ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ: Μία ρουκέτα που δεν εκτοξεύτηκε ποτέ

«Vassilis, we have a problem». Η ατάκα που θα ‘πρεπε να εκφραστεί από χείλη ανθρώπου του Χιούστον. Μια ατάκα που δεν ειπώθηκε ποτέ, ένα πρόβλημα που έμεινε άλυτο, μια παρουσία στο ΝΒΑ που διήρκεσε μία σεζόν και το μόνο που είχε ως αποτέλεσμα ήταν έναν Σπανούλη… τρελαμένο, να μην κρατιέται να φύγει.

Ιούνιος του 2006 και οι Ρόκετς αποκτούν τα δικαιώματά του από τους γειτονικούς Μάβερικς, αντί του Λουίς Φλόρες, ενός Δομινικανού γκαρντ που ήρθε λίγους μήνες αργότερα στην Ολυμπιάδα Πατρών, και 300.000 δολαρίων. Ο Μπίλης έχει στα πόδια του μόλις μία σεζόν στο τοπ επίπεδο με τον Παναθηναϊκό, αλλά τι σεζόν… Πικ του Ντάλας στο Νο 50 το 2004, έχει παρουσιάσει έκτοτε αλματώδη εξέλιξη. Οι έτεροι Τεξανοί τον θέλουν άμεσα και στις 19 Ιουλίου ο Ελληνας κόμπο γκαρντ κάνει opt out από το τριετές συμβόλαιό του με τους «πράσινους», μια και ο δαιμόνιος μεγαλοατζέντης Μίσκο Ραζνάτοβιτς έχει προνοήσει να βάλει ρήτρα μόλις 400 χιλιάρικων για σύλλογο του ΝΒΑ. Ο Βασίλης γίνεται ο τέταρτος Ελληνας ΝΒΑer και βάζει τζίφρα πάλι σε τριετές συμβόλαιο (2+1 για την ακρίβεια), με συνολικές αποδοχές 5,8 εκατομμύρια δολάρια. Γίνεται και ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της λίγκας απ’ όσους έχουν επιλεγεί στον δεύτερο γύρο του ντραφτ.

Ενόσω είναι πλέον και με τη βούλα «ρουκέτα», η έκρηξη έρχεται όχι με την ερυθρόλευκη φανέλα του Χιούστον, αλλά με τη γαλανόλευκη. Η Εθνική Ελλάδας επικρατεί 101-95 των ΗΠΑ στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ με τρομερό Σπανούλη, που σημειώνει 22 πόντους και κάνει χαζούς τον ΛεΜπρον, τον Γουέιντ, τον Μέλο, αλλά και τον Σέιν Μπατιέ. Αμυντικό εξπέρ και συμπαίκτη του οσονούπω στον σύλλογο του Τέξας. Νωρίτερα έχει πετάξει έξω την Κίνα του Γιάο Μινγκ, σούπερ σταρ των Ρόκετς, που δηλώνει ανυπόμονος να παίξει παρέα με τον νεαρό Ελληνα.

Ο στριμμένος Βαν Γκάντι και το τέλος εποχής

Τα πράγματα ωστόσο στο Χιούστον ξεκινούν άσχημα και δεν στρώνουν ποτέ. Προπονητής είναι ο Τζεφ Βαν Γκάντι, που δεν γουστάρει ιδιαίτερα να συνεργάζεται με μικρούς παίκτες και δη με Ευρωπαίους. Το ΝΒΑ δεν έχει μετατραπεί ακόμα στη (σημερινή) λίγκα όπου οι ξένοι γίνονται δεκτοί πάνω σε κόκκινο χαλί και πρωταγωνιστούν σχεδόν σε κάθε ομάδα. Παρ’ ότι το μπάκορτ των Ρόκετς κάθε άλλο παρά εντυπωσιάζει, ο Σπανούλης δεν παίρνει ποτέ ικανό χρόνο συμμετοχής ώστε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.

Βασικός πόιντ γκαρντ είναι ο απλώς συμπαθητικός Ράφερ Ολστον, στο «2» ξεκινάει ο ηγέτης Τρέισι ΜακΓκρέιντι, που όμως μέσα στα παιχνίδια περνά ακόμα περισσότερη ώρα στο «3». Στον πάγκο υπάρχει ο βετεράνος Μπόνζι Γουέλς, δίχως ωστόσο ευχέρεια χρησιμοποίησης στο «1». Δίπλα του κάθονται επίσης κάποιοι Λούθερ Χεντ, Κερκ Σνάιντερ και Τζον Λούκας ΙΙΙ, ξεχασμένοι προ πολλού στο «Τογιότα Σέντερ». Ολοι απολαμβάνουν (υπερ)διπλάσιο χρόνο από τον «Kill Bill», με εξαίρεση τον Λούκας, που έχει παρεμφερή. Ακόμα κι αυτός μπαίνει κάποια στιγμή στο ροτέισιον, απολαμβάνοντας επί προσωπικού το ότι ο πολύ γνωστότερος πατέρας του, επίσης Τζον Λούκας (ο δεύτερος), είναι μια αγαπητή φυσιογνωμία στο Χιούστον: τρεις θητείες παλιότερα ως παίκτης στους Ρόκετς, σε αυτούς εργάζεται ακόμα και σήμερα.

