ΜΠΑΡΤ ΣΕΝΚΕΦΕΛΝΤ: «Δεν είχα κάποιο ποδοσφαιρικό είδωλο. Είχα τον πατέρα μου!»
Ο Μπαρτ Σένκεφελντ παραχώρησε συνέντευξη για τις ανάγκες του match programme του μεγάλου αγώνα με τον Ολυμπιακό για την 18η αγωνιστική της Super League.
Ο Μπαρτ Σένκεφελντ παραχώρησε συνέντευξη για τις ανάγκες του match programme του μεγάλου αγώνα με τον Ολυμπιακό για την 18η αγωνιστική της Super League.
Ο Ολλανδός μίλησε για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, την ιδιαίτερη κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο κορωνοϊός, το πόσο του αρέσει η ζώη στην Αθήνα, καθώς και για τις ασχολίες του εκτός γηπέδου.
Αναλυτικά όσα είπε ο Ολλανδός:
Μπαρτ, έφτασε η ώρα για ντέρμπι! Πώς νιώθετε; Σε τι κατάσταση βρίσκεται η ομάδα;
«Η ομάδα είναι σε καλή κατάσταση. Έχουμε ένα δυνατό σύνολο και νιώθουμε καλά. Είναι σημαντικό ότι αυτή την εβδομάδα επέστρεψαν όλοι, γιατί είχαμε κι εμείς προβλήματα με τον κορωνοϊό. Όμως τα ξεπεράσαμε κι έχουμε δουλέψει καλά γι’ αυτο το ντέρμπι. Θα δώσουμε τα πάντα για να νικήσουμε. Προερχόμαστε από μια ήττα που δεν μας άρεσε καθόλου και θέλουμε να ανακάμψουμε. Ξέρουμε ότι αν κερδίζεις αυτά τα μεγάλα ματς, σου δίνεται ώθηση για να ανεβαίνεις ολοένα και ψηλότερα. Κι αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε».
Γνωρίζεις πια την ψυχοσύνθεση των ελληνικών ντέρμπι. Πού εκτιμάς ότι θα κριθεί το ματς;
«Πρώτα απ’ όλα πρέπει να κάνουμε το παιχνίδι μας. Πρέπει να πρεσάρουμε καλά, να είμαστε αποτελεσματικοί αμυντικά, κι όταν έχουμε την μπάλα στα πόδια μας θα πρέπει να έχουμε αυτοπεποίθηση και να παίξουμε το δικό μας παιχνίδι. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα καλά μας στοιχεία και να τα βγάλουμε το γήπεδο. Εκεί πρέπει να στηριχτούμε».
Η ήττα απ’ τον Βόλο αποτελεί ένα επιπλέον κίνητρο για να ανακάμψετε ή το ντέρμπι αρκεί από μόνο του ως κίνητρο;
«Είναι ξεκάθαρο πως για ένα τέτοιο ντέρμπι δεν χρειάζεσαι επιπλέον κίνητρο. Το ντέρμπι και ο αντίπαλος αρκούν για να έχεις το κίνητρο που πρέπει. Σίγουρα όμως μια ήττα σε κάνει να είσαι πιο αποφασισμένος και πιο νευριασμένος στο επόμενο ματς γιατί θέλεις να ανακάμψεις».
Δυστυχώς, σε αυτό το σημαντικό παιχνίδι δεν θα έχετε την ώθηση που θα θέλατε απ’ την εξέδρα καθώς θα υπάρχουν μόνο 1.000 οπαδοί λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό. Σας επηρεάζει η απουσία του κόσμου;
«Πάντοτε θέλουμε τους οπαδούς στο πλευρό μας, ιδίως σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι. Μας δίνουν μεγάλη ώθηση. Ωστόσο, η δουλειά μας είναι να είμαστε επαγγελματίες και να μην επηρεαστούμε από το γεγονός ότι οι εξέδρες δεν θα είναι γεμάτες. Εμείς θα πρέπει να παίξουμε σαν να είναι γεμάτο το γήπεδο».
