ΧΡΥΣΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Στην ίδια κορυφή με την «καλύτερη τερματοφύλακα στον κόσμο»

Το σχέδιο του Εθνικού, στην Α1 πόλο Γυναικών, που άρχισε στις 6 Νοεμβρίου, μοιάζει εξαιρετικά απλό: την πρώτη χρονιά στόχος είναι τουλάχιστον να σπάσει το δίπολο Ολυμπιακός-Βουλιαγμένη και να αλλάξει το ζευγάρι των τελικών για πρώτη φορά από το 2008, όταν γινόταν… τελικός γύρος. Από τη στιγμή που έγιναν τελικοί στην Α1, άλλη ομάδα από τον Ολυμπιακό και τη Βουλιαγμένη δεν έχει φτάσει εκεί. Η μία και μόνη φορά, μάλιστα, που οι ημιτελικοί του πρωταθλήματος της Α1 έφτασαν στο τρίτο παιχνίδι, όταν ο Εθνικός, με την «ιδανική πολίστρια» Ίφκε φαν Μπέλκουμ, νίκησε τον Ολυμπιακό στο δεύτερο ματς το 2010.

Τη δεύτερη χρονιά, οι «μπλε» του Πειραιά θέλουν να φτάσουν στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Οι προσθήκες αυτό δείχνουν, αφού η Στεφανία Χαραλαμπίδη και η Άσλεϊ Τζόνσον, που ενσωματώθηκαν στο ρόστερ, κατά το μάλλον θα επιστρέψουν στις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 2023, προκειμένου να ετοιμαστούν κατά την ολυμπιακή χρονιά, η οποία θα βγάλει στο Παρίσι, το 2024.

Για τη Στεφανία, η οποία ανταμώνει ξανά με την αδελφή της, Ιωάννα, η περιήγηση στις ελληνικές ομάδες συμβαίνει εξ απαλών ονύχων, άλλωστε εδώ μεγάλωσε και είναι η πρώτη Ελληνίδα «χρυσή» ολυμπιονίκης στο πόλο Γυναικών, κατακτώντας την κορυφή το φετινό Αύγουστο στο Τόκιο. Μεγάλωσε στον Τρίτωνα Αμαρουσίου, παρέα με τις αδελφές Μπενέκου, με τις οποίες είναι συμπαίκτριες φέτος. Ο Στέφανος Λέανδρος, αρχιτέκτων του Τρίτωνα που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της Α1 το 2012, πρέπει να είναι περήφανος.

Η Άσλεϊ Τζόνσον, από τη μεριά της, είχε γίνει ένοικος… Λαιμού τη σεζόν 2018-19. Την είχε βάλει στο ρόστερ της η Βουλιαγμένη της Αλεξίας Καμμένου, η οποία είναι πλέον η προπονήτρια της εθνικής ομάδας. Όταν η σπουδαία γκολκίπερ, με τα δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, έφτασε στην Αθήνα, υπήρχαν δημοσιεύματα που αναφέρονταν στην «κορυφαία τερματοφύλακα του κόσμου». Η επιγραφή είναι αφοπλιστική και πιάνει τον αναγνώστη εξ απήνης, παρ’ όλα αυτά η στήλη δεν είναι απολύτως σύμφωνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να φύγεις από τον Πειραιά για να βρεις την καλύτερη στον κόσμο. Στο ίδιο κολυμβητήριο βασανίζεται και φοράει το σκουφάκι του Ολυμπιακού. Το όνομά της είναι Χρυσή Διαμαντοπούλου.

Ένα φαινόμενο

Το #BlackGirlMagic, ο χώρος και ο χρόνος

Το πόλο Γυναικών δεν είναι catchy, που λεν και στο χωριό της, αλλιώς θα επρόκειτο για ένα έτι περαιτέρω σημαίνον προφίλ στην αμερικανική αθλητική κουλτούρα και, κατά συνέπεια, κοινωνικά. Η Τζόνσον μπορεί να νιώθει τυχερή για αυτό, αφού βίωσε σχεδόν εκ του σύνεγγυς τη συναισθηματική κατάρρευση της Σιμόν Μπάιλς. Η έλλειψη δημοφιλίας φέρνει, όπως και να το κάνεις, λιγότερες ευθύνες, για αυτό κιόλας το κορίτσι που σπούδασε στο Πρίνστον μπορεί να στέκει -και να κοιτάζει κυριολεκτικά αφ’ υψηλού- χαμογελαστό.

