Europa League: H Aταλάντα μίλησε στο γήπεδο ενώ η Λεβερκούζεν μιλούσε έξω από αυτό

«Ταπείνωση». Με αυτή τη λέξη θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τον τελικό του Europa League ανάμεσα στην ξεγραμμένη από τους περισσότερους Αταλάντα και τη Λεβερκούζεν, η οποία στο γήπεδο δεν έβγαλε κουβέντα.

Μια ταπείνωση που ήρθε από τον Λούκμαν και τον μεγάλο προπονητή που ακούει στο όνομα Γκασπερίνι. Αμφότεροι δεν επέτρεψαν στις «ασπιρίνες» να βγάλουν κιχ εντός αγωνιστικού χώρου, άσχετα που έξω από το γήπεδο είχαν στεφθεί ήδη Κυπελλούχοι Ευρώπης από μόνοι τους.

Το ποδόσφαιρο τιμωρεί κι αυτό ήταν ένα από τα πιο τρανά παραδείγματα.

Οι πρωταθλητές Γερμανίας φαίνεται ότι είχαν έρθει στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας με ένα υφάκι, με ένα «ατού» ότι είναι η Μπαρτσελόνα του 2009, η Βραζιλία του 1970, αλλά στο τέλος η 5η ομάδα της Ιταλίας τους έβαλε τα γυαλιά.

Πριν από το παιχνίδι ακούστηκαν δηλώσεις από τον Τζάκα ότι ο ίδιος και οι συμπαίκτες του πίνουν αίμα για πρωινό, όμως στο παιχνίδι τούς ήπιε όλο το αίμα η Αταλάντα.

Το δέσιμο της ομάδας και η δικαίωση του Γκασπερίνι

Η Αταλάντα πήγαινε στον τελικό ως το αουτσάιντερ, κάτι που είχε συνηθίσει τόσα χρόνια. Μην ξεχνάμε ότι αουτσάιντερ ήταν και το 2020 όταν είχε αποκλειστεί στα προημιτελικά του Champions League από την Παρί Σεν Ζερμέν στα τελευταία λεπτά. Προπονητής ήταν τότε ο Γκασπερίνι που διένυε τότε τον τέταρτο του χρόνο στην ομάδα, έχοντας καταφέρει ήδη να γράψει ιστορία.

Η εντολή του την πρώτη χρονιά υπηρεσίας του στον πάγκο της «θεάς» ήταν να καταφέρει να εξασφαλίσει την παραμονή στην κατηγορία, μόνο που δεν έκανε μόνο αυτό, διότι 2 σεζόν μετά θα έκανε το Μπέργκαμο γνωστό σε όλη την Ευρώπη.

Το 2018 η Αταλάντα προκρίθηκε στο Europa League και έφτασε μέχρι τη φάση των 32. Δεν υπήρξε απογοήτευση, αφού στο μυαλό του Ιταλού τεχνικού ήταν πώς θα φτιάξει κάτι μακροπρόθεσμο.

Την διετία 2018-2020 η ομάδα μπήκε στις ελίτ της Ιταλίας και το 2019 τερμάτισε στην πρώτη τετράδα και κατάφερε να πάρει το εισιτήριο για το Champions League της επόμενης σεζόν.

Η σεζόν 2019-20 υπήρξε ονειρική, γιατί η Αταλάντα με πρωταγωνιστή τον Ιλιτσιτς πέρασε στα νοκ-άουτ του Champions League, όπου ο Σλοβένος εκτέλεσε το πρώτο εμπόδιο που λεγόταν Βαλένθια με 5 γκολ σε 2 παιχνίδια.

Αυτό το ρεσιτάλ τής έδωσε το εισιτήριο για τα προημιτελικά,  όπου θα έβρισκε την Παρί, του Εμπαπέ και του Νεϊμάρ στη «φούσκα» της Λισαβόνας. Ο αγώνας έληξε άδοξα για την ομάδα του Μπέργκαμο, καθώς αν και προηγήθηκε με τον Πάσαλιτς, έχασε τελικά με 2-1. Η «θεά» είχε κερδίσει όμως τις καρδιές όλης της Ευρώπης.

Η ομάδα όσο περνούσε ο καιρός δενόταν μέχρι που ήρθε ένα απρόσμενο γεγονός. Ο Ιλιτσιτς αποχώρησε προσωρινά λόγω κατάθλιψης, επειδή η γυναίκα του στη Σλοβενία ήταν… άπιστη. Αλλά το γεγονός αυτό «έδεσε» περισσότερο το κλαμπ που στήριξε τον Σλοβένο στο έπακρο.

Η τριετία μετά από αυτό έβρισκε την ομάδα στις κορυφαίες της Ιταλίας, αλλά χωρίς κάποια σημαντική πορεία στην Ευρώπη, με εξαίρεση αυτή του 2021-22, όταν έφτασε στα προημιτελικά του Europa League, αποκλείοντας δύο φετινούς φιναλίστ, τον Ολυμπιακό και τη Λεβερκούζεν.

Η προσφορά του Γκασπερίνι ήταν μεγάλη στον σύλλογο της Βόρειας Ιταλίας και του εμπιστεύτηκαν να κάνει τη «θεά» ακόμη μεγαλύτερη. Ουσιαστικά ήταν δικαιωμένος από τα προηγούμενα χρόνια και την Τετάρτη δικαιώθηκε ακόμα περισσότερο.

