Κώστας Νεστορίδης: Ο Πόντιος που έκανε τρανή την ΑΕΚ και κατέκτησε την Αυστραλία

Είναι ο πρώτος μεγάλος σούπερ-σταρ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο άνθρωπος που με τα μαγικά του πόδια πρωτοέδωσε μεγάλες χαρές κι επιτυχίες στην ΑΕΚ. Ένα σύμβολο τρανό του μεγαλείου της Ένωσης.Ο ένας και μοναδικός «Νέστορας» της ΑΕΚ και της Ελλάδας γιορτάζει σήμερα τα 92^α του γενέθλια και το sportday.gr βρίσκει μια καλή αφορμή να υποκλιθεί στο μέγιστο Κώστα Νεστορίδη.

Γεννημένος στη Δράμα στην καρδιά του Μεσοπολέμου (1930) από γονείς πρόσφυγες από τον Πόντο, τα παιδικά του χρόνια ήταν βγαλμένα από ελληνική ασπρόμαυρη ταινία. Το 1933 η οικογένεια Νεστορίδη μετακομίζει στην Αθήνα και η εφηβεία τον βρίσκει να τριγυρίζει στα σοκάκια της Καλλιθέας άλλοτε ως λούστρος με το κασελάκι του και άλλοτε ως πωλητής λαθραίων τσιγάρων. Παράγκα με πλίθρες και πισσόχαρτο το σπίτι του στις παρυφές της πόλης. Ο πατέρας, παλιός αντάρτης στον Πόντο που σώθηκε χάρη στο κύρος και τα χρήματα του γιατρού παππού του, έμεινε άνεργος. Η μάνα με περιστασιακές δουλειές να δίνει επίσης τις δικές της σκληρές μάχες για να ζήσει η φαμελιά… Ο μεγάλος αδελφός πήγε βοηθός τσαγκάρη. Μικρό παιδί έπαιζε στις αλάνες με μια μπάλα φτιαγμένη από κάλτσες και κουρέλια. Οι γονείς του ήθελαν να μάθει γράμματα. Αλλά η παρουσία του στο σχολείο έληξε άδοξα και πρόωρα εξ αιτίας μιάς… κλωτσιάς. Όχι όμως στην μπάλα (αυτοσχέδια ή κανονική) αλλά σε μία…δασκάλα που πλήρωσε τη νύφη σε κάποια σχολική διένεξη! Νέα εσωτερική μετανάστευση προς το τέλος της κατοχής, το 1944, για την οικογένεια Νεστορίδη που αυτή τη φορά βρίσκει «καταφύγιο» ζωής στην Πρέβεζα. Εκεί ο 14χρονος Κώστας έχει την ευκαιρία να δείξει για πρώτη φορά το ταλέντο του, παίζοντας ποδόσφαιρο με Ιταλούς στρατιώτες οι οποίοι ενθουσιάστηκαν και του πρότειναν να πάει στην πατρίδα τους. Κάτι τέτοιο δεν μπορούσε φυσικά να γίνει. Έξι μήνες αργότερα, με την Απελευθέρωση, η οικογένεια του επιστρέφει στην Αθήνα και ο Κώστας προσπαθεί να πιάσει δουλειά. Πίσω από το χώρο που εργαζόταν υπήρχε ένα γήπεδο, όπου οι Άγγλοι αξιωματικοί του εκστρατευτικού σώματος συνήθιζαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Εκεί σύχναζε και ο μικρός Νεστορίδης, ο οποίος τους τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον, ζητώντας από τους γονείς του να τον πάρουν στην Αγγλία για να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ούτε σκέψη φυσικά για κάτι τέτοιο από τους δικούς του ενώ η μάνα του για να γίνει ποδοσφαιριστής ο γιος της είχε έναν όρο: Να παίξει σε προσφυγική ομάδα. Της το υποσχέθηκε και εν πολλοίς κράτησε τον λόγο του.

