ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Η σύγχρονη Λιμόζ, παίζει τουλάχιστον καλό μπάσκετ

Περνώντας το κατώφλι της αίθουσας της συνέντευξης Τύπου, ο Γιούρι Ζντόβτς δεν είχε κανέναν λόγο να χαμογελάσει, βλέποντας την ομάδα του να κάνει το καλύτερό της παιχνίδι εφέτος (στα πρώτα 12-13 λεπτά τουλάχιστον) να προηγείται μέχρι και 14 πόντους διαφορά αλλά να χάνει 20 πόντους (80-60) λίγο πριν το φινάλε του αγώνα με τον Ολυμπιακό. Η μόνη φορά που χαμογέλασε ήταν όταν του θυμίσαμε ότι σε αυτό το γήπεδο είχε στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης με τη Λιμόζ. «Φίλε εγώ τότε είχα μαλλιά, ξανθά μάλιστα, και τα δικά σου ήταν μαύρα» μας είπε γελώντας, ενθυμούμενος τα καθέκαστα το 1993 στο Φαληρικό Στάδιο και όχι μόνο.

Καθώς τότε ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί, δεδομένου ότι ήμουν επιφορτισμένος με το ρεπορτάζ της Λιμόζ για την εφημερίδα μου τα «ΝΕΑ» και από το ξενοδοχείο στο γήπεδο και πάλι πίσω ήταν το δρομολόγιο για τη σκάρτη εβδομάδα που είχαν έρθει οι Λιμουζό στην πατρίδα μας.

«Σου θυμίζει ο Ολυμπιακός λίγο Λιμόζ, στο θέμα της άμυνας, αλλά σε μια σύγχρονη εκδοχή» τον ρωτήσαμε και ο νέος τεχνικός της Ζαλγκίρις δεν κρύφτηκε και δεν έδειχνε ότι κάνει δημόσιες σχέσεις, δεν το είχε ανάγκη.

«Ο Ολυμπιακός χωρίς αμφιβολία είναι μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Έχει την ποιότητα, τα όπλα και την προοπτική να γίνει ξανά η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη» τόνισε ο άνθρωπος που με το δικό του καλάθι είχε στερήσει στους Ερυθρόλευκους τη δυνατότητα να διεκδικήσουν αυτοί το τρόπαιο, σε εκείνο το φάιναλ φορ του ΣΕΦ, το 1993.

Φεύγοντας από την αίθουσα χαμογελώντας μας πρόσθεσε κατ’ ιδίαν πλέον: «Φίλε είναι πολύ καλύτεροι και παίζουν και ωραίο μπάσκετ». Ναι λοιπόν η σύγχρονη… Λιμόζ δεν «σκοτώνει» το μπάσκετ όπως κατηγορούσαν όλοι τότε την ομάδα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.

Αλλά μέσα από την σκυλίσια άμυνά της, βγάζει απίστευτη ενέργεια που μετατρέπεται σε «φλόγα» στην επίθεση προσφέροντας και θέαμα. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τότε (1993) το ρολόι της επίθεσης ήταν στα 30’’ και η Λιμόζ το… τερμάτιζε σχεδόν στα 31 ! Ενώ ο Ολυμπιακός, όταν βγάζει άμυνες, δεν θέλει πάνω από 10-12 δευτερόλεπτα για να φτάσει με επιτυχία στο αντίπαλο καλάθι.

Ναι ο Ολυμπιακός δεν παίζει απλά…καταστροφική άμυνα, αλλά μέσα από αυτήν βάζει κηροζήνη στη μηχανή του και τρέχει. Όταν το έκανε, ιδιαίτερα στο τρίτο δεκάλεπτο, ο Σάσα Βεζένκοφ που ήταν άποντος στο πρώτο ημίχρονο μέσα σε 5-6 λεπτά έγραψε στο κοντέρ 12 πόντους.

Η Ζαλγκίρις είχε 6/13 τρίποντα στο ημίχρονο και ο Μιλάκνις 14 πόντους με 4/5 ! Στο δεύτερο μέρος έβρισκαν τόσο η ομάδα όσο και ο παίκτης ατελείωτα χέρια μπροστά τους. Αποτέλεσμα οι φιλοξενούμενοι να έχουν 1/11 τρίποντα στο δεύτερο 20λεπτο και ο Μιλάκνις να μην μπορεί να (ξανά) σουτάρει.

