ΜΑΡΙΑ ΣΑΚΚΑΡΗ: Η νίκη της χρονιάς και οι δύο αντίπαλοι που δίνουν την απάντηση

Η D-Day της Μαρίας Σάκκαρη στο τένις ως στιγμής είναι, αναμφισβήτητα, η 5η Ιουνίου 2021. Σε έναν τέταρτο γύρο τριών σετ, η Ελληνίδα τενίστρια προσπέρασε το εμπόδιο της Βελγίδας Ελίζ Μέρτενς και έφτασε στα προημιτελικά του Ρολάν Γκαρός. Αυτή ήταν η δική της απόβαση στη Νορμανδία, αφού ως τότε το βιογραφικό της, αν και ελπιδοφόρο, ήταν ελλιπές: ναι, είχε γίνει μόνιμος θαμώνας τρίτων γύρων σε Major, κάτι εκπληκτικό, τότε, για το ελληνικό τένις Γυναικών, αλλά επί σχεδόν μία τριετία, από το 2017, που έφτασε σε τρεις τρίτους γύρους, στο Αυστραλιανό Όπεν, το Γουίμπλεντον και το US Open, έως και τις 24 Ιανουαρίου 2020, δεν είχε δει πώς είναι ο τέταρτος γύρος ενός Major. Όταν έγινε αυτό, με τη νίκη της επί της Αμερικανίδας Μάντισον Κις στη Μελβούρνη, έφτασε στον τέταρτο γύρο του US Open, ενώ έμεινε στον τρίτο γύρο του Ρολάν Γκαρός, το οποίο, λόγω κορονοϊού, έγινε αργότερα.

Όπως έχει πει, άλλωστε, και η ίδια, η καριέρα της στο τένις δεν είναι σπριντ, αλλά μαραθώνιος. Η Σάκκαρη δεν είναι… τσιγγάνα, υπό την έννοια ότι δεν έχει τάσεις φυγής από εκεί που έχει φτάσει. Η επιθυμία της, όταν φτάνει κάπου, είναι να φτιάχνει μια φωλιά με ισχυρά θεμέλια και να μένει εκεί. Όπως ήταν εξαίρεση, την πρώτη τριετία, να μη φτάνει στον τρίτο γύρο ενός Major τουρνουά, όπως έγινε, το 2020, να μην παίζει στη φάση των «16», έτσι και το 2021 θα είναι, στο χρονολόγιό της, εκείνη η χρονιά που οι επισκέψεις στα ημιτελικά των τουρνουά καταστάθηκαν… ρουτίνα: η Σάκκαρη έπαιξε δύο ημιτελικούς Major, είχε game point απέναντι στην Μπαρμπόρα Κρεϊτσίκοβα, κατοπινή νικήτρια στο Παρίσι, «χρυσή» ολυμπιονίκη στο Τόκιο, στο διπλό Γυναικών, και τωρινό νούμερο 3 στην παγκόσμια κατάταξη, παρά τις ήττες της από την Γκαρμπίν Μουγκουρούθα και την Ανέτ Κονταβέιτ (τις δύο φιναλίστ, δηλαδή) και την Καρολίνα Πλίσκοβα στους WTA Finals, ενώ έφτασε στη φάση των «4» σε πέντε από τα 15 τουρνουά που έπαιξε. Αυτό έγινε σε βάθος σχεδόν 10 μηνών και με διαφορές φάσεων, για να της πιστωθεί ως επιτομή στη σταθερότητα.

Τα συμπεράσματα

Δεν την φοβίζουν τα ύψη

Για να φτάσει στα ημιτελικά του US Open, η Σάκκαρη καρατόμησε την Καρολίνα Πλίσκοβα. Εκείνα τα ξημερώματα της 8ης Σεπτεμβρίου, η Ελληνίδα τενίστρια δεν πέτυχε απλώς τη νίκη στο δεύτερο προημιτελικό (παιχνίδι στο οποίο έχει πέντε διαδοχικές νίκες και μόνο μία ήττα φέτος, νωρίς στην Ντόχα), αλλά η επικράτηση επί της Πολωνής είχε έντονη την αίσθηση της κυριαρχίας. Η Πλίσκοβα ήταν παραδομένη από πολύ νωρίς, μόλις από τα μέσα του πρώτου σετ, στη δύναμη και την ένταση του παιχνιδιού της Σάκκαρη. Έχασε πρώτα την ψυχή της και αυτό το 6-4, 6-4 τόσο την τιμά όσο και τονίζει πόσο καλή τενίστρια είναι, αφού στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς, με την εξαίρεση των αρχών του δεύτερου σετ που προέβη σε αναιμική αντεπίθεση, έπαιζε αντανακλαστικά.

