ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ: Πάντα είναι καλύτερο να νικάς

Η ΑΕΚ νίκησε. Μετά από 11 ντέρμπι που δεν μπορούσε να γευτεί τη χαρά της νίκης και έχανε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, κατάφερε να νικήσει. Με καθαρό τρόπο, δίχως να υπάρχει καμία σκιά γύρω από την επικράτηση της. Επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά τα στοιχεία που την κάνουν να ξεχωρίζει, αλλά και εκείνα που την ταλαιπωρούν και είναι ξεκάθαρο – στα δικά μου μάτια τουλάχιστον – πως λύνονται μόνο μέσω μεταγραφικής ενίσχυσης.

Τελειώνει το ματς και το κλίμα που βγαίνει από σημαντικό μέρος φίλων της ΑΕΚ είναι σχεδόν θλιμμένο. Δεν λέω να βγει κάποιος στους δρόμους να πανηγυρίζει, επειδή η ΑΕΚ νίκησε τον Παναθηναϊκό, αλλά μη βάλει κανείς και τα…κλάματα επειδή νίκησε. Δεν χρειάζεται να πέσει κάποιος σε μελαγχολία, επειδή η ΑΕΚ πήρε τη νίκη. Γιατί αυτά που άκουσα και διάβασα μετά το παιχνίδι, ακόμα και κατά τη διάρκεια του, σε τέτοιες σκέψεις με οδηγούσαν.

Αλλο ματς

Δεν αναφέρομαι στις (γραφικές) αναφορές από την πλευρά του Παναθηναϊκού, για την ατυχία που δήθεν είχαν, την ευκαιρία που έχασαν και άλλα πολλά που άγγιζαν τα όρια του φαιδρού. Στέκομαι στη διαδικασία αυτομαστίγωσης που καλά κρατεί σε κομμάτι της ΑΕΚ. Πιστεύω ακράδαντα, πως είναι σημαντικό να μη στέκεται κανείς σε αυθεντίες και να τα θεωρεί όλα δεδομένα. Να σκέφτεται και να προβληματίζεται. Αλλά όσο και αν δουλεύει κάτι εγκεφαλικά, να μη χάνει τη χαρά που προσφέρουν πράγματα, όπως μια ποδοσφαιρική νίκη.

Στο κάτω κάτω της γραφής, αν είδαμε το ίδιο ματς – γιατί με ορισμένες αναφορές, κυρίως από την πλευρά του Παναθηναϊκού, διατηρώ ορισμένες επιφυλάξεις – η ομάδα που είχε τις μεγάλες ευκαιρίες και θα μπορούσε να δώσει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις στη νίκη της, ήταν η ΑΕΚ. Διότι, με εξαίρεση το σουτ του Παλάσιος στο ξεκίνημα του ημιχρόνου (δεν υπάρχει δοκάρι και συνέχεια στη φάση, καθώς ο Αιτόρ έχει υποδειχθεί οφσάιντ), δεν υφίσταται άλλη ουσιαστική τελική για τους «πράσινους».

Η ΑΕΚ είχε τις ευκαιρίες

Η ΑΕΚ είχε τις φάσεις του Αραούχο, τα δυο οριακά ακυρωθέντα γκολ του Τσούμπερ, είχε το σουτ του Λιβάι στο ξεκίνημα που έβγαλε με δυσκολία ο Μπρινιόλι και τη φάση του Βράνιες. Αλήθεια, γι’ αυτήν τη φάση δεν θα είχε ενδιαφέρον η ανάλυση κάποιου διαιτητικού ειδικού, συγκριτικά με όσα συνέβησαν μια εβδομάδα πριν στο Καραϊσκάκη και το ματς του Ολυμπιακού; Διακαείς πόθοι θα πείτε και δεν έχετε άδικο. Εδώ μας έχουν βγάλει τυφλούς σε πολύ πιο προφανή πράγματα.

