Συγκλονίζει ο Λιούις Χάμιλτον: Ο ρατσισμός, η δυσλεξία και οι προσβολές των δασκάλων του

AMNA/EPA

O Λιούις Χάμιλτον σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Vanity Fair», περιέγραψε το ρατσισμό και την απαξίωση που βίωσε ως παιδί, αλλά και το γεγονός ότι ήταν δυσλεκτικός.

Ο επτά φορές Παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1, παραχώρησε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο περιοδικό «Vanity Fair» και μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, για το γεγονός ότι δεν ένιωθε καλοδεχούμενος στις πίστες και για τη γεμάτη «αγκάθια» διαδρομή του προς την καταξίωση.

«Όταν ξεκίνησα, δεν ένιωσα ότι ήμουν ευπρόσδεκτος, ούτε αποδεκτός, ένας Θεός ξέρει