Γιώργος Χελάκης: Με τόλμη και αποφασιστικότητα στην επόμενη μέρα της Εθνικής…

Με το χειρότερο και πιο άγευστο παιχνίδι της διοργάνωσης σφραγίστηκε η αποτυχία της Εθνικής μας στον δρόμο για το Μουντιάλ του 2026. Μια αποτυχία που πονάει περισσότερο γιατί συνοδεύτηκε από την απευθείας πρόκριση της Σκωτίας. Της ίδιας Σκωτίας που το καλοκαίρι τη διαλύσαμε, που τη νικήσαμε στο Καραϊσκάκη ενώ εκείνη καιγόταν και εμείς ήμασταν… τυπικά παρόντες. Της Σκωτίας που στη Γλασκώβη μας νίκησε σ’ ένα ματς που ακόμη κι αυτοί οι ίδιοι περιέγραψαν ως θαύμα. Αν ψάχνουμε άλλοθι, δεν θα  βρούμε. Αν ψάχνουμε όμως εξηγήσεις, ας κοιταχτούμε κατάματα.

Η Δανία δεν ήταν η υπερομάδα που φαινόταν όταν μας έκανε φύλλο και φτερό στο σοκαριστικό 0-3. Εμείς τη μεγαλώσαμε, εμείς της χαρίσαμε την εικόνα υπερδύναμης. Η ίδια Δανία, που με το ζόρι τα
έβγαλε πέρα με Λευκορωσία και Σκωτία, τώρα τρέχει στα μπαράζ χωρίς καμία σιγουριά. Κι αν οι
Σκωτσέζοι κατάφεραν να πετάξουν πάνω από το ταβάνι τους, το έκαναν γιατί είχαν τρία στοιχεία: πάθος, ηρωισμό και πάνω απ’ όλα υπευθυνότητα. Σε αυτά ακριβώς υστερήσαμε. Oχι στο ταλέντο, αυτό υπάρχει, ξεχειλίζει. Υστερήσαμε στην προσωπικότητα, στον χαρακτήρα, σε εκείνον τον σκληρό ποδοσφαιρικό πυρήνα που σε κρίσιμα ματς δεν κρύβεται. Από το 2002 μέχρι το 2014 η μισή ομάδα ήταν ηγέτες. Τώρα; Οι παίκτες με εμπειρία (Μπακασέτας, Μάνταλος, Μασούρας, Κουρμπέλης, Σιώπης) τίμησαν την Εθνική όσο λίγοι και δεν υπάρχει ίχνος ειρωνείας όταν τους ευχαριστούμε για την προσφορά τους. Αλλά η Εθνική είναι ομάδα που πρέπει να κοιτάζει το επόμενο μεγάλο τουρνουά. Κι αυτοί οι πέντε, όσο κι αν το θέλουμε, δεν μπορούν να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του μέλλοντος.

Και εδώ ξεκινά η δύσκολη κουβέντα: πρέπει να τελειώσουν από βασικοί πυλώνες της Εθνικής. Σκληρό; Ναι. Απαραίτητο; Απολύτως. Αν δεν ριχτούν στα βαθιά οι μικροί τα παιδιά της χρυσής φουρνιάς που έρχεται, πότε θα μάθουν τι σημαίνει εθνική ευθύνη; Πότε θα ωριμάσουν; Πότε θα γίνουν ηγέτες; Αλλά η ανανέωση δεν αφορά μόνο τους παίκτες. Αφορά και τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος τεχνικός δεν χρειάζεται καμία ιδιότυπη προστασία από τον Τύπο. Δεν τον ωφελεί, δεν ωφελεί την ομάδα, δεν ωφελεί κανέναν.

Eκανε σοβαρά λάθη. Στη διαχείριση, στις επιλογές, στη νοοτροπία που δεν κατάφερε να αλλάξει. Κι αυτά πρέπει να ειπωθούν καθαρά. Ο προπονητής μιας εθνικής ομάδας δεν είναι υπεράνω κριτικής. Κι αν θέλουμε να γράψουμε νέα σελίδα, πρέπει να είναι ο πρώτος που θα βάλει την υπογραφή σε αυτήν. Να δώσει χώρο στους νέους, να πάψει να κρατά ισορροπίες, να χτίσει από την αρχή μια ομάδα  που θα παίζει με μυαλό και ψυχή. Ο χρόνος (μετά την τρανταχτή αποτυχία της πρόκρισης στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου) είναι ο σύμμαχός μας. Το υλικό είναι το καλύτερο που είχαμε ποτέ, με εξαίρεση τη μεσαία γραμμή. Το στοίχημα είναι αν θα αξιοποιηθεί σωστά από τους παίκτες, από τον Γιοβάνοβιτς, από όλους. Γιατί το μέλλον της Εθνικής δεν γράφεται με δικαιολογίες και προστασίες. Γράφεται με ευθύνη, αλήθεια και τόλμη.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News