Παρ’ όλα αυτά, παραμένει μια ξεχωριστή οντότητα για την αφροαμερικανική κοινότητα, η πρώτη μαύρη πολίστρια που κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Αυτό ήρθε τέσσερα χρόνια μετά την επικράτηση της Γκάμπι Ντάγκλας στο σύνθετο ατομικό του Λονδίνου, το 2012, και μαζί με την κυριαρχία της Μπάιλς στο Ρίο το 2016. Επιπροσθέτως, πρωτόλεια για την αφροαμερικανική κοινότητα σημειώθηκαν και στην κολύμβηση Γυναικών, όπου η Σιμόν Μάνιουελ κατέκτησε μέσα στη Βραζιλία την κορυφή στα 100μ. ελεύθερο.

Και οι τρεις διαπρεπείς στο Ρίο δεν είναι απλώς σχεδόν αυταπόδεικτα σπουδαίες αθλήτριες, αλλά αποτελούν και ένα μήνυμα το οποίο αφήνει την αίσθηση μιας νέας κυριαρχίας: την εναρμόνιση της μαύρης φυλής με το μικρό χώρο. Τόσο στην ενόργανη γυμναστική και την κολύμβηση (αγωνίσματα) όσο και στο πόλο (παιχνίδι) οι χώροι που κινούνται οι αθλητές έχουν αρχή και τέλος, τα οποία είναι σχεδόν διευθετημένα, αλλά και μέση, νοητή. Το διάστημα κίνησης είναι λίγο, οπότε η λογική είναι αφαιρετική. Δηλαδή το άπλωμα των προσόντων πρέπει να συμβαίνει σε καταστάσεις που είτε η φόρα δεν το επιτρέπει είτε η δεξιόστροφη και η αριστερόστροφη κίνηση δεν διέπονται από ελευθεριότητα.

Στα σπορ, οι κανόνες των οποίων είναι προϊόν γνωστών πολιτισμών, ου μην και δεσποτισμού, όσο μικρότερος είναι ο χώρος τόσο λιγότερη είναι η ευκολία στην κίνηση, άρα για αθλητές που προέρχονται από φυλές οι οποίες είχαν πρόσφορο και πολύ έδαφος να κινούνται, τελετουργικά και ψυχαγωγικά, ο περιορισμός μπορεί να γίνει εκατόμβη. Αυτό συμβαίνει και σε παιχνίδια όπως το βόλεϊ και τένις, που χρειάζεται έλεγχος πάνω στη δύναμη, επανάληψη στη μηχανική κίνηση και στόχευση σε γραμμές. Όταν η δύναμη και η περίμετρος είναι ελεγχόμενες και είναι αναγκαστικό να υπάγονται σε ένα σύστημα το οποίο δεν προσδιορίζεται από την επαφή -όπως, παραδείγματος χάρη, συμβαίνει στο μπάσκετ (παιχνίδι) και το μποξ (αγώνισμα) τα οποία διαφοροποιούνται- μειονεκτούν εκείνοι οι οποίοι στηρίζονται στο ατέρμονο του χρόνου και του χώρου.