Ο κορωνοϊός πλέον κάνει πιο απρόβλεπτα τα παιχνίδια καθώς δεν είναι μόνο η απουσία των οπαδών. Μέχρι την τελευταία στιγμή μπορεί να προκύψει κάποιο πρόβλημα με νέα κρούσματα, υπάρχουν παίκτες που έχουν νοσήσει, που έχουν χάσει προπονήσεις ή που στερούνται αγωνιστικού ρυθμού. Γενικά διαφοροποιούνται οι συνθήκες ενός αγώνα. Έχετε προσαρμοστεί σ’ αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων;
«Πρώτα απ’ όλα πρέπει να πω ότι ο σύλλογος κάνει τα πάντα για να τους κρατήσει όλους υγιείς και προστατευμένους απ’ τον κορωνοϊό. Γίνεται ό,τι πρέπει προκειμένου η ομάδα και οι παίκτες να βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό στην εποχή του κορωνοϊού. Έχουμε προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, αλλά δυστυχώς έχει δημιουργηθεί μια δύσκολη κατάσταση, που πολλές φορές δεν είναι εύκολο να ελέγξεις. Βλέπουμε τι γίνεται σε όλο τον κόσμο. Αυτό που μπορείς να ελέγξεις, είναι να κάνεις τεστ καθημερινά, όπως εμείς, και να προσέχεις».
Όταν έρχεται η Κυριακή πώς νιώθει ο παίκτης πριν από ένα μεγάλο ντέρμπι; Υπάρχει ενθουσιασμός; Ένας κόμπος στο στομάχι; Αγωνία;
«Είναι πάντοτε μια ξεχωριστή κατάσταση. Έρχεται ένα μεγάλο ντέρμπι και ξέρεις τι σημαίνει για όλους τους ανθρώπους. Για τους οπαδούς, για την ομάδα, για σένα τον ίδιο. Είναι ωραίο το συναίσθημα κι έχεις πάντα την αίσθηση και την ελπίδα ότι θα γυρίσεις στο σπίτι έχοντας πανηγυρίσει τη νίκη».
Εσύ πως το αντιμετωπίζεις;
«Έχω παίξει τόσο πολλά παιχνίδια στην καριέρα μου, που προσπαθώ να το κρατήσω σε φυσιολογικά επίπεδα. Πηγαίνοντας όμως προς το γήπεδο δύο ώρες πριν, το νιώθεις στην ατμόσφαιρα. Είναι κάτι ιδιαίτερο».
Πάντως και να θες να το βγάλεις απ’ το μυαλό σου, παντού θα βρεις κάποιον που θα στο… θυμίσει. Είτε στο σούπερ μάρκετ, είτε στο βενζινάδικο, είτε στον δρόμο, όλο και κάποιος θα σου πει «νικήστε τους». Πώς τα υποδέχεσαι όλα αυτά;
«Είναι ωραία! Μου αρέσουν γιατί αποτελούν καλό σημάδι. Δείχνουν ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται και νοιάζεται γι’ αυτό που συμβαίνει. Άλλωστε, στο τέλος της ημέρας αυτά τα ντέρμπι υφίστανται κι έχουν μεγάλο νόημα λόγω των οπαδών κι όσων αισθάνονται. Γι’ αυτό και οφείλουμε να τα αποδεχόμαστε όλα αυτά και να τα αγκαλιάζουμε. Είναι κάτι όμορφο στο ποδόσφαιρο».
Γνωρίζεις καλά από ντέρμπι και αντιπαλότητες. Τα έχεις βιώσει και στην Ολλανδία, όπου επίσης υπάρχει μεγάλη κόντρα Φέγενορντ και Άγιαξ. Υπάρχει σύγκριση; Ή οι Έλληνες είναι πιο… τρελοί;
«Είναι περίεργο, αλλά στο διάστημα που βρίσκομαι στην Ελλάδα, δεν έχω ζήσει ένα ντέρμπι με κόσμο! Μόνο το πρώτο μου, αλλά ήταν στο ΟΑΚΑ που είναι αχανές. Σίγουρα όμως το πάθος και η ένταση που επικρατούν είναι μοναδικά».
Ο Μπαρτ σε τι κατάσταση βρίσκεται; Επέστρεψες, πήρες παιχνίδια, είσαι βασικός ξανά. Πώς νιώθεις;
«Είμαι καλά! Είμαι υγιής κι αυτό είναι το σημαντικότερο. Πλέον μέσα απ’ την καθημερινή δουλειά προσπαθώ να γίνομαι ολοένα και καλύτερος. Είναι μια ωραία διαδικασία που σου δίνει κίνητρο για να συνεχίσεις τη σκληρή δουλειά».
