Παγκόσμιο Κύπελλο 1986: Ο Άλεξ Φέργκιουσον γίνεται έξαλλος με τους Ουρουγουανούς

Ό,τι έκανε ο Γιόχαν Κρόιφ, ήταν σαν να το έπραττε καθισμένος σε κάποιο θρόνο. Πρεμιέρα του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 1974 για την Ολλανδία, που ακόμη δεν την είδαμε παγκόσμια πρωταθλήτρια την βαφτίσαμε, και ο «Ιπτάμενος» είναι έξαλλος.

Στις 15 Ιουνίου του 1974, στο «Niedersachsenstadion» του Αννόβερου, οι Ουρουγουανοί δοκιμάζουν καθετί για να σταματήσουν το ντελικάτο παιχνίδι των Ολλανδών. Δεν τα καταφέρνουν, κυρίως επειδή δεν μπορούν να τους βρουν.

Ο Χούλιο Μοντέρο Καστίγιο, πατέρας του Πάολο Μοντέρο και ένας από τους πιο σκληρούς ποδοσφαιριστές στην Ιστορία, αποβάλλεται στο 69ο λεπτό. Οι Ολλανδοί νικούν 2-0, με τα γκολ του Τζόνι Ρεπ στο 7’ και το 86’. Καθ’ έδρας, ο Κρόιφ εκρήγνυται για το βρόμικο παιχνίδι της ομάδας από τη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Τέσσερα χρόνια πριν, ο Μοντέρο Καστίγιο έχει κατεδαφίσει τον Κάλε Σνέλιγκερ σε ένα κόρνερ των Ουρουγουανών στο πρώτο ημίχρονο του μικρού τελικού του Παγκόσμιου Κυπέλλου στο Μεξικό. Πηδούν και οι δύο, κάνουν την πατροπαράδοτη επαφή, ο Γερμανός δεν μπορεί να ματσάρει τη δύναμη τον αντιπάλου του, γκρεμίζεται. Ο Ιταλός διαιτητής Αντόνιο Σκαρμπέλα ακυρώνει το γκολ και δείχνει την κίτρινη στον Μοντέρο Καστίγιο.

Περνά ένας χρόνος και πρωταθλητής Ευρώπης γίνεται ο Άγιαξ: στις 2 Ιουνίου 1971 νικά τον Παναθηναϊκό στο Γουέμπλεϊ, 2-0, και κατακτά το πρώτο από τα τρία συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών.

Ο Άγιαξ έχει την ευκαιρία να κατακτήσει το Διηπειρωτικό Κύπελλο Συλλόγων πριν κλείσει το έτος. Σε μια κίνηση που δείχνει πολλά για το πώς σκέφτονται συνολικά οι Ολλανδοί, αποσύρεται των τελικών με την ουρουγουανή Νασιονάλ και η φήμη ότι δεν διακινδυνεύεται η σωματική ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών εδραιώνεται χωρίς να διαψεύδεται.

Μιλάνε για βρόμικους Ουρουγουανούς, αν και ίδια πείρα δεν υπάρχει και, στην τελική, ομάδα από τη χώρα έχει να φτάσει σε αυτό το σημείο από το 1966, όταν η σπουδαία Πενιαρόλ νικά 2-0 στο Μοντεβιδέο και τη Μαδρίτη τη γερασμένη Ρεάλ.

Είναι μια μεγάλη ελληνική στιγμή, αφού ο Παναθηναϊκός παίζει τους δύο τελικούς με τη Νασιονάλ. Οι Ολλανδοί δικαιώνονται όταν ο Χούλιο Μοράλες σπάει το πόδι του Γιάννη Τομαρά προς το τέλος του πρώτου ματς στο Καραϊσκάκη (1-1), αλλά η οίηση είναι υπαρκτή. Η ρεβάνς στο Μοντεβιδέο λήγει 2-1, με τον Λουίς Αρτίμε να σκοράρει τα δύο γκολ των Ουρουγουανών και τον Τότη Φυλακούρη να μειώνει στο 89’΄.

Η φήμη, όμως, ουσιαστικά, αφορά στους Αργεντινούς, τους οποίους μόλις πέντε (από το ΄71) χρόνια πριν ο Αλφ Ράμσεϊ έχει αποκαλέσει ζώα, μετά το πέρας του προημιτελικού του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 1966, όταν η Αγγλία νίκησε 1-0 την «αλμπισελέστε».

