Συνέντευξη Χρήστος Βασιλόπουλος: «Ο Ρομάριο πρώτα σε κοίμιζε και μετά...»

Ο Χρήστος Βασιλόπουλος, που κατέκτησε τρία πρωταθλήματα με την ΑΕΚ, θυμάται μεγάλα και ιστορικά παιχνίδια της Ένωσης και εξιστορεί στο sportday.gr την βραδιά που κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον μεγάλο Ρομάριο.

Μία ομάδα για να μπορέσει να φτάσει σε επιτυχίς και κατακτήσεις τίτλων, θέλει και τα μεγάλα ονόματα, τους μεγάλους σταρς. Ταυτόχρονα όμως κάθε προπονητής, χρειάζεται και παίκτες εργαλεία που θα κάνουν τις δύσκολες δουλειές και θα ακολουθούν το σύστημα και την τακτική. Ένας τέτοιος παίκτης ήταν και ο Χρήστος Βασιλόπουλος, ο οποίος αποτέλεσε μέλος της ομάδας που κέρδισε 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με την ΑΕΚ.

Ο πατρινός παίκτης, ο οποίος δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, αλλά με την παραίνεση του Κώστα Δαβουρλή πίστεψε στον εαυτό του και έφτασε να πετύχει όλα του τα όνειρα. Εκτός από τις κατακτήσεις των πρωταθλημάτων με την ΑΕΚ, θυμήθηκε για το sportday.gr και την βραδιά όπου ήταν ο… άτυχος που έπρεπε να επιτηρήσει τον Ρομάριο. Ο Βραζιλιάνος είχε υποσχεθεί ότι θα πετύχει 3 γκολ στην ΑΕΚ και το έκανε.

–Έχω διαβάσει την ιστορία σας και είδα ότι έχετε ξεκινήσει από την Πάτρα να παίζετε ποδόσφαιρο. Πώς ήταν εκείνα τα χρόνια;

–Ρομαντικά χρόνια, όμορφα. Μέσα από τις δυσκολίες, αλλά και την αγάπη που είχαμε για το ποδόσφαιρο, κάναμε το όνειρό μας πραγματικότητα.

–Είχατε σκεφτεί ότι κάποια στιγμή θα παίξετε επαγγελματικά;

–Για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα σκεφτεί. Έπαιζα στις αλάνες με φίλους και συμαθητές, όμως στην πορεία μου βγήκε και έπαιξα ποδόσφαιρο.

«Στη Γερμανία ο μπαμπάς μου δούλευε σε ανθρακορυχείο και κάθε μέρα φοβόμασταν πως δεν θα ξαναγυρίσει»

–Το σκεφτόσασταν αυτό όταν ήσασταν στη Γερμανία;

–Στη Γερμανία ο μπαμπάς μου εργαζόταν στα ανθρακορυχεία. Δύσκολη δουλειά. Πήγαινε για τη βάρδια του και δεν ξέραμε εάν θα τον ξαναδούμε. Πήγαινε το πρωί και έβγαινε το απόγευμα. Εκεί πέρασα 9 χρόνια και μετά ήρθαμε στην Ελλάδα.

–Ξεκινήσατε λοιπόν να παίζετε ποδόσφαιρο από την Παναχαϊκή.

–Από τις ακαδημίες της Παναχαϊκής και μάλιστα πρόλαβα τη μεγάλη ομάδα, που βγήκε στην Ευρώπη. Είχε παίκτες όπως ο Δαβουρλής, ο Μιχαλόπουλος, ο Λεβεντάκος, ο Ρήγας, ο Στραβοπόδης, ο Σεπντζόπουλος. Αυτοί για εμάς ήταν η έμπνευσή μας. Εγώ ήμουν ball boy και έδινα την μπάλα σε αυτούς τους τεράστιους ποδοσφαιριστές. Σιγά σιγά πήραμε τις ευκαιρίες μας και καθιερωθήκαμε στην μεγάλη ομάδα και κάπως έτσι ήρθε η μεταγραφή στην ΑΕΚ.

–Έχω διαβάσει για ένα παρασκήνιο που υπάρχει για την μεταγραφή στην ΑΕΚ, με πρωταγωνιστές τον τότε πρόεδρο Ζαφειρόπουλο και τον Δαβορυρλή.

–Ναι είχα πάει με τον Κώστα Δαβουρλή, που για μένα ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο και θυμάμαι ότι τότε του είχε πει ο Ζαφειρόπουλος: “Κώστα αυτός είναι αδυνατούλης και μικρούλης”, και του απάντησε ο Δαβουρλής: “Μη φοβάσαι πρόεδρε, αυτός πηδάει στο θεό”.