Η αποκάλυψη του Μπρίτζου

Σε ηλικία 15 χρονών αγωνίζεται για πρώτη φορά με την Ένωση Αγίου Νικολάου Καλλιθέας. Από εκεί μεταπηδά, έπειτα από παρότρυνση των ανθρώπων του Ολυμπιακού που είχαν «εντοπίσει» το μεγάλο του ταλέντο, στη γειτονική Ελλάδα Μοσχάτου και το πρωτάθλημα της Γ΄ Κατηγορίας της ΕΠΣ Πειραιά με αντάλλαγμα… μια θέση εργασίας σε εργοστάσιο από τον ιδιοκτήτης του εργοστασίου “Ινδιάνα” και παράγοντα της ομάδας Καραμαλέγκο. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούσαν να τον αποκτήσουν λόγω του λίαν μικρού της ηλικίας του και στο δελτίο του εξ αιτίας αυτού του στοιχείου ονομάζεται … Κωνσταντίνος Μπρίτζος. Μπρίτζος ήταν το παρατσούκλι που είχε «αποκτήσει» ο αδερφός του, επειδή για τα προς το ζην κουβαλούσε μπρούντζους και σίδερα. Φόρτωσε με τη φανέλα της ομάδας του Μοσχάτου τις αντίπαλες εστίες με καμιά 50αρία γκολ αλλά ενώ όλοι περίμεναν ότι σύντομα θα φορούσε τη δοξασμένη ερυθρόλευκη εκείνης του Πειραιά στο ματς-τελικός για το πρωτάθλημα απέναντι στην Παλιά Κοκκινιά, ένας φίλαθλος των αντιπάλων τον αναγνωρίζει και θα αρχίσει να τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα. Οι υπεύθυνοι της ομάδας του Μοσχάτου φοβούμενοι αποκάλυψη της πλαστογραφίας και τιμωρία δεν θα τον χρησιμοποιήσουν με αποτέλεσμα την ήττα με 2-1 και την απώλεια του πρωταθλήματος.

Ο Κοτρίδης έκανε το «συνοικέσιο» με τον Πανιώνιο

Αφού πέρασε καιρός πήγε ο θρυλικός Μπάμπης Κοτρίδης του Ολυμπιακού που ήταν γείτονας του, του είπε να πάνε μια… βόλτα στον Πανιώνιο. Καθότουν πίσω από το τέρμα και έπαιζε με τη μπάλα. Τερματοφύλακας ήταν ο Βεζυρόπουλος που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τον μικρό δεξιοτέχνη να κλωτσάει μία με το αριστερό, μία με το δεξί. Από την κερκίδα κάποιος Ρουσόπουλος του λέει: «Ρε μικρέ, θες να παίξεις;». Λίγη ώρα μετά είχε μπει στον αγωνιστικό χώρο έπαιξε 10-15 λεπτά και ο προαναφερθείς του λέει: «Έλα εδώ, βάλε μια υπογραφή εδώ, βάλε μια υπογραφή εκεί». Όμως εκείνος έδωσε πάλι ψεύτικο όνομα. Μετά από λίγο καιρό ο Πανιώνιος αντιμετώπιζε την Αούστρια και ένας μικρός από τη γειτονιά του είπε ότι το όνομα του είναι στην εφημερίδα. Από μικρό έμαθε ο νεαρός Νεστορίδης την… αλήθεια εν προκειμένω. Έδινε ψεύτικο όνομα για να μην είναι σκλαβωμένος σε μια ομάδα, γιατί ήταν φτωχή η οικογένεια του και προσδοκούσε μήπως πάρει από κάπου χρήματα.Τελικά το όνομα το είχε δώσει ο θρυλικός άσος του Ολυμπιακού. Ο αγώνας διεξήχθη στο γήπεδο του Απόλλωνα. Έδωσε το «παρών», του έδωσαν την εμφάνιση της ομάδας και έκατσε στον πάγκο. Ο Πανιώνιος ηττήθηκε 3-0 αλλά ο προπονητής της ομάδας της Νέας Σμύρνης τον έβαλε να αγωνιστεί, και αυτό που έδειξε του άρεσε και από τότε εντάχθηκε στον Πανιώνιο. Λίγο καιρό μετά σ’ αγώνα κόντρα στον Παναθηναϊκό του έσπασαν το κουντεπιέ. Παρόλα αυτά κατάφερε να βάλει γκολ και η ομάδα του νίκησε. Την επόμενη μέρα η εφημερίδες έγραφαν Νεστορίδης και με ένα πόδι». Ήταν τότε 1948 με τον Εμφύλιο Πόλεμο σε εξέλιξη. Στην ομάδα της Νέας Σμύρνης όχι απλά καθιερώθηκε αλλά και τρία χρόνια μετά το 1951 αφού αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών και βοηθά την ομάδα του να κατακτήσει τον τίτλο κλήθηκε στην Εθνική Ελλάδας. Παρόλα αυτά δεν περνά και τόσο καλές μέρες στον Πανιώνιο.