Η άποψη της στήλης, ωστόσο, είναι ότι ο τρίτος γύρος εκείνης της διοργάνωσγς, παρά την ευκολία και την έλλειψη των στοιχείων που προσδιορίζουν ένα παιχνίδι ως σπουδαίο, είναι η πιο σημαντική νίκη της Σάκκαρη της χρονιάς. Βεβαίως, η δις νικήτρια του Γουίμπλεντον, Πέτρα Κβίτοβα, ταλανίστηκε από προβλήματα τραυματισμού, ειδικά στο δεύτερο μισό της χρονιάς της, δεν έκανε την προετοιμασία που θα επιθυμούσε και, ως φυσιολογικό επόμενο, δεν βρισκόταν στο πικ της αγωνιστικής κατάστασης, παρ’ όλα αυτά ο λόγος γίνεται για ένα φυσικό φαινόμενο: ενώ ψηλή και με αρτιότητα στην τεχνική είναι και η Πλίσκοβα, η Κβίτοβα είναι ακόμα πιο δυνατή, πάει να πει ότι όταν διασκελίζει το κορτ για να βγάλει ένα αμυντικό χτύπημα, το στέλνει με πολύ περισσότερη ταχύτητα στο τερέν των αντιπάλων από ό,τι οι περισσότερες τενίστριες.

Κι ενώ, στην πραγματικότητα, η 26χρονη Αθηναία δεν έχει πρόβλημα με την υψομετρική διαφορά, ο συγκερασμός των στοιχείων που είναι συγκεντρωμένα στην 31χρονη από το Μπίλοβετς, φαίνεται πως την ενοχλούσαν. Οι δύο σερί νίκες της Κβίτοβα, πάντως, προήλθαν ύστερα από δύο διαδοχικές ήττες το 2019, όταν η Σάκκαρη προσπαθούσε να εγκαθιδρύσει την παρουσία της στο τουρ, κάτι που κατάφερε, γι’ αυτό, άλλωστε, βρίσκεται στην ελίτ του σπορ της. Η επικράτησή της στη Νέα Υόρκη, δε, φαίνεται ότι είναι σαφής παραπομπή στην οριστική εξεύρεση του τρόπου με τον οποίο θα μπορεί να εξακοντίζει τις επιθέσεις της απέναντι σε αυτού του είδους τις τενίστριες, που πρωτίστως είναι χαρισματικές αθλήτριες.

Ο αληθινός μπελάς

Όμοιος ομοίω…

Το αληθινό πρόβλημα του νούμερου 6 της παγκόσμιας κατάταξης στο τουρ είναι, αναμφίβολα, η Άσλεϊ Μπάρτι. Η Αυστραλή, νικήτρια δύο Major, του Ρολάν Γκαρός το 2019 και του φετινού Γουίμπλεντον, μοιάζει να είναι νούμερο ένα με τον ίδιο τρόπο που κάποτε ήταν η Καρολίν Βοζνιάκι, δηλαδή μέσω της αστάθειας που υπάρχει στο τουρ Γυναικών. Τότε, βέβαια, η Δανή δεν είχε κατακτήσει κάποιο από τα τέσσερα τουρνουά: ήταν στην κορυφή για 71 εβδομάδες από τον Οκτώβριο του 2010 και έπειτα και πήρε το μόνο Major της στην Αυστραλία το… 2018.

Ουδείς μπορεί να μιλήσει για μια επίλεκτη ομάδα τενιστριών, όπως επί άνω της δεκαετίας γίνεται αυτό στους Άντρες. Δηλαδή, μια τενίστρια που φτάνει στο νούμερο ένα μπορεί να μένει εκεί λόγω των νέων στοιχείων που παρεισφρέουν ανά διαστήματα στο παιχνίδι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, βέβαια, ο εφηβικός τελικός του US Open φέτος, μεταξύ των Έμα Ραντουκάνου και Λάιλα Αν Φερνάντες.

