Γιώργος Χελάκης: Μεγάλη νίκη και χωρίς να κρυφοκοιτάζει το ρολόι…

Η νίκη της ΑΕΚ μέσα στο «Αρτέμιο Φράνκι» με το… φτωχό 1-0 ανήκει σε εκείνες που κανείς δεν θεωρεί «γλίσχρες». Κι αυτό γιατί, για πρώτη φορά φέτος, το αποτέλεσμα δεν άφησε την παραμικρή σκιά: η «Ένωση» δεν υπέφερε, δεν λύγισε, δεν κρυφοκοίταξε το ρολόι. Ήταν η απόλυτη κυρίαρχος απέναντι σε μια Φιορεντίνα που έδειχνε να μην μπορεί να παρακολουθήσει τον ρυθμό της.

Ο Μάρκο Νίκολιτς δικαιούται το μεγαλύτερο κομμάτι της δόξας. Ο Σέρβος, μετά τα μουδιασμένα βήματα στα απαιτητικά παιχνίδια με Τσέλιε, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, πήγε στη Φλωρεντία και παρέδωσε το… σεμινάριο της χρονιάς. Έβαλε στην άκρη το ταλαιπωρημένο 4-2-3-1, «φρέσκαρε» το πλάνο με 4-3-2-1, έκλεισε το κέντρο, άνοιξε τα γήπεδα και έδωσε στην ομάδα του αριθμητικό πλεονέκτημα εκεί που πόναγε στα προηγούμενα ματς. Το αποτέλεσμα; Η Φιορεντίνα δεν έκανε ούτε το… καθιερωμένο της ξεπέταγμα στα πρώτα λεπτά. Η ΑΕΚ μπήκε, είδε, κυριάρχησε. Μεγάλο μερίδιο στη συνολική εικόνα πήρε ο Πήλιος. Τρεις ενέργειες στην περιοχή των «βιόλα» στο πρώτο τέταρτο, καθοριστική συνεισφορά στη φάση του γκολ, αλλά και άρτιο αμυντικό διάβασμα.

Ο Πινέδα έκανε το γνωστό του ρεσιτάλ έντασης και ποιότητας, «σερβίροντας» με χάρη την ασίστ στο τέρμα του Γκατσίνοβιτς, ενώ το ποσοστό ευστοχίας του στις μεταβιβάσεις στο επιθετικό μισό της Φιορεντίνα έφτασε το… ασύλληπτο 91%. Πλάι του, ο Μαρίν έδειξε ξανά τον παίκτη των καλοκαιρινών προκριματικών, ο Περέιρα έκανε τα απλά να φαίνονται πολύτιμα και ο Μουκουντί αποτέλεσε «σβηστή» απάντηση σε όποιον επιχειρούσε να περάσει από το κέντρο της άμυνας. Κι όμως, η ΑΕΚ δεν τελείωσε το ματς μόνο από το αρχικό της πλάνο. Το παιχνίδι άλλαξε οριστικά όταν μπήκαν Ζίνι και Μάνταλος. Με τον Μάνταλο να κρατά μπάλα, να ηρεμεί το τέμπο και να δίνει μυαλό στο παιχνίδι και τον Ζίνι να προσθέτει ταχύτητα, πίεση και μέτρα, η «Ένωση» μετατράπηκε από «καλή» σε απόλυτο αφεντικό του ματς. Από εκείνο το σημείο και μετά, η Φιορεντίνα δεν έμοιαζε να έχει τρόπο ούτε να αντιδράσει ούτε να απειλήσει. Κι εδώ βρίσκεται και η μοναδική… πικρή γεύση της βραδιάς: ο τραυματισμός του Ζίνι. Η απουσία του, σε μια στιγμή που ο 23χρονος επιθετικός δείχνει έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα, είναι εξαιρετικά σημαντική ενόψει του ντέρμπι της Κυριακής με τον Παναθηναϊκό.