Η πρώτη αποτυχημένη επαφή με την Ένωση

Οι «κλίκες» των παλαιότερων τον θεωρούν «ξένο σώμα» και δεν χάνουν ευκαιρία να τον πολεμήσουν ενώ από την πλευρά της η διοίκηση τον αντιμετωπίζει σαν ένα χρυσοφόρο κεφάλαιο που κάποια στιγμή θα γεμίσει τα ταμεία του συλλόγου παίρνοντας μεταγραφή σε κάποιον από τους μεγάλους του ΠΟΚ. Εδώ θα γυρίσουμε ξανά τον χρόνο μερικά χρόνια πριν. Λίγο μετά τον Πόλεμο και την Κατοχή. Η…φήμη του μικρού από την Καλλιθέα που «μιλούσε» στην μπάλα έφθασε και στ’ αυτιά του Κώστα Νεγρεπόντη που έψαχνε για τον παρτενέρ του Κλεάνθη Μαρόπουλου στην επίθεση της ΑΕΚ. Ένα Κυριακάτικο απόγευμα στην Καλλιθέα ο Νεγρεπόντης μαγεύτηκε βλέποντας ιδίοις όμμασι έναν αέρινο ντριμπλέρ να ξεπερνά τους πάντες και να σκοράρει κατά βούληση και χωρίς δισταγμό κάλεσε τον Νεστορίδη στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι υπεύθυνοι της ΑΕΚ εντυπωσιάστηκαν από το ταλέντο του αλλά δεν του ζήτησαν να υπογράψει δελτίο και στις επίμονες εκκλήσεις του Νεστορίδη για εργασία απάντησαν με κάποιες αόριστες υποσχέσεις για διορισμό στην Εταιρία Υδάτων. Μετά από περίπου ένα μήνα και αφού δεν είχε προκύψει ο πολυπόθητος διορισμός, ο φέρελπις ποδοσφαιριστής εγκατέλειψε την ΑΕΚ και τις προπονήσεις δίνοντας προτεραιότητα στην ανεύρεση λύσης για το έντονο βιοποριστικό πρόβλημα του ιδίου και της οικογένειας του. Ξανά μπροστά στο χρόνο και το 1955.Η ΑΕΚ διοργανώνει ένα «Κύπελλο Αλληλεγγύης» με τις εισπράξεις του οποίου θα αποπεράτωνε τα έργα στο γήπεδο της. Στους αγώνες συμμετέχει και ο Πανιώνιος και μετά τη λήξη τους η διοίκηση του τον πιέζει αφόρητα να μεταγραφεί σε Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό. Εκείνος αρνείται κατηγορηματικά και πιστός στις προσφυγικές του καταβολές υπογράφει στην ΑΕΚ χωρίς την συγκατάθεση του Πανιωνίου μετά από ενέργειες του αντιπροέδρου της Βασίλη Σεβαστάκη. Τιμωρείται από την ΕΠΟ και μένει εκτός αγωνιστικών δραστηριοτήτων για δύο χρόνια στα οποία μοναδικές ευτυχισμένες στιγμές είναι ο γάμος με την αγαπημένη του Ελένη και την γέννηση του γιού τους. Η πολυαναμενόμενη για την οικογένεια Νεστορίδη σχέση ξεκίνησε εν τέλει τον Ιούλιο του 1955 .

