Μασούρα, Κουρμπέλη, Σιώπη κλπ) που έχουν βιώσει στο πετσί τους ένα σωρό αποτυχίες, είναι κάτι το σημαντικό για τους πολλούς νέους της ομάδας, που έζησαν το πρώτο τους απότομο φρενάρισμα.

Είναι σημάδι εξέλιξης για το ελληνικό ποδόσφαιρο το ότι οι φωνές που ζητούσαν κεφάλια δεν εισακούστηκαν. Ομως πια παραπάει. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος και ούτε υποψία δικαιολογίας για τη συνέχεια. Η πρόκριση στο επόμενο Ευρωπαϊκό πρέπει να θεωρείται δεδομένη. 

Είμαστε ήδη υπερβολικά καλοί για να μην είμαστε στο Παγκόσμιο. Ημασταν όμως και υπερβολικά εύθραυστοι. Κι αν κάτι μας έχουν μάθει οι λίγες αλλά μεγάλες επιτυχίες της εθνικής μας ομάδας είναι ότι τίποτα στο ποδόσφαιρο δε μετρά όσο το μέταλλο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News