Η επιστροφή έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό αποτελεί μια ανακούφιση; Πώς αισθάνεσαι;
«Είναι πράγματι μια ανακούφιση. Στο τέλος της ημέρας όμως, εκείνο που θέλεις, είναι να ανταποδώσεις την εμπιστοσύνη που σου δείχνει το κλαμπ. Ένας τραυματισμός ή κάποιο άλλο πρόβλημα που δεν σου επιτρέπει να παίξεις, είναι απογοητευτικό γιατί δεν μπορείς να προσφέρεις αυτό για το οποίο σε θέλει η ομάδα. Είναι πολύ ωραία λοιπόν η αίσθηση του να επιστρέφεις και να προσπαθείς να ανταποδώσεις την εμπιστοσύνη».
Πώς ήταν το διάστημα μακριά απ’ τα γήπεδα;
«Σίγουρα είναι μια δύσκολη περίοδος. Αλλά ακολουθώ κάτι που πάντα λέει ο πατέρας μου: «Ό,τι κι αν συμβεί, θα περάσει». Έτσι πρέπει να το βλέπεις. Διότι αν μείνεις στο πρόβλημα, ιδίως σε έναν τραυματισμό, θα τρελαθείς. Πρέπει να δουλεύεις καθημερινά και να κοιτάζεις λίγο πιο μακριά, στην επόμενη μέρα, στο επόμενο βήμα. Αυτό προσπάθησα να κάνω, βγάζοντας απ’ το μυαλό μου τι μου είχε συμβεί».
Διανύεις την τρίτη σεζόν στον Παναθηναϊκό. Έχεις δει ομάδες, καταστάσεις, προπονητές, προετοιμασίες, παίκτες, αγώνες. Τι βλέπεις εφέτος με την ομάδα που έχει δημιουργήσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς;
«Βλέπω ότι η ομάδα είναι δυνατή και μου αρέσει αυτό. Πρέπει να κρατήσουμε το επίπεδο υψηλά και να συνεχίσουμε την προσπάθεια διότι θεωρώ ότι είμαστε ικανοί για πολλά πράγματα αν μείνουμε σ’ αυτό τον δρόμο. Η ομάδα κάνει βήματα προόδου».
Πώς εξηγείς την αναποτελεσματικότητα της ομάδας σε παιχνίδια που δεν άξιζε να χάσει όπως συνέβη με ΠΑΣ Γιάννινα, Άρη, Αστέρα Τρίπολης, ΑΕΚ, Βόλο;
«Θεωρώ ότι πρέπει να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας. Να ορίζουμε εμείς την τύχη μας. Και σίγουρα, πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι κάθε στιγμή. Όταν δίνουμε τη δυνατότητα στον αντίπαλο να σκοράρει πρώτος, τότε γίνεται πιο δύσκολο στη συνέχεια για να επιστρέψουμε, ενώ αν είμαστε προσηλωμένοι και κρατήσουμε το μηδέν στην άμυνα, θα έχουμε τις ευκαιρίες για να φτάσουμε στη νίκη».
Τρίτη χρονιά στην Αθήνα! Πώς είναι η ζωή εδώ;
«Πραγματικά μου αρέσει πολύ. Οι άνθρωποι είναι καλοί, το φαγητό επίσης, ο καιρός το ίδιο! Προφανώς δεν μπορώ να ζήσω την κανονική ζωή της πόλης λόγω κορωνοϊού ή και των υποχρεώσεων με την ομάδα αλλά το απολαμβάνω».
Τι είναι εκείνο που σου αρέσει περισσότερο;
«Οι άνθρωποι! Είστε πιο συναισθηματικοί και πιο εκδηλωτικοί απ’ ό,τι έχω συνηθίσει στην πατρίδα μου. Είστε ή όλα ή τίποτα (γέλια). Στα μέρη μου οι άνθρωποι έχουν μια ισορροπία σε όλα τα πράγματα στη ζωή τους, είτε στα καλά, είτε στα άσχημα. Πολλές φορές όμως δεν μπορούν να απολαύσουν τη στιγμή. Εδώ οι άνθρωποι, πραγματικά απολαμβάνουν τη στιγμή κι αυτό είναι υπέροχο».