Η καρδιά στην προσφυγιά και την ΑΕΚ

Φυσικά ο μεγάλος επιθετικός δεν διστάζει στο ελάχιστο να αποδεχθεί: «Εμένα η καρδιά μου είναι στην προσφυγιά. Στην ΑΕΚ θα έρθω!». Ο εξοστρακισμός έλαβε τέλος τον Σεπτέμβριο του 1957 και ο Νεστορίδης κάνει το ντεμπούτο του στην ΑΕΚ. Εκεί έγινε ο «Νέστορας». Πρωταγωνιστής στο γήπεδο, λατρεία της εξέδρας. Ο τρόπος που σκόραρε, βάζοντας γκολ και με απευθείας κόρνερ (17 τον αριθμό σύμφωνα με τον ίδιο), μάγευε τα πλήθη και τα έκανε να παραληρούν! Τα επόμενα 8 χρόνια θα αποτελέσει το πρώτο όνομα της ομάδας, τον αρχηγό και στυλοβάτη της, τον εφιάλτη των αντίπαλων αμυνών και το ίνδαλμα των εκατοντάδων χιλιάδων φιλάθλων της νέας του ομάδας. Αναδεικνύεται πέντε συνεχόμενες χρονιές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Το 1959 με 21 γκολ, το 1960 με 33, το 1961 με 27, το 1962 με 29 και το 1963 με 23 χάρη στα οποία η ΑΕΚ κατακτά τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ελλάδος μετά από αναμονή 23 ολόκληρων χρόνων. Αναμεσα τους και το καθοριστικό με απευθείας κόρνερ(!) στο ένα από τα τρία τέρματα της στο μπαράζ τίτλου με τον Παναθηναϊκό. Συνεχίζει να βομβαρδίζει τα αντίπαλα δίχτυα για δύο ακόμη χρόνια, μέχρι το Δεκέμβριο του 1965 όταν και παίρνει την απόφαση να ξενιτευτεί στην Αυστραλία για να αγωνιστεί με τα χρώματα της Ελλάς Μελβούρνης. Αν και σε ηλικία 36 χρονών, καταφέρνει το 1966 να βγει πρώτος σκόρερ του πολιτειακού πρωταθλήματος της Βικτωρίας (όπου αγωνιζόταν η Ελλάς Μελβούρνης , σημερινή «South Melbourne FC) με 21 γκολ και βοηθά την ομάδα του να κατακτήσει τον τίτλο. Σε όλα τα γήπεδα που αγωνίζεται επικρατεί συνωστισμός από τα πλήθη των Ελλήνων της ομογένειας αλλά και Αυστραλών που συρρέουν για να τον παρακολουθήσουν.

Αναμνήσεις από την «ελληνική» Αυστραλία

«Θυμάμαι την «Ελλάς Μελβούρνης» και τον κόσμο της σαν να ήταν χθες, κι ας πέρασαν 46 ολόκληρα χρόνια. Η Ελλάς υπάρχει ακόμα στη ζωή μου, γιατί μου προσέφερε τόσα πολλά εκείνα τα δύο χρόνια και πάνω από όλα την εκτίμηση της ομογένειας» δήλωσε χρόνια αργότερα ο μεγάλος Έλληνας γκολτζής ενώ η σύζυγός του κ. Ελένη επικροτεί τονίζοντας «Στη Μελβούρνη ζήσαμε ωραία. Μόνο εκεί είχαμε ένα όμορφο σπίτι. Ο κόσμος τον λάτρεψε τον Κώστα, ακόμα και οι φίλαθλοι των άλλων ομάδων, ανεξαρτήτως εθνικότητας, τον χειροκροτούσαν.Η Ελλάς πήγαινε πάρα πολύ καλά, ιδίως τον πρώτο χρόνο που πήραμε και το πρωτάθλημα, ενώ ο Κώστας αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ.»
Το 1966 έμεινε στην ιστορία ως η χρυσή χρονιά του Κώστα Νεστορίδη. Ανάμεσα στους τότε συμπαίκτες του ξεχώρισε τον Άκερλυ γνωστό με το παρατσούκλι «φαρμαδόρο» όπως τον αποκαλούσαν τότε οι οπαδοί της ομάδας. «Αυτός ήταν μεγάλος παίχτης, απ’ ό,τι θυμάμαι είχε παίξει και στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πρέπει να πω ότι ήταν ο μόνος που με καταλάβαινε μέσα στο γήπεδο, γι’ αυτό και βάζαμε και οι δύο πολλά γκολ» είπε χρόνια μετά ο Νεστορίδης που θυμάται δύο ξεχωριστές ιστορίες από την καριέρα του στη μακρινή χώρα της Ωκεανίας.

