ΡΑΦΑΕΛ ΝΑΔΑΛ: Το μονοπάτι των καταραμένων ψυχαναγκαστικών

Το ρολόι στη Μελβούρνη δείχνει μεσάνυχτα, αλλά προφανώς κανείς δε σκέφτεται να πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι του. Ο ένας κοιτούσε τον άλλον στις εξέδρες της Rod Laver Arena, αφενός με ένα τεράστιο χαμόγελο που ο τελικός του Australian Open ήταν ζωντανός και όδευε προς το 5^ο  σετ, αφετέρου με μία σοβαρή απορία, «μα πώς;».

Πώς είναι δυνατόν να επέστρεψε για να παίξει επί ίσοις όροις, ενώ 120 λεπτά πριν ήταν στριμωγμένος στα σχοινιά. Στην αρένα βγήκε ως αουτσάιντερ, παρότι στην ούγια του ταύρου που έχει σχεδιασμένο παντού, αντανακλόνται τα γαλόνια 20 τίτλων. Δεν ήταν απλά η διαφορά δέκα ετών που τον χώριζαν από τον αντίπαλό του, αλλά το πλαίσιο της μάχης που τον έβρισκε να επιστρέφει από την απραξία, τη στιγμή που στην άλλη πλευρά θα συναντούσε μία πολεμική μηχανή.

Μα πώς να μην είναι δυνατόν; Αν κάποιος μπορούσε να το κάνει ήταν αυτός, αν δεν το κάνει αυτός, τότε δε θα μπορούσε να το κάνει κανένας. Ο Ραφαέλ Ναδάλ ήταν αυτός που έπρεπε να υπερασπιστεί τα σκήπτρα της big-3 κόντρα στη νέα γενιά η οποία έρχεται με φούρια. Ο Τζόκοβιτς δεν τα κατάφερε εντός κορτ προ μηνών στη Νέα Υόρκη. Έξω από το κορτ ας μην το συζητήσουμε… Ο Φέντερερ είναι προδωμένος από τον αριθμό τέσσερα, ο οποίος μπήκε μπροστά στην καταμέτρηση των δεκαετιών του. Η μάχη ήταν άνιση αλλά το κέρδος ήταν ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στην αιωνιότητα. Πώς είναι δυνατόν να μην επιστρέψει;

Ο Ναδάλ έφτασε στο σημείο… Νέλσον Μαντέλα

Οι πρώτες γροθιές τον βρήκαν στο στομάχι, κάνοντας την αρχική ζημιά. Το μυαλό παραμένει εκεί, το σώμα σηκώνεται. Πρέπει να πάρει αυτός τον δεύτερο γύρο, διαφορετικά πώς να αντέξει; Αμύνεται σθεναρά, παρότι δεν έχει λύσεις, για να αποφύγει το πνευματικό νοκ άουτ. Το 2-0 γίνεται στα σημεία και άπαντες είναι έτοιμοι για την αλλαγή σκυτάλης. Στο κάτω κάτω τα δοκίμασε –σχεδόν- όλα, αλλά δε γινόταν.

Ο Μεντβέντεφ προηγείται με 2-0 και είναι σε τριπλό break point (0-40) στο 3^ο σετ. Ο χρόνος γύρω παγώνει και οι βιαστικοί πιστεύουν πως έχουν το χάρισμα και είδαν το φινάλε της ταινίας. Δεν έβλεπαν τη γνωστή χαίτη, ούτε το βλέμμα του μαχητή που τρόμαζε και μόνο στην ιδέα κάποτε. Αντ’ αυτού παρακολουθούσαν έναν αγαπημένο χαρακτήρα δεμένο χειροπόδαρα. Κάθε μέρος του σώματός του είχε παραθοδεί εκτός από την καρδιά, που σε κάθε χτύπο της σχημάτιζε και ένα «vamos».

Είναι πάντοτε αδύνατο, μέχρι να συμβεί έλεγε ο Μαντέλα. Για τον άνθρωπο που πριν από πέντε μήνες περπατούσε με πατερίτσες, δεν μπορούσε να προπονηθεί και νόσησε με κορωνοϊό 10 μέρες προτού ταξιδέψει στην Αυστραλία, δεν υπάρχει κάτι αδύνατο! Με ένα μαγικό το 0-40 εξανεμίζεται, η καρδιά χτυπά πιο δυνατά, το μυαλό παίρνει το σήμα για να ξυπνήσει το υπόλοιπο σώμα. Είναι και πάλι 2-1 πίσω, μα πώς να γυρίσει;

Το σώμα στα όριά του

Ο Μεντβέντεφ πήγε να τον ρωτήσει μετά το φινάλε αν κουράστηκε καθόλου, αφού οι 5 ώρες και 24 λεπτά που ξοδέψανε στο κορτ παραήταν αρκετές για το λαβωμένο κορμί του 36χρονου, του συγκεκριμένου 36χρονου! Ο Ναδάλ στην καριέρα του έχει περάσει αμέτρητους τραυματισμούς, τους οποίους και συνεχίζει να κουβαλά. Δεν μπορεί να καθίσει κανονικά στην καρέκλα της συνέντευξης τύπου, αφού τα ταλαιπωρημένα γόνατά του δε λυγίζουν. Απλά ρίχνει όλο το βάρος του για να γείρει το κορμί του.