Ελληνικά έχεις καταφέρει να μάθεις;
«Ξέρω πολλές κακές λέξεις (γέλια). Με τα υπόλοιπα όμως δυστυχώς δυσκολεύομαι. Νομίζω ότι έχει να κάνει με τη γλώσσα. Βλέπω για παράδειγμα τον Αγιούμπ που μιλάει ολλανδικά αλλά και αραβικά, και του είναι πιο εύκολο να μάθει ελληνικά. Το ίδιο νομίζω ισχύει και για όσους είναι από μεσογειακές χώρες ή από τα Βαλκάνια. Δεν ξέρω γιατί, αν δηλαδή ταιριάζουν περισσότερο αυτές οι γλώσσες, αλλά για μένα είναι πολύ δύσκολο. Ευτυχώς που όλοι μιλούν αγγλικά (γέλια)».
Πώς περνάς τις ώρες σου μακριά απ’ το ποδόσφαιρο;
«Κάνω παρέα με συμπαίκτες μου και με φίλους. Προσπαθώ να χαλαρώνω, βλέπω σειρές. Ήρεμη ζωή γενικά. Επίσης, μου αρέσει να διαβάζω, να μαθαίνω νέα πράγματα, να εξελίσσομαι…»
Αγαπημένη σειρά;
«Το Peaky Blinders!»
Αν δεν ήσουν ποδοσφαιριστής τι θα ήθελες να κάνεις;
«Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω. Έχω αρχίσει όμως να σκέφτομαι το real estate. Μου αρέσει αυτός ο κλάδος».
Ασχολείσαι με άλλα σπορ πέραν του ποδοσφαίρου;
«Στη διάρκεια του χειμώνα όχι γιατί προσπαθώ να διατηρώ το σώμα μου ξεκούραστο όταν έχουμε ρεπό. Τα καλοκαίρια όμως μου αρέσει για παράδειγμα να ασχολούμαι με την πυγμαχία».
Σου αρέσουν και τα αυτοκίνητα… Είμαι σίγουρος ότι ασχολείσαι με τη Formula 1. Ειδικά την τελευταία σεζόν δεν μπορεί να την έχασες με Ολλανδό πρωταθλητή…
«Για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει η Formula 1 και παρακολουθώ λόγω του Μαξ Φερστάπεν. Τα προηγούμενα χρόνια, προτού εμφανιστεί ο Μαξ, δεν μου άρεσε το γεγονός ότι πάντοτε κέρδιζε το γρηγορότερο αυτοκίνητο. Είμαι από εκείνους που τους αρέσει να βλέπουν τους οδηγούς να συναγωνίζονται έχοντας τα ίδια χαρακτηριστικά στο μονοθέσιό τους. Διότι τότε μπορείς να δεις ποιος είναι πραγματικά ο καλύτερος. Αυτό ήταν κάτι που δεν μου άρεσε τα προηγούμενα χρόνια στη Formula 1».
Η τελευταία σεζόν όμως;
«Πραγματικά την απόλαυσα. Ολλανδός ο Μαξ, Ολλανδοί στις εξέδρες να τον υποστηρίζουν και να δημιουργούν ατμόσφαιρα. Ήταν απολαυστική… »
Δίκαια αναδείχθηκε πρωταθλητής;
«Στο τέλος της ημέρας, αν δεις όλους τους αγώνες, έστω κι αν κάποιοι έχουν διαφορετική άποψη, θεωρώ ότι άξιζε το πρωτάθλημα. Επικεντρώνονται πολλοί και μένουν στον τελευταίο αγώνα και πραγματικά καταλαβαίνω όσους μπορεί να ενοχλήθηκαν γιατί ο Μαξ πήρε αβαντάζ έχοντας καλύτερα ελαστικά. Βλέποντας όμως όλη τη σεζόν, είναι άξιος πρωταθλητής».
Είχες ποδοσφαιρικό είδωλο όταν ήσουν μικρός; Ποιον θαύμαζες;
«Δεν είχα κάποιο ποδοσφαιρικό είδωλο. Είχα τον πατέρα μου. Δεν ήταν ποδοσφαιριστής αλλά σαν άνθρωπος αυτός ήταν το είδωλό μου…»