Αντώνης Καρπετόπουλος: Η νίκη στο Ζάγκρεμπ, ο θρίαμβος της δικαιοσύνης

Η ΑΕΚ γυρίζει από το Ζάγκρεμπ με μια νίκη που θα μπει στην ιστορία της για λόγους πολλούς. Το ματς με την Ντιναμό δεν ήταν ένα ακόμα ευρωπαϊκό παιγνίδι – και το ξέραμε. Η ΑΕΚ ήθελε το αποτέλεσμα όχι απλά για να βάλει βάσης πρόκρισης, αλλά για να αισθανθεί λίγη δικαιοσύνη. Μια επίθεση οπαδών των αντιπάλων αναστάτωσε το καλοκαιρινό της πρόγραμμα, στάθηκε αιτία να χάσει τη ζωή του ένας οπαδός της, την υποχρεώνει να δώσει ξαφνικά τρία ματς σε δέκα μέρες. Αλλά το χθεσινό 1-2 με το οποίο πέρασε από το Ζάγκρεπ βάζοντας βάσης πρόκρισης αποδεικνύει ότι όταν κρατάς το μυαλό σου στο γήπεδο θα πάρεις κι αυτό που θες. Ο,τι κι αν κάνει ο αντίπαλος για να σε αποπροσανατολίσει.

Το μεγάλο σημάδι

Η ΑΕΚ είναι καλύτερη ομάδα από την Ντιναμό Ζάγκρεπ κι αυτό δεν το έδειξε στο δεύτερο ημίχρονο όταν γύρισε το ματς, αλλά το χε δείξει και στο πρώτο, παρόλο που πήγε στα αποδυτήρια χάνοντας με 1-0. Παρά το τεταμένο κλίμα, τις προκλήσεις των γηπεδούχων, το βάρος της στιγμής, η ΑΕΚ έχασε την πρώτη και μεγαλύτερη ευκαιρία στο παιγνίδι με τον Λιβάι Γκαρσία κι αυτό για μένα ήταν το καθοριστικό μεγάλο σημάδι ότι πήγε στο Ζάγκρεπ πρώτα από όλα για να παίξει ποδόσφαιρο. Ο Αλμέιδα επανέφερε τον Στάνκοβιτς κάτω από τα δοκάρια και πόνταρε στους πιο έμπειρους. Η άμυνα της ΑΕΚ, στο πρώτο της επίσημο ματς είχε αρρυθμίες και προβλήματα και αυτά οι γηπεδούχοι τα εκμεταλλεύτηκαν για να προηγηθούν με ένα εξαιρετικό χτύπημα φάουλ του Μπούλατ – φάουλ δωράκι του διαιτητή που παρασύρθηκε από μια συνηθισμένη βουτιά του Πέτκοβιτς. Πιο πολύ κι από το φάουλ – γκολ (φάση που καμία άμυνα δεν χρεώνεται) η ΑΕΚ παραλίγο να πληρώσει τις δυσκολίες στην άμυνα στο 45΄όταν ο Μιχαηλιτσένκο χρειάστηκε μια πάσα και μια προσποίηση για να φτάσει απέναντι στον Στάνκοβιτς. Αυτή ήταν η πιο μεγάλη φάση που δημιούργησαν οι Κροάτες, η επιθετική παραγωγή των οποίων περιορίστηκε στο καλό τους πρώτο ημίχρονο σε ένα σουτ του Ριστόφσκι στο 25′ που κατευθυνόταν προς την εστία του Στάνκοβιτς αν δεν σταμάταγε πάνω στον Μιχαηλιτσένκο και ένα διαγώνιο σουτ του Σπίκιτς στο 32′ που το έβγαλε με τα ακροδάχτυλα σε κόρνερ ο Στάνκοβιτς: λίγα για γηπεδούχο σε προκριματικό Τσάμπιονς λιγκ.

