ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ: Ο Στέφανος, η Μαρία, το εθνόσημο και τα… χαλασμένα μυαλά!

Ήταν πριν από περίπου τέσσερα χρόνια όταν ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη, εντελώς «άγουροι» τότε, στο ξεκίνημα της προσπάθειας τους να εδραιωθούν ως δύο καλά ονόματα στο παγκόσμιο τένις, φιλοξενήθηκαν στα στούντιο της Cosmote Tv για τις ανάγκες ενός γυρίσματος για την εκπομπή Top Spin.

Ευγενέστατοι, έως και ντροπαλοί και οι δύο σου έβγαζαν την εικόνα δύο πολύ καλών παιδιών, γεμάτων με πάθος γι αυτό που κάνουν και φιλοδοξίες, που εκείνη την περίοδο θα έκαναν ενδεχομένως κάποιους να χαμογελάσουν ειρωνικά. Κι όμως το 2021 ο Στέφανος «φλερτάρει» με το νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης, με άμεσο στόχο να ξεπεράσει τον «θρύλο», Ράφα Ναδάλ και απώτερο την κορυφή και η Μαρία έφτασε μια ανάσα από την συμμετοχή της στον τελικό ενός τουρνουά Grand Slam! Not too bad, not too bad…, που λέει κι ο Νόβακ Τζόκοβιτς!

Και οι δύο λοιπόν τότε στην ερώτηση αν θα επέλεγαν να κατακτήσουν ένα Major ή ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο είχαν απαντήσει το ίδιο, με μία φωνή. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο όνειρο από το να εκπροσωπήσεις την χώρα σου σε Ολυμπιακούς Αγώνες»! Αυτό για αρχή…

Μια χώρα, που ποτέ δεν είχε παράδοση στο άθλημα, παρά μόνο μεμονωμένες επιτυχίες με τη Λένα Δανιηλίδου και την Αγγελική Κανελοπούλου να πλησιάζουν μόνο την κορυφή, σε διαφορετικές μάλιστα χρονικές περιόδους, βρέθηκε ξαφνικά με δύο «αστέρια», που έχουν φωτίσει τον δρόμο για την τεράστια ανάπτυξη του ελληνικού τένις κι ένα «αστεράκι», την πρωταθλητρια Ευρώπης στην ηλικία της, Μιχαέλα Λάκη, και προσπαθεί να το διαχειριστεί. Μέσα σ’ αυτό το πρωτόγνωρο πλαίσιο είναι απολύτως φυσιολογικό να γίνουν και λάθη. Απ’ όλους, μηδενός εξαιρουμένου. Το θέμα είναι να γίνουν γρήγορα αντιληπτά και να διορθωθούν. Δεν συμβαίνει πάντα. Μην πάτε μακριά. Είναι τέτοια λάθη, περίπου, όπως αυτά που άφησαν το ελληνικό ποδόσφαιρο σε τραγική κατάσταση, παρά το έπος της κατάκτησης του Euro 2004 και πάνω κάτω, αυτά τα οποία έχουν «βαλτώσει» το ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια.

Το λάθος με το εθνόσημο και η «απουσία» ΕΦΟΑ ΚΑΙ ΕΟΕ!

Ήταν λάθος λοιπόν που ο Στέφανος και η Μαρία δεν φόρεσαν φανέλα με το εθνόσημο; Ασφαλώς! Έχουν ευθύνη οι ίδιοι; Εννοείται! Και το τιμ τους ακόμα μεγαλύτερη! Το πρώτο πράγμα, που θα έπρεπε να παρατηρήσουν στην ενδυμασία τους πηγαίνοντας στους ΑΓΩΝΕΣ, θα ήταν αυτό και θα έπρεπε να επιμείνουν για να διορθωθεί. Μπορείς να τους καταλογίσεις όμως δόλο; Σε καμία περίπτωση.

