Παναθηναϊκός: Τώρα, τι γίνεται τώρα;

Ο Παναθηναϊκός έχει αποτύχει να σκοράρει σε τρία διαδοχικά ντέρμπι (ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός) και απέχει πλέον επτά βαθμούς από την κορυφή. Για ομάδα που διαλαλεί από την αρχή της χρονιάς ότι πάει για πρωταθλητισμό, δεν αρκούν οι καλές εμφανίσεις, όπως στο πρόσφατο ντέρμπι «αιωνίων», χρειάζονται και αποτελέσματα. Στην κλεψύδρα του Αλόνσο φαίνεται να έχει απομείνει ελάχιστη άμμος και το ερώτημα είναι ένα… Τώρα, τι γίνεται τώρα;

Ας συμφωνήσουμε ότι ο Παναθηναϊκός ήταν ανώτερος στο μεγαλύτερο διάστημα της «λευκής» ισοπαλίας με τον Ολυμπιακό, δημιουργώντας, κατά διαστήματα, με «σωστό» ποδόσφαιρο και χτίσιμο της επίθεσης από την άμυνα, τις προϋποθέσεις για να βρει ένα γκολ. Είχε την θέληση, προσπάθησε πολύ, μόνο που το γκολ δεν ήρθε, για ακόμα μία φορά και η συζήτηση περί «καλής εμφάνισης» δεν αρκεί στον κόσμο της ομάδας, από την στιγμή που η κορυφή βρίσκεται πλέον επτά βαθμούς μακριά. Στο τέλος λίγο έλειψε να μείνει και με τα χέρια εντελώς άδεια, αλλά ο Λοντίγκιν έκανε σπουδαία απόκρουση…

Από τις αρχές του καλοκαιριού, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από τον οργανισμό του «τριφυλλιού» έκανε λόγο για μια ομάδα με πρωταθληματικές βλέψεις. Επτά αγωνιστικές μετά, βλέπουμε μια ομάδα με… προβληματικές βλέψεις. Σε αυτό το διάστημα, ο Παναθηναϊκός έχει 2 νίκες (την μία με buzzer beater του Σπόραρ επί του Λεβαδειακού και την άλλη με κόπο και ιδρώτα επί του Πανσερραϊκού με δύο γκολ στο τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού), έχει φέρει 3 ισοπαλίες (δύο «λευκές» στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό κι εκείνο το 2-2 με την Καλλιθέα, με γκολ ισοφάρισης στα χασομέρια από τον Τετέ) και έχει και 2 ήττες χωρίς να σκοράρει (Αστέρας εντός και ΑΕΚ εκτός).

Το κυριότερο όμως, δεν είναι η βαθμολογική συγκομιδή, αλλά το γεγονός πως η ομάδα δεν έχει πείσει κανέναν ότι μπορεί φέτος, όχι να κάνει το βήμα παραπάνω, αλλά έστω να περπατήσει στα ίδια βήματα των προηγούμενων 2 ετών, που ήταν ενεργά στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος και των «καλών» ευρωπαϊκών εισιτηρίων. Δεν φαίνεται να υπάρχει θετική αύρα από τον κόσμο κι αυτό το άγχος μετατοπίζεται κι εντός των τεσσάρων αγωνιστικών γραμμών στους παίχτες. Καλώς ή κακώς, το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που κρίνεσαι μέσω των αποτελεσμάτων κι ο Παναθηναϊκός δεν τα έχει αυτή τη στιγμή.

Στα της αναμέτρησης τώρα, η επιλογή του Ινγκασον ως αριστερός στόπερ, πέτυχε στον Αλόνσο, με τον Ισλανδό να θυμίζει τον ηγέτη που είδαμε την περίοδο που αγωνιζόταν στον ΠΑΟΚ. Το τάκλιν πάνω στον Ελ Καμπί μετά την ασθενή απόκρουση του Λοντίγκιν στο δεύτερο ημίχρονο, είναι μία από τις φάσεις του αγώνα. Αρνήθηκε το γκολ στον Μαροκινό και στην φάση του πρώτου ημιχρόνου, με παρέμβαση προ της γραμμής. Προσπάθησε να βοηθήσει και στην επιθετική ανάπτυξη, αν και αγωνιζόταν με το… αντίθετο πόδι, με αποκορύφωμα την εντυπωσιακή «σαραντάρα» μπαλιά που πέρασε στον Τετέ στο πρώτο ημίχρονο.