Αφορά, επίσης, στους Σκωτσέζους. Το μακελειό, ουσιαστικά, γίνεται το 1967, όταν η Σέλτικ του Τζοκ Στιν αντιμετωπίζει τη Ράσινγκ Κλουμπ και χάνει το τρόπαιο σε τρίτο τελικό στο «Σεντενάριο» του Μοντεβιδέο, και το 1968, όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντιμετωπίζει την τραχιά Εστουδιάντες και επίσης ηττάται.

Ναι, η Γιουνάιτεντ είναι αγγλική ομάδα, αλλά ο προπονητής της, Ματ Μπάσμπι, είναι Σκωτσέζος. Ναι, οι Αργεντινοί είναι σκληροί, αλλά εκείνος που αποβάλλεται στο πρώτο ματς του «Μπομπονέρα» (1-0), στο 79’, είναι ο Νόμπι Στάιλς, ενώ στο δεύτερο παιχνίδι, το οποίο λήγει 1-1, βρίσκει τον Τζορτζ Μπεστ να πλακώνεται με τον Χοσέ Ούγκο Μεδίνα στο 89’ και να βλέπουν την κόκκινη κάρτα.

Μια πράξη αντίδρασης

Η Ουρουγουάη ως τότε έχει τη φήμη της σκληρής ομάδας, αλλά μέχρι εκείνο το ματς που ο Κρόιφ μιλάει απαξιωτικά, δεν υπάρχει οποιοσδήποτε μύθος βρομιάς τέτοιος που να την διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους Νοτιοαμερικανούς. Αντιθέτως, το πιο σκληρό ματς που έχει γίνει ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο, ο προημιτελικός του 1954, περιέχει τους Βραζιλιάνους, που χάνουν 4-2 από την Ουγγαρία. Έχει μείνει στην Ιστορία ως «Η μάχη της Βέρνης».

Οι Μαγυάροι βρίσκουν τους Ουρουγουανούς αμέσως μετά, τους νικούν με το ίδιο σκορ στην παράταση. Ο Σάντορ Κότσιτς, μέγας πρωταγωνιστής εκείνου το παιχνιδιού, αφού βάζει τα δύο τελευταία γκολ στο 111′ και το 116′, είναι εξαντλημένος στα αποδυτήρια. Αλλά δεν ακούγεται οτιδήποτε για αντιπάλους επικίνδυνους. Στην πραγματικότητα, είναι η πρώτη ήττα της «σελέστε» σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ο Κρόιφ δεν μιλάει μία φορά. Όταν η Ολλανδία έρχεται ισόπαλη 0-0 με τη Σουηδία στο δεύτερο παιχνίδι της, στο «Westfalenstadion» στις 19 Ιουνίου, ο ηγέτης της εθνικής Ολλανδίας λέει ότι οι Σουηδοί έπαιξαν δυνατά αλλά καθαρά, καμία σχέση με τους προηγούμενους.

Τι αλλάζει; Η τραχύτητα μετατρέπεται σε βρομιά, αν και ουδείς Ουρουγουανός, ποτέ ως τότε, έχει συμμετάσχει σε μαρκαρίσματα που κόβουν καριέρες και τα σχετικά. Αλλά «έτσι είστε; Θα γίνουμε αυτό που μας λέτε ότι είμαστε».

Επιπλέον, η χώρα σταματά να παράγει παίκτες επιπέδου Αλμπέρτο Σκιαφίνο ή Λουίς Αρτίμε και δεν προκρίνεται σε δύο διαδοχικά Παγκόσμια Κύπελλα.

Όταν τα καταφέρνει, το 1986, ο «πρίγκιπας» Έντσο Φραντσέσκολι είναι ο πιο ντελικάτος ποδοσφαιριστής της, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Το πρώτο ματς της «σελέστε» στη διοργάνωση δεν είναι μακριά από το garra charrua, την αίσθηση της μάχης που και οι ίδιοι οι Ουρουγουανοί δεν μπορούν να εξηγήσουν.

