Ολυμπιακός: Το θρυλικό αντίο του Ζιοβάνι και η... τσίχλα στο κεφάλι του Μπάγεβιτς

Έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές η λέξη «μαγεία» στο ποδόσφαιρο για να περιγράψει την ενέργεια ενός παίκτη. Δύσκολα μπορεί να βρεθεί άλλος ποδοσφαιριστής πλην του Ζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα που η λέξη «μαγεία» βγαίνει τόσο αυθόρμητα από το στόμα όλων για να περιγράψει, όχι μόνο μια μεμονωμένη φάση αλλά ολόκληρη την καριέρα του. Σαν σήμερα το 2005, σε ματς – τίτλου κόντρα στον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο, ο «μάγος» φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Μια ομάδα που σημάδεψε την καριέρα του και τη ζωή του αφού, όπως δήλωσε μετά εξηγώντας την ακατανόητη σε πολλούς απόφασή του να αφήσει σε τόσο καλή (27) ηλικία το ισπανικό πρωτάθλημα και τη Μπαρτσελόνα για τους Πειραιώτες, «όλοι οι οιωνοί το καλοκαίρι του 1999 μου έλεγαν να επιλέξω την Ελλάδα».

Μεταγραφή 12 εκατ.ευρώ

Και δεν ήταν μια φθηνή ή εύκολη επιλογή για τον Ολυμπιακό. Ο παίκτης είχε συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα, δεν ήταν ελεύθερος. Για να πουν το ναι οι μπλαουγκράνα έβαλαν στο ταμείο τους 12 εκατ.ευρώ σημερινά λεφτά (τότε ήταν δραχμές), πρόταση που μετέφερε ο Γιώργος Λούβαρης (δεξί χέρι του τότε ιδιοκτήτη Σωκράτη Κόκκαλη) ταξιδεύοντας ο ίδιος στη Βαρκελώνη για πολύωρες διαπραγματεύσεις. Ο Ζιοβάνι αποδέχθηκε πρόταση για περίπου 1,5 εκατ.ευρώ το χρόνο για το (πρώτο) 3ετές συμβόλαιο που υπέγραψε και το οποίο περιελάμβανε και μια σειρά άλλα έξτρα.

Το εκπληκτικό με τον Ζιοβάνι είναι ότι ουδέποτε συμπεριφερόνταν με το τουπέ που «δικαιολογούσε» το ταλέντο του και το βιογραφικό του. «Από την αρχή της καριέρας μου δεν είχα σκοπό να γίνω ένας τρομερός παίκτης, αλλά να είμαι ένας ποδοσφαιριστής που θα ήμουν καλός με τους ανθρώπους και που θα αποκτούσε φίλους. Ο Θεός ήταν πολύ καλός μαζί μας γιατί μας έστειλε κοντά μας καλούς ανθρώπους. Είμαι ένας πολύ κλειστός άνθρωπος και δεν θέλω να δείχνω τη ζωή μου, αλλά αυτή είναι μια χώρα που με φιλοξένησε και με έκανε να αισθανθώ σαν το σπίτι μου», εξήγησε αργότερα ο ίδιος σε συνέντευξη – παρουσίαση της βιογραφίας του.

Η… ασέβεια του Κάρλος

Μάγος ήταν το ένα προσωνύμιο, Θεός το άλλο. Η μέρα λοιπόν που πάτησε στην ελληνική γη ο… Θεός Ζιοβάνι σίλβα ντε Ολιβέιρα ήταν η 16η Ιούλη 1999, τότε που χιλιάδες κόσμου παρά τον καύσωνα τον υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο κι εκείνος τους κοιτούσε σαστισμένος. Σε ταπεινό αγώνα κυπέλλου κόντρα στη Νάουσα (5-0) στις 11/08/1999 ο Ζιοβάνι έκανε το ντεμπούτο του στον Ολυμπιακό βάζοντας 2 γκολ σε 5 λεπτά. Όμως η πρώτη αξέχαστη παράσταση από μέρους του ήταν το ανεπανάληπτο ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ (15/09/1999) για την 1η αγωνιστική του Champions League της σεζόν 1999/2000.