Ο Μπάλντοκ έκανε την καλύτερη εμφάνιση του με την πράσινη φανέλα, ήταν μαχητικός και έδωσε λύσεις και μπροστά, ενώ ο Μλαντένοβιτς ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπής στα αμυντικά του καθήκοντα, αλλά του έλειψε η καλή τελική επιλογή στην επίθεση, με σπουδαιότερη στιγμή το γύρισμα στον Τετέ στο πρώτο ημίχρονο. Είχε και την τελική εκτός εστίας, με ένα διαγώνιο σουτ που επιχείρησε.

Ο Γεντβάι ήταν επίσης καλός, με μερικές καίριες επεμβάσεις, ειδικά εκείνη προ του Μπακούλα στο τελευταίο διάστημα του αγώνα, αν και με την μπάλα στα πόδια δεν είναι και ο… Μπενκεμπάουερ.

Κεφάλαιο Λοντίγκιν.

Είναι αναγκαίο σε μία καλή ομάδα να υπάρχει σοβαρός τερματοφύλακας και ο Παναθηναϊκός έχει την τύχη να έχει δύο. Με την σπουδαία δουλειά που γίνεται από τον προπονητή τερματοφυλάκων της ομάδας, Γιώργο Μουντάκη, αμφότεροι οι γκολκίπερ αποδίδουν πάντα σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ο Λοντίγκιν είχε κάποια προβλήματα με την μπάλα στα πόδια, κυρίως στην φάση που κάνει… τσαφ και ο Ινγκασον σώζει πάνω στην γραμμή το σουτ του Ελ Καμπί. Είναι από τις στιγμές που λέμε στο ποδόσφαιρο: «Δοκάρι και μέσα ήρωας, δοκάρι κι έξω αποτυχημένος». Αν έτρωγε εκείνο το γκολ ο 34χρονος τερματοφύλακας θα τον είχαμε… κρεμάσει στα μανταλάκια. Βέβαια, η στήριξη που είχε μετά την φάση από τους συμπαίκτες του, που έτρεξαν να τον αγκαλιάσουν και να τον εμψυχώσουν, ήταν συγκλονιστική. Το σημαντικό είναι ότι δήλωσε βροντερό «παρών» στην φάση με τον Μασούρα στο τέλος και το τελικό αποτέλεσμα δείχνει ότι κράτησε ανέπαφη την εστία του, όντας αξιόπιστος για ακόμα μια φορά.

Ο Αράο ήταν ηγετικός, προσπάθησε να διατηρήσει την ψυχραιμία του με την μπάλα στα πόδια και… κατάπιε πολλά χιλιόμετρα, κερδίζοντας παράλληλα και κάμποσες μονομαχίες. Αν είχε και καλύτερη τοποθέτηση στο «γλυκό» γύρισμα του Τετέ στο δεύτερο ημίχρονο, ίσως να μπορούσε να απειλήσει περισσότερο την εστία του εξαιρετικού Τζολάκη.

Από την άλλη μεριά, ο Τσέριν, ενώ έτρεξε πολύ, δεν μπόρεσε να βοηθήσει σχεδόν καθόλου στην επιθετική μετάβαση, έχοντας μέχρι και προβληματικές μεταβιβάσεις σε ορισμένες περιπτώσεις. Φάνηκε, περιέργως, αγχωμένος ο Σλοβένος κι αυτό μπορεί να είναι απόρροια του «πρέπει» που είχε βάλει η ομάδα για το χθεσινό παιχνίδι.

Ο Μπακασέτας προσπάθησε πολύ, πέρασε μπαλιές, με πιο σημαντική ίσως την κάθετη στον Τζούρισιτς που δημιούργησε το ρήγμα για να βγάλει συνεργαστεί ο Σέρβος με τον Μλαντένοβιτς που έκανε το όβερλαπ. Ο Ελληνας διεθνής άργησε σε ορισμένες περιπτώσεις και δεν βρήκε την στιγμή του για να συνεργαστεί καλά με τον Ιωαννίδη. Πάλεψε και στο τέλος καταχειροκροτήθηκε από τον κόσμο, που αναγνώρισε την προσπάθειά του.

Ο Τετέ αποτελεί αυτή την στιγμή τον πιο απειλητικό παίχτη της ομάδας. Είναι ο μόνος, ίσως μαζί με τον Ιωαννίδη, που με το που πάρει την μπάλα στα πόδια του θα προσπαθήσει να κοιτάξει εστία. Είχε τις καλές στιγμές του, χάθηκε κι αυτός, μαζί  με την υπόλοιπη ομάδα, στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου και ανέβασε πάλι την απόδοσή του στο τελευταίο διάστημα της αναμέτρησης.