«Παίζαμε στο Μίντλ Πάρκ, τον Οδυσσέα τον έγραψα μεν ως αναπληρωματικό χωρίς εκείνος να το γνωρίζει αλλά τον έστειλα να καθίσει στην κερκίδα με τον κόσμο, σαν τιμωρία επειδή ήρθε στο γήπεδο πάλι ακούρευτος. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 0-0 και φωνάξαμε τ’ όνομά του από τα μεγάφωνα του γηπέδου να κατέβει αμέσως στ’ αποδυτήρια. Όταν ήρθε είχαμε κάποιον με το ψαλίδι στο χέρι και του είπα: «Οδυσσέα, αν κουρευτείς θα παίξεις στο β’ μέρος, αλλιώς ξαναπήγαινε στην κερκίδα. Σε πέντε λεπτά ο Κόκκινος είχε «μοντέρνο» κούρεμα, σαν το κατσίκι. Μπήκε στο γήπεδο και πήραμε μεγάλη νίκη (2-0) με δύο γκολ δικά του. Αυτός ήταν ο Κόκκινος. Είχε πολλά καλά στοιχεία και βλέποντας το τι μπορούσε να κάνει στο γήπεδο, σκέφτηκα να τον πάρω στην Ελλάδα. Τον έφερα στον Παναθηναϊκό όταν ήταν προπονητής ο Λάκης Πετρόπουλος, αλλά… αλλά; Κλώτσησε την μεγάλη ευκαιρία» ήταν τα λόγια του σε εφημερίδα της ελληνικής παροικίας δεκαετίες αργότερα για την πρώτη εξ αυτών. Για να προσθέσει εξιστορώντας την έτερη: «Ήταν παραμονές ενός κρίσιμου αγώνα με την Κροάτια. Έκανα μια βόλτα στα μαγαζιά της πόλης και στάθηκα μπροστά στη βιτρίνα ενός χρυσοχοείου. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Είχα βάλει στο μάτι ένα υπέροχο ρολόι, αλλά η τιμή του ήταν πολύ τσουχτερή για την τσέπη μου. Με είδε ο Έλληνας καταστηματάρχης που ήξερε ποιος είμαι, βγήκε στην πόρτα και με ρώτησε αν ήθελα κάτι. «Αυτό το ρολόι μ’ αρέσει αλλά… Εκείνος χαμογέλασε: «Κώστα, αν την Κυριακή κερδίσουμε κι εσύ βάλεις έστω κι ένα γκολ, το ρολόι είναι δικό σου»…Με την Κροάτια προσπαθούσα από την αρχή του αγώνα να κάνω καλό παιχνίδι. Έπαιζα και ο νους μου ήταν στο ρολόι. Στο β’ ημίχρονο κερδίσαμε ένα φάουλ, λίγο έξω από την περιοχή, κι ανέλαβα να το κτυπήσω. Έστησα τη μπάλα εκεί που ήθελα, κοίταξα καλά τον τερματοφύλακα και με ένα φοβερό φάλτσο την έστειλα στο «Γ», ενώ όλοι πίστευαν ότι θα πήγαινε άουτ! Λίγο αργότερα πέτυχα και δεύτερο γκολ, διαμορφώνοντας το τελικό 2-0.
Πήρα το τίμημα της επιτυχίας μου, αλλά δεν το χάρηκα. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το έδωσα για μια μικροεπισκευή σ’ ένα φίλο στην Ελλάδα, και από τότε δεν το ξαναείδα!». Παρά τη λατρεία της ομογένειας και όχι μόνον το παιδί της προσφυγιάς δεν μπορούσε να μείνει μακριά από την πατρίδα.

Επιστροφή στην πατρίδα

Μακριά από την ΑΕΚ Την επόμενη χρονιά επιστρέφει στην Ελλάδα για να κλείσει την καριέρα του στην αγαπημένη του ομάδα απορρίπτεται όμως από την τότε διοίκηση λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του.Ξαναγυρίζει στην Αυστραλία και την ελληνική ομάδα και σκοράρει άλλα 12 τέρματα με τη φανέλα της. Επαναπατρίστηκε την επόμενη χρονιά αυτή το φορά για να φορέσει ξανά του κιτρινόμαυρα αλλά του«Βύζαντα Μεγάρων» που αγωνιζόταν στην Α΄ Εθνική, στον οποίο και έκλεισε την καριέρα του. Ο μεγάλος στράικερ της ΑΕΚ σε 365 αγώνες πέτυχε 263 γκολ και φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας 17 φορές, δύο ως παίκτης του Πανιώνιου (με τον οποίο έστειλε 68 φορές την μπάλα στα αντίπαλα δίκτυα) και δεκαπέντε όταν ήταν στην ομάδα της Ένωσης.