Η ΑΕΚ χάνει τον παίκτη που της δίνει ρυθμό, επιθετικότητα και απρόβλεπτο στοιχείο, ό,τι ακριβώς χρειάζεται σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Το «διπλό» στη Φλωρεντία, όμως, αλλάζει τον ευρωπαϊκό ορίζοντα της «Ένωσης». Δεν μιλάμε πλέον για μια ομάδα που παλεύει για την πρόκριση, μιλάμε για μια ομάδα που διεκδικεί την οκτάδα. Για μια ομάδα που ξαναβρήκε την ταυτότητά της στην Ευρώπη. Και πάνω απ’ όλα, για μια ομάδα που δεν φοβάται ούτε όταν κερδίζει 1-0 εκτός έδρας. Γιατί στο τελευταίο ημίωρο ήταν η ΑΕΚ που θα μπορούσε να βάλει κι άλλο γκολ.

Το ξύγκι

Αν κάτι ανέδειξε το ματς του Παναθηναϊκού με τη Στουρμ Γκρατς, ήταν πως ο Ράφα Μπενίτεθ έχει το ιδιαίτερο χάρισμα να βγάζει από τη μύγα ξύγκι. Με μισό άξονα διαθέσιμο, χωρίς ούτε έναν φυσικό «κόφτη» και με επιλογές που μετριούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού, ο Ισπανός δεν κρύφτηκε πίσω από δικαιολογίες. Αντίθετα, άρπαξε την ευκαιρία να δείξει σε όλους πως μπορεί να μεταμορφώσει την ομάδα του ακόμη κι όταν το παζλ μοιάζει να μη συμπληρώνεται. Άφησε στην άκρη το γνώριμο 4-2-3-1 και παρουσίασε ένα ευέλικτο 3-4-2-1, φτιαγμένο στα μέτρα των αναγκών – και των απουσιών. Με τρεις κλασικούς στόπερ, έδωσε στα μετόπισθεν τη σταθερότητα που έλειπε κι έστησε τον Πάλμερ–Μπράουν στο κέντρο της τριάδας για να «σκουπίζει» κάθε μπάλα και να βγαίνει πρώτος στις μονομαχίες. Στα χαφ, πήγε με το δίδυμο Τσέριν–Μπακασέτα, μετατρέποντας δύο «οκτάρια» σε βασικούς εκφραστές του ρυθμού και της πρώτης πάσας. Η μεγάλη έμπνευση, όμως, ήταν ο Ζαρουρί. Εκεί που όλοι περίμεναν τον Μλαντένοβιτς, ο Μπενίτεθ είδε χώρο, είδε ταχύτητα, είδε πειθαρχία και έριξε τον Μαροκινό στο αριστερό άκρο. Πέτυχε διάνα: ο Ζαρουρί έκανε το καλύτερό του παιχνίδι με τα πράσινα, δημιούργησε το γκολ του Σβιντέρσκι και σε κάθε επαφή φώναζε πως καταλαβαίνει το σχέδιο.

Από την άλλη πλευρά, ο Καλάμπρια – μετά από ένα νευρικό ξεκίνημα – ανέβασε στροφές, υποστήριξε τον Τετέ και σφράγισε το τρίποντο με μια ενέργεια που θύμιζε… Μιλάνο. Κι αν κάποιος χρειάζεται ειδική μνεία, αυτός είναι ο Μπακασέτας. Σε πιο χαμηλές θέσεις, πήρε μπάλες, μοίρασε, έτρεξε, έδεσε τις γραμμές.

Ο Παναθηναϊκός πέτυχε και τους δύο στόχους του: κέρδισε, έφτασε τους εννέα βαθμούς και συνέχισε την πορεία προς τη νοκ άουτ φάση του Europa League, ενώ παράλληλα έκανε διαχείριση ενόψει του ντέρμπι με την ΑΕΚ. Τέσσερις σερί νίκες, ποδόσφαιρο προσαρμοσμένο στις συνθήκες και μια ομάδα που χτίζει χαρακτήρα. Ο Μπενίτεθ δεν ζητάει πολλά – μα ό,τι του δώσεις, το κάνει να μοιάζει αρκετό.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News