Η Μπάιλς πετάει προς το Τόκιο

Δεν πρόκειται απλώς για την κορυφαία γυμνάστρια του κόσμου. Τουλάχιστον στον αθλητισμό, η Σιμόν Μπάιλς, αυτήν τη στιγμή, στην ενόργανη γυμναστική έχει τη μεγαλύτερη διαφορά από το δεύτερο καλύτερο συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλον σε κάθε σπορ. Είναι ο Μάικλ Τζόρνταν το 1992. Ο Τάιγκερ Γουντς το 1998. Ο Μάικλ Φελπς το 2008. Η Σερένα Γουίλιαμς το 2014. Μόνο που η δική της απόσταση, από το 2016 και έπειτα, μεγαλώνει. Το φθινόπωρο του 2019, στο Παγκόσμιο της Στουτγάρδης, η Μπάιλς ήταν τόσο καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη, που η αίσθηση που δινόταν, ακόμα και μέσα από την οθόνη, είναι ότι αν ανάμεσα στις «μάχες» για τα χρυσά μετάλλια παρεισέφρεε ένα χασμουρητό, αυτό δεν θα αποτελούσε έλλειψη ενσυναίσθησης από την πλευρά του θεατή.

Μπορεί τα πρότυπα να είναι κατατί διαφορετικά στην ενόργανη γυμναστική, αλλά όταν η Μπάιλς τελειώσει την καριέρα της θα είναι, πιθανότατα, η κορυφαία όλων των εποχών. Το μόνο που έχει χάσει, ουσιαστικά, είναι να γίνει η πρώτη Αφροαμερικανίδα που πήρε το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό. Την πρόλαβε η Γκάμπι Ντάγκλας στο Λονδίνο, το 2012, όταν επικράτησε σε θρίλερ της Βικτόρια Καμόβα, η οποία επέδειξε τάσεις αυτοχειρίας και δεν έφτανε η παρηγοριά της Αλίγια Μουστάφινα.

Μετά το Τόκιο… Παρίσι

Παρ’ ότι λογίζεται μεγάλη για γυμνάστρια, δεν αχνοφαίνεται αντίπαλο δέος στον ορίζοντα

Αυτήν τη στιγμή, στα 24 της, έχει ήδη αρχίσει τους αστεϊσμούς για τη μεγάλη ηλικία της, αλλά ο δεινός τζογαδόρος καλείται να μην ποντάρει στην αποχώρησή της μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Η ανωτερότητά της είναι τέτοια που θα είναι δύσκολο να φανταστείς, αν όχι να διακυβεύεται το τρίτο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο, να μην βρίσκεται στην enfant gate των γυμναστριών το 2024 στο Παρίσι. Όσα παιδιά και να βγουν, το κράμα των δεξιοτήτων που κάνουν την Μπάιλς ξεχωριστή τίθεται εν αμφιβόλω από… μαθηματικής άποψης: Να εμφανιστεί παρόμοια αθλήτρια τόσο κοντά σε ένα φαινόμενο θα είναι μια εξαίρεση στον κόσμο των πιθανοτήτων.

Σε ό,τι αφορά την υστεροφημία της, η Μπάιλς στην Ιαπωνία αναμένεται να… δέσει το γάιδαρό της. Το δεύτερο διαδοχικό χρυσό στο ατομικό θα την φέρει σε μια εκλεκτή κατηγορία, στην οποία κατοικοεδρεύουν μόνο δύο γυμνάστριες: Η Σοβιετική Λαρίσα Λατίνινα, που νίκησε το 1956 στη Μελβούρνη και το 1960 στη Ρώμη και η Τσεχοσλοβάκα Βέρα Τσασλάβα, η οποία το έκανε… καπάκια, το 1964 στο Τόκιο (αν συζητάμε για οιωνούς, βουαλά) και το 1968 στο Μεξικό. Γι’ αυτό και μπορεί η αναβολή των Αγώνων το 2020 να έμοιαζε με ζημιά για την ίδια, αλλά για έναν αθλητή που οι πέντε κύκλοι συμβολίζουν το… άπαν -και μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι η πλειονότητα κινείται ακριβώς σε αυτόν το ρυθμό από τότε που καταπιάστηκε με το αντικείμενό της- τα τρία χρόνια που θα χωρίσουν το Τόκιο από το Παρίσι, καταπίνονται κατά πολύ ευκολότερα.

