ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΑΜΠΡΑΝΗΣ: «Το -6 θα μας δείξει ποιο είναι το ταβάνι του φετινού Άρη!»

«Αν φύγει και το -6 και γίνει το πρωτάθλημα επί ίσοις όροις, ποιος ξέρει;» Μ’ αυτήν την ατάκα υποδέχτηκα το καλοκαίρι το νέο πρωτάθλημα, συζητώντας για ένα πιθανό success story του Άρη στο τέλος της σεζόν. Λογικό (στο δικό μου τουλάχιστον μυαλό), αν αναλογιστεί κανείς ότι πέρυσι ο Άρης:

-τερμάτισε 2ος στην κανονική διάρκεια και 3ος στα πλέι οφ, πείθοντας φίλους κι εχθρούς για τη δυναμική του.

-δεν αποδυναμώθηκε (έχασε ουσιαστικά μόνο τον Ρόουζ).

-το αντίθετο: ενισχύθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό αποκτώντας σημαντικούς παίκτες σε κομβικές θέσεις και ανέβασε το επίπεδο του ρόστερ του.

-γέμισε τον πάγκο του για να έχει βάθος και να είναι πανέτοιμος να τα δώσει όλα σε έναν ποδοσφαιρικό μαραθώνιο.

Μετά από 9 αγωνιστικές, το 1/3 δηλαδή του πρωταθλήματος, ο Άρης έχει 17 κερδισμένους βαθμούς στο χόρτο και θα ήταν τέταρτος στη βαθμολογία, πίσω από Ολυμπιακό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και σε απόσταση αναπνοής, που δικαιολογημένα θα τον έχριζε διεκδικητή του τίτλου. Θυμίζω πως στις απώλειες του Άρη, είναι δύο ισοπαλίες μέσα στο Κλεάνθης Βικελίδης με ΟΦΗ και Απόλλωνα, σε ματς που μπορεί να μην έθελξε, αλλά σίγουρα ήταν καλύτερος από τους αντιπάλους του και θα μπορούσε να νικήσει, μία ήττα με τον τρόπο που ήρθε από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, όπου ο Άρης έπρεπε να φύγει το λιγότερο με την ισοπαλία και μία ήττα στη Νεάπολη από τον Ιωνικό, δίκαιη, πέρα για πέρα.

Τι σημαίνει αυτό; Καταρχάς, πως δεν πρέπει να αφήσει σε καμία περίπτωση την υπόθεση της αφαίρεσης των βαθμών, που στη χειρότερη περίπτωση θα έπρεπε να είχαν αφαιρεθεί από το περσινό πρωτάθλημα (κι έτσι ακριβώς θα γινόταν, μέχρι που… χάλασαν το γλυκό ο Μάντζιος και οι παίκτες του). Είναι υποχρέωση του Θόδωρου Καρυπίδη να εξαντλήσει όλα τα μέσα και να κυνηγήσει με όλες του τις δυνάμεις για να πάρει πίσω όσα κέρδισε η ομάδα του στα γήπεδα.

Και να κυνηγήσει και τα όνειρά του μέχρι τέλους. Όσο πάει. Όσο αντέχουν οι δυνάμεις του. Είναι φανερό πως ο Άρης έχει κερδίσει την αναγνώριση του κόσμου του ποδοσφαίρου, έχει όμως ταυτόχρονα ενοχλήσει με την παρουσία του.

Ο Άρης πέρασε μία αγωνιστική κρίση, έμεινε νωρίς εκτός Ευρώπης, αντιμετώπισε την φουρτούνα με την προπονητολογία και έφτιαξε ξανά τα αποδυτήριά του. Πλέον τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα αρχίζουν να βγάζουν την ποιότητά τους και ο Άρης γίνεται μία ομάδα με ισχυρή αγωνιστική ταυτότητα.

Όσο η βενζίνη είναι το πάθος του, το ρεζερβουάρ δεν θα μείνει ποτέ άδειο. Όσο τον θρέφει το κίνητρο για διάκριση, δεν θα μείνει ποτέ νηστικός.

Κι αν βρει τρόπους να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες του, τότε θα μιλήσει ανοιχτά και για τρόπαια. Είναι η φυσική εξέλιξη, όπως είχε πει και ο Μπρούνο Γκάμα στο sportday.gr. Το νερό έχει μπει στο αυλάκι.

Συνοψίζοντας, ο Άρης στηρίζεται στις αγωνιστικές του αρετές. Πάθος, εντάσεις, ταχύτητα, ποιότητα. Πρέπει να καταφέρει να αυξήσει τη διάρκεια στα καλά του διαστήματα, να διορθώσει τις αμυντικές του αδυναμίες, να ενισχυθεί τον Ιανουάριο, εφόσον φυσικά έχει τη δυνατότητα. Υπάρχουν ακόμα κενά που φωνάζουν και η αδυναμία του στο σκοράρισμα αδικεί τον Άρη, που θα έπρεπε να είχε φροντίσει να δώσει λύσεις εδώ και καιρό. Πολλά θα κριθούν και από την παρουσία του Άρη στα ντέρμπι.

Προχτές άκουσα τον Δημήτρη Σπανό, τον προπονητή του Ιωνικού να μιλάει στο ραδιόφωνο (Primo) στη Θεσσαλονίκη και να λέει ότι το όνειρό του θα ήταν να έχει τον Μπαντού Εντιαγέ στην ομάδα του. Τον Εντιαγέ που άργησε να δείξει την κλάση του και χρειάστηκε να «φάει» και πάγκο για να αρχίσει να «κεντάει». Αν γίνουν λίγο σαν τον Εντιαγέ ο Ιτούρμπε, ο Χάιροβιτς, ο Λούμορ και κάποιοι άλλοι, τότε ναι, μπορεί αυτή η φουρνιά να πετύχει κάτι σπουδαίο. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News