Για τη Σάκκαρη, πάντως, η Μπάρτι είναι η λυδία λίθος. Στις εφτά αναμετρήσεις τους, η Αυστραλή έχει νικήσει έξι φορές. Τα δύο κορίτσια, βεβαίως, έχουν να συναντηθούν πάνω από δύο χρόνια σε κορτ και είναι δεδομένο ότι η Ελληνίδα τενίστρια μοιάζει με διαφορετικό στοιχείο, αλλά η Μπάρτι είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση γιατί στηρίζει το παιχνίδι της στα ίδια στοιχεία που το κάνει η Σάκκαρη. Ούτως ειπείν, στην ισχύ. Λόγω και της εθνικότητας (και πιθανώς του γονιδιακού σπειρώματος), η μόλις 25 ετών Αυστραλή έχει μια έφεση στο δυναμικό παιχνίδι, σε αντίθεση με την κόρη της Αγγελικής Κανελλοπούλου, η οποία ό,τι ο αυτόπτης αντικρίσει το έχει κατακτήσει. Μια νίκη της επί της Αυστραλής θα ήταν τρομερή ώθηση, ενώ το ίδιο θα συνέβαινε και αν επικρατούσε της Ελίνα Σβιτολίνα, που δεν πρέπει να υπάρχει αντίπαλος που να μη νιώθει εξοργισμένη από τον τρόπο που παίζει.

Τα ψυχολογικά τρικ της Σβιτολίνα

Αντοχή στις… κακουχίες

Η Ουκρανή έχει κάποια από τα στοιχεία που προσομοιάζουν τη Σέλες και τον τρόπο που η Γιουγκοσλάβα, πριν το 1993 και το τουρνουά του Αμβούργου, όταν πλήρωσε τη μισαλλοδοξία ενός φανατικού, αποδομούσε το παιχνίδι μίας εκ των κορυφαίων τενιστριών όλων των εποχών, της Στέφι Γκραφ. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, νιώθεις πως η Σβιτολίνα είναι μια μάνα που βγαίνει στο μπαλκόνι και ουρλιάζει το όνομα του γιου της, προκειμένου να επιστρέψει στο σπίτι από το παιχνίδι, και που γελάει μόνο αν βλέπει τον Μίσα στην (ασπρόμαυρη) τηλεόραση. Στους φετινούς Ολυμπιακούς, όταν οι δύο τενίστριες συναντήθηκαν, το παιχνίδι έμοιαζε με déjà vu του τρίτου γύρου του 2019 στο Γουίμπλεντον, που, παρά την άρνηση της Σάκκαρη να παραδοθεί, η Σβιτολίνα την έβαλε από κάτω.

Πέρα από την παρομοίωση, η Σβιτολίνα είναι σπουδαία αθλήτρια, κυρίως αναλογικά με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά της. Έχει, επίσης, πολύ δυνατό χαρακτήρα: αρκούσε κάποιος να παρακολουθήσει ένα από τα ωραιότερα παιχνίδια της χρονιάς, το μικρό τελικό στους Ολυμπιακούς του Τόκιο απέναντι στην Καζάκα Γελένα Ριμπάκινα, για να το καταλάβει.

Προσομοιωτική λειτουργία

Η προσωποποίηση ευνοεί τις συνθήκες

Η αναφορά στις τρεις τενίστριες, την Κβίτοβα, την Μπάρτι και τη Σβιτολίνα, δεν αφορά, βεβαίως, αυτά καθαυτά τα πρόσωπα. Το τουρ είναι γεμάτο με κορίτσια που έχουν πιθανότητες για διάκριση, η Σερένα Ουίλιαμς έχει μεγαλώσει και είναι πολυάσχολη και, αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον, δεν διαφαίνεται ότι υπάρχει κάποια που μπορεί να κυριαρχήσει σε βάθος χρόνου. Η Σάκκαρη, πάει να πει, ήταν μία από τις πιο σταθερές τενίστριες της χρονιάς.

Οι συγκεκριμένες αντίπαλοί της ενδεχομένως να συμβολίζουν το αρχέτυπο πάνω στο οποίο πρέπει να επιβληθεί. Τις λεπτομέρειες, των οποίων χρειάζεται να επιληφθεί. Δηλαδή την υψομετρική διαφορά που συνοδεύεται από δύναμη, μία ισχυρή αντίπαλο η οποία της μοιάζει και τα ψυχολογικά τρικ. Όταν βρει τη λύση σε αυτά τα προβλήματα, χρυσοποίκιλτα τρόπαια την περιμένουν. Η πορεία της ως τώρα δείχνει ότι αντιμετωπίζει τις καταστάσεις που την ενοχλούν δίχως παράνοια, με καθαρή και κριτική σκέψη, γι’ αυτό κιόλας, την τελευταία τετραετία, η πορεία της μπορεί μόνο ως ανοδική να λογίζεται.

Και, τέλος πάντων, αν η καριέρα της κορυφαίας Ελληνίδας τενίστριας όλων των εποχών είναι όντως μαραθώνιος, έχει ήδη φτάσει στο 35ο χιλιόμετρο και της απομένουν εφτά για τον τερματισμό.