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης άκουσε – δικαίως – τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του, ήταν καταλύτης στην ανατροπή του Ολυμπιακού, αλλά ένα κλίκ πιο πάνω, ήταν ο Κώστας Σλούκας. Ο άνθρωπος που έχασε δις την ευκαιρία να δώσει στον Ολυμπιακό ένα μεγάλο «διπλό» στη Βαρκελώνη αρχικά στην κανονική περίοδο και στη συνέχεια στην παράταση, δήλωσε ευθαρσώς παραμονές του αγώνα με τη Ζαλγκίρις ότι: «Αυτό το ματς πρέπει να το πάρουμε πάση θυσία».

Έτσι όταν μπήκε, στο 21-8 της Ζαλγκίρις, άλλαξε όλο το ρυθμό δίνοντας άλλο αέρα στην ομάδα του που τελείωσε το ημίχρονο στο -3 (36-39) όταν πριν λίγο ήταν στο -14 (17-31 στο 13’).

Ναι ο κόουτς Μπαρτζώκας, ξεκινάει πάντα βασικό τον Τόμας Γουόκαπ που χθες ήταν εκτός κλίματος αγώνα, πιθανότατα (σχεδόν σίγουρα δηλαδή) γιατί έπαιζε για πρώτη φορά κόντρα στην πρώην ομάδα του.

Δεν μπορούσε να βοηθήσει ούτε στον οργανωτικό τομέα, ούτε στην άμυνα και όμως ο τεχνικός του Ολυμπιακού τον άφησε για 8 λεπτά συνεχόμενα στο πρώτο 10λεπτο στο παιχνίδι γιατί ήθελε να δώσει όσες περισσότερες ανάσες μπορούσε στον Κώστα Σλούκα που είχε παίξει πάρα πολύ στη Βαρκελώνη. Σε άλλη περίπτωση θα είχε αλλάξει τον Αμερικάνο πολύ νωρίτερα.

Για τον Ολυμπιακό το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν – μακράν – το πιο δύσκολο της χρονιάς ως τώρα, καθώς με Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, ακόμα και Μπασκόνια (λόγω ισπανικής ομάδας αλλά και πρεμιέρας) το προπονητικό τίμ δεν χρειάζεται να πει πολλά και οι παίκτες είναι από μόνοι τους στην τσίτα.

Με τους ουραγούς και χωρίς νίκη Λιθουανούς οι παίκτες της πειραϊκής ομάδας μπήκαν στον αγώνα όπως με ΑΕΚ και Λαύριο και μετά είχαμε… τρεχάτε ποδαράκια μου. Ιδιαίτερα σε τέτοια παιχνίδια (που πέρυσι ο Ολυμπιακός τα έχανε) φάνηκε για πολλοστή φορα η χρησιμότητα του ελληνικού κορμού και των παλαιότερων Ελλήνων στην ομάδα (Πρίντεζης-Παπανικολάου).

Την ίδια ώρα που ο Σακίλ ΜακΚίσικ ανεβαίνει, ο Λιβιό Ζαν Σάρλ προσπαθεί να σταθεροποιηθεί σε ένα καλό επίπεδο (λίγο ψυχή και δύναμη του λείπει όταν αρπάζει μια διεκδικούμενη μπάλα στον αέρα) αλλά ο Χασάν Μάρτιν είναι – ακόμα – εκτός κλίματος ομάδας και «τρέχει» για να προλάβει να ενσωματωθεί με τον καλύτερο τρόπο.

Οι Ερυθρόλευκοι έχουν 3/3 στο ΣΕΦ με τρεις ομάδες από τις οποίες πέρυσι είχαν χάσει στα αντίστοιχα παιχνίδια. Όμως αν εξαιρέσει κανείς τη Μπασκόνια (όπου η πειραϊκή ομάδα ήταν χτυπημένη από κορονοϊό) με Ζαλγκίρις και Ρεάλ έχασε στις λεπτομέρειες.

Εφέτος όμως ο κόσμος ανεβάζει ένα μίνιμουμ 30% την ομάδα και η – αδιαμφισβήτητη – ποιότητα της άλλο τόσο καθώς έχει ενισχυθεί σε θέσεις κλειδιά.

Ακόμα ο Ολυμπιακός δεν έχει πετύχει το παραμικρό θυμίζουμε, απλά έχει κάθε λόγο να είναι χαρούμενος που κάνει όλο και περισσότερους φίλους του να σπεύδουν για εισιτήριο (διαρκείας).

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News