Ο άνθρωπός μας έρχεται 31 φορές από τον πάγκο και καταγράφει τους ισχνούς μέσους όρους των 2,7 πόντων και 0,9 ασίστ σε 8’ μέσης συμμετοχής, με το κάκιστο 17,2% στα τρίποντα και ίδια λάθη με τελικές πάσες. Παίρνει ένα τρίλεπτο (με 4 ποντάκια) και στα πλέι οφ, όπου η ομάδα του αποκλείεται με 4-3 από τη Γιούτα, και κουνάει μαντήλι. Εχει μόλις δύο συμμετοχές (ένα πεντάλεπτο, μη φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο) στα δέκα πρώτα ματς, στα επόμενα δέκα αρχίζει να παίζει σταθερά και τη μοναδική φορά που αφήνεται μέσα για πάνω από 20 λεπτά (23), ανταποδίδει 13 πόντους στο 118-90 επί των Γουόριορς. Εκτοτε χρησιμοποιείται αραιά και πού, ρόλο δεν βρίσκει ποτέ – και εύλογα γκρινιάζει.

«Ο Σπανούλης λέει ότι ήταν ΜακΓκρέιντι στη χώρα του. Αψογα, ο ΜακΓκρέιντι είναι ο… ΜακΓκρέιντι εδώ. Νομίζει ότι εξαπατήθηκε, αλλά ο χειρότερος εχθρός του είναι ο εαυτός του. Κάνει πολλά λάθη και φάουλ. Η απογοήτευσή του τον έχει αποθαρρύνει». Ενα… απάγαυσμα των δηλώσεων του Βαν Γκάντι για τον παίκτη του. Ωραία στήριξη, πραγματικά… Τι πέτυχε βέβαια ο Σπανούλης στη συνέχιση της καριέρας του, όλοι το γνωρίζουμε. Και στο Χιούστον το γνωρίζουν… Πού κοούτσαρε έκτοτε ο Βαν Γκάντι; Πουθενά! Τηλεοπτικός αναλυτής έχει γίνει, ενώ και ο τζένεραλ μάνατζερ Κάρολ Ντόουσον, που συμπλήρωνε τότε 27 χρόνια στον οργανισμό, αποσύρθηκε επίσης το 2007 και δεν τον ξανακούσαμε. Σε κάθε τομέα πλησίαζε ένα τέλος εποχής στις «ρουκέτες» και άνθρωπος να βάλει φιτίλι στον πυραυλοκίνητο Ελληνα γκαρντ δεν βρέθηκε ποτέ- έστω κάποιος να ασχοληθεί επισταμένως μαζί του, να τον κάνει να νιώσει καλύτερα, άνετα.

Η ευκαιρία των Σπερς που δεν… πιάστηκε ποτέ

Προτού καν η παρέα του (λέμε τώρα) ριχτεί στα πλέι οφ ως πέμπτη της Δύσης με ρεκόρ 52-30, ο Σπανούλης έχει βάλει τον Ραζνάτοβιτς να τον πάρει από κει πέρα και να τον φέρει πίσω στην Ευρώπη. Επικαλείται κι ένα οικογενειακό πρόβλημα, το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι έχει σιχαθεί την όλη κατάσταση και θέλει απλώς να ξαναπαίξει μπάσκετ. Να χαρεί το άθλημα. Να μην χρησιμοποιείται τέλος πάντων ως spot shooter, βλέποντας άλλους γκαρντ να έχουν την μπάλα και μία στο τόσο εκείνη να καταλήγει σε αυτόν, ώστε να την «μπουμπουνίσει».

Δεν αλλάζει μυαλά ούτε με την αλλαγή τζένεραλ μάνατζερ και την έλευση του Ντάριλ Μόρεϊ, ίσως του πιο γνωστού GM σήμερα στο ΝΒΑ. Δεν του λέει τίποτα ούτε η απόλυση του Βαν Γκάντι και η διαδοχή του από τον Ρικ Εϊντελμαν, o oποίος ήταν το άκρο αντίθετο και επί χρόνια στο Σακραμέντο στηριζόταν σε Ευρωπαίους σαν τον Βλάντε Ντίβατς και τον Πέτζα Στογιάκοβιτς.

Εδώ έριξε πόρτα σε ολόκληρους Σπερς ο Λαρισαίος. Στον πιο… international οργανισμό της λίγκας, που τον απέκτησε τον Ιούλιο του 2007 σε ένα τρέιντ με βασικό αντάλλαγμα τον Λουίς Σκόλα. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς ήταν διατεθειμένος να δουλέψει μαζί του, ο Τόνι Πάρκερ τον ήθελε ακόμα περισσότερο δίπλα του. Συνομήλικοι, από παιδαρέλια 17 ετών στα ίδια μέρη και τα ίδια ξενοδοχεία σύχναζαν, στα διάφορα Ευρωμπάσκετ των μικρών εθνικών… Ο ίδιος ο τζένεραλ μάνατζερ Αρ Σι Μπιούφορντ έχει επιβεβαιώσει μετά από χρόνια πως η ανταλλαγή έγινε με το σκεπτικό ο Σπανούλης να γίνει «σπιρούνι». Ομως όχι. Η απόφασή του είχε παρθεί και δεν άλλαζε. Επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, συνέχισε να γράφει ένδοξη ιστορία. Το ΝΒΑ αποτελούσε οριστικά παρελθόν γι’ αυτόν.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News