Δεν υπάρχουν διαφορές

Έκρηξη και ύψος άλματος που είναι… άφυλα

Εξάλλου,το θέμα με το κορίτσι από το Κολόμπους του Οχάιο δεν είναι ηλικιακό. Για να προσεγγισθεί η Μπάιλς, χρειάζεται κάποιος να συντονίσει μια συζήτηση με φυσικούς όρους. Δεν πρόκειται, εδώ, για έκρηξη και ύψος άλματος που προσομοιάζει ανδρική άσκηση, αλλά για κίνηση που δεν προκύπτουν εμφανείς διαφορές, αν υπάρχει καν οποιαδήποτε μετατόπιση στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, αλλά το ύψος που φτάνει, το μήκος που διανύεται και, εν γένει, την ταχυδύναμη. Η Σιμόν έχει ήδη τρεις ασκήσεις στο όνομά της, αλλά με τους Ολυμπιακούς να απέχουν τρεις μήνες, θα κατοχυρώσει άλλη μία πριν πάει στο Τόκιο, στο άλμα της. Ο ξένος όρος που της δίνεται είναι Yurchenko double pike και αυτό που απομένει είναι η σύσκεψη της παγκόσμιας ομοσπονδίας Γυμναστικής, ράμματα για τη γούνα της οποίας η Μπάιλς έχει τουλάχιστον από το φθινόπωρο του 2019, προκειμένου να εμφανιστεί το… λατινικό γράμμα που θα οροθετεί το δείκτη δυσκολίας. Όσο πιο… χαμηλά στην αλφάβητο τόσο πιο καλά, αν και αυτό δεν είναι ακριβές: Διότι το triple double της στο έδαφος, μια πραγματικά περίφημη άσκηση που αναδεικνύει όλο το φάσμα των δυνατοτήτων της, πέρασε αλώβητο, αλλά το αριστούργημά της στη δοκό σχεδόν… λογοκρίθηκε από τη FIG.

Για να μη… χρησιμοποιείται

Ο πουριτανισμός της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, η οποία προσέχει για να… έχει

Όντως, η Παγκόσμια Ομοσπονδία περιήλθε σε μεγάλο δίλημμα μετά τους Παναμερικανούς του Περού στις αρχές του φθινοπώρου του 2019 και λίγο πριν το Παγκόσμιο της Στουτγάρδης. Για να είναι η τρίτη άσκηση που παίρνει το όνομά της σημαίνει ότι δεν έχει ξαναγίνει συνδυαστικά. Η έξοδος στη δοκό είναι όντως συγκλονιστική. Με ελάχιστη φόρα έκανε δύο ανάποδα κατακόρυφα και δύο στροφές στον αέρα, το διπλό τουίστ, κατά την έξοδο. Συνήθως οι προσγειώσεις της είναι σαν ψεύτικες, οπότε δεν μπορεί κάποιος να πει ότι κινδυνεύει, αλλά η Παγκόσμια Ομοσπονδία σήκωσε ακαριαία λευκή πετσέτα: το Η στον CoP (Code of Points) είναι υψηλή βαθμολογία, αλλά, από τη στιγμή που πρέπει να λογίζεται, αν όχι η δυσκολότερη, μία από τις πιο δύσκολες ασκήσεις όλων των εποχών, η έλλειψη διαχωρισμού έφερε δυσανασχέτηση ακόμα και από την Ομοσπονδία των ΗΠΑ, η οποία περίμενε τουλάχιστον το αυτονόητο, δηλαδή την έκθεση της άσκησης στα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού με το αντίστοιχο δέλεαρ.

Δεν περίμενε πρωτίστως η ίδια η αθλήτρια ότι η δική της άσκηση θα έδινε την ίδια βαθμολόγηση με εκείνες που έχουν πραγματοποιηθεί σε παρελθοντικό χρόνο. Στην πραγματικότητα, είχε κάθε λόγο να νιώθει αδικημένη, αφού έμαθε τα καθέκαστα ενώ είχε φτάσει στη γερμανική πόλη για τη σπουδαιότερη διοργάνωση της χρονιάς. Η FIG, από την άλλη, δεν το πιλάτεψε πολύ, λειτουργώντας θεωρητικά προστατευτικά: η άσκηση λογίστηκε ως επικίνδυνη και υποβαθμολογήθηκε ώστε να μη χρησιμοποιείται. Ενώ η Μπάιλς έψαχνε την… ανταμοιβή της, οι ιθύνοντες τη ομοσπονδία στύλωσαν τα ποδάρια και ενέμειναν στην απόφασή τους.