Μπορείς να τους καταδικάσεις; Προφανώς και όχι, όταν μάλιστα μιλάμε για παιδιά, 22 και 25 ετών. Ναι, είναι ενήλικες πλέον και θα έπρεπε να κάνουν τα κουμάντα τους. Άλλα πόσοι από εμάς τα κάναμε σε τέτοιες ηλικίες; Ζούσαμε σε ένα μεγάλο βαθμό τότε και για κάποια χρόνια μετά μάλιστα, υπό την σκέπη και την προστασία των γονιών μας οι οποίοι ποτέ δεν έπαψαν να έχουν συμβουλευτικό ρόλο. Έναν άτυπο ρόλο, που τόσο η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή όσο και Ελληνική Ομοσπονδία Αντισφαίρισης, ανεξαρτήτως θεσμικού πλαισίου και τυπικών υποχρεώσεων, προφανέστατα αρχικά αγνόησαν κι όταν αποφάσισαν να επέμβουν για να λυθεί, πολύ εύκολα όπως αποδείχθηκε, το ζήτημα ήταν ήδη αργά. Η ζημιά είχε γίνει!

Οι κρίσιμες «μάχες» και το «πείραμα» της μερικής αποφόρτισης!

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες εσωτερικής αναταραχής το αγωνιστικό κομμάτι πέρασε σε δεύτερη μοίρα και προφανώς επηρέασε και την προσπάθεια. Το μυαλό και η πνευματική κατάσταση παίζουν τεράστιο ρόλο στο τένις και αυτά είχαν πλέον «πειραχθεί». Η Σάκκαρη έμεινε έξω, όχι από κάποια τυχαία, αλλά από την Ελίνα Σβιτολίνα, νούμερο 6 της παγκόσμιας κατάταξης, δίνοντας μεγάλη «μάχη», αλλά πλέον έχω την αίσθηση πως έχουμε φτάσει στο σημείο, που τέτοιου είδους κρίσιμες αναμετρήσεις θα πρέπει να τις παίρνει αν θέλει να ανέβει επίπεδο και να «δει» την πρώτη δεκάδα. Το γνωρίζει και η ίδια.

Δεν τίθεται θέμα δυνατοτήτων. Έχει αποδείξει πως μπορεί να κοιτάξει στα μάτια οποιαδήποτε βρει απέναντι της, μετρώντας 9 νίκες απέναντι σε κοπέλες που βρέθηκαν κάποια στιγμή μέχρι και το νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης και συνολικά 34 κόντρα σε αθλήτριες του Top Ten. Άρα, οι ικανότητες είναι εκεί, υπάρχουν και περιμένουν να αξιοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό για το βέλτιστο αποτέλεσμα.

Η αυτοσυγκέντρωση, οι σωστές επιλογές στους πόντους που «μετράνε» περισσότερο και η αφοσίωση, μαζί με την πίστη στο πλάνο, λείπουν μερικές φορές και δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν ο συνδυασμός χαλάρωσης και προπόνησης στην Costa Navarino, που επέλεξε το τιμ της Μαρίας λίγο πριν το Γουίμπλεντον, με όλους τους αντιπερισπασμούς, που συνεπάγεται κάτι τέτοιο, βοήθησε προς αυτή την κατεύθυνση, μια κοπέλα δηλαδή, που έχει μάθει να δουλεύει πολύ σκληρά και με το κεφάλι κάτω στην καριέρα της μέχρι τώρα. Ίσως ήταν ένας διαφορετικός τρόπος προσέγγισης, που μάλλον όμως, μιλώντας εκ του αποτελέσματος, δεν φάνηκε να λειτουργεί στη ψυχοσύνθεση και τη νοοτροπία της Μαρίας.

Aggressive baseliner!

Η αλήθεια είναι πως σε αγωνιστικό επίπεδο, έχει επιλέξει το δύσκολο δρόμο της μεγάλης επιθετικότητας στη διάρκεια των πόντων και αυτό εμπεριέχει ρίσκο. Στο ματς με την Σβιτολίνα έπαιζε πολύ πιο μέσα στο γήπεδο σε σχέση με την αντίπαλο της, έπαιρνε πολύ γρήγορα τη μπάλα, προσπαθώντας να δώσει ταχύτητα στο παιχνίδι της και να στερήσει χρόνο από την Ουκρανή, αλλά ακόμα είναι επιρρεπής στα λάθη, forced και unforced μαζί, δείγμα πως δυσκολεύεται και στη διαχείριση της πίεσης. Τελείωσε το ματς με 76, που είναι πάρα πολλά σε σχέση με τα 55 της Σβιτολίνα, πόσω μάλλον αν αναλογιστεί κανείς πως η συνολική διαφορά των πόντων στο παιχνίδι ήταν μόλις δέκα! Οι 35 winner της, δέκα περισσότεροι από την αντίπαλο της, είναι μια χαρά νούμερο και αρκεί να βελτιωθεί η αναλογία με τα λάθη προκειμένου να… αλλάξει πίστα. Εύκολο; Όχι, αλλά γίνεται.