Τραγούδι του Βαγγέλη Περπινιάδη

Μπορεί κανείς να αντιληφθεί το μέγεθος του ποδοσφαιρικού του μεγαλείου και από το γεγονός ότι «ανάγκασε» ακόμα και τον… ερυθρολεύκων αισθημάτων μα πάνω απ’ όλα φίλαθλο και μεγάλο λαϊκό μουσικό Βαγγέλη Περπινιάδη να γράψει και να τραγουδήσει την επιτυχία της εποχής :
«Και σαν τον Νεστορίδη κανένας δεν θα βγεί, να λέει πως η μπάλα εκεί θα καρφωθεί.».Αργότερα ασχολήθηκε με την προπονητική και εργάστηκε μεταξύ άλλων στους Πανηλειακό και Καλλιθέας ενώ δεν έπαψε ούτε στιγμή να βρίσκεται δίπλα στην αγαπημένη του ΑΕΚ. Και ανταποκρίθηκε αμέσως όταν κλήθηκε να τη βοηθήσει από τη θέση του υπηρεσιακού ή του βοηθού προπονητή. Ήταν δεξί χέρι των Τιλκόφσκι, Τσαϊκόφσκι στην περίοδο 1981-82 και του Σενέκοβιτς στην αμέσως επόμενη ενώ σε διαστήματα αυτών των περιόδων χρημάτισε και «υπηρεσιακός».

Η αδελφική φιλία με τον Στέλιο Καζαντζίδη

«Για μένα, η ΑΕΚ είναι το πιο όμορφο κομμάτι της ζωής μου. Είναι το σπίτι μου, είναι η δεύτερη μου οικογένεια. Εγώ είμαι πρόσφυγας, η ΑΕΚ είναι η ομάδα που αγάπησα, σ’ αυτή ήθελα να παίξω και σ’ αυτήν θα αφοσιωθώ μέχρι την τελευταία μου πνοή» διατυμπανίζει ο μέγας ποδοσφαιρικός εκπρόσωπος της Ελλάδας και του λαού της που είχε στενή φιλία με τη… φωνή αμφότερων. Τον ανυπέρβλητο Στέλιο Καζαντζίδη! «Όλους τους γνώρισα εκείνη την εποχή, τραγουδιστές, ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, τους πάντες. Όμως με τον Στέλιο γίναμε αδέρφια» τονίζει χαρακτηριστικά λέγοντας για τον για τον αλησμόνητο τραγουδιστή: «Αδερφός μου! Μια πολύ καλή ψυχή, άκακη. Ατέλειωτες οι κουβέντες που κάναμε μαζί. Να σου πω κάτι που δεν ξέρεις; Ο Καζαντζίδης μετακόμισε κι ήρθε από `δω για να μένουμε κοντά, τόσο φίλοι ήμασταν. Είχε πολύ πόνο μέσα του για πολλά πράγματα… Κουβάλαγε πολλές πίκρες και πιστεύω πως από αυτές έφυγε. Ήταν πολύ μεγάλο χτύπημα για μένα όταν ήρθαν και μου είπαν «ο Στέλιος έφυγε», δεν το περίμενα τότε που έγινε, του έδινα κι άλλα χρόνια. Όμως τον έτρωγαν μέσα του όλα αυτά που είχε ζήσει».

Ο ίδιος στην αρχή της 10^ης δεκαετίας της ζωής του πολλά χρόνια μετά το «αντίο» στον αγαπημένο του Στέλιο χαίρει της απέραντης εκτίμησης του φίλαθλου κόσμου. Πέρα από χρώματα και φανέλες. Είναι όμως πάνω απ’ όλα ένα σύμβολο της ομάδας που τίμησε περισσότερο από τις άλλες από τις οποίες πέρασε εκείνα τα δύσκολα πλην όμως όμορφα χρόνια που εκείνος προσέφερε στο κοινό τη δική του δόση ξεγνοισιάς και απόλαυσης. Της ΑΕΚ. «Ο κόσμος της ΑΕΚ βλέπει κάτι σε μένα κι αυτό με τιμά. Ξέρουν πως έδωσα και την ψυχή μου γι` αυτή την ομάδα και θα την πονάω ως το τέλος» δηλώνει με δικαιολογημένο καμάρι. Και από την πλευρά της η οικογένεια της ομάδας τον τιμά όπως του αξίζει με την μορφή του ανάμεσα στους πυλώνες της νεόδμητης «Αγίας Σοφιάς» στην οποία αδημονεί να βρεθεί όταν ανοίξει επίσημα της πύλες της.