Το triple double

Κυριάρχησε στη Στουτγάρδη, σκάλισε τη… λατινική αλφάβητο

Στη Στουτγάρδη, βεβαίως, έγινε το φυσιολογικό: η Αμερικανίδα έμοιαζε να κάνει άλλο σπορ και κέρδισε τα πέντε από τα έξι χρυσά μετάλλια που υπήρχαν διαθέσιμα. Ήτοι το ομαδικό, με τις ΗΠΑ, το σύνθετο ατομικό και εκείνα στις ασκήσεις εδάφους, τη δοκό και το άλμα. Έμοιαζε με… ταρίφα. Ήταν ρεκόρ σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Η Μπάιλς, από τη μεριά της, όντας σε διαδικασία ξεμπροστιάσματος σκανδάλων από τη χειριστική και κακοποιητική συμπεριφορά της προπονητικής ομάδας στις ΗΠΑ, είχε κάθε λόγο να νιώθει πως αυτή η απόφαση ήταν ενάντια, όχι μόνο στην ίδια αλλά και, στην κουλτούρα της ενόργανης γυμναστικής, η οποία μετά τη λήξη της βαθμολόγησης με το άριστα επιβραβεύει το επίπεδο δυσκολίας, «σκαλίζοντας» τη λατινική αλφάβητο. Από τη μεριά του θεατή, το συμπέρασμα εξάγεται εύκολα: είναι τόσο ανώτερη και θα νικήσει. Αλλά στην πορεία της ίδιας προς την κορυφή του Ολύμπου και για την ενέργεια που καταβάλει, μαζί με το μοτίβο της προσοχής σε κάθε λεπτομέρεια, έπρεπε να προσεχθεί δεόντως η διαδικασία και, πιθανότατα, η διαμαρτυρία να γίνει δόλωμα για το επόμενο δημιούργημα.

Ενδεχομένως αισθάνθηκε ότι αντιβαίνει τους ίδιους τους όρους που έχουν τεθεί και, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, ίσως έπρεπε να ψαχτεί για να βρει εκ νέου κίνητρο και σκοπό. Βεβαίως, σε περιπτώσεις όπως η δική της, ο λόγος πρέπει να γίνεται για έναν παράπλευρο μηχανισμό στήριξης, που σε οποιαδήποτε περίπτωση δεν θα την άφηνε να αιωρείται. Άλλωστε το triple double στις ασκήσεις εδάφους, ένα μυθικό τριπλό τουίστ, τρεις στροφές στον αέρα ύστερα από δύο ανάποδα κατακόρυφα, βαθμολογήθηκε με ένα ωραιότατο J, το οποίο της δίνει το περιθώριο να εκμηδενίζει τη ζημιά από το βαθμό ποινής με τον οποίο τιμωρείται όποιος βγει έξω από το τετράγωνο του ταπί.

Η αναζήτηση του χαμένου χρόνου

Το ντοκιμαντέρ και η νέα άσκηση

Ο χρόνος, όπως η 24χρονη γυμνάστρια, ίπταται. Η Μπάιλς ερωτεύτηκε μέσα στη διετία, τον επαγγελματία παίκτη του αμερικανικού ποδοσφαίρου, Τζόναθαν Όουενς, ενώ ταυτοχρόνως (αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης την παραβολή στη διάσταση) βγήκε από την προηγούμενη σχέση της. Τούτη η νέα σχέση, με το συναισθηματισμό που αφήνει η ίδια να την διαφαίνεται και σε συνδυασμό με τις συνθήκες οι οποίες πλήγωσαν τους γυμναστές, δηλαδή την έστω και μικρή αποχή στην προπόνηση σε κλειστό χώρο, θα μπορούσε να αποτελεί, αν όχι βαρίδι, έναν παράγοντα καθυστέρησης. Άρα, ο ένας χρόνος υπήρξε υπό μία έννοια ευεργετικός, παρ’ ότι η ίδια θεωρείται μεγάλη. Μετά βεβαιότητος, ούτως ή άλλως, στην κατάσταση που βρίσκεται, δεν πρέπει να κρίνεται στην ηλικία της. Η επανάληψη είναι μητέρα, πατέρας και αδελφή της μάθησης, σε αυτήν την περίπτωση.

Έτσι, μαζί με την παραγωγή του ντοκιμαντέρ σε συνέχειες, «Simone vs herself», που έχει πίσω του την αιγίδα της Facebook, σκάρωσε ένα εντυπωσιακό άλμα. Το Yurchenko double pike είναι ένας συγκερασμός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για μια νέα άσκηση.

«Δεν το πιστεύω»

Η πραγμάτωση του άλματος και η… συναρμολόγησή του

Στις 23 Μαΐου 2021, στο US Classic της Ιντιάνα, η Μπάιλς έκανε για πρώτη φορά επισήμως το Yurchenko double pike. Λίγο αργότερα, με ένα tweet, κατέστησε σαφές ότι ο θαυμασμός που έλαβε δεν ήταν αντιστρόφως ανάλογος από το θαυμασμό που ένιωσε. «Συγγνώμη», αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι το έκανα», έγραψε.

