Το νταμπλ της Ρωσίας ήταν οφειλή της Ιστορίας

Το πρόσωπο, σπασμένο. Αν οι ρυτίδες μπορούσαν και έβρισκαν δίοδο, θα πήγαιναν μέσα στον αμφιβληστροειδή. Ο Νικίτα Ναγκόρνι, ο Νικούσκαρους, ήταν απελπισμένος. Βρισκόταν σε απόγνωση που συναντάς ενδεχομένως μία φορά στη ζωή σου. Δεν άντεχε να κοιτάζει προς τη μεριά του ταμπλό, αλλά δεν μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα του. Οδύνη. Ήταν πολύ ρωσικό, όχι υπό την έννοια του στερεότυπου, αλλά της ευαισθησίας που ο αναγνώστης συναντά στη λογοτεχνία της χώρας.

Στο έδαφος, ο 24χρονος γυμναστής είχε κάνει ένα ωραίο πρόγραμμα. Ήταν το τελευταίο του ομαδικού, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Τηρουμένων των αναλογιών, βεβαίως, για ένα γυμναστή που νομίζεις ότι πατά σε ένα θαμμένο τραμπολίνο, κάτω από τη γη. Ο Ναγκόρνι τελείωσε το πρόγραμμά του και έβαλε τα χέρια του στο μέτωπο. Τόσο απορροφημένος ήταν από την εξέλιξη και τόσο βέβαιος ότι θα εκτελούσε σωστά τις ασκήσεις, που έμοιαζε να τελειώνει το πρόγραμμά του συνοπτικά, σαν να μην ήταν εκείνο που θα έκρινε το χρυσό μετάλλιο. Λες και το έκανε με μία ανάσα. Όπως και πριν δύο χρόνια, στη Στουτγάρδη, τότε στο μονόζυγο, ο Άγιος Νικήτας των Ορθοδόξων βούτηξε στα βαθιά για να βρει θησαυρό.

Το μονόζυγο, σύμμαχος και εφιάλτης

Πήγαν να χάσουν από τον… Γερμανό φίλο τους

O Ναγκόρνι θυμάται πολύ καλά τι συνέβη τον Οκτώβριο του 2019 στη Στουτγάρδη. Οι Κινέζοι είχαν ένα αμυδρό προβάδισμα, αλλά όλα άλλαξαν στο προτελευταίο ροτέισον, δηλαδή στην πέμπτη από τις έξι στροφές, όσα, δηλαδή, είναι και τα αγωνίσματα στους Άντρες. Ήταν ο Σουν Γουέι που πήγε στο μονόζυγο και δεν μπόρεσε να το κουμαντάρει. Μία κυβίσθηση έφερε την πτώση. Ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή που οι Ρώσοι πήραν το προβάδισμα, ώστε να φτάσουν στην πρώτη κατάκτηση χρυσού μεταλλίου στην ιστορία τους σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Κι αν, εκείνη την Πέμπτη, 10 Οκτωβρίου 2019, το κλίμα ήταν συγκινησιακά φορτισμένο, μόνο με το κομπιουτεράκι πρέπει να γίνει ο πολλαπλασιασμός για το πώς αισθάνονταν ο Ναγκόρνι και ο Αρτούρ Νταλαλογιάν, που μόλις 24 ώρες πριν ξέσπασε σε λυγμούς όταν προκρίθηκε στον τελικό του σύνθετου ατομικού, αν και έσκισε τον αχίλλειό του τον Μάρτιο!

Το «USA Today», μάλιστα, φιλοξένησε ένα άρθρο, πιθανότατα στο πλαίσιο της συνολικής τιμωρίας των Ρώσων, που εμφανίζονται με το έμβλημα της ολυμπιακής επιτροπής και υπεύθυνο τον… Τόμας Μπαχ, πρόεδρο της ΔΟΕ, με το οποίο αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν κάποιος που είδε τον τένοντά του να αποσυντίθεται και πόνεσε τόσο πολύ που η σύζυγός του τον μετέφερε στο νοσοκομείο είναι δυνατόν, όχι απλώς να αγωνίζεται αλλά, να παίρνει και την τέταρτη ψηλότερη βαθμολογία στο ομαδικό.