Είπαν για τον «Νέστορα»

«Ο ερχομός του Κώστα Νεστορίδη ήταν αναμφισβήτητα από τις πιο δυναμωτικές ενέσεις που θα μπορούσαν να γίνουν στην «Ελλάς». Θυμάμαι την εμφάνιση του Κώστα στην πρώτη προπόνηση της Ελλάς την επόμενη της άφιξής του, ύστερα από 25 μέρες ταξίδι με το καράβι, όταν περί τους 2,000 οπαδοί της ομάδας περίμεναν ανυπόμονα να τον δούνε. Κι ο «Νέστορας» δεν τους απογοήτευσε.Έστησε στο σημείο του πέναλτι δύο μπάλες και χωρίς φόρα, μόνο με τη μύτη του παπουτσιού του, τις έστειλε στα δυο «Γ» του τέρματος, αφήνοντας τον καημένο τον Τσίτσο να τις χαζεύει να καταλήγουν πάνω από το κεφάλι του στα δίκτυα. Εκτός από άσσος, ο Νεστορίδης ήταν κι από τους καλύτερους γνώστες θεωρίας των πιο απίθανων κανονισμών ποδοσφαίρου, κάτι που είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω σε κάμποσες τότε συζητήσεις μας.Εκείνο που ίσως δεν είναι πολύ γνωστό είναι ότι στην Ελλάς ο «Νέστορας» είχε κάνει τότε ένα παγκόσμιο ρεκόρ, σκοράροντας δύο τέρματα στον ίδιο αγώνα απ’ ευθείας από κόρνερ, χωρίς κανένας άλλος να αγγίξει τη μπάλα. Αν θυμάμαι καλά, ήταν στο Ολύμπικ Παρκ με αντίπαλο τη Τζωρτζ Κρος». Τάκης Ευστρατιάδης ( δημοσιογράφος)

«Όταν ήμουν νέος και άρχισα να παίζω μπάλα, άκουγα να μιλάνε για κάποιον Νεστορίδη της ΑΕΚ, να κάνει καταπληκτικά πράγματα και να βάζει απίθανα γκολ. Τον είδα για πρώτη φορά σ’ ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Την παραμονή του αγώνα είχε δημοσιευτεί μια φωτογραφία του Νεστορίδη να δείχνει το «Γ» της εστίας του Θεοδωρίδη και να λέει: «Αν η ΑΕΚ πάρει τη σέντρα, εκεί… θα στείλω τη μπάλα αύριο, από το πρώτο λεπτό» και είπα θα πάω στο γήπεδο. Πράγματι, την άλλη μέρα αμέσως με τη σέντρα, ο Νεστορίδης έβαλε γκολ στη γωνία που είχε υποδείξει στην φωτογραφία. Ύστερα από κάμποσα χρόνια τον μεγάλο αυτό ποδοσφαιριστή, τον «μάγο» της μπάλας, αλλά και μεγάλο άνθρωπο, είχα την ευκαιρία να τον έχω συμπαίκτη στον Βύζαντα Μεγάρων, έστω και για μικρό διάστημα»: Τάκης Σβίγκος (παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και προπονητής)

«Θυμάμαι καλά το πρώτο παιχνίδι του Νεστορίδη δύο μέρες μετά την άφιξη του με το καράβι. Παίζαμε με τη Γιουβέντους στο Μιντλ Παρκ, Κυριακή του Πάσχα ήταν, καρφίτσα δεν έπεφτε στο γήπεδο και ο «Νέστορας» έκανε το θαύμα. Πέτυχε το μοναδικό γκολ του αγώνα (1-0) και έγινε πανζουρλισμός στο γήπεδο. Θα σας πω και ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι. Όταν ήρθε στην Ελλάς Μελβούρνης ο Λου Μπρόσικ τον Νοέμβρη του ’67 για ν’ αναλάβει προπονητής, ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους για τον Νεστορίδη, που μόλις είχε επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο γέρο-Μπρόσικ, αυτός ο μεγάλος προπονητής που είχε καθίσει στον πάγκο της Γιουβέντους και της Μπαρτσελόνα, τους είπε: Όλοι οι μεγάλοι παίκτες που είδα, κι ανάμεσά τους ο Ντι Στέφανο, ο Πούσκας και ο Πελέ, έκαναν πράγματα ανθρώπινα… αυτά που είδα να κάνει ο Νεστορίδης, ούτε διδάσκονται ούτε μαθαίνονται»:Γιώργος Ιακωβίδης (δημοσιογράφος)