Ο Ρομπέρτο Κάρλος, με τον οποίο υπήρχαν… ανοιχτοί λογαριασμοί από τα ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα τις προηγούμενες σεζόν πέταξε το… γάντι. «Δεν φοβόμαστε τον Ζιοβάνι», δήλωσε παραμονές του αγώνα ο τότε αριστερός μπακ της Ρεάλ και συμπαίκτης του «Ζιο» στη Βραζιλία, Ρομπέρτο Κάρλος. Με δύο γκολ σ’ εκείνον τον αγώνα (το άλλο ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς) ο Βραζιλιάνος έδειξε στον Κάρλος για ποιό λόγο θα έπρεπε να τον φοβάται.

Το σοκ του Σέμου

Από τα πρώτα του ματς με την ερυθρόλευκη ο «Ζιο» έκανε τον κόσμο του Ολυμπιακού να τον λατρέψει ενώ υπήρξαν και οπαδοί άλλων ελληνικών ομάδων, ασυνήθιστο για τα δικά μας δεδομένα, παρακολουθούσαν αγώνες των Πειραιωτών για να απολαμβάνουν τις περίτεχνες ενέργειές του. Ωστόσο μετά από περίπου πέντε μήνες στην ελληνική πραγματικότητα η μοίρα έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στον Βραζιλιάνο.

Στις 4 Δεκεμβρίου του 1999 θα υποστεί σοβαρότατο τραυματισμό σε αγώνα του Ολυμπιακού με τον Ηρακλή στο «Καυτανζόγλειο» μετά από ένα σκληρό φάουλ του Λάζαρου Σέμου. Ρήξη χιαστών και επιστροφή στην αγωνιστική δράση μετά από περίπου 6 μήνες, ήταν η διάγνωση που πάγωσε άπαντες. Ο Ζιοβάνι θα αγωνιστεί ξανά στις 28 Μαϊου 2000. Μια «μικρή» λεπτομέρεια: όταν ο Σέμος τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο για να του ζητήσει συγνώμη ο Ζιοβάνι αποδέχθηκε τη συγνώμη του και του χάρισε την Αγία Γραφή…

Το «αντίο» που έγινε νέο 3ετές

Το πρώτο 3ετές συμβόλαιο που υπέγραψε έληγε το 2002. Ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού, Τάκης Λεμονής, ανήκε σ’ εκείνους που θεωρούσε ότι ο Βραζιλιάνος ήταν μάλλον περιττός αφού σ’ ένα ποδόσφαιρο που γίνονταν πολύ μοντέρνο και γρήγορο ο παίκτης «ήταν αργός και δεν μάρκαρε» όπως έλεγε το «κατηγορητήριο». Είχαν ανανεώσει τα συμβόλαιά τους οι υπόλοιποι αλλά το θέμα Ζιοβάνι παρέμενε ανοιχτό.

Η ομάδα είχε ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα, το κύπελλο χάθηκε από την ΑΕΚ σ’ έναν τελικό που ο Βραζιλιάνος αποβλήθηκε με μια απερισκεψία και τότε έμοιαζε σίγουρο ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης θα ακούσει τον προπονητή και θα αφήσει τον «μάγο» να φύγει. Η φιέστα για το πρωτάθλημα ωστόσο μετατράπηκε σε φιέστα απαίτηση παραμονής του Ζιοβάνι. «Ζιοβάνι, Ζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι», φώναζαν 30.000 κόσμου. Τελικά ο Ζιοβάνι έμεινε, υπέγραψε νέος 3ετές και ο Λεμονής έφυγε αργότερα…

Αντίο με κόντρες και δάκρυα

Το 2005 ωστόσο δεν υπάρχει τρίτο συμβόλαιο. Γενικώς η τελευταία του σεζόν στον Ολυμπιακό (2004/05) που ήταν η πρώτη στο νέο Καραϊσκάκη, ήταν δύσκολη για ‘κείνον. Με προπονητή (ξανά) τον Ντούσαν Μπάγεβιτς που ήταν γνωστό ότι δεν συμπαθούσε τους παίκτες που είχαν πιο «βαρύ» όνομα από ‘κείνον και ήταν πιο δημοφιλείς στους οπαδούς, υπήρξαν ουκ ολίγα «επεισόδια» και η ρήξη ήταν δεδομένη και συχνά αναφέρονταν στον Τύπο. Η απόφαση του Σερβοέλληνα τεχνικού (τελικά ούτε εκείνος έμεινε…) ήταν αρνητική για παραμονή του Ζιοβάνι που πια ήταν 33 ετών… Γράφτηκε μάλιστα ότι μεσούσης της περιόδου ο παίκτης ζήτησε ακρόαση από τη διοίκηση και σ’ εκείνη μετέφερε τα παράπονά του για τον προπονητή…

