ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Χριστουγεννιάτικο δώρο προπονητή και (των περισσοτέρων) παικτών του Ολυμπιακού

Ο Παναθηναϊκός σαφέστατα δεν ήταν η καλύτερη ομάδα που έχει περάσει εφέτος από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Όμως ήταν η μόνη που έχει το know how να «ξεκλειδώνει» αυτή τη δύσκολη έδρα και να πετυχαίνει πολύ μεγάλες νίκες επί του «αιώνιου» αντιπάλου.

Ο οποίος είχε 7/7 νίκες στο ΣΕΦ επί ομάδων Ευρωλίγκας οι πέντε από τις οποίες έχουν ήδη νικήσει εφέτος (οι περισσότερες άνετα) τον Παναθηναϊκό! Και όμως οι Πράσινοι άλωσαν το σπίτι του Ολυμπιακού, απέκτησαν νωρίς νωρίς προβάδισμα για το πλεονέκτημα έδρας αλλά το κυριότερο πήραν μια πολύ γερή ένεση ψυχολογίας για τη δύσκολη συνέχεια κυρίως στην Ευρώπη.

Όσοι πίστευαν ότι το ντέρμπι θα κυλήσει όπως ο πρόσφατος αγώνας του Ολυμπιακού με τη Μακάμπι (35-8 στο δεκάλεπτο) προφανώς είναι άσχετοι από μπάσκετ, αλλά ακόμα περισσότερο αγνοούν την ξεχωριστή ιδιαιτερότητα των ντέρμπι «αιωνίων» ανεξάρτητα την αγωνιστική κατάσταση των αντιπάλων αλλά και τη βαθμολογία τους στις διοργανώσεις.

Από εκεί και πέρα, χωρίς να αγνοούμε την τρομερή μπασκετική πάστα του μεγάλου Νεμάνια Νέντοβιτς, το dna του Παναθηναϊκού και τον εγωϊσμό των παικτών του, δεν μπορούμε να μην δούμε ξεκάθαρα τα πράγματα.

Ο κόουτς Μπαρτζώκας (σε πρώτο και κύριο πλάνο) και οι (περισσότεροι) παίκτες του έκαναν ένα πρόωρο χριστουγεννιάτικο δώρο στους αντιπάλους τους. Έβαλαν βούτυρο στο ψωμί τους αν θέλετε, δίνοντάς τους το φιλί της ζωής.

Και θα πει κάποιος, μα καλά εδώ ο Παναθηναϊκός είχε 7/10 τρίποντα στην τελευταία περίοδο (με τα πέντε στο τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα). Ακριβώς, πέτυχε τα μεγάλα σουτ στο σημείο όπου ο Ολυμπιακός είχε αποτύχει να τελειώσει πολύ νωρίτερα το παιχνίδι. Οχι απαραίτητα στο +14, αλλά λίγο μετά εκεί που οι Πράσινοι ετοιμάζονταν να πετάξουν λευκή πετσέτα, έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο (και σε κακές επιθετικές επιλογές) καθώς είχαν βραχυκυκλώσει από το ασύλληπτο παιχνίδι του Μουσταφά Φάλ σε άμυνα και επίθεση.

Τι ήθελε εκεί ο Ολυμπιακός; Να περάσει 2-3 φορές ακόμα η μπάλα στον ψηλό και να κάνει λίγο πιο ορθολογικές επιθέσεις.

Και ξαφνικά έβλεπες τον Ντόρσεϊ να επιδίδεται σε διαγωνισμό τριπόντων (θα ερχόταν τελευταίος) με πιο χαρακτηριστική φάση αυτή στο 61-48 όπου ο Φάλ «φωνάζει» κάτω από το καλάθι για να πάρει τη μπάλα και να καρφώσει μια ακόμα φορά και ο Ελληνοαμερικάνος «μπουμπουνάει» ένα ακόμα τούβλο με τον Παπανικολάου που παίρνει το ριμπάουντ να μη βγάζει τη μπάλα έξω αλλά να πηγαίνει για το καλάθι και να το χάνει με τον Παπαπέτρου να «τιμωρεί» με τρίποντο. Αντί για (εύκολο βάση της εικόνας του παιχνιδιού ως τότε) +15 το παιχνίδι είχε πέσει στους 10 και το ρεσιτάλ των βιαστικών επιθέσεων δεν είχε τελειώσει.

Ναι ο Ολυμπιακός βιάστηκε να «σκοτώσει» ένα παιχνίδι που το είχε φέρει απόλυτα στα μέτρα του με τον κόουτς Μπαρτζώκα όχι μόνο να αργεί να πάρει τάιμ άουτ, αλλά να μην «φρεσκάρει» 1-2 παίκτες και για να τους ηρεμήσει.
Στο πρώτο ημίχρονο με Λαρεντζάκη (μεγάλο προσόν σε δύσκολες στιγμές η άγνοια κινδύνου και λίγο η μπασκετική τρέλα του) και Ζαν Σαρλ, έστω για λίγα λεπτά ο κόουτς των γηπεδούχων είχε αλλάξει το μομέντουμ και είχε χαλάσει το ρυθμό του Παναθηναϊκού. Στο δεύτερο, στο κρίσιμο εκείνο σημείο έλειψε το ελεγχόμενο ρίσκο (με 1-2 αλλαγές για κάποια λεπτά στο +12 και +13).