«Είχα παίξει και τέσσερα χρόνια στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ 1958-62, κι’ άλλα δύο στη Μπλάκμπουρν. Όταν ήρθα στη Μελβούρνη γαμήλιο ταξίδι το Σεπτέμβρη του ’64, υπέγραψα στην Ελλάς χωρίς να χρειάζομαι τη συγκατάθεση της ομάδας μου Μπλάκμπερν. Θυμάμαι το ’65 πήραμε το πρωτάθλημα και εγώ αναδείχτηκα πρώτος σκόρερ με 16 τέρματα. Φαντάζεστε τη χαρά μου ως νεοφερμένου. Αλλά το ’66 επισκίασε την προηγούμενη χρονιά σε απόδοση και γκολ. Μαζί με τον Νεστορίδη βάλαμε τα 40 από τα 47 γκολ της ομάδας, 22 αυτός και 18 εγώ.
Μιλούσαμε την ίδια γλώσσα πάνω στη μπάλα και κάναμε φανταστικά πράγματα που δεν είχαν ξαναδεί. Σε ένα ματς στο Ολύμπικ Παρκ με αντίπαλο τη Μέλμπουρν, είχαμε μεγάλη «ρέντα», βάλαμε έξι γκολ, από τρία ο καθένας και «χαζέψαμε» τον κόσμο.Τί άλλο να πω για τον Κώστα, που ήμασταν και καλοί φίλοι έξω από τα γήπεδα; Ούτε στην Αγγλία δεν είχα δει τέτοια πάστα ποδοσφαιριστή. Εύχομαι μέσα από τη ψυχή μου να είναι πάντα καλά κι αυτός και η οικογένειά του. Έρνι Άκερλι (παλαίμαχος ποδοσφαιριστής).

Ως επιθύμιο ο λόγος του σπουδαίου δημοσιογράφου Νίκου Κατσαρού που το 2008 επιμελήθηκε την κυκλοφορία της βιογραφίας του με τίτλο «Κώστας Νεστορίδης, ο μάγος της μπάλας» : «Να φτάσεις και περάσεις τα 100 μεγάλε Νέστορα. Ήταν χρέος και τιμή μου να γράψω όσα μου διηγήθηκε για τη ζωή του και όσα, απίστευτα, είδα με τα μάτια μου να κάνει μέσα στο γήπεδο».

Τίτλοι – διακρίσεις με την ΑΕΚ

Δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της ΑΕΚ με 225 γκολ σε 262 επίσημα παιχνίδια. (12 στο πρωτάθλημα ΕΠΣ Αθηνών, 32 γκολ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, 140 γκολ στην Α’ Εθνική, 39 στο Κύπελλο Ελλάδος και δύο στις διοργανώσεις της UEFA

Έχει αναδειχτεί 5 συνεχόμενες φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος (1959-Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και 1960, 1961, 1962, 1963-Α’ Εθνική/)

Έχει κατακτήσει 1 Πρωτάθλημα (1963) και 1 Κύπελλο Ελλάδος (1964)

Ήταν ο σκόρερ του πρώτου επίσημου ευρωπαϊκού τέρματος της ΑΕΚ, τη σεζόν 1963/64 σε αγώνα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών κόντρα στη Μονακό.

Είναι ένας από τους τρεις μόλις παίκτες στην ιστορία της ΑΕΚ που κατόρθωσε να σκοράρει 5 γκολ σε έναν αγώνα πρωταθλήματος (το 1963 με αντίπαλο τον Ηρακλή).

Στις 8 σεζόν που έπαιξε στην ΑΕΚ (1957-1965) ήταν ο πάντα ο 1ος σκόρερ της ομάδας με εξαίρεση το 1964 που τον ξεπέρασε ο Μίμης Παπαϊωάννου.