EURO 2020: 16 συντάκτες του sportday.gr… βγάζουν πρωταθλητή Ευρώπης

Προβλέψεις. Το αγαπημένο παιχνίδι των αθλητικών συντακτών. Δεν υπάρχει κανείς από εμάς, που να μην κάνει. Βλέπετε είμαστε… ειδήμονες. Άλλοτε διαβασμένοι, άλλοτε γιατί θέλουμε να κερδίσει η ομάδα που υποστηρίζουμε. Βέβαια υπάρχει και η τρίτη εκδοχή. Να ζητήσει το θέμα ο διευθυντής. Οπότε τι να κάνεις; Εμείς πάντως, αποφασίσαμε να εκθέσουμε τις απόψεις μας (και τους εαυτούς μας βεβαίως) στην δική σας κρίση και να προσπαθήσουμε να προβλέψουμε τον νικητή της φετινής διοργάνωσης του EURO 2020. Και ιδού οι προβλέψεις μας, που συνθέτουν ένα πραγματικό παζλ.

Ladies first…

Κωνσταντίνα Θεοδώρου – Βέλγιο

Εντυπωσιακή και καταιγιστική η Σκουάντρα Ατζούρα… αλλά οι «κόκκινοι διάβολοι» καραδοκούν. Κι έχω αποδείξεις. Κέβιν Ντε Μπρόινε και Ρομέλου Λουκάκου, αποδεικνύουν με το ρεσιτάλ συνεργασίας τους, πως είναι ικανοί να κουβαλήσουν το Βέλγιο μέχρι και την κούπα.

Φεβρωνία Παντελή – Ιταλία

Αυτό το EURO είναι της Ιταλίας του Μαντσίνι. Γιατί είναι κανονικός προπονητής. Ούτε… καλτ μορφή, ούτε υπέργηρος, ούτε «τιμής ένεκεν» (τα έχουμε δει αυτά). Έχει κατακτήσει τίτλους σε 3 διαφορετικές χώρες. Έχει πλάνο, η ομάδα είναι συμπαγής και παραγωγική, έχει «κερδίσει» τους παίκτες και είναι ικανός να δώσει χρόνο συμμετοχής και στους… φροντιστές , ώστε να μην μείνουν με το παράπονο. Ανέλαβε την Σκουάντρα Ατζούρα λαβωμένη και… αποκλεισμένη και σήμερα μετράει 30 αγώνες αήττητη, με τα βλέμματα πολλών συλλόγων να είναι στους Ιταλούς. Είναι η ευκαιρία τους να δείξουν ότι η Serie A δεν είναι το μεγάλο πρωτάθλημα των «φτωχών» και των «ενσήμων», όπως το αντιμετωπίζουν πολλοί, τα τελευταία χρόνια. Και όταν έρθει ο δύσκολος αντίπαλος -γιατί ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί πραγματικά- θα το αποδείξουν. Μοιάζει να είναι το τάιμινγκ που λέμε.

Ο “EXPERT” (Διευθυντής μας είναι… δεν θέλω σχόλια)

Αλέξανδρος Σόμογλου – Αγγλία

Σκεφτείτε απλά τι έχουμε ζήσει μέσα στην πανδημία: Τη Λίβερπουλ να κατακτά πρωτάθλημα στην Αγγλία μετά από 30 χρόνια, Ατλέτικο, Λιλ, Ίντερ, Σπόρτινγκ να κατακτούν την ίδια σεζόν τίτλο σε Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία!

Τι άλλο χρειάζεστε για να πειστείτε ότι… it’s coming home επιτέλους! Όλα τα απίθανα έχουμε ζήσει εν μέσω κορονοϊού, θα το ζήσουμε κι αυτό: Τρένο θα πάει η Αγγλία μας, μέχρι την κούπα. Έστω κι αν με τον Σαουθγκέιτ στον πάγκο θυμίζει προς το παρόν… Οδοντωτό!