Το επεισόδιο με την τσίχλα στο κεφάλι του Μπάγεβιτς

Τα προβλήματα είχαν αρχίσει από την καλοκαιρινή προετοιμασία. Όταν, κατά λάθος, ο Βραζιλιάνος έφτυσε μια τσίχλα / καραμέλα στο κεφάλι του προπονητή ενώ την προόριζε για συμπαίκτη με τον οποίο θα έκανε πλάκα. Ο Μπάγεβιτς έγινε έξαλλος και έτρεξε στο δωμάτιο του Ζιο με τον Καστίγιο για να μάθει ποιός από τους δύο ήταν. Κανείς δεν παραδέχθηκε / μαρτύρησε τον ένοχο και ο προπονητής έγινε ακόμα πιο έξαλλος. 

«Του είπα ψέματα, όχι γιατί τον φοβόμουν ή γιατί δεν ήθελα να αναλάβω τις ευθύνες μου. Πάντα το έκανα στη ζωή μου, δεν θα άλλαζα στα 32 μου χρόνια. Απλώς ήταν η τελευταία μου σεζόν στην ομάδα και ήξερα, ήμουν σίγουρος, ότι αν το έκανα, θα το έλεγε στον Τύπο και έτσι θα έβρισκε την καλύτερη αφορμή για να με αφήσει εκτός ομάδας. Όχι ότι δεν το έκανε ούτως ή άλλως. Φρόντισα να αποκλείσω κάθε πιθανότητα να το μάθει και το ξεκαθάρισα στον Αλεσάντρε Ντακόλ, έναν νεαρό Βραζιλιάνο που είχε φέρει στην ομάδα ο Μπάγεβιτς. ‘’Ξέρεις ποιος το έκανε, αλλά δεν θα πεις τίποτα, συνεννοηθήκαμε;’’. Το κατάλαβε και δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα. Η ανάποδη αρχή, ωστόσο είχε γίνει. Στα χρόνια της παρουσίας μου στον Ολυμπιακό, είχα εναλλάξει τη θέση του πιο προωθημένου επιθετικού με αυτή του δεύτερου φορ ή του επιτελικού μέσου. Στην τελευταία μου σεζόν, πολύ φοβόμουν ότι θα γνώριζα μια νέα θέση. Αυτήν στην… άκρη του πάγκου», έγραψε στη βιογραφία του ο Ζιοβάνι για ‘κείνο το περιστατικό. 

«Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»

Στις 25/5/2005, στο τελευταίο του παιχνίδι κόντρα στον Ηρακλή όπου ο Ολυμπιακός κέρδισε και κατέκτησε το πρωτάθλημα, πανηγυρίζει στο φινάλε βγάζοντας τη φανέλα και από μέσα υπάρχει ένα μπλουζάκι που γράφει στα ελληνικά: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου που οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είναι μέρος της ζωής μου. Σας αγαπώ πολύ». Το κεφάλαιο Ολυμπιακός έκλεισε τον Ζιοβάνι περιλαμβάνοντας ατελείωτη λατρεία, 208 ματς, 97 γκολ και 32 ασίστ ενώ σε τίτλους αυτά «μεταφράστηκαν» 5 πρωταθλήματα και 1 κύπελλο. «Είμαι στενοχωρημένος που φεύγω αλλά έτσι πρέπει να γίνει. Λυπάμαι πολύ. Φεύγω με χαρά γιατί πέρασα τα έξι καλύτερα χρόνια της ζωής μου στον Ολυμπιακό», είπε στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τα μεγάλα «όχι» του Μαρτίνς στην Αγγλία.

Γιατί δεν ψάχνει (ακριβώς) Ομάρ και Τσιμίκα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News