Ό,τι πήγε να γίνει εκατόμβη, πάντως, για τους Ρώσους ήταν το μονόζυγο. Όταν οι δύο εκ των τριών, δηλαδή ο Ναγκόρνι και ο Νταβίντ Μπελιάφσκι, πήραν μια βαθμολογία κοντά στο μέσο όρο, οι Ιάπωνες «ροκάνισαν» τη διαφορά, εκμεταλλευόμενοι τις δικές τους υψηλές βαθμολογίες. Οι απόγονοι του Κοχέι Ουτσιμούρα ολοκλήρωσαν τις προσπάθειές τους πρώτοι και πέρασαν στην κορυφή σε ό,τι έμοιαζε να είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Εξέπιπτε, όμως, η άσκηση εδάφους του… clutch Ρώσου.

Λύγισμα επί… δύο

Τα δάκρυα και ο έπαινος του σπουδαίου Αλεξέι Νέμοφ

Η τετράδα των Ρώσων γυμναστών ήταν, πια, «χρυσή» ολυμπιονίκης. Ο Ναγκόρνι έπεσε στο έδαφος, τα χέρια στο πρόσωπο, τα γόνατα να χωρίζουν τον κορμό από τη γη. Ο Νταλαλόγιαν είχε συμμαχήσει με τους διάφανους γυρίνους που πλειστάκις έχουν στολίσει, ως μέσα σαγήνης, μαλακές παρειές, από την προηγουμένη, αλλά όχι και ο Μπελιάφσκι και ο Ντενίς Αμπλιάζιν. Η Ρωσία πήρε το δεύτερο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην ιστορία της στο ομαδικό. Το πρώτο είχε έρθει στην Ατλάντα, πριν 25 χρόνια. Τότε, ηγέτης, για μια χώρα που δεν ήταν τσαρική, κομουνιστική και… δημοκρατική, ήταν ο πιθανώς πιο διακεκριμένος γυμναστής όλων των εποχών: Ο σπουδαίος Αλεκσέι Νέμοφ.

Μπορεί να τον θυμούνται οι Αθηναίοι, από εκείνη τη διαμαρτυρία του κόσμου για τη χαμηλή βαθμολόγησή του επίσης στο μονόζυγο, που είχε ως αποτέλεσμα να πάρει ο Αμερικανός Πολ Χαμ το χρυσό στο σύνθετο ατομικό. Ο Νέμοφ, που ήταν εκείνος που προσπαθούσε να καθησυχάσει τον κόσμο, δεν είχε διστάσει, πριν καν τη θριαμβευτική Δευτέρα για τους Ρώσους στο «Αριάκε» του Τόκιο, να πει ότι ο Ναγκόρνι είναι ο πρεσβευτής της γυμναστικής στη χώρα.

Για τον «κύκνο» της παγκόσμιας γυμναστικής, Σβετλάνα Χόρχινα, άγνωστος τόπος αυτό που σκέφτεται. Δεν δήλωσε ποτέ ότι η Γκέλια Μελνίκοβα θα μπορούσε να είναι η διάδοχός της. Τα επίσημα media των Ολυμπιακών, πάντως, είχαν δει το… όνειρο από το 2019. Η πλέον «χρυσή» ολυμπιονίκης με τη Ρωσία, η πρώτη αρχηγός του κράτους στην ιστορία που φόρεσε το χρυσό μετάλλιο στο στήθος, ό,τι δεν έκαναν εμβληματικές γυμνάστριες, όπως η Αλίγια Μουστάφινα, η Γελένα Προντούνοβα, η Κσένια Σεμιόνοβα, η Βικτόρια Κομόβα, είχε μπει στο στόχαστρο του Olympic Channel από το 2019.

Με τα πόδια στο έδαφος

Τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν τη νέα σελίδα

Η Ανγκελίνα Μελνίκοβα ήταν μία από τις τρεις γυμνάστριες που ακολούθησε το ολυμπιακό κανάλι από το 2019, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της για το Τόκιο. Ήταν ήδη «ασημένια», ως μέλος της ομάδας του 2016 και η αγκαλιά της με τη Μουστάφινα παρήγε μια εντυπωσιακή φωτογραφία. Οι άλλες δύο, η Αμερικανίδα Μόνικα Χαρντ και η Τσεν Γίλε της Κίνας δεν ήταν… πετυχεσιά: δεν βρίσκονται καν στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Όμως με τη Μελνίκοβα η μαντεψιά ήταν αλφάδι.