Και για τον Τζούρισιτς δεν μπορεί να ειπωθεί κακή κουβέντα. Προσπάθησε να απειλήσει, δημιούργησε συνθήκες, κυρίως με το άνοιγμα της μπάλας προς τον επερχόμενο Μλαντένοβιτς, ενώ λίγο έλειψε να βάλει ένα εντυπωσιακό γκολ.

Στον άτυχο της αναμέτρησης, τον Φώτη Ιωαννίδη που υπέστη θλάση και θα μείνει εκτός για 3 εβδομάδες. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, φάνηκε να αναλώνεται περισσότερο στο… ποδοσφαιρικό ξύλο με τα στόπερ του Ολυμπιακού, κράτησε λίγο έως ελάχιστα την μπάλα στα πόδια του και δεν κατάφερε για ακόμα ένα παιχνίδι να βρει δίχτυα. Δεν έχει κανένα γκολ στο πρωτάθλημα μέχρι στιγμής κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον Παναθηναϊκό.

Κι εδώ έγκειται το μείζον πρόβλημα στον Παναθηναϊκό. Το γκολ. 

Το γκολ είναι μία συνθήκη που απαιτεί, εκτός από πολλή δουλειά μέχρι να φτάσεις στο σημείο να το πετύχεις, τύχη και προσωπικότητα. Ο Παναθηναϊκός φέτος, δεν έχει ούτε τύχη, ούτε προσωπικότητα. Οι παίχτες, στην πλειοψηφία τους, φαίνονται φοβικοί μπροστά από την εστία, σαν να έχουν το βάρος όλου του κόσμου στους ώμους τους.

Πρώτος από όλους ο Αντράζ Σπόραρ, ο οποίος δείχνει σίγουρος ότι θα το χάσει πριν καν έρθει η μπάλα πάνω του. Είναι ψυχολογικό το ζήτημα στον Παναθηναϊκό και η γιατρειά φαίνεται πως θα έρθει μόνο αν αναλάβει κάποιος άλλος προπονητής τα ηνία της ομάδας, ώστε να δουλέψει σε αυτόν τον τομέα με τους ποδοσφαιριστές. Ο Ντιέγκο Αλόνσο φαίνεται πως το… έχασε αυτό το τρένο.

Τέλος, ο Ουναΐ δεν έχει καταφέρει να πείσει μέχρι στιγμής για την αξία του, δεν έχει προσφέρει το κάτι παραπάνω που περιμένουν άπαντες από εκείνον. Ούτε ο Πελίστρι φαίνεται να έχει την προσωπικότητα για να ηγηθεί, ένα χαρακτηριστικό που χρειάζεται αυτή την στιγμή η ομάδα. Μην παρεξηγηθώ, αμφότεροι είναι εξαιρετικά ποιοτικοί ποδοσφαιριστές και θα ήταν άδικο να κριθούν από τώρα, μιας και είναι πρόσφατες μεταγραφές. Αλλά ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος του Παναθηναϊκού αυτή την στιγμή.

Ο Μαξίμοβιτς πέρασε ως αλλαγή σε ένα σημείο που ο Ολυμπιακός είχε αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες στο γήπεδο και βοήθησε στο να ξανά βρεθούν οι ισορροπίες στην ομάδα του.

Το ντέρμπι είναι ήδη στο παρελθόν και το ερώτημα τώρα είναι ένα. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να… χτίσει πάνω σε αυτή την, σε γενικές γραμμές, ικανοποιητική εμφάνιση και να δημιουργήσει ένα σερί νικών που θα του φέρουν την ηρεμία και την αυτοπεποίθηση που του λείπουν; Εξάλλου, η σεζόν έχει ακόμα πολύ δρόμο, όμως οι πράσινοι ξεκινούν με… χάντικαπ 7 πόντων, που σημαίνει ότι πρέπει να κάνουν μεγάλη υπέρβαση.

Ο Ντιέγκο Αλόνσο παραμένει στην ομάδα μέχρι να… φύγει. Το ζήτημα είναι, αν έχει χαθεί οριστικά το παιχνίδι μεταξύ του Ουρουγουανού και των παιχτών στα αποδυτήρια ή αν υπάρχει τρόπος να… γυρίσει το τσιπάκι. Ο Παναθηναϊκός που έχτισε ο Αλόνσο, θεωρητικά, θα πρέσβευε ένα κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Τα αποτελέσματα δεν έχουν έρθει, η θηλειά γύρω από τον λαιμό του Ουρουγουανού σφίγγει επικίνδυνα και… η παρέλαση είναι κοντά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News