EURO 2020: Ελβετία και Τσεχία χάραξαν το νέο μονοπάτι στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο

Κάθε μεγάλη διοργάνωση έχει μια, δυο ή ακόμη και τρεις εκπλήξεις. Ως έκπληξη ορίζουμε τον αποκλεισμό του μεγάλου ονόματος, της βαριάς φανέλας, από ομάδα μικρότερης δυναμικής, η οποία αδυνατεί να παίξει ωραίο και παραγωγικό ποδόσφαιρο.

Συνήθως, οι ομάδες αυτές περιορίζονταν στο παιχνίδι της καλής ανασταλτικής λειτουργίας. Ελάχιστες ήταν οι περιπτώσεις που μια ομάδα με εμφανή αδυναμία στο παραγωγικό κομμάτι μπορούσε να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου. Εξαίρεση, Ελλάδα!

Η Δανία του 1992 έκανε το πρώτο μεγάλο μπαμ σε EURO όχι γιατί είχε κακή ομάδα ή γιατί πήγε στην τελική φάση χωρίς την οικογένεια Λάουντρουπ, αλλά επειδή κοίταξε στα μάτια τους περισσότερους αντιπάλους της, προσπαθώντας να παίξει ποδόσφαιρο. Παραδοσιακά όμως και χωρίς να χρειάζεται η κατάκτηση του τροπαίου, υπήρχαν εκπλήξεις. Όμως όχι από ομάδες που έπαιζαν καλό ποδόσφαιρο.

 

Η Ελλάδα το 2004 στήριξε όλη την επιτυχία της στην ομοιογένεια και την αυταπάρνηση. Δεν ήταν η πιο θεαματική, η πιο παραγωγική και η πιο δημιουργική ομάδα. Μεγαλύτερο ατού της ήταν πως αυτό το γνώριζε. Δεν το αρνήθηκε. Αντίθετα έχτισε πάνω του.

Τώρα ζούμε το EURO του 2021. Κι αν κάποιοι απογοητεύτηκαν ίσως που κάποια έκπληξη δεν ήρθε στη φάση των ομίλων, τα πρώτα νοκ-άουτ αποζημίωσαν άπαντες.

Δεν υπάρχει πλέον αουτσάιντερ

Πρόσφατα, ο Τραϊανός Δέλλας, σε μια συνέντευξή του, τόνισε πως όταν βλέπει τα βίντεο από τα παιχνίδια της Εθνικής μας το 2004 και παρατηρεί τον εαυτό του, είναι σίγουρος πως στις μέρες μας δεν θα είχε θέση σε κάποια ομάδα. Όχι γιατί ήταν κακός παίκτης. Κολοσσός ήταν άλλωστε. Αλλά επειδή το ποδόσφαιρο εξελίσσεται. Σε τέτοιο βαθμό που ένας ποδοσφαιριστής της περασμένης 10ετίας, επί των ημερών μας ίσως να δυσκολευόταν να ανταπεξέλθει. 

Η πρόοδος και η εξέλιξη του ποδοσφαίρου, δεν βοηθάει μόνο τις υπερδυνάμεις αλλά και όσες χώρες, ομοσπονδίες ανοίγουν τους ορίζοντές τους, βοηθώντας παράλληλα το προϊόν τους να εξάγει ποδοσφαιριστές σε κορυφαία πρωταθλήματα.

Έπαιξαν ποδόσφαιρο και όχι κλεφτοπόλεμο

Η Τσεχία που απέκλεισε την Ολλανδία, το έκανε παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Ο Τόμας Σούτσεκ, βασικός κεντρικός μέσος των Τσέχων, αποτελεί τον παίκτη βαρόμετρο της Γουέστ Χαμ εδώ και 1,5 χρόνο. Ο Πάτρικ Σικ παλεύει τα τελευταία χρόνια να αποδείξει στα γερμανικά γήπεδα ότι είναι ικανότερος επιθετικός από αυτό που πιστεύει η κοινή γνώμη. Ο Τσουφάλ αποτελεί ένα από τα πλέον σύγχρονα δεξιά μπακ στην Ευρώπη και η υπόλοιπη εθνική ομάδα της Τσεχίας στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στα παιδιά της Σλάβια Πράγας, η οποία στη σεζόν που ολοκληρώθηκε απέκλεισε Λέστερ, Ρέιντζερς και έβγαλε τα συκώτια της Άρσεναλ στο Γιουρόπα Λιγκ. 

Η δουλειά του παίκτη, αποτυπώνεται πρώτα στην καριέρα του και ένα καλά οργανωμένο σύστημα μπορεί να την απορροφά προς όφελος της εθνικής ομάδας. Τρανό παράδειγμα η Τσεχία.

Παίκτες στα κορυφαία πρωταθλήματα 

Η Ελβετία που θεωρητικά έκανε ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη αφήνοντας εκτός την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γαλλία, δεν υστερεί σε παίκτες που έχουν εικόνες από υψηλές παραστάσεις κορυφαίων πρωταθλημάτων. Ο Ζόμερ είναι από τους πιο σταθερούς γκολκίπερ της Μπουντεσλίγκα, ο Τζάκα με τα καλά και τα στραβά του, έχει οξυδέρκεια που θα την ζήλευαν πολλοί μέσοι στον κόσμο και γι’ αυτό περνάει το χρόνο του στην Πρέμιερ Λιγκ, ο Σεφέροβιτς δεν θα έβρισκε συμβόλαιο στην Μπενφίκα.

Οι παίκτες των εθνικών ομάδων «δεύτερης γραμμής» όπως συνηθίζαμε να τις λέμε, είναι πλέον συμπαίκτες του Καντέ, του Μοράτα, του Μπονούτσι, Κίμιχ, του Κέιν. Όλων αυτών που η ατομική αξία τους ανεβάζει στα μάτια μας τη δυναμική μιας εθνικής ομάδας.

Όμως ο χάρτης του ποδοσφαίρου επαναπροσδιορίστηκε περίτρανα σε αυτό το EURO. Ελβετία και Τσεχία έπαιξαν έξοχο ποδόσφαιρο και απέκλεισαν δύο παραδοσιακές δυνάμεις της σκηνής. Μακροπρόθεσμα, πάλι τα βαριά ονόματα θα έχουν τον πρώτο λόγο για τον τίτλο αλλά η ψαλίδα μικραίνει τόσο πολύ σε κάθε μεγάλο τουρνουά, που πέρα από το ποδόσφαιρο, θα χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουμε και τη λέξη «έκπληξη».

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News