ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΑΣ: Eίναι ο Μπίσεσβαρ το καλύτερο 10άρι μετά τον Κούδα;

Εκανε σε πολλούς εντύπωση η πρόσφατη ατάκα του Αγγελου Αναστασιάδη σε τηλεοπτική εκπομπή πως «ο Μπίσεσβαρ είναι το καλύτερο 10άρι στον ΠΑΟΚ μετά τον Κούδα». Τόσο μέσα στην ίδια την κοινωνία του Δικεφάλου όσο και εκτός. Πόσο, όμως, αυτό απηχεί την πραγματικότητα; Εχει δόση αλήθειας;

Μια ψύχραιμη προσέγγιση πάντα είναι χρήσιμη, τόσο αναφορικά με το σήμερα όσο και σχετικά με το χθες και την προηγούμενη (ποδοσφαιρικά) εποχή. Το να προσπαθεί κάποιος να μπαίνει σε σύγκριση με τον Κούδα ή να επιχειρεί να παρομοιάσει κάποιον με τον Μεγαλέξανδρο του ΠΑΟΚ, ισοδυναμεί με ουτοπία. Ο Κούδας ήταν ένας και μοναδικός. Παικτικά να το πιάσουμε; Ασφαλώς. Ακόμη ακόμη και με το στυλ. Τέτοια πατέντα ποδοσφαιρική σπάνια βγαίνει. Είναι, για να μείνουμε στον ΠΑΟΚ, σαν να θέλεις να βρεις έναν μαχητή της τωρινής εποχής και να φέρεις στο νου τον Τερζανίδη ή τον Σαράφη. Δεν μπορεί να συμβεί. Σχεδόν άτοπο.

Ο Κούδας έμοιαζε στον (αθλητικό) χαρακτήρα με τον Χατζηπαναγή και τον Δεληκάρη. Ευφυής όταν πατούσε το χορτάρι. Με ιδιαίτερο στυλ, ολότελα προσωπικό. Με ενέργειες που δεν μπορούσε, ώρες ώρες, να φανταστεί ο αντίπαλος – πόσο μάλλον να αντιδράσει σε αυτές. Τι απ’ όλα αυτά έχει ο Μπίσεσβαρ, ο δεξιοτέχνης μέσος της ομάδας του Ραζβάν Λουτσέσκου; Ο συγκεκριμένος χαφ πάσχει στον εξής τομέα: στη διάρκεια. Στην καλή του μέρα μπορεί όντως να κάνει τη διαφορά. Αλλά φεύ! Όχι, έχοντας ως βάση το το πώς έπαιζε ο Κούδας ή πώς στεκόταν το «μεγαλύτερο 10 άρι του ΠΑΟΚ» στον αγωνιστικό χώρο.Ο Κούδας ήταν ηγέτης και έφτανε σε προσωπικές ενέργειες ξεχωριστές.

Ο Μπίσεσβαρ όταν είναι ντεφορμέ, απλά δεν βλέπεται! Ναι, προφανώς θα ήταν άδικο να ακυρώσει κάποιος τον παίκτη με το φουντωτό μαλλί. Με μια του πάσα μπορεί να βγάλει νοκ άουτ τέσσερις αντιπάλους. Μπορεί να αιφνιδιάσει. Όπως συνέβαινε με τον Χατζηπαναγή που συχνά μάγευε και αιχμαλώτιζε το ενδιαφέρον του κοινού.

Ο Κούδας, στον αντίποδα, διέθετε την ικανότητα να μοιάζει με ελάφι στο τερέν. Μπορούσε να τρέξει με τη μπάλα και μαζί του το έκανε όλη η (τότε) ομαδάρα του ΠΑΟΚ. Με απλές και όχι εξεζητημένες κινήσεις αξιοποιούσε τους υπασπιστές του στην ενδεκάδα και τους έβγαζε στον κενό χώρο. Να κυνηγήσουν το γκολ και την επιτυχία. Κούδας δεν βγήκε ποτέ και ούτε θα ξαναπεράσει από την Τούμπα. Πάνω από μια δεκαετία δέσποζε με όσα έκανε και την κλάση που κατέθετε. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είχε και χτυπήματα, κάτι που δεν λείπει από τον Μπίσεσβαρ αλλά σε πολύ περιορισμένο χώρο. Εκεί όντως αρέσει με το παιχνίδι του. Όταν, όμως, ο Γιώργος Κούδας βρισκόταν σε …κακό φεγγάρι, ουδέποτε έκλεινες τα μάτια ώστε να μην τον βλέπεις. Πάντα κάτι μπορούσε να σε εξιτάρει με το ποιοτικό του παιχνίδι.

 

Κάπως έτσι, σαφώς ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ έχει πολλά από όσα κάνουν ένα πακέτο ελκυστικό, μάλλον όμως θα ήταν υπερβολή να τον συγκρίνουμε έστω και λίγο με τον ανυπέρβλητο Γιώργο Κούδα….

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News