Για να μην αδικείται, βεβαίως, ο δημιουργός, οι ευκόλως επίκτητες δεξιότητες και η ανωτερότητα της ρώμης πρέπει να αναχαιτίζονται, καθώς η κυριαρχία είναι απαραίτητο να προκύπτει έπειτα από σκέψη. Γι’ αυτό, κιόλας, ό,τι έχει ήδη καταφέρει η 27χρονη Τζόνσον, η οποία αποτελεί φαινόμενο σε φυσική δύναμη και αντανακλαστικά, έχει έντονη την υφή του κατορθώματος. Όντας, μάλιστα, απόφοιτος του Πρίνστον, ενός κολεγίου που θεωρείται ελίτ στις σπουδές και από τα θεμέλιά του έχουν βγει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, η Μισέλ Ομπάμα, ο συγγραφέας Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ εκτός των πολλών άλλων, η αντικειμενική αξία των διακρίσεών της απευθείας πολλαπλασιάζεται.

Αυτό αποδείχθηκε, άλλωστε, τις προηγούμενες μέρες, όταν ανακοίνωσε ότι το περιοδικό «Forbes» την ενέταξε στη λίστα του «30 under 30», δηλαδή των 30 πιο επιδραστικών ανθρώπων στον πλανήτη κάτω των 30 ετών.

Γ-Ο-Υ-Α-Ο-Υ!

Βουτιά στο βυθό

Η εγκυμοσύνη, το πρώτο ντέρμπι και ο ρόλος στην αυτοκρατορία

Από κοριτσάκι στις ακαδημίες του Πανιωνίου, η Χρυσή Διαμαντοπούλου μπορεί να μην ήταν το πιο καλά κρυμμένο μυστικό στο πόλο Γυναικών, πάντως φαινόταν ότι δεν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα… επαγγελματικής ασφάλειας. Το «σωτήριο» καλοκαίρι του 2011, ο ομοσπονδιακός τεχνικός την κάλεσε, ακριβώς όπως τη Στεφανία Χαραλαμπίδη, στην προετοιμασία της εθνικής ομάδας η οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η Χρυσή ήταν άκλειστα 16 και η Ελένη Γούλα του Ηρακλή ήταν πιο έμπειρη, γι’ αυτό, κιόλας, με την Έλενα Κούβδου βασική, δεν πήγε στη Σαγκάη. Παρ’ όλα αυτά, η «χρυσή» στιγμή της ήρθε στη Μαδρίτη, στις 28 Αυγούστου, όταν, παρέα με τη συμπαίκτριά της στον Εθνικό, Χριστίνα Κώτσια, τις αδελφές Χαραλαμπίδου και τη Μαργαρίτα Πλευρίτου, τις αδελφές Μπενέκου, την Τίνα Κοντογιάννη, την Κατερίνα Ζάντου, εκτός των άλλων, πήρε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό με την εθνική Νεανίδων. Ταυτοχρόνως, εκείνη, η Κώτσια και η Μαργαρίτα με τις δύο αδελφές της, Ελευθερία και Βάσω, πήγαν στον Ολυμπιακό, ο οποίος, με τη νέα διοίκηση, με επικεφαλής τον Μιχάλη Κουντούρη, είχε δηλωθεί στο LEN Trophy, παρ’ ότι είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα του 2011 σε τέσσερις τελικούς με τη Βουλιαγμένη.

Το «δράμα» για τη Χρυσή άρχισε λίγο πριν τον πρώτο προκριματικό γύρο του LEN Trophy, το πρώτο ΠΣΚ του Νοεμβρίου. Ξαφνικά, η Μαρία Τσουρή, η βασική τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, επικαλέστηκε τραυματισμό αγνώστου ιδιότητος -αποδείχθηκε ότι ήταν εγκυμοσύνη- και η Διαμαντοπούλου έπρεπε να κουβαλήσει όλη την ομάδα σε ό,τι αποδείχθηκε πως ήταν… όλη η χρονιά. Στο Ζλάτουστ, με Ουραλότσκα, Αννόβερο, Λιλ και Γιαρφάλα, ο Ολυμπιακός έκανε μια… σχετική παρέλαση, όμως τα δύσκολα άρχισαν αμέσως μετά: το πρώτο παιχνίδι της στην Α1 ήταν ένα ντέρμπι με τη Βουλιαγμένη στο «Πέτρος Καπαγέρωφ», το ένα από τα δύο ματς, δηλαδή, που έδιναν πλεονέκτημα έδρας. Ο ΝΟΒ νίκησε 8-7 και η Αγγελική Γερόλυμου σκόραρε και στα τέσσερα πέναλτι που επιχείρησε. Ο Ολυμπιακός έχασε τη σειρά των τελικών στα τέσσερα παιχνίδια. Δέκα χρόνια, εφτά πρωταθλήματα, δύο Ευρωλίγκες, ένα ευρωπαϊκό Super Cup, ένα LEN Trophy, τρία Κύπελλα και ένα ελληνικό Super Cup, αυτή η ιστορία έχει μπει για τα καλά στο χρονοντούλαπο, πάντως ήταν τα νάματα μιας σπουδαίας πορτιέρε.