Λένε πως ο Παναθηναϊκός είχε την κατοχή. Πέραν του ό,τι κατοχή στην Ελλάδα είχαμε το ΄40, αυτή η μανία για ανούσιο έλεγχο της μπάλας από ομάδες που δεν ξέρουν τι να την κάνουν εν τέλει, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Ολοι έχουν γίνει μικροί Πεπ και πιστεύουν πως θα μπορέσουν να παίζουν έτσι. Αλλά πέραν τούτου, η ΑΕΚ είχε την περίφημη κατοχή στο ματς με τον Ολυμπιακό και ξέρετε ποιο ήταν το αποτέλεσμα.

Η ΑΕΚ είχε τις φάσεις, είχε το γκολ. Είχε και πολλά ζητήματα, που αρχίζουν και τελειώνουν από την αδυναμία που έχει στη μεσαία γραμμή. Οσο εκεί δεν μπορεί να βρει έναν παίκτη αφεντικό – και αυτός δεν υφίσταται στο ρόστερ – για να «τρώει» την μπάλα, θα έχει θέμα. Εστω και εάν ο Γιοβάνοβιτς έκανε κατά την κρίση μου δώρο με την εντελώς αργοπορημένη είσοδο του Αλεξανδρόπουλου, η ΑΕΚ καταποντίστηκε στο κέντρο.

Να το δει αλλιώς ο Γιαννίκης

Το μείον και αποτελεί ζήτημα είναι η αντίδραση από τον πάγκο. Διότι, η παρέμβαση του Γιαννίκη που τελείωσε το ματς ήρθε πολύ αργά στην εξέλιξη του, με την είσοδο του Λε Ταλέκ. Οταν μπήκε ο Γάλλος στο γήπεδο και η ΑΕΚ έπαιζε πλέον με 4-3-3, όχι μόνο ισορρόπησε στα χαφ και δεν είχε κανένα αμυντικό κενό, αλλά βρήκε και τις προϋποθέσεις για να βγάλει επιθέσεις. Για να μη φτάνουμε στην απόλυτη ισοπέδωση, ο Λε Ταλέκ μπορεί να κάνει τη διαφορά εκεί. Αλλά απαιτεί διαφορετικό σχηματισμό και τρόπο παιχνιδιού.

Στα θέματα του Γιαννίκη προσθέτω και τις επιλογές που έγιναν στην πορεία. Κατά τη γνώμη μου, δεν έχει λογική η αποχώρηση του Σιμάνσκι, που ήταν ο μοναδικός χαφ που μπορούσε να δίνει τρεξίματα, κοψίματα, σχετική κυκλοφορία της μπάλας. Ο Σιμόες βρέθηκε σε κακή βραδιά, όσο και εάν προσπάθησε με την εμπειρία του να το μαζέψει, ο Μάνταλος είχε δυνατό ξεκίνημα, αλλά έπειτα δεν μπορούσε να ακολουθήσει στο ρυθμό.

Το σημαντικό είναι πως η ΑΕΚ νίκησε. Απαντες πιστοποίησαν, πως είναι η μοναδική ομάδα που βρίσκεται στο κόλπο του πρωταθλήματος μαζί με τον Ολυμπιακό. Κατά τη γνώμη μου, παραμένει η ομάδα με τα μεγαλύτερα περιθώρια βελτίωσης, τόσο σε επίπεδο ομαδικής δουλειάς, όσο και περαιτέρω ενίσχυσης στις μεταγραφές. Ως τότε, ο Γιαννίκης πρέπει να βρει λύσεις για να καλύψει κάποια από τα ζητήματα που την εμφανίζουν να χάνει τον έλεγχο των ματς.

Για φινάλε, δίχως πολλές φιοριτούρες και αναλύσεις, ένα μεγάλο κουράγιο στην οικογένεια και τους φίλους του Στέφαν Γέλοβατς. Είναι σοκαριστικό όλο αυτό που συνέβη, πως μέσα σε μια στιγμή, χάθηκαν όλα και ένα νέο παιδί, έφυγε από τη ζωή. Δεν μπορείς να πεις πολλά, δεν χρειάζεται να πεις πολλά. Μόνο να κατανοήσεις, πόσο ασήμαντοι είμαστε στην καθημερινότητα μας και πως δεν πρέπει να χανόμαστε με μικρά και ανούσια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News