Υπεράνω Όλων: Όταν χάνεται μια ανθρώπινη ζωή τα λόγια είναι περιττά

Το λιγότερο που έχει σημασία είναι τι ομάδα ήταν θύτες και θύματα. Όλοι όσοι οπλοφορούν και τα χρησιμοποιούν για να αφαιρέσουν ζωές είναι εγκληματίες. Οι ομάδες είναι το πρόσχημα. Ούτε το κλείσιμο των συνδέσμων, ούτε οι αυστηρές ποινές, ούτε το ηλεκτρονικό εισιτήριο , αφοπλίζουν τα δολοφονικά χέρια.

Η βία δεν είναι οπαδική. Την βλέπουμε καθημερινά σε ένα σωρό μορφές, με απίστευτη αγριότητα. Δεν υπάρχει παιδεία, δεν υπάρχει σεβασμός, δεν υπάρχει οικογένεια με την έννοια που την ζήσαμε εμείς οι μεγαλύτεροι. Για ψύλλου πήδημα βλέπουμε να αφαιρούνται ζωές με απίστευτη ευκολία. Γυναικοκτονίες, βεντέτες, αντιδικίες, συμβόλαια θανάτου, ξεκαθάρισμα λογαριασμών, και ένα σωρό άλλες «αφορμές» με την ίδια δυστυχώς κατάληξη.

Τα δάκρυα εκ των υστέρων δεν «ωφελούν» πουθενά. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην θεωρεί ότι θα συμβούν ξανά, δυστυχώς. Η υποκρισία ζει και βασιλεύει. Και ολόκληρη η αλήθεια δεν μαθαίνεται σε πολλές περιπτώσεις ποτέ. Καταστρέφονται ολόκληρες οικογένειες και ζωές εν ριπή οφθαλμού. Νιάτα στο χώμα και στις φυλακές, μάνες και πατεράδες χαροκαμένοι, σπίτια κλειστά. Όποιος πιστεύει ότι οι ομάδες είναι η αιτία είναι βαθιά νυχτωμένος. Όποιος δεν βλέπει ότι η βία είναι κοινωνικό θέμα, και τα πράγματα μόνο χειροτερεύουν, χωρίς στην ουσία πουθενά να διορθώνεται κάτι έστω και ελάχιστα, εθελοτυφλεί.

Δεν χρειάζεται ούτε αιτία, ούτε αφορμή ο ανεγκέφαλος για να χτυπήσει από την στιγμή που βγαίνει από το σπίτι του οπλισμένος. Αν δεν βρει θα την δημιουργήσει. Υπάρχουν και φορές θα συμβεί αυτό που λέμε η κακιά στιγμή με κάποιους αθώους να βρίσκονται στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή. Άνθρωποι σκοτώνουν και σκοτώνονται για ζώα, για λίγα μέτρα γης, για τα μάτια μιας γυναίκας, για τα λεφτά, για τις περιουσίες, για τις διαθήκες, για να επιβληθούν, πραγματικά δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς. Έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε ότι πιθανόν να ζούμε κατά τύχη, ακόμη και να είμαστε αποστασιοποιημένοι από όλα αυτά. Βλέπετε να βάζουν μυαλό οι ανεγκέφαλοι μετά τον Άλκη, η μετά τον Κατσούρη; Και πόσα άλλα γίνονται καθημερινά και δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας η δεν μαθαίνονται ποτέ και θεωρούμε όλοι ότι ηρέμησαν τα πράματα.

Και τι να πεις όταν βλέπουμε αστυνομικούς να χτυπάνε με κλωτσιές στο κεφάλι , όταν χτυπάνε ΑΜΕΑ, όταν χωρίς λόγο πνίγουν στα δακρυγόνα μαγαζιά γεμάτα με κόσμο που δεν συμμετείχε καν σε ότι είχε προηγηθεί, όταν σκοτώνονται γυναίκες έξω από τα αστυνομικά τμήματα, όταν χρησιμοποιούνται περιπολικά για να μεταφέρουν την Βανδή, η ψυγεία, αλλά κατά τα άλλα δεν είναι «ταξί» να μεταφέρουν κάποιον που κινδυνεύει. Και βέβαια δεν ισχύουν για όλους αυτά. Παντού υπάρχουν οι κακοί αλλά και οι καλοί. Δεν τους βάζω όλους στον ίδιο κουβά, είτε πρόκειται για οπαδούς, είτε για αστυνομικούς, είτε για οτιδήποτε άλλο.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News