Ολυμπιακός: Αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα της εποχής Μαρινάκη

Βλέπεις τον Τζολάκη να υπερασπίζεται την εστία του Ολυμπιακού με άνεση… 32χρονου τερματοφύλακα και απορείς. Χαζεύεις παιδιά όπως ο Κίτσος ή ο Μπαγκαλιάνης να πέφτουν στα βαθιά νερά ενός άκρως απαιτητικού παιχνιδιού (όπως αυτό της Κυριακής στο «Κλεάνθης Βικελίδης») και όχι μόνο να μην πνίγονται αλλά να αναδεικνύονται… πρωταθλητές στο κολύμπι ανοιχτής θαλάσσης.

Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να κρίνουμε τα πάντα στο ποδόσφαιρο – και στον αθλητισμό γενικότερα – εκ του αποτελέσματος. Κερδίζει η ομάδα μας; Θεός ο πρόεδρος, ημίθεοι οι ποδοσφαιριστές και ο προπονητής. Χάνει η ομάδα μας; «Καβούριας» ο πρόεδρος, «ταβερνιάρης» ο προπονητής, άχρηστοι οι παίκτες που πρέπει να πετάξουν τις φανέλες στο γήπεδο και να μην τις φορέσουν ξανά.

Ωστόσο, η συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση δυσκολεύει αρκετά την αντίληψή μας σε θέματα που άπτονται της συνολικής ανάπτυξης ενός συλλόγου, της εξέλιξης του, της προοόδου του, οι οποίες δεν είναι απαραίτητο ότι θα συμβαδίζουν πάντα με τίτλους και αγωνιστικές επιτυχίες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: Το… ρουσφέτι έδωσε απαντήσεις και καταδίκασε τον Άρη

Πίσω από κάθε Μπαγκαλιάνη και κάθε Κίτσο κρύβεται μια καθημερινή… ολυμπιακή κοσμογονία

Το μεγαλύτερο θαύμα, λοιπόν, του Ολυμπιακού στα χρόνια διοίκησης του Βαγγέλη Μαρινάκη δεν είναι οι τίτλοι που έχει κατακτήσει, το σάρωμα του εγχώριου ανταγωνισμού, σε χρόνια μάλιστα που οι «ερυθρόλευκοι» έπαψαν να έχουν την παραμικρή παρασκηνιακή επιρροή στα γραφεία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, ή οι θρίαμβοι στα ντέρμπι. Δεν είναι καν η πρωτόγνωρη ευρωπαϊκή σταθερότητα που επιδεικνύουν οι πρωταθλητές εκτός συνόρων, δίνοντας κάθε χρόνο ανελλιπώς το παρόν στα νοκ άουτ των διοργανώσεων της ΟΥΕΦΑ.

Πάνω, απ’ όλα είναι η κοσμογονία που συντελείται καθημερινά στον σπάνιο ποδοσφαιρικό μικρόκοσμο που λέγεται «Προπονητικό Κέντρο Ρέντη». Στην κορυφή των θαυμάτων που συντελούνται εδώ και 12 χρόνια στο οικοδόμημα του οργανισμού που ονομάζεται Ολυμπιακός, βρίσκεται μια τεράστια οικονομική επένδυση που μετέτρεψε τους «ερυθρόλευκους» από ουραγούς σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποδομής και αναπτυξιακής στρατηγικής στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σε πρωτοπόρους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: Υπογράφει για τηλεοπτική στέγη – Για πόσα χρόνια

Όταν ο Παναθηναϊκός είχε Παιανία και οι «Ερασιτέχνες» του Ολυμπιακού βολόδερναν στα ξερά γήπεδα του Φαλήρου

Θυμάμαι, μέσα δεκαετίας του ’90 τους πιτσιρικάδες ερασιτέχνες του Ολυμπιακού να βολοδέρνουν σε κάποια χωμάτινα γήπεδα της παραλιακής ζώνης του Φαλήρου, την ώρα που στην Παιανία, οι αντίστοιχοι μπόμπιρες του Παναθηναϊκού απολάμβαναν τις παροχές ενός εκ των πλέον σύγχρονων προπονητικών εγκαταστάσεων της εποχής, σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ακόμη και τα χρόνια που ακολούθησαν το προπονητικό κέντρο του Ρέντη έμοιαζε παρακμιακό, τριτοκοσμικό και σε καμία περίπτωση δεν άρμοζε σε έναν τεράστιο σύλλογο με το ειδικό βάρος του Ολυμπιακού.

Με την ανάληψη της ηγεσίας της ΠΑΕ από τον Βαγγέλη Μαρινάκη, όλα άλλαξαν. Σήμερα μια ντουζίνα χρόνια μετά, οι ποδοσφαιριστές των πρωταθλητών και κυρίως τα μέλη των Ακαδημιών της ομάδας απολαμβάνουν συνθήκες εργασίας και προετοιμασίας που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα αντίστοιχες υποδομές κορυφαίων ευρωπαϊκών κλαμπ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Λίβερπουλ: «Μπάσιμο» για Τσιμίκα ετοιμάζει ο Μουρίνιο

Κάθε φορά που θα διαβάζουμε για πρόταση στη Λίβερπουλ για τον Τσιμίκα… 

Χρειάστηκαν δεκάδες εκατομμύρια, ακόμη περισσότερες ιδέες μα πάνω απ’ όλα μεράκι και οργάνωση. Για να μπορεί ο κάθε Μπαγκαλιάνης, ο κάθε Τζολάκης, ο κάθε Κίτσος να ανταποκρίνονται στις υψηλές απαιτήσεις της πρώτης ομάδας, χρειάστηκε να δημιουργηθεί μια υπερσύγχρονη «ποδοσφαιρική βιομηχανία» παραγωγής ταλέντων που έφτασε στο σημείο να στέλνει «προϊόντα» της ακόμη και κολοσσιαίους συλλόγους όπως η Λίβερπουλ.

Σε κάποιους όλα τα παραπάνω μπορεί να μοιάζουν με ψιλά γράμματα. Άλλοι πάλι μπορεί να κρίνουν πάντα το έργο μιας διοίκησης, ή ενός προέδρου από τους τίτλους, τις νίκες, τις επιτυχίες. Και ελάχιστοι, είναι αλήθεια, ενδιαφέρονται έστω να μάθουν πόσοι άνθρωποι χρειάζονται να εργάζονται καθημερινά, πόσα χρήματα απαιτείται να ξοδεύονται για να μπορεί μια ομάδα να διεκδικεί κάθε χρόνο στόχους στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού.

Κάθε φορά, όμως, που ένας Μπαγκαλιάνης ή ένας Κίτσος, θα γίνονται talk of the town, κάθε φορά που θα διαβάζουμε για ένα ρεπορτάζ που εμφανίζει ένα μεγάλο ευρωπαϊκό κλαμπ να καταθέτει πρόταση στη Λίβερπουλ για την απόκτηση του Κώστα Τσιμίκα, οφείλουμε άπαντες να θυμόμαστε ότι πίσω απ’ όλες αυτές τις ιστορίες, συντελείται καθημερινά ένα μικρό θαύμα. Το μεγαλύτερο θαύμα της εποχής Μαρινάκη στον Ολυμπιακό!

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News