Πρόκειται για το παιχνίδι της 4ης Ιουνίου του 1986, μια ξεχασμένη αναμέτρηση με τη Δυτική Γερμανία στο Κερετάρο. Η Ουρουγουάη μπαίνει μπροστά στο σκορ στο 4’, με τον Αντόνιο Αλζαμέντι, πριν ισοφαρίσει ο Κλάους Άλοφς στο 84’. Έχει, επιπλέον, μόλις δύο κίτρινες κάρτες στο παθητικό της. Αλλά σε ένα από τα πλέον κομβικά παιχνίδια στην Ιστορία της εθνικής ομάδας επέρχεται ο όλεθρος.

 

 

Η Δανία ανοίγει νωρίς, με τον Πρέμπεν Έλκιερ, το σκορ στο Νεζαχουαλκογιότλ και ο Μιγκέλ Μπόσιο αποβάλλεται στο 19’ με δεύτερη κίτρινη. Είναι η γρηγορότερη κόκκινη στην Ιστορία και την δείχνει ένας Μεξικανός, ο Αντόνιο Μάρκες Ραμίρες. Το ματς στραβώνει για τα καλά, αν και ο Φραντσέσκολι μειώνει με πέναλτι, 2-1, στο 45’.

Η ήττα 6-1 είναι ψυχικό τραύμα. Η Ουρουγουάη παίζει τελευταίο ματς με τη Σκωτία, ενώ η Δανία αντιμετωπίζει τη Γερμανία. Η ομάδα του Φραντς Μπεκενμπάουερ έχει νικήσει δύσκολα τους Βρετανούς, 2-1. Το συγκρότημα του Ομάρ Μπόρας πρέπει να κάνει μια ευρεία νίκη και η Γερμανία να ηττηθεί, για να έχει πιθανότητες για τους «16».

Το παιχνίδι της 13ης Ιουνίου αρχίζει και στο 52ο δευτερόλεπτο, ο Χοσέ Μπατίστα κλωτσάει τον Γκόρντον Στράχαν, τον ποδοσφαιριστή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πάνω στον οποίο οι Ουρουγουανοί έχουν στρέψει την προσοχή τους. Ο Γάλλος Ζοέλ Κινιού ψάχνει την κίτρινη, όμως αλλάζει άποψη την ίδια την ώρα της κίνησης. Βγάζει κόκκινη.

Πρόκειται για σοκ. Ο Μπατίστα δηλώνει «πώς είναι δυνατόν να αποβάλλεται κάποιος την ώρα που ακόμη παίζουν οι εθνικοί ύμνοι;», ενώ ο Στράχαν, δεκαετίες μετά, εξομολογείται ότι δεν έχει δει καν το πρόσωπο του ποδοσφαιριστή που τον κλώτσησε. Δεν ξέρει ποιος είναι.

Όταν ο Μπατίστα μπαίνει στα αποδυτήρια της Ουρουγουάης, ο φροντιστής τον ρωτά «τι κάνεις εδώ;» και ο τότε 24χρονος αμυντικός της αργεντινής Ντεπορτίβο Εσπανιόλ απαντά «αποβλήθηκα».

Μετά τη λήξη του παιχνιδιού, ο προπονητής της εθνικής Σκωτίας είναι έξαλλος: «Δεν είναι κομμάτι του ποδοσφαίρου, είναι ολόκληρη η αναθεματισμένη συμπεριφορά ενός έθνους. Δεν έχουν σεβασμό για την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Είναι ντροπή αυτό που έκαναν και μετέτρεψαν όλο το παιχνίδι σε απόλυτη φάρσα. Δεν θα σκεφτόσουν ποτέ ότι σε μια διοργάνωση όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο, με όλη αυτήν την καταστολή από τη FIFA, μία ομάδα θα μπορούσε να υπερνικήσει όλο το σύστημα».

Προπονητής της Σκωτίας είναι ο 45χρονος Άλεξ Φέργκιουσον. Λίγους μήνες αργότερα, σχεδόν τυχαία, θα περνούσε τις πύλες του «Ολντ Τράφορντ» για να γίνει ο προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σε μια θητεία που θα κρατούσε 27 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της πορείας του, θα επιδιδόταν σε κάθε κόλπο, σύννομο ή μη, για να κατακτά τίτλους.

Δεν τον πείραξε αυτό:

Δεν ταράχτηκε με αυτό, για όποιον λόγο και να έγινε:

Είπε «σιγά τα ωά σε αυτό»:

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News