Από το… χάος στην κανονικότητα…

Όπως έγινε να μπει πολύ γρήγορα σε διαφορετικό mood ο Τσιτσιπάς σε σχέση με τον πρώτο αγώνα του κόντρα στον πολύπειρο Φίλιπ Κολσράιμπερ, αφήνοντας έξω τον Φράνσις Τιαφό, παρά τον ολίγον τι, έστω και κατ ανάγκη σ’ ένα βαθμό, περίεργο και χαοτικό, θα μπορούσε να πει κανείς, προγραμματισμό αγώνων. Ο Έλληνας πρωταθλητής πήγε στο, πάντα δύσκολο μέχρι τώρα γι αυτόν, Γουίμπλεντον, χωρίς επίσημο αγώνα στο χόρτο, κατ’ ευθείαν από το χωμάτινο Ρολάν Γκαρός, ακυρώνοντας βέβαια είναι η αλήθεια, την τελευταία στιγμή την συμμετοχή του στη Halle, μετά από την απώλεια της αγαπημένης του γιαγιάς, την ώρα που η αλλαγή επιφάνειας και η γρήγορη προσαρμογή αποτελεί «πονοκέφαλο» για οποιονδήποτε αθλητή ακόμα κι επιπέδου Νόβακ Τζόκοβιτς. Ο Σέρβος στα 34 του, καταπονημένος από την εξαντλητική προσπάθεια του στο Παρίσι μπορεί να μην έπαιξε μονά προκειμένου να πάρει ανάσες, αλλά γεύση από γρασίδι φρόντισε να πάρει, φτάνοντας μέχρι τον τελικό στα διπλά της Μαγιόρκα.

Κι εκεί που θα φαινόταν λογικό για τον Στέφανο, να επικεντρωθεί στις προπονήσεις του στα σκληρά γήπεδα των Ολυμπιακών Αγώνων, μετά τον πρόωρο αποκλεισμό του στο Λονδίνο, τον είδαμε ξανά στο χώμα του Αμβούργου να διεκδικεί χωρίς επιτυχία το νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης και μετά να επιχειρεί να προσαρμοστεί και πάλι στα νέα δεδομένα των hard courts, κάνοντας απολύτως φυσιολογικά, μια πολύ μέτρια πρώτη εμφάνιση στους Ολυμπιακούς και παίζοντας με τη φωτιά, παρά το γεγονός πως το τεράστιο ταλέντο του, του χάρισε τελικά την πρόκριση.

… κι ένας Στέφανος για μετάλλιο!

Με τον Τιαφό, από τον οποίον είχε μείνει έξω με συνοπτικές διαδικασίες στο Γουίμπλεντον, δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα. Το πολύ δυνατό πρώτο σερβίς του Αμερικανού δεν είχε την ίδια ταχύτητα λόγω της πιο αργής επιφάνειας και με μερικώς απενεργοποιημένο το πιο δυνατό του όπλο, δεν είχε την παραμικρή τύχη απέναντι στον πολύ πιο ποιοτικό και με μεγαλύτερη ποικιλία στο παιχνίδι του, Τσιτσιπά. Ο Στέφανος φαινόταν ξανά καλά, για πρώτη φορά μετά από τον τελικό του Γαλλικού Οπεν. Ο γρήγορος βηματισμός του στα μεσοδιάστηματα των πόντων, δείγμα μεγάλης αυτοπεποίθησης, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, είχε λείψει τελευταία, όπως και το νευρικό περπάτημα, μπρος-πίσω λίγο πριν την υποδοχή στο σερβίς, σημάδι ανυπομονησίας για τον επόμενο κερδισμένο πόντο. Κι αυτό επέστρεψε, όπως και η ώριμη επιλογή χτυπημάτων στους κρίσιμους πόντους, σημάδια άκρως ενθαρρυντικά εν όψει της συνέχειας. Ο ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ Στέφανος ασφαλώς και κυνηγάει μετάλλιο!