«Στην ΑΕΚ βρήκα μια οικογένεια, αγάπη και σεβασμό. Περιμένω να μπούμε στην Αγιά Σοφιά και να θυμηθούμε μεγάλες στιγμές»

–Έτσι ξεκίνησε η πορεία σας στην ΑΕΚ.

–Εκείνη τη χρονιά δεν πήγαμε καλά. Είχαμε θέματα πολλά. Μετά ήρθε ο Βεσελίνοβιτς και έβαλε τις βάσεις και τις υποδομές και ήρθε ο Μπάγεβιτς για να φτιάξει το μοντέλο με το ωραίο ποδόσφαιρο και μέσα από αυτό ήρθαν οι επιτυχίες και τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα.

–Πήρατε 3 πρωταθλήματα με την ΑΕΚ, αλλά φαντάζομαι ότι το πρώτο σας έχει μείνει στο μυαλό.

–Πραγματικά έτσι είναι. Μάλιστα θυμάμαι ότι πριν το ματς δεν είχα κοιμηθεί όλο το βράδυ. Ήμασταν μια εβδομάδα στην Πάρνηθα στο ξενοδοχείο. Προπόνηση, ηρεμία, συγκέντρωση, αλλά είχαμε και άγχος. Μετά το παιχνίδι όμως επικράτησε παροξυσμός, τρέλα. Ήταν πολύ δύσκολο το παιχνίδι και όποιος το κέρδιζε θα έπαιρνε και το πρωτάθλημα. Αν και νομίζω ότι εμείς και με ισοπαλία θα είχαμε πλεονέκτημα. Ήταν ένα αξέχαστο παιχνίδι, γιατί από εκεί ξεκίνησε η ΑΕΚ και έχτισε πάνω σε αυτό το πρωτάθλημα για να βάλει τις βάσεις για τα επόμενα.

«Ο Ρομάριο ήταν εκπληκτικός και απρόβλεπτος παίκτης, σε κοίμιζε και δεν καταλάβαινες από που πετάγονταν»

–Παίξατε και μεγάλα ματς στην Ευρώπη.

–Βέβαια, θυμάμαι και πώς να το ξεχάσω άλλωστε, τα ματς με την Αϊντχόφεν και το Ρομάριο. Θυμάμαι ότι τους κερδίσαμε 1-0 εδώ και λέγαμε να πάρουμε την πρόκριση στην Ολλανδία. Αλλά ο Ρομάριο είχε πει ότι θα μας βάλει 3 γκολ και το έκανε.

–Εσείς ήσασταν ο “άτυχος” της βραδιάς, καθώς είχατε χρεωθεί το μαρκάρισμά του, αλλά ήταν τέτοιος παίκτης που όποιος και να τον έπιανε, τα ίδια θα έκανε.

–Τι να λέμε τώρα. Άλλο επίπεδο ως ποδοσφαιριστής. Ένας παίκτης που σε “κοίμιζε” και ξαφνικά πεταγόταν από το πουθενά και σκόραρε. Απρόβλεπτος εντελώς.

–Τι σήμαινε για εσάς η ΑΕΚ;

–Η ΑΕκ για μένα ήταν η οικογένειά μου. Εκεί βρήκα σεβασμό, αγάπη. ΑΕΚ σημαίνει προσφυγιά και μια μεγάλη αγκαλιά.

–Πώς περιμένετε την “Αγιά Σοφιά”.

–Εκεί είναι το σπίτι μας. Ήταν ένα μακρινό όνειρο να το ξαναβρούμε και πλέον γίνεται πραγματικότητα. Το κάνει πραγματικότητα, ο πρόεδρός μας ο κ. Μελισσανίδης.

–Τι πιστεύετε ότι θα νιώσετε όταν μπείτε μέσα;

–Συγκίνηση, δέος. Θα θυμηθώ στιγμές. Όπως για παράδειγμα στο δεύτερο πρωτάθλημα, που εμείς είχαμε τελειώσει τον αγώνα μας στη Φιλαδέλφεια και περιμέναμε το αποτέλεσμα του Ολυμπιακού που έπαιζε στην Κόρινθο. Ο Ολυμπιακός τελείωσε ισόπαλος το παιχνίδι του και μπήκε ο κόσμος στο γήπεδο, γιατί με αυτό το αποτέλεσμα πήραμε και το πρωτάθλημα και μαθηματικά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News