Στην ακαδημία του τον έχουν παρατηρήσει να παίρνει το ασανσέρ για έναν όροφο, επειδή οι σκάλες για τα πόδια του είναι… μαρτύριο. Αυτό το κορμί έχει μάθει να ζει στον πόνο και δεν μπορεί να παραπονεθεί, όταν το μυαλό δίνει εντολή να φτάσει στα όριά του. Άλλωστε ήταν δύο σετ μακριά από την αιωνιότητα και τον 21^ο τίτλο διάολε, δε γινόταν διαφορετικά.

Ο Ναδάλ ως άλλος Μπράντλεϊ Κούπερ

Το Australian Open για αυτόν ήταν «καταραμένο», όντας και το μοναδικό Grand Slam που έχει κατακτήσει μία φορά στο παρελθόν, το 2009. Το 2012 παίζει απέναντι στον ανίκητο Τζόκοβιτς και παρότι προηγείται με 4-2 και 30-0 στο 5^ο σετ, θα ηττηθεί. Το 2014 αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη φουσκάλα στο χέρι του, κερδίζει τον Φέντερερ όμως εν τέλει τον προδίδει η μέση του στον τελικό, για να δει τον Βαβρίνκα να κατακτά τον τίτλο. Το 2017 είναι η σειρά του Ρότζερ να επιστρέψει και αυτός από break κάτω στο 5^ο. Τον τελικό του 2019 με τον Τζόκοβιτς σα να μην τον έπαιξε ποτέ.

Έχει εγκαταλείψει και αρκετές ακόμα φορές ελέω τραυματισμού, με τις… αποτυχίες του στη Μελβούρνη να φτάνουν τα όρια του μεταφυσικού. Πλέον απλά χρειαζόταν αυτός ένα τρικ για να ξεγελάσει τον αντίπαλό του. Δεν ήταν το μονοπάτι των χαμένων ψυχών, όπως η ταινία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, αλλά αυτό των… καταραμένων ψυχαναγκαστικών.

Σορτσάκι, μύτη, αυτί, μύτη, αυτί, κινήσεις σπασμωδικές που αν τις ενώσεις μετατρέπονται σε χορογραφία για να κρατούν το πνεύμα μακριά από αντιπερισπασμούς. Το πλάνο λειτούργησε! Ήταν οι δικές του «γροθιές» από το forehand που έκαναν πλέον τη ζημιά στα απαιτητικά ράλι, ακόμα και αν το σερβίς ήταν είδος εν ανεπαρκεία. Το τρικ που έκανε ο Μπράντλει Κούπερ ως πνευματιστής αποτελούσε απλώς μία παραπλάνηση του κοινού, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της γνώσης και της επικοινωνίας με το υπερπέραν. Ο Ναδάλ ήθελε μία τέτοια για να κάνει τον Μεντβέντεφ να πιστέψει πως δε θα τον κερδίσει. Τα drop shot πιάσαν δουλειά και ο Ρώσος στο φιλέ δεν έμοιαζε να νιώθει άνετα. Πέρασε πλέον στην αντίδραση, δεν είχε τον έλεγχο και όταν χάσεις το μυαλό, ποιος θα ελέγξει τα χέρια; Μα πώς να μη γυρίσει;

Ράφα Ναδάλ, ο μαχητής της ζωής

Έχει μάθει να παίζει μία καριέρα με πόνο και να τοποθετεί τον εαυτό του πίσω από κάθε μπάλα, με κόστος τις πληγές από άκρη σε άκρη. Έτσι έπρεπε να ολοκληρώσει το 21^ο θαύμα του πρώτος από τους δύο αντίζηλούς του. Το πρόσωπό του είναι σφιγμένο και δε θυμίζει τον αέρινο νεαρό που σάρωνε τις χωμάτινες επιφάνειες από το 2005 και έπειτα, όμως το trademark forehand στην κίνηση είναι εδώ για να τρυπήσει τον αντίπαλό του. Το μαλλί είναι αραιωμένο αλλά ο ιδρώτας αρκετός για να γεμίσει κάθε ικμάδα ενός κορτ που καλύπτεται από τα μούσκουλα και τα γεμάτα αυτοπεποίθησή ανεβάσματά του στην μπάλα.

Σε αυτό το καταραμένο μονοπάτι ήταν επιτέλους αυτός που είχε το καλύτερο χαρτί για το κόλπο. Blackjack, 21 ο μαγικός αριθμός. Χρειάστηκε να σερβίρει δύο φορές για να πετύχει το τρικ του, αλλά το έκανε. «Το κίνητρό μου είναι το αύριο, μία μέρα τη φορά» έλεγε κάποτε. Ο ξεγραμμένος δύο φορές από τους γιατρούς για επιστροφή στην ενεργό δράση, Ράφα Ναδάλ, είναι ο μεγαλύτερος μαχητής που έχει εμφανιστεί σε οποιοδήποτε άθλημα και ο πρώτος τενίστας που φτάνει τους 21 major τίτλους.

Αυτός που μάχεται για κάθε πόντο, λες και η ζωή του εξαρτάται από αυτόν. Στη Μελβούρνη η ώρα είναι σχεδόν 1:30. Μα πώς να μην το γυρίσει, αν μπορούσε να το κάνει κάποιος ήταν αυτός και αν δεν το κάνει αυτός, τότε δε θα μπορούσε να το κάνει κανένας…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News