ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Η παρακαταθήκη του Ρικ Πιτίνο στη «γαλανόλευκη»

Δεν τα κατάφερε η Εθνική μας ομάδας αφού υπέστη μια οδυνηρή ήττα με κάτω τα χέρια και έτσι το όνειρο των Ολυμπιακών αγώνων σταμάτησε στο παρκέ του Μεμόριαλ. Η Τσεχία κάνοντας ένα εκπληκτικό παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση, έδειξε περίτρανα ότι είναι καλύτερη ομάδα και απόλυτα δίκαια πήρε το εισιτήριο για το Τόκιο. Παρόλη την συντριβή, η Ελλάδα έχει να κρατήσει στοιχεία από αυτή την περιπέτεια στον Καναδά και αυτά είναι βασισμένα στην φιλοσοφία του Πιτίνο.

Άλλαξε λογική

Στο μπλογκ μετά το Ακρόπολις, γράφαμε ότι αυτή είναι μια Εθνική ομάδα χτισμένη για τον Γιάννη αλλά θα παραταχτεί χωρίς αυτόν στο τουρνουά. Πράγματι έτσι έγινε και η απουσία του δις MVP του ΝΒΑ αλλά και τόσων άλλων σημαντικών παικτών, κατέβασαν τα ποιοτικά στάνταρ της ομάδας που δεν μπόρεσε να αποδώσει με βάση τα υλικά που είχε φτιαχτεί.

Ο μεγάλος Ρικ Πιτίνο, τόλμησε και άλλαξε την φιλοσοφία και νοοτροπία αυτής της ομάδας εμφανίζοντας έναν τρόπο παιχνιδιού που μέχρι τώρα ήταν κάτι σαν κατάρα, αν έλεγε κάποιος ότι θα τον εφαρμόσει σε Έλληνες παίκτες. Στις προγραμματικές του δηλώσεις είπε ότι θα παίξουμε γρήγορα και θα σουτάρουμε πολλά τρίποντα, με τα μάτια που τον κοιτούσαν να γουρλώνουν αμέσως. Σαν να λέγανε τι είναι αυτά που μας λες Ρικ; Το ελληνικό μπάσκετ έχει ένα στυλ εδώ και πολλά χρόνια που μας έχει φέρει επιτυχίες, δεν γίνεται να έρθεις εσύ να μας το αλλάξεις.

Ευτυχώς ο Πιτίνο είναι τόσο μεγάλη προσωπικότητα που δεν «μάσησε» και έκανε αυτό που υποσχέθηκε. Παρουσίασε μια ομάδα που έπαιζε γρήγορο μπάσκετ, που ήθελε να εκτελεί στα 8 δευτερόλεπτα, που οι παίκτες της σούταραν το απαγορευμένο (μόνο στην Ελλάδα βέβαια) transition three και γενικά ένα σύνολο που έπαιξε ένα μπάσκετ θελκτικό στο μάτι. Απελευθέρωσε τους παίκτες του, που έμοιαζαν πιο άνετοι από ποτέ, χωρίς δισταγμούς στο να τρέξουν και να χαρούν πάνω από όλα το παιχνίδι. Έδειξε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος προς την επιτυχία και το αποτέλεσμα του Προολυμπιακού Τουρνουά δεν έχει καμία σημασία σε αυτό. Αυτό που μετράει είναι έδειξε σε όλο τον κόσμο ότι οι Έλληνες παίκτες δεν μπορούν να παίξουν μόνο ένα συγκεκριμένο στυλ μπάσκετ, αλλά ανάλογα την καθοδήγηση από τον πάγκο μπορούν να προσαρμοστούν.

Όπως τα πάντα στην ζωή, έτσι και στον αθλητισμό τα πράγματα εξελίσσονται, αλλάζουν, προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα που έρχονται. Το ελληνικό μπάσκετ με τον κοντρολαρισμένο ρυθμό, τις επιθέσεις στα 20 δεύτερα, το διάβασμα των μισματς και την σκληρή άμυνα, έφερε πολλές επιτυχίες αλλά τα τελευταία 10 χρόνια αποτυγχάνει παταγωδώς, αρνούμενο να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Χρειαζόταν μια αλλαγή και μόνο μια προπονητική προσωπικότητα όπως ο Πιτίνο, μπορούσε να την φέρει.  

Να είναι έτοιμη για τον Γιάννη

Θα μου πείτε «καλά όλα αυτά που μας λες αλλά φάγαμε 25 από τους Τσέχους». Δεν πειράζει, δεν έχει καμία σημασία, έχουμε χορτάσει αποτυχίες, ας δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό που στο μέλλον μπορεί να μας φέρει επιτυχίες. Η ομάδα αυτή θα πρέπει να μάθει να παίζει γρήγορο μπάσκετ αν θέλει στο μέλλον να είναι έτοιμη να έχει στην σύνθεση της τον Γιάννη και τα αδέρφια του, τον Ντόρσει και όποιον άλλο παίκτη έχει σύγχρονα  χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του. Φανταστείτε αυτήν την ομάδα να έχει τον Greek Freak, έναν παίκτη που να μπορεί να πάρει το ριμπάουντ και να τρέξει το γήπεδο μόνος του και δίπλα συμπαίκτες που δεν θα φοβούνται να σουτάρουν στον αιφνιδιασμό ή να εκτελέσουν χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τα επόμενα 3 χρόνια υπάρχουν 3 διαδοχικές διοργανώσεις, το Ευρωμπάσκετ του 2022, το παγκόσμιο του 2023 και οι Ολυμπιακοί του 2024. Είναι μια χρυσή ευκαιρία να εκπαιδευτεί η ομάδα σε αυτό το στυλ παιχνιδιού για να μπορέσει τα μεγιστοποιήσει τα πλεονεκτήματα που δεδομένα θα φέρει ο Γιάννης στο παιχνίδι της. Μια Ferrari που θέλει αυτοκινητόδρομο να τρέξει και να μην ταλαιπωρείται σε στενά δρομάκια με λακκούβες. Ο Πιτίνο στις δηλώσεις του είπε ότι για αυτόν τελείωσε η Εθνική ομάδα αλλά οι αρχές και η φιλοσοφία που πρέπει να έχει, διδάχτηκαν. Ας ελπίσουμε εκτός από την φιλοσοφία του, να διδάχτηκαν και το man management του κόουτς, το ψυχολογικό μπουστάρισμα που έκανε στους παίκτες, τον τρόπο που μιλούσε για εκείνους δημόσια, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε παιδιά όπως ο Ρογκαβόπουλος και ο Κασελάκης να μπαίνουν στο γήπεδο απόλυτα προετοιμασμένοι και έτοιμοι να προσφέρουν.

Κανονικά μια φυσιολογική Ομοσπονδία, βλέποντας τις διοργανώσεις που έρχονται, θα είχε ήδη καταστρώσει ένα πλάνο για την επόμενη μέρα, θα είχε δεσμεύσει τους καλύτερους προπονητές, φροντιστές, γυμναστές για τουλάχιστον μια τετραετία με στόχο της διάκριση στο άμεσο μέλλον. Όλα αυτά βέβαια, είναι μάλλον ουτοπικά όταν υπάρχει η άποψη «παίκτες να έχουμε, προπονητή θα βρούμε». Από ότι είδαμε τελικά, ο προπονητής έχει τον  κομβικότερο ρόλο από όλους και αν δεν υπήρχε Πιτίνο, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News