Υπάρχουν τρία δευτερόλεπτα, που η κάμερα ανιχνεύει σε αργή κίνηση τις εκφάνσεις που περνά το πρόσωπό της. Δεν είναι παρά εκατοστά του δευτερολέπτου που χωρίζουν το συνήθως σφιγμένο πρόσωπό της από το πιο εκθαμβωτικό χαμόγελο. Την ίδια διαφορά διαγράφει η απόσταση που τα στεγνά μάτια αποκτούν την πρώτη υγρασία. Η Μελνίκοβα, δεν ετίθετο ερώτημα, είχε κάνει πάνω από το 10.366 που απαιτούνταν. Οι τρεις των ΗΠΑ, οι Τζόρνταν Τσάιλς, η Γκρέις ΜακΚόλουμ και η Σουνίσα Λι, είχαν δώσει σκληρή μάχη μετά την αποχώρηση της Σιμόν Μπάιλς. Αλλά στην τελευταία στροφή, που τις έφερε στις ασκήσεις εδάφους με τη Ρωσία, οι δύο πρώτες, άγουρες, άπειρες, στρατιώτες στην πρώτη γραμμή με αυταπάρνηση και μια πρέζα American dream, έδωσαν στις Ρωσίδες το δικαίωμα να ξεφύγουν. Η πρώτη, που αποθεώθηκε για το πρόγραμμά της στη δοκό από την εμβληματική (φωνή κάθε κακοποιημένης γυμνάστριας στις ΗΠΑ) Άλι Ράισμαν, έπεσε στην προτελευταία άσκηση. Η δεύτερη, βγήκε εκτός ταρτάν. Ήταν δύο ζημιές που μεγάλωσαν το προβάδισμα.

Αργότερα, στη συμπεριφορά όλων των κοριτσιών, ειδικά στη γενναιοδωρία της Μπάιλς, έλαμψε το ολυμπιακό ιδεώδες. Από κοντά και οι Βρετανίδες: Έκλεψαν το χάλκινο από τις Ιταλίδες και πήραν το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιό τους από το 1928 στο Άμστερνταμ. Έκλαιγαν… όλες, δηλαδή.

Μια σοβαρή κυρία

Είχε… προλογίσει το χρυσό μετάλλιο

Για τα τρία νεαρά κορίτσια που συνόδευσαν τη Μελνίκοβα σε αυτό το ταξίδι, το συναίσθημα ήταν πρωτόγνωρο. Οι Βλαντισλάβα Ουραζόβα, η Λίλιγια Αχάιμοβα και η πείσμων Βικτορίγια Λιστούνοβα έκαναν ό,τι μπορούσαν. Όμως ήταν η 21χρονη γυμνάστρια, ένα καρκινάκι από το Βορονιέζ, που έζησε τη στιγμή την οποία είχε στερηθεί προ τετραετίας. Τη στιγμή που περίμενε η Ρωσία, η οποία μπορεί να μη στέλνει τα πρόσωπα των γυμναστριών της στα μποξ με τα κορν φλέικς, όπως κάνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά τους περιποιεί τιμή συμπεριφορισιακά (και τους παρέχει, βεβαίως, κάποια προνόμια, τα οποία εκείνη τη στιγμή δεν έχουν σημασία).

Μετά το θρίαμβο των Αντρών, τον οποίο η συνήθως σοβαρή κυρία, και σπάνια χαμογελαστή, Γκέλια μοιράστηκε στο instagram, υπενθύμισε ότι «έχουμε και εμείς αγώνα». Όταν η σελίδα της ολυμπιακής επιτροπής της Ρωσίας ξέσπασε με ένα ατέρμονο «Ντααααα», δηλαδή ναι, σχολίασε με σκανταλιάρικα emoticons. Και μπορεί, στο Τόκιο, να μην αποδέχονται κάποια Ρωσία, αλλά να είστε σίγουροι ότι, όπως στην Πιονγκτσάνγκ και τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2018, το έμβλημα της Ρωσίας είναι ραμμένο στην εσωτερική φόδρα των ζακετών. Και ο ύμνος, το περίφημο «σλάφσια ατιέτσεστβα», ακούστηκε, το μεσημέρι της Τρίτης, σαν από χορωδία, ανάμεικτο, στο ολυμπιακό χωριό.

Ο καιρός της αρκούδας έφτασε.