Οι ειδικοί (ο Θεός να τους κάνει)

Θάνος Κονταξής – Ολλανδία

Το μυαλό μού λέει να πάω από τον σίγουρο δρόμο της Γαλλίας. Η εμπειρία υπάρχει, όπως και το ρόστερ αλλά και η τεχνογνωσία. Ωστόσο, η καρδιά μου είναι δωσμένη αλλού εδώ και χρόνια. Ίσως στην πιο looser Εθνική ομάδα της Ευρώπης. Στην Ολλανδία. Το πρώτο δείγμα ήταν καλό, 3 νίκες σε 3 ματς με 8-2 γκολ και πάνω απ’ όλα καλό ποδόσφαιρο. Το 3-5-2 του Ντε Μπουρ δουλεύει σωστά, ο Ντεπάι ξεδιπλώνει επιτέλους το τεράστιο ταλέντο του στο χορτάρι, ο Βαϊνάλντουμ έχει μετατραπεί σε ηγέτη που κάνει όλες τις δουλειές και γενικώς όλα πάνε… ρολόι. Οι διασταυρώσεις μπορούν να βοηθήσουν τους «Οράνιε» καθώς η μόνη μεγάλη ομάδα που μπορεί να βρεθεί στο διάβα τους ως τον ημιτελικό είναι μία εκ των Αγγλία ή Γερμανία. Για αυτό λοιπόν, laten we gaan Oranje και σε… ρυθμούς τραμ-τραμ όπως λέμε στη διάλεκτο του ποδοσφαίρου.

Δημήτρης Σπηλιόπουλος – Ολλανδία

Ολλανδία γιατί κόντρα σε ότι έπαιζαν πάντα, τους ταιριάζει η τριάδα στην άμυνα. Ολλανδία γιατί έχει ηγέτη σε κάθε γραμμή (Ντάμφρις, Βαϊνάλντουμ, Ντεπάι). Ολλανδία γιατί απέναντι στις περισσότερες ομάδες στα νοκ-άουτ θα μπορούν να “σκοτώσουν” τον αντίπαλο με τις αντεπιθέσεις τους.

Αποστόλης Πάνος – Βέλγιο

Το 1972 τερμάτισε τρίτο. Το 1980 ολοκλήρωσε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δεύτερο. Και στις δύο παραπάνω διοργανώσεις σίγουρα δεν είχε την ποιότητα που έχει φέτος. Μπορεί για πολλούς το Βέλγιο να είναι η πιο… looser ομάδα που “κυκλοφορεί” στο φετινό Euro, αλλά κάτι μου λέει πως φέτος θα τα καταφέρει. Ειδικά αν ο Ντε Μπρόινε συνεχίζει να δημιουργεί και ο Λουκάκου να εκτελεί. Ποντάρω στους “κόκκινους διαβόλους” λοιπόν…

Πάνος Μάλαμας – Γαλλία

Για το πληρέστερο ρόστερ, τη δεδομένη ποιότητα, την καλύτερη ποδοσφαιρική χημεία. Για τις θαμπές φωτογραφίες του Εμπαπέ στα σπριντ και τον χορευτικό πανηγυρισμό του Γκριεσμάν στα γκολ. Αλλά, κυρίως, για τον Ενγκολό Καντέ.

Τόλης Χριστοφοράκης – Αγγλία

Έτσι όπως διαμορφώθηκαν τα ταμπλό του EURO, θα είναι αποτυχία για την Αγγλία να μην φτάσει μέχρι τα ημιτελικά. Πιστεύω ότι θα το κάνει και από εκεί και πέρα, σε δύο παιχνίδια της μιας βραδιάς όλα μπορούν να συμβούν. Υπολογίζω επίσης ότι κόντρα σε δυνατές ομάδες και πηγαίνοντας σε παιχνίδι εναντίον της μπάλας, θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί τους ταχύτατους μεσοεπιθετικούς της.

Γιώργος Νασμής – Αγγλία

Η χειρότερη εκ των ισχυρότερων στους ομίλους είναι αυτή που θα κατακτήσει τον τίτλο στο Euro. Ποια ήταν όμως η χειρότερη; Η Αγγλία, που από Λιοντάρια έγιναν χελώνες με τη βραδυπορία τους στην ανάπτυξη του παιχνιδιού (ήταν η πιο αργή από τις 24 φιναλίστ); Η Γερμανία που διαθέτει παικταράδες αλλά μηδέν ψυχολογία και χρειάστηκε το γκολ του Γκορέτσκα στο ματς με την Ουγγαρία για να αποφύγει ιστορικό κάζο;

Η Γαλλία με τα άδεια ρεζερβουάρ από τα πολλά παιχνίδια των παικτών της στα εθνικά πρωταθλήματα;

Η Πορτογαλία που εξακολουθεί να στηρίζεται στον 36χρονο Shigir Idol του ποδοσφαίρου, Κριστιάνο Ρονάλντο;

Μήπως η Ισπανία που η απόδοση της μοιάζει με rollercoaster;

Η πρώτη εκτίμηση είναι πως ο νικητής της τιτανομαχίας Αγγλία-Γερμανία θα φτάσει σίγουρα στον τελικό, λόγω βατότητας του μονοπατιού που ακολουθεί και θα κατακτήσει τον τίτλο. Προβάδισμα έχουν τα “Τρία Λιοντάρια” λόγω έδρας αλλά και Γκουαρντιόλα.