Αθλητική αρμονία

Η είσοδος στη… ζώνη

Όλοι οι προπονητές που έχουν ομάδες στην οποία η Διαμαντοπούλου είναι στο τέρμα, ξεκινούν με το πλεονέκτημα της ασφάλειας που τους δίνει η παρουσία της κάτω από τα δοκάρια. Δεν πρόκειται μόνο για ένα κορίτσι πανύψηλο, με μακριά άκρα, αλλά για μία επιβλητική παρουσία, η οποία ξέρει τι να κάνει με τα προσόντα της. Ανά περιπτώσεις, μάλιστα, οι θεατές γίνονται μάρτυρες της εισόδου της στη «ζώνη»: εναρμονισμένη με το σκοτάδι του εαυτού της και εμποτισμένη με πείσμα άφθαρτο από την πραγματικότητα, διαμορφώνονται ακόμα και τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Η αγωνία που συνήθως σχηματίζεται πάνω του φεύγει και δίνει τη θέση της σε μια καθαρότητα και κάτι γαλήνιο. Όλη η μορφολογία θα μπορούσε να υπερτονίζει ένα κίνητρο το οποίο αφορά το ρεβανσισμό ή το διδακτισμό, παρ’ όλα αυτά οι γραμμές προσδίδουν μια σιγουριά στο πορτρέτο, κάτι που δεν αφορά τον αντίπαλο, παρά μόνο την ίδια.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η Χρυσή είναι στα καλύτερά της. Ο αυτόπτης της κατάστασης βρίσκεται στη θέση του συμπεραίνοντα ότι γίνεται να περάσουν οκτάλεπτα ολόκληρα προτού δεχθεί γκολ. Οι αντίπαλοι ματαιοπονούν και η ομάδα της αποκτά ένα προβάδισμα, ορμώμενη του δικού της «ψυχισμού», προκειμένου να φτάσει σε μια άνετη νίκη.

Η αναφορά σε αυτό το διάστημα δεν είναι απλώς ένα τροπάριο θαυμασμού, αλλά εμφορείται από γόνιμο προβληματισμό. Αν είναι η μέθεξη του ρόλου, μια εκστατική στιγμή στη ζωή, τότε πρόκειται για μια κατάσταση υπέρβασης η οποία θα μπορούσε να αιτιολογείται πνευματικά. Αν το κάνει, όμως, η ίδια, εν πλήρη γνώσει και συνειδήσει, τότε πρόκειται απλώς για κίνηση η οποία, επαναληπτικά προβαλλόμενη, θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι μηχανική.

Η πλάκα είναι πως, ακόμα κι όταν δεν πιάνει αυτό το βάθος ιδανικής κατάστασης, ο θεατής μπορεί να θαυμάσει… χίλια πράγματα: τη διάρκεια που μπορεί να βρίσκεται πάνω από το νερό, τον τρόπο που «κλειδώνει» το βλέμμα παρακολουθώντας την πορεία της μπάλας και τα εκπληκτικά αντανακλαστικά, τα οποία μοιάζουν με χορογραφία. Σηκώνει το δεξί ή το αριστερό (το καλό) χέρι για να βγάλει ένα σουτ στο «Γ» και η μπάλα, που προσκρούει σε αυτό και εκτοξεύεται, μοιάζει να προσπαθήσει να «πιάσει» τη σκιά της. Επιπλέον, όσο κι αν μοιάζει με απότομη κίνηση, έχει μια γλυκύτητα, δεν είναι παράταιρο της ίδιας της οντότητας.