Ο Φάλ έμοιαζε με… Βαλμπουενά (που ήταν ως θεατής στο γήπεδο) σε κορμί γίγαντα και από αυτόν θα πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη πρώτα απ’ όλα οι συμπαίκτες του γιατί πήγε στράφι μια εμφάνιση για σεμινάριο σε άμυνα και επίθεση αλλά και σε οργανωτικό τομέα.

Δύο λεπτά επιπλέον παιχνίδι με τον Γάλλο σέντερ και όλα θα είχαν τελειώσει, καθώς δεν θα αρκούσαν πλέον τα μεγάλα σουτ του Παναθηναϊκού. Την ίδια ώρα που ο Φάλ είχε 6/7 δίποντα οι περιφερειακοί παίκτες είχαν 0/9 τρίποντα στο τέλος και εδώ τελειώνει κάθε συζήτηση.

Απλά ο Ολυμπιακός βιάστηκε να τελειώσει – ανορθόδοξα – το ντέρμπι και ουσιαστικά αυτό γύρισε μπούμερανγκ και όταν μπήκαν τα πρώτα σουτ των φιλοξενουμένων στον Πειραιά άρχισαν να εμφανίζονται… φαντάσματα.

Του Αλβέρτη (ως υπηρεσιακού κόουτς το 2014), του Μπατίστα (από τον προημιτελικό του κυπέλλου λίγους μήνες μετά), του Μποχωρίδη (πέρυσι) και πάει λέγοντας.

Την ίδια ώρα παίκτες “κλειδιά” ήταν κάτωχροι, Σλούκας και Ντόρσεϊ δεν ευστοχούσαν ούτε σε…βαρέλι από μισό μέτρο, ενώ Βεζένκοφ και Γουόκαπ σπατάλησαν τις 4 από τις 6 συνολικά χαμένες βολές της ομάδας τους στο τελευταίο κρίσιμο τρίλεπτο. 

Αυτή η ήττα για τους Ερυθρόλευκους είναι μεγαλύτερο σοκ από την περσινή στην Ευρώπη (και ας ήταν με κακό προπονητή περυσι ο Παναθηναϊκός, τον Κάτας και με προβλήματα αλλά και με χειρότερο Ολυμπιακό). Διότι έγινε με επική ανατροπή τη στιγμή που ο Ολυμπιακός είχε πάει το παιχνίδι εκεί που ήθελε. Πως έχασε ο Παναθηναϊκός από τη Μπάγερν την Πέμπτη; Και ακόμα χειρότερα…

Ο κόουτς Μπαρτζώκας επέμεινε στη συνέντευξη Τύπου ότι ο Ολυμπιακός είναι καλή ομάδα και θα το αποδείξει στα επόμενα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Απλά η πίεση πλέον έχει μεταφερθεί όλη στους Ερυθρόλευκους και απομένει να αποδείξουν εάν θα μπορέσουν να τη διαχειριστούν μέσα στη χρονιά και στα επόμενα “αιώνια” ντέρμπι.

Διότι το να μπουν πχ οι Ερυθρόλευκοι στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας αλλά την ίδια στιγμή να χάσουν τον τίτλο από τον Παναθηναϊκό, δεν νομίζω ότι θα ικανοποιήσει κανέναν στο λιμάνι. Παραμονές Χριστουγέννων οι Πράσινοι θα τους περιμένουν στο ΟΑΚΑ για τον ευρωπαϊκό τους αγώνα με την ψυχολογία στο 110% και με τις εξέδρες να «φλέγονται».

Υ.Γ.  Ο Ολυμπιακός δεν είχε σε καμμία περίπτωση υπεροψία και δεν υποτίμησε στο ελάχιστο τον αντίπαλό του αυτό είναι ξεκάθαρο. Απλά δεν μπόρεσε (με πρώτο τον προπονητή του και τους πρωτοκλασσάτους παίκτες του) να διαχειριστεί την πίεση όταν άρχισε να τη νοιώθει έντονα.

Υ.Γ. 1:  Βαθμολογικά και με βάση το δεδομένο ότι στις τρεις τελευταίες σειρές τελικών που βρεθήκαν αντίπαλοι (2016,2017,2018) υπήρξαν μπρέικ και μάλιστα το 2016 στους τρεις από τους τέσσερις τελικούς νίκησαν οι φιλοξενούμενοι, το χθεσινό παιχνίδι ήταν το λιγώτερο επώδυνο βαθμολογικά για τον ηττημένο. Ομως χαρίζει στο νικητή την απαραίτητη ηρεμία και στον ηττημένο δημιουργεί γκρίνια (έστω εξωτερική και όχι εντός ομάδας). 

Υ.Γ. 2: “Συνειδητοποιημένο ρολίστα” μας χαρακτήρισε (απαντώντας στην ερώτησή μας) πολύ εύστοχα ο κόουτς του Παναθηναϊκού, τον Λεωνίδα Κασελάκη ένα από τα καλύτερα και πιο σεμνά παιδιά που για μας αξίζει το όσκαρ β’ αντρικού ρόλου.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News