Εχει αποδειχτεί πως οι μέθοδοι του Μάρκο Πόλο του ποδοσφαίρου επηρεάζουν πολύ έντονα την εκάστοτε εθνική ομάδα της χώρας στην οποία εργάζεται. Συνέβη στην Ισπανία, στα πρώτα χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας, με τη Φούρια Ρόχα να σαρώνει τους τίτλους. Συνέβη στη Γερμανία, όταν ο Λεβ αντέγραψε το αγωνιστικό σύστημα του Πεπ στην Μπάγερν και κατέκτησε το Μουντιάλ. Θα συμβεί και στην Αγγλία, από τα «παιδιά» του Καταλανού που γαλουχήθηκαν από τις ιδέες του.

Από το δύσκολο μονοπάτι, Ιταλία και Γαλλία θα αναμετρηθούν πιθανότατα στον πρώτο ημιτελικό με τη Σκουάντρα Ατζούρα να έχει τις περισσότερες πιθανότητες να φτάσει στο Γουέμπλεϊ στις 11 Ιουλίου.

Οι ιδέες του Πεπ ωστόσο, θα σταματήσουν το σερί των Ιταλών.

Δημήτρης Ξαρλής – Ιταλία

Έχει παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο μέχρι τώρα. Δείχνει ένα διαφορετικό στυλ από αυτό που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια και είναι αποτελεσματική στην άμυνα, αφού έχει να δεχτεί γκολ από τον περασμένο Οκτώβριο.

Γιώργος Μαζιάς – Ιταλία

Τόσο απλά. Σοβαρή, μετρημένη, δεν τρωει γκολ με τίποτα. Πιο σοβαρή από όλες. Αποφασισμένη με σαφές σύστημα και σκοπό. Χωρίς μεταπτώσεις στην απόδοση της. Χωρίς πολλά λόγια: Η μοναδική που μπορείς να εμπιστευτείς, η μία και μοναδική με σταθερή απόδοση από την αρχή ως το τέλος. Μόνο αν μιλήσει η αυρα του Γουέμπλεϊ μπορεί να στραβώσει η δουλειά…

Σταύρος Καραϊνδρος – Ιταλία

Forza Italia και τα συναφή, στηρίζω τους Ιταλούς του Μαντσίνι, πάντα στήριζα Σκουάντρα Ατζούρα, φαντάζει πιο ομάδα από όλες στο Euro, κάτι σαν σύλλογος ένα πράγμα παρά σαν Εθνική, αλλά… ψηφίζω Αγγλία. Πρώτον, γιατί οι Ιταλοί όταν είναι φαβορί συνήθως το στραβώνουν μετά -και μεταξύ μας βλέπω τις διασταυρώσεις και… δεν ψήνομαι- και δεύτερον γιατί η Αγγλία θα γεννήσει ιστορίες -σουρεαλιστικές και μη- εφόσον φτάσει στην κορυφή. Για να φτάσει βέβαια στην κορυφή θα πρέπει πρώτα να αποκλείσει τη Γερμανία και αν το καταφέρει θα είναι σαν να πήρε την κούπα και κάπου εκεί θα αδειάσουν τα “λιοντάρια” και τι ωραία που περνάμε κυρά Βασίλισσά μου, πάλι θα περιμένουμε το εξώφυλλο της “Sun”. Πάντως, πέραν της πλάκας, η Αγγλία κάποια στιγμή πρέπει να φτάσει στην πηγή και να πιει νερό. Δεν της το χρωστάει καμία ιστορία ούτε η βαριά της φανέλα ούτε είναι καμιά σούπερ ντούπερ ομάδα, αλλά αυτή η φουρνιά μοιάζει πιο πιθανό από ποτέ να πλησιάσει σε ένα κύπελλο. Και μετά, ξέρετε. Viral βιντεάκια μεθυσμένων Άγγλων, εκστασιασμένων δημοσιογράφων και εξώφυλλα “it’s coming home”.