Ο υπογράφων ομολογεί ότι έχει βρεθεί να θαυμάζει ακόμα και μια απλή πάσα, τα εγκεφαλικά κύτταρα να τροφοδοτούνται από νοητικό μέλι παρακολουθώντας την απλώς να σηκώνει το χέρι για να δώσει την μπάλα -και απολαμβάνοντας τη μεταξένια υφή στο ταξίδι της μέχρι το χέρι της συμπαίκτριάς της. Πρόκειται για τη μυϊκή συναρμογή της, την ιδανική συνεννόηση του μυϊκού και του νευρικού συστήματός της (θαυμάστε ελεύθερα την παρακάτω φωτογραφία).

Τα καλύτερα χρόνια μπροστά της

Ο δικός της ολυμπιακός κύκλος

Η Καμμένου, που έφερε την Τζόνσον στην Ελλάδα, θα έχει το νου της, όπως και η συνεργάτης της, Ευτυχία Καραγιάννη, στη Χρυσή Διαμαντοπούλου. Αυτό εννοείται. Ο Ολυμπιακός έχει απομυζήσει, ασφαλώς και με την προπονητική μαστοριά του Χάρη Παυλίδη και των συνεργατών του όλα αυτά τα χρόνια, σχεδόν όλα τα δυνατά οφέλη από τη συνεργασία του μαζί της. Η Εθνική έχει ένα αυθύπαρκτο και αξιωματικό πλεονέκτημα με τη Διαμαντοπούλου στο τέρμα. Η θέση ήταν ανέκαθεν νευραλγική, αλλά τώρα, από μισόλογα από ‘δώ κι από ‘κεί, μοιάζει να είναι υπέρ το δέον καθοριστική. Εδώ ο Ευάγγελος Δουδέσης, νέος προπονητής της εθνικής Ολλανδίας, έπεισε τη Λάουρα Άαρτς, κατατί ατίθαση και Μαΐων 25, να επιστρέψει στις «τουλίπες» έπειτα από δύο χρόνια τα οποία υποχρεώθηκε να πάρει έπειτα από το «φαγωμό» της με τον τέως ομοσπονδιακό τεχνικό των «οράνιε», Άρνο Χάβενγκα.

Η Διαμαντοπούλου, διπλοκουμπωμένη στην επικοινωνία με ανθρώπους που δεν γνωρίζει καλά και κοινωνικά σεμνή σε σημείο απορίας, είναι 26, με δέκα χρόνια καριέρα σε επίπεδο πρωταθλητισμού, με συμμετοχή σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος οκτώ μήνες πριν γίνει 17, και τώρα μπαίνει στα καλύτερα χρόνια, όπου η σωματική αρτιότητα θα συναντήσει την πνευματική διαύγεια. Σίγουρα ως το Παρίσι, το 2024, άνετα, αν θέλει, και μέχρι το Λος Άντζελες, το 2028.

Αν δεν έχει κάποιον επώδυνο τραυματισμό, όπως το 2019, θα βάλει βουλοκέρι στο ποια είναι η καλύτερη τερματοφύλακας όλων των εποχών στην Ελλάδα και μία από τις κορυφαίες παγκοσμίως. Ο υπογράφων θα προτιμούσε να ξεκινήσει την εφτάδα του με τη Διαμαντοπούλου στη… ζώνη, παρά με την Τζόνσον. Θα της έδινε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Διότι αν βρεθεί τρόπος μια ομάδα να σκοράρει απέναντι στη δεύτερη, μπορεί να το κάνει συναπτώς. Ενώ η πρώτη είναι ένα άλυτο σταυρόλεξο και, στην πλειονότητα των παιχνιδιών, ανίκητη στο πεδίο δράσης της.