Νίκος Σαρίδης: Το κλαμπ δεν είναι πλέον πριβέ

Επί Οτο Ρεχάγκελ, οι προσκλήσεις στην Εθνική δεν ιντρίγκαραν κανέναν. Οι ίδιοι κι οι ίδιοι στη λίστα του  «Οθωνα», ένα ρόστερ σαν πριβέ κλαμπ. Τον Ιεροκλή Στολτίδη, λόγου χάριν, που τότε ήταν το «πνευμόνι» του Ολυμπιακού, ο Γερμανός δεν έμπαινε καν στον κόπο να τον κοιτάξει, ομοίως τον Ακη Ζήκο, που είχε
φτάσει με τη Μονακό μέχρι και σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Ηταν, όμως, ενδιαφέροντες οι καιροί σ’ ό,τι είχε να κάνει με τ’ αποτελέσματα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Τώρα, με Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο «πηδάλιο», οι προσκλήσεις στη «γαλανόλευκη» ομάδα εξιτάρουν πολύ  περισσότερο απ’ ό,τι στα χρόνια του κατά τεκμήριο πιο επιτυχημένου ομοσπονδιακού τεχνικού. Συχνά, δηλαδή, βλέπεις ένα καινούργιο πρόσωπο, ή και περισσότερα, αν προκύψει κάποια έκτακτη ανάγκη, καλή ώρα όπως έχει συμβεί με τις τελευταίες προσκλήσεις, που ο Σέρβος ν’ ασχοληθούμε με το «who is who»
του Νεκτάριου Τριάντη, του Ελληνοαυστραλού μεσοαμυντικού, ο οποίος αγωνίζεται στις ΗΠΑ. Συγχρόνως συμπεριέλαβε στις επιλογές του τον Μπάμπη Κωστούλα, ενώ λόγω και του τραυματισμού του Φώτη Ιωαννίδη πήρε λίγο αργότερα στην ομάδα και τον Ανδρέα Τετέι. Τις προάλλες, μάλιστα, είχε  προσκαλέσει κι άλλον ποδοσφαιριστή της Κηφισιάς, επίσης για να καλύψει κενό που προέκυψε ξαφνικά,
τον Παύλο Παντελίδη.

Εδώ που τα λέμε, οι «νεοφώτιστοι» διεθνείς είναι κι ο μοναδικός λόγος να συζητάμε αυτή την εποχή για
την Εθνική, καθώς άλλο επίδικο στην ουσία δεν υπάρχει απ’ τη στιγμή που χάθηκαν οι ελπίδες πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αμερικής. Αμφιβάλλει κανείς ότι το σαββατιάτικο ματς με τη Σκωτία στο Καραϊσκάκη και το επόμενο με τη Λευκορωσία στο Ζαλαεγκερζέγκ της Ουγγαρίας πιο πολύ με φιλικά  μοιάζουν, παρά μ’ επίσημα; Δεν ξέρω, βέβαια, πού θα βγάλει στο τέλος η ευκολία – κατ’ άλλους κατάχρηση- με την οποία δίδεται το χρίσμα του διεθνούς, αλλά όσο κρατάει, κάλλιστα μπορεί να πετάγεται ο καθένας και να ρίχνει στο τραπέζι το κοντό του και το μακρύ του.

Αφού ο εκλέκτορας είναι ανοιχτός σε φρέσκιες περιπτώσεις παικτών, γιατί να μην εισφέρουμε
κι εμείς στις προτάσεις; Τζάμπα, εξάλλου, είναι. Και για εμάς που τις καταθέτουμε και για τον Γιοβάνοβιτς που τις ακούει και τις διαβάζει. Γιατί να μην προσκληθεί, για παράδειγμα, ο Λάζαρος Λάμπρου; Που, πέρα απ’ το γκολ στον Παναθηναϊκό, πριν από περίπου δέκα ημέρες, είναι εκ των πρωταγωνιστών της  εντυπωσιακής φετινής πορείας του Βόλου, ενώ έχει και διεθνείς παραστάσεις από την παρουσία του παλαιότερα στο ολλανδικό και το πολωνικό πρωτάθλημα; Χώρια που δεν υπάρχει άλλος κανονικός αριστερός εξτρέμ στην Εθνική πίσω απ’ τον Χρήστου Τζόλη.

Eπίσης, αν ήμουν Γιοβάνοβιτς, μπορεί να έριχνα καμιά ματιά και στη Ρίο Αβε για τον Γιώργο Λιάβα, του οποίου το μεγάλο προσόν είναι ότι μπορεί ν’ ανταποκριθεί σε τουλάχιστον τρεις θέσεις (στόπερ, δεξιός μπακ, ανασταλτικός μέσος). Που πάει να πει ότι ποτέ δεν βλάπτει να υπάρχει στη φαρέστρα κι ένα
αμυντικό πολυεργαλείο. Τέλος, γιατί, να μην έχει μια ευκαιρία κάποιος απ’ τους τρεις Ελληνες αμυντικούς (Τριαντάφυλλος Τσάπρας, Μάριος Βήχος, Παναγιώτης Λιάγκας) που είναι βασικοί κι αναντικατάστατοι στον εκπληκτικό Λεβαδειακό; Οκτώ εν ενεργεία διεθνείς, άλλωστε, έχει η ομάδα της Βοιωτίας, συγκεκριμένα τους Μπέντζαμιν Βέρμπιτς (Σλοβενία), Χόρντουρ Μάγκνουσον (Ισλανδία), Ιωάννη
Κωστή (Κύπρο), Ενις Τσοκάι (Αλβανία) Ααρον Τσιμπόλα (Κονγκό), Γιώργο Κάτρη (Εθνική Ελπίδων),
Ταξιάρχη Φίλωνα (Εθνική Ελπίδων) και Κωνσταντίνο Γκούμα (Εθνική Ελπίδων). Γιατί να μην έχει ο Λεβαδειακός κι έναν διεθνή με την Ανδρών; Αν όχι τώρα, πότε;

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News