Θεολόγος Αλεξανδράτος – Βέλγιο

Ποτέ δεν είναι εύκολο να προβλέψεις τι θα γίνει σε μια μεγάλη διοργάνωση- οι αστάθμητοι παράγοντες μπορούν να φέρουν τα πάνω – κάτω σε μια στιγμή.

Θεωρώ ότι το Βέλγιο έχει τις περισσότερες πιθανότητες να φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου για δύο λόγους: έχει το πιο «βαθύ» ρόστερ από κάθε ομάδα και οι παίκτες του διψάνε για μια επιτυχία με το εθνόσημο.

Οι «κόκκινοι διάβολοι» έχουν εξαιρετικό τερματοφύλακα, συμπαγή άμυνα, κέντρο που κόβει και ράβει και αποτελεσματική επίθεση. Εχουν περισσότερες λύσεις από τους άλλους διεκδικητές μεσοεπιθετικά και κυρίως τον απίθανο Ντε Μπρόϊνε, έναν παίκτη με τεχνική και εμπνεύσεις βραζιλιάνου αρτίστα και ψυχραιμία και οξυδέρκεια βορειοευρωπαίου.

Από το 1980 και τον τελικό του τότε Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος η μικρή χώρα της κεντρικής Ευρώπης είναι σχεδόν πάντα στο προσκήνιο με καλά πλασαρίσματα αλλά πάντα πέφτει λίγο πριν το τελευταίο εμπόδιο. Ηρθε η ώρα να το περάσει.

Κώστας Κοφινάς – Γαλλία

Ομολογώ εκ πεποιθήσεως και εκ παραδόσεως χρόνια πολλά ακολουθώ και πιστεύω τη Γαλλία. Άλλωστε, όταν σε έχει σημαδέψει το Μουντιάλ του ‘82 και η γενιά των Πλατινί, Ζιρές, Αμορός, δύσκολα πας αλλου. Η τωρινή Γαλλία είναι το απόλυτο φαβορί και οποίος δεν το βλέπει, εθελοτυφλεί. Ένα σκαλι πάνω από τους άλλους και μόνο αν σκοντάψει από δικό της λάθος δεν θα φτάσει έως το τέρμα. Ξέρετε πολλούς να κάνουν μαγικά όπως ο Ντεσάμπ, ώστε να χωρέσουν στην ίδια ενδεκάδα Εμπαπέ, Γκριεζμάν και Μπενζεμά, αυτός ο φασαριόζος τύπος που σε τούτη τη διοργάνωση κάνει φασαρία μόνο με τα πεπραγμένα του; Αλλά και πάλι, κάτι φρενάρει τη σκέψη και τη βεβαιότητα μου.

Η Ιταλία, στον αντίποδα, σκέτος Βεζούβιος στα ματς του ομίλου. Ντοναρούμα εγγύηση, Κιελίνι ο σκληρός που θέλει κάθε άμυνα και το δίδυμο των Λοκατέλι- Ιμόμπιλε ώρες ώρες φοβίζει τους πάντες. Η Ιταλία έδειξε (παίζοντας με αρκετούς αναπληρωματικούς στο τελευταίο ματς ) ότι δεν καιγόταν για την πρώτη ή τη δεύτερη θέση. Ρισκάρισε. Άλλωστε θα έφευγε από τη Ρώμη. Με την επιλογή του αυτή, ωστόσο, ο Μαντσίνι επιβεβαίωσε πως υπολογίζει όλους τους παίκτες του. Η εμπιστοσύνη μοιάζει με γκολ που έρχεται όταν δεν το περιμένεις και χαροποιεί τον εκάστοτε τεχνικό. Πώς όμως να εμπιστευθείς στον απόλυτο βαθμό την Ιταλία όταν και άλλες φορές, η ίδια ήταν που σκόρπισε τις αφειδώλευτες υποσχέσεις που έδωσε;

