ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ: You talkin' to me?

Ο τίτλος του blog είναι εμπνευσμένος από την κλασική ταινία «Ο Ταξιζτζής» και την είπε ο Ρόμπερτ ντε Νίρο. «Are you talking to me», δηλαδή «σ’ εμένα μιλάς» είπε ξανά και ξανά σε μια σκηνή της με ολίγον (ή μήπως πολύ;) απειλητικό ύφος. Είναι μια ατάκα που θα μπορούσαν να έχουν πει ουκ ολίγοι στον Ολυμπιακό. Πρώτος ο Πέδρο Μαρτίνς που επιμένουν κάποιοι ακόμα και τώρα (…) να αναρωτιούνται / αμφισβητούν αν είναι αρκετά καλός για τον Ολυμπιακό ή αν έχει κλείσει ο κύκλος του. Αστείο είναι και το να μπαίνει κάποιος σε συζήτηση…

Θα μπορούσε το «you talkin’ to me» να το ρωτάει ο Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ. Τι να πει κανείς γι’ αυτό το παιδί από τη Μολδαβία που όταν τελειώνουν τα ματς δυσκολεύεται να περπατήσει μέχρι τα αποδυτήρια γιατί έχει δώσει ό,τι έχει και δεν έχει; Πιο ταιριαστό DNA με του Ολυμπιακού δύσκολα συναντάς σε άλλο παίκτη. Μιλάμε για έναν παίκτη που προτίμησε τον Ολυμπιακό από την Πόρτο και έκανε αλλαγή χρόνου μέσα σε αεροπλάνο για να έρθει το συντομότερο στην Ελλάδα και να γίνει μέλος των Πειραιωτών.

Θα μπορούσε να το λέει και ο Ανδρέας Μπουχαλάκης. Μπήκε χθες αντί του Μαντί Καμαρά και αναβάθμισε, γενικώς, τον Ολυμπιακό συνεισφέροντας τα μέγιστα να στριμώξει στα καρέ της την Φενέρ η ομάδα του Πειραιά. Τι δεν έχει ακούσει (και) ο Κρητικός χαφ κατά καιρούς και, ακόμα και τώρα, ακούει από διάφορους.

Θα μπορούσε να το λέει και ο Κένι Λαλά. Σε αρκετούς μεταξύ των οποίων και η αφεντιά μου. Σηκώνω χέρι. Κατά καιρούς τον έχω περάσει… πριονοκορδέλα με την κριτική μου. Κατά πως φαίνεται χρειάστηκε τον χρόνο του. Τον πολύ χρόνο του. Αλλά επιτέλους δείχνει τα στοιχεία που έδειχνε στη Γαλλία και οδήγησε τον Ολυμπιακό να τον κάνει δικό του δίνοντάς του ένα πολύ βαρύ (για μπακ) συμβόλαιο, λίγο κάτω από εκατομμύριο αν δεν κάνω λάθος. Το θετικό είναι ότι έβγαλε και σκληράδα. Χαρακτήρα. Κι αυτό είναι πιο σημαντικό από το να βγάλει μια καλή σέντρα. Θα μπορούσα να αραδιάσω κι άλλους. Πολλούς. Ακόμα και ο Τικίνιο αμφισβητήθηκε στην ταπεινή μας… Ψωροκώσταινα. Είναι να γελάει κανείς…

Προσωπικά δεν αμφέβαλα ποτέ και για τον φετινό Ολυμπιακό που ήταν ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ μέτριος στην αρχή της σεζόν λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπισε. Όπως είχα πει σε εκπομπή των Fanalytics εν μέσω φουντωμένης κριτικής, ήμουν βέβαιος ότι το πρώτο 1/3 της σεζόν θα ήταν το χειρότερο των ερυθρόλευκων και μόνο καλύτερα θα μπορούσαν να πάνε. Δεν ήταν μαντική ικανότητα, μελέτη των δεδομένων ήταν. Τη δουλειά του Πέδρο Μαρτίνς και όλων όσοι βρίσκονται στο Ρέντη εξάλλου την ξέρουμε και είναι πολλή, σκληρή και αποτελεσματική. Δεν έχουν να δώσουν απαντήσεις ή εξετάσεις σε ΚΑΝΕΝΑΝ.

Αυτό το «you talkin’ to me» λοιπόν έχει δικαίωμα να το λέει όλος ο Ολυμπιακός, ατομικά και ομαδικά. Σ’ εκείνους που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τη δουλειά που γίνεται, την ποιότητά του, τη διάθεσή του να βελτιωθεί. Και ειδικά εκείνους που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τον χαρακτήρα του. Της ομάδας που αρνείται να παραδοθεί και παλεύει για να ισιώσει και τα… σίδερα όταν εκείνα στραβώνουν.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News