To Yurchenko, καταρχάς, είναι τρόπος για να ακουμπήσει ο γυμναστής το βατήρα. Έχει πάρει το όνομά του από τη Ναταλία Γιουρτσένκο, που τον εμφάνισε για πρώτη φορά το 1982 στη Μόσχα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα γύρισμα που θυμίζει ρόδα και καταλήγει σε ανάποδο κατακόρυφο, ώστε όταν τα πόδια του γυμναστή ακουμπούν στο βατήρα να βρίσκεται παράλληλα στο άλογο, αλλά με την πλάτη του προς αυτό.

Αυτήν τη σχεδόν 40ετία, το Yurchenko έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον, αλλά ως τώρα δεν έχει καταλήξει σε double pike. Τι είναι αυτό; Πρόκειται για διπλή εναέρια τούμπα, η οποία, όμως, στην πραγματικότητα είναι τριπλή, καθώς η πρώτη γίνεται αφού ο γυμναστής βάλει τα χέρια στο άλογο, οπότε λογίζεται περισσότερο ως κατακόρυφο. Μπορεί να αντιληφθεί κάποιος το ύψος που πρέπει να βρίσκεται ο γυμναστής και τη δύναμη που πρέπει να βάλει, ώστε, μετά το πρώτο γύρισμα, να κάνει άλλα δύο. Ταυτοχρόνως, το μπροστινό μέρος των ποδιών πρέπει να κοιτάζει το σώμα, δηλαδή να έχει διπλώσει, ούτως ή άλλως αν το σώμα ήταν όρθιο κατά τις περιστροφές δεν θα υπήρχε χώρος για να μπορέσει να πετύχει. Στην προσγείωση, ο γυμναστής πρέπει να κοιτάζει το άλογο.

«Επειδή μπορώ»

Η απάντηση που έγινε πανό στα ολυμπιακά τράιαλ

Στην περίπτωση αυτήν, double pike στο άλμα, σκέτο, δεν είχε επιχειρηθεί από γυμνάστρια. Η Μπάιλς ήταν η πρώτη που το έκανε ύστερα από Yurchenko. Είναι δεδομένο πως θα το δοκιμάσει σε διεθνή αγώνα, κάποιο μίτινγκ πριν το Τόκιο, όχι μόνο για να πάρει το όνομά της αλλά, για να δει τη βαθμολογία που θα δώσουν οι κριτές στην άσκηση. Τα πρώτα δείγματα ήταν απογοητευτικά. Στις κερκίδες του Εκθεσιακού Κέντρου της Ιντιάνα επικράτησε φρενίτιδα, ένας αχός που σε κάποια στιγμή έμοιαζε να μην έχει τέλος. Η βαθμολογία από τους κριτές ήταν, αυτήν τη φορά, αριθμητική: το πρόγραμμα πήρε 6,6. Είναι ένας βαθμός που δίνεται σε μία κάπως δύσκολη άσκηση -και όχι σε αυτήν τη νευτώνεια νέμεση.

Όταν την ρώτησαν για ποιο λόγο επιμένει να κάνει πράγματα που δεν έχουν ξαναγίνει, απλώς και μόνο για να παίρνει μια συμβατική βαθμολογία, η Μπάιλς απάντησε «επειδή μπορώ». Δεν το περίμενε, αλλά έγινε σλόγκαν. Στα ολυμπιακά τράιαλ του Σεντ Λούις, όπου εξασφάλισε την πρόκρισή της στο Τόκιο και, μαζί με τις Τζέιντ Κάρεϊ, Σουνίσα Λι, Τζόρνταν Τσάιλντς και Γκρέις ΜακΚάλουμ, υπήρχαν πανό που κρατούσαν κοριτσάκια στην εξέδρα και έγραφαν «Because i can».

Κι αυτό έγινε αφού κέρδισε το έβδομο πρωτάθλημά της, προφανώς ένας αριθμός-ρεκόρ. Είναι η μόνη, από τις πέντε, που βρισκόταν και στους προηγούμενους Ολυμπιακούς. Κι εδώ που τα λέμε, είναι η μόνη… γενικώς. Ο κυνισμός των κριτών δεν θα μπορέσει να κόψει θαυμαστικό από τις αφηγήσεις δεκαετιών και δεκαετιών μετά τη λήξη της καριέρας της, που θα αφορούν στην κορυφαία γυμνάστρια ενόργανης που έζησε ποτέ.