Πάω στη Δανία… Δεν έχει τα βαριά ονόματα, την ακολουθεί όμως η βαριά σκιά του Ερικσεν. Το τετ α τετ με την Ουαλία που δεν φοβίζει, μοιάζει με αεροδιάδρομο πρόκρισης που σε βγάζει στην οκτάδα. Το ματς με τη Ρωσία, εκεί που οι Δανοί ήταν κλώνοι του Σίμονσεν και του Ελκιερ, έδειξε το εξής: την κατάθεση ψυχής. Την πιστοποίηση για τη θέληση και το πάθος. Αυτό που ενίοτε λυγίζει σιδερα. Τα τέσσερα γκολ ισοδυναμούσαν με πειστήριο ικανότητας και αγάπης στην πατρίδα και τους συμπαίκτες. Ενας για όλους και όλοι για έναν. Αλήθεια, ποσό μακρινό είναι το ‘92;

Νίκος Σαρίδης – Ελβετία

Φαντάζομαι τη σκηνή στο ελβετικό καφενείο: έχουν μαζευτεί τέσσερις – πέντε χασομέρηδες από την Άνω Μαγούλα των Άλπεων και κάθονται γύρω από το κατσαρολάκι με το φοντί, τσιμπολογώντας λιωμένα τυριά και στολίζοντας με αφρούς μπίρας τ’ αχυρόχρωμα μουστάκια τους. Μεταξύ μάσησης κι ερυγής (μην το πούμε «ρέψιμο» και σοκαριστούν ), συζητάνε για μπάλα. Για Euro:

-Ρε φίλε, τόσα χρόνια τη φιλοξενούμε την UEFA, εδώ ίσια κάτ’, στη Νιόν, να μην το πάρουμε μια φορά κι εμείς; Δηλαδή, ρε Τσέφεριν, αλλού τρως, αλλού πίνεις, αλλού πας και το δίνεις;

-Συμφωνώ. Μπορεί να μην έχουμε παικταράδες, αλλά η ομάδα έχει μέταλλο. Γαλβανιζέ μέταλλο. Λίγο σπρωξιματάκι θέλει…

-Γαλβανιζέ ή… αλβανιζέ;

-Ασε, ρε, αμέσως να πεις την εξυπνάδα. Δηλαδή, η Γαλλία πόσους Γαλάτες έχει; Εξάλλου, δεν έχουμε μόνο Αλβανούς, έχουμε κι άλλους μετανάστες, τον Εμπολό, τον Ροντρίγκες… Τι πα’ να πει αυτό; Δηλαδή, να τους επιστρέψουμε και τον τίτλο στη Γιουροβίζιον που πήραμε το 1988 με τη Σελίν Ντιόν. Αυτοί τουλάχιστον έχουν γεννηθεί εδώ.

-Πού ‘σαι, κατάστημα, βάλε, το τραγούδι της Ντιόν, το πώς το λένε… το «Ne partez pas sans moi», να θυμηθούμε τα παλιά. Και πού ‘σαι, Πιάσε κι άλλη μια παγωμένη, κρύσταλλο τη θέλω…

Ποιος είμαι εγώ, λοιπόν, που θα χαλάσω το όνειρο του κάθε κοκκινομάγουλου Ελβετού και του οποιουδήποτε; Άλλο, βέβαια, το τι πιστεύω…

Γιώργος Μπιτσικώκος – Πορτογαλία

Η νυν πρωταθλήτρια Ευρώπης, έχει όλα τα φόντα για να υπερασπιστεί τον τίτλο της. Μπορεί μεν να βρίσκεται στο δύσκολο μονοπάτι, όμως κανείς δεν μπορεί να την αψηφίσει. Εάν το κάνει, η παρέα του Κριστιάνο θα τον τιμωρήσει. Έχοντας το μεγάλο της αστέρι σε τρελή φόρμα, αλλά και πολλούς πλέον ποιοτικούς παίκτες, που μπορούν να τον πλαισιώσουν, η ομάδα του Σάντος έδειξε μέχρι τώρα στο τουρνουά πως μπορεί να βρίσκει λύσεις. Η “πλασματική” λόγω των δύο αυτογκόλ ήττα από τη Γερμανία την έχει μάλιστα ατσαλώσει. Και τώρα που αρχίζουν τα νοκ άουτ, δεν αποκλείεται να επιστρέψει και στο αγαπημένο της… πούλμαν. Πορτογαλία λοιπόν για να δούμε να γράφεται και ιστορία.

EURO 2020: 16 συντάκτες του sportday.gr... βγάζουν πρωταθλητή Ευρώπης

Ladies first…

Ο “EXPERT” (Διευθυντής μας είναι… δεν θέλω σχόλια)

Οι ειδικοί (ο Θεός να τους κάνει)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