Η μαεστρία του Γκασπερίνι και το σόου του Λούκμαν

Ο Γκασπερίνι είχε συνηθίσει την λέξη αουτσάιντερ χρόνια τώρα. Την ώρα που οι παίκτες της Λεβερκούζεν έκαναν πρόβες για το πώς θα σηκώσουν το τρόπαιο του Europa League στον ουρανό του Δουβλίνου, ο Ιταλός έφτιαχνε ένα μεγάλο σχέδιο για το πώς θα «καταπιεί» τους κατά φαντασίαν Κυπελλούχους Ευρώπης.

Το πλάνο ήταν το εξής: Μεγάλο πρέσινγκ στο τελευταίο μισό του γηπέδου και περιορισμό των μεγαλύτερων δημιουργών, δηλαδή των Βιρτς και Φρίμπονγκ.

Τα γκολ ήρθαν τελικά από τον Αντεμόλα Λούκμαν, ένα παιδί που είχε αδικηθεί στις προηγούμενες ομάδες, αλλά όχι από τον Γκασπερίνι. Ελαμψε το άστρο του στο σημαντικότερο παιχνίδι της σεζόν. Το χατ-τρικ ήταν ιστορικο, κανείς δεν περίμενε ότι θα ερχόταν από παίκτη της Αταλάντα.

Επειτα από το δεύτερο γκολ, η «θεά» «έσβησε» τη Λεβερκούζεν από το γήπεδο και δεν μπόρεσε να κάνει την ανατροπή που πολλοί περιμέναν.

Το αποτελειωτικό χτύπημα ήταν το τρίτο γκολ του Λούκμαν, όπου ο φίλαθλος κόσμος κατάλαβε τη μαεστρία του Γκασπερίνι αλλά και την μεγάλη αξία του στράικερ, ο οποίος έκανε το ματς της ζωής του.

Ο αγώνας τελείωσε, η Αταλάντα έφερε τη Λεβερκούζεν πίσω στη Γη, για την ακρίβεια στα Τάρταρα.

Ο Αντεμόλα Λούκμαν είχε ξεκινήσει την καριέρα του από την Τσάρλτον το 2016 και μετά πήγε στην Εβερτον, όπου ξεκίνησαν οι ταλαιπωρίες.

Υστερα από 2 χρόνια στο Μέρσεϊσαϊντ και 36 συμμετοχές, άρχισε να ψάχνει τη «Γη της Επαγγελίας» του. Εκανε υπομονή για 3 χρόνια στη Λειψία, ελπίζοντας ότι θα γίνει πρωταγωνιστής των ανερχόμενων Γερμανών, δίχως αποτέλεσμα. Γύρισε στην Αγγλία και αγωνίστηκε μια γεμάτη σεζόν με τη φανέλα της Φούλαμ το 2020-21. Την επόμενη χρονιά ο Νιγηριανός πήγε στη Λέστερ ως δανεικός, συνεχίζοντας το σερί ολοκληρωμένων περιόδων.

Η Αταλάντα τον αγόρασε το καλοκαίρι του 2022. Στα 26 του βελτιωνόταν συνεχώς, ενώ το αποκορύφωμα ήρθε την Τετάρτη μαζί με την ολική δικαίωση. Δύο από τα τρία γκολ ήταν αριστουργήματα, αλά-Κριστιάνο. Ο περισσότερος κόσμος δεν τον ήξερε, ωστόσο μέσα σε 90 λεπτά τον έμαθε ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ευρώπη!

Η κίνηση της βραδιάς

Η χειρονομία του Γκασπερίνι στον Τσάμπι Αλόνσο, όταν ουσιαστικά αξίωσε να μην μιλάει τη στιγμή που ο Λούκμαν πανηγύριζε το δεύτερο του γκολ, αποτελεί την εικόνα όχι μόνο του τελικού αλλά και της φετινής διοργάνωσης.

Η περηφάνια της Λεβερκούζεν σταμάτησε απότομα και ο Τσάμπι Αλόνσο από κορυφαίος προπονητής έγινε για μια βραδιά ένας μικρομεσαίος, απλά γιατί ο Ιταλός τεχνικός τον διάβασε σαν «βιβλίο».

Η σημασία του τροπαίου

Ηταν μια μάχη Δαβίδ εναντίον Γολιάθ, που βρήκε νικητή για άλλη μια φορά τον Δαβίδ. Το μεγαλύτερο τρόπαιο που ήρθε στο Μπέργκαμο. Ηταν για τον Ιλιτσιτς, για την ομάδα του 1988 που έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, για τις χρονιές που την τελευταία στιγμή εξασφαλιζόταν η παραμονή στην κατηγορία.

Ηταν για την υποτίμηση της ομάδας, την οποία θεωρούσαν ανέκαθεν μια μικρομεσαία της Ιταλίας. Εντούτοις, αυτό μάλλον δεν θα ξαναγίνει. Η ομάδα μπορεί να μην έχει κατακτήσει ούτε μια φορά το πρωτάθλημα Ιταλίας, όμως αυτό λίγη σημασία έχει, αφού ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο αξίζει πολύ παραπάνω.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News