Η δύναμη της ΑΕΚ

Όταν το ημίχρονο τελείωσε η γενική αίσθηση ήταν πως το 1-0 των γηπεδούχων ήταν κομμάτι άδικο και η βραδιά θα ήταν μια βραδιά δικαιοσύνης. Η ΑΕΚ έχανε πλην όμως έπαιζε στα ίσια: η ποιοτική της βελτίωση θα άλλαζε τα δεδομένα του ματς. Κι έτσι κι έγινε.

Η δύναμη της ΑΕΚ είναι το παιγνίδι της, ένα παιγνίδι στην αποδοτικότητα του οποίου όλοι πιστεύουν. Η ισοφάριση της ΑΕΚ με ένα γκολ του Τζούμπερ είναι όλη η περίληψη της περσινής χρονιάς της. Πίεση ψηλά, κλέψιμο, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και αλτρουισμός δηλαδή παιγνίδι για τον συμπαίκτη. Η ΑΕΚ παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ δεν τρόμαξε και δεν πανικοβλήθηκε κι ο Ματίας Αλμέιδα έμεινε σταθερά στο πλάνο του που ήταν το πώς η ομάδα του θα κερδίσει. Η όποια διαχείριση της δυσκολίας έγινε για μια ακόμα φορά συνολικά: η επίθεση έπρεπε (κι) αυτή τη φορά να λύσει προβλήματα που υπήρχαν στα μετόπισθεν. Μετά την ισοφάριση προέκυψε ένα μπρα ντε φερ αλλά ενώ οι γηπεδούχοι ήθελαν να κερδίσουν ελπίζοντας να εκμεταλλευτούν πάλι μια φάση η ΑΕΚ πόνταρε στην επιθετική της παραγωγική βέβαιη ότι η κατοχή της μπάλας και η πίεση θα βοηθήσουν ώστε να βρεθεί η λύση.

Το πλάνο είναι πλάνο

Ο Αλμέιδα έκανε σωστά αυτό που κάνει πάντα: φρέσκαρε την μεσαία γραμμή και την επίθεση με βάση το πλάνο που είχε στο μυαλό του από την αρχή. Ο Αλμέιδα σίγουρα είχε προαποφασίσει να αλλάξει μετά την πρώτη ώρα μεσαία γραμμή κι επίθεση χωρίς μάλιστα να στέκεται στην ατομική απόδοση των παικτών του: και οι καλύτεροι κουράζονται. Ετσι έβγαλε από το ματς τον Γιόνσον (ίσως τον καλύτερο της ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο) για να περάσει νωρίς τον Γαλανόπουλο που μπορεί να πατήσει πιο πολύ την αντίπαλη περιοχή: στη φάση του γκολ του Γαλανόπουλου η αλλαγή δικαιώθηκε εντυπωσιακά καθώς ο καλός Γιόνσον θα μπορούσε να συνεχίσει να κόβει και να ράβει στη μεσαία γραμμή, πλην όμως δεν θα ήταν ποτέ στην περιοχή του Λιβάκοβιτς για να πάρει την πάσα από τον Πιζάρο. Φυσικά είχε προηγηθεί ως σάλπισμα τελικής επίθεσης το πέρασμα στο ματς στο 83΄του Πιζάρο του Μάνταλου και του Αραούχο – ειδικά η παρουσία του τελευταίου στο γήπεδο μετά από μήνες απουσίας πρέπει να τους γκάζωσε όλους! Η ΑΕΚ που είδε ένα γκολ του Πινέα να ακυρώνετα απο το VAR για μισό παπούτσι ολοκληρώνει με ένα επιθετικό κρεσέντο που παγώνει την φωνακλάδικη εξέδρα κι απλά μας θυμίζει πως ο καλύτερος παίκτης της Ντιναμο είναι ο τερματοφύλακάς της. Χωρίς την παρουσία του Λιβάκοβιτς η υπόθεση πρόκριση θα είχε ολοκληρωθεί από χθες – όχι ότι είναι ανοιχτή πάντως.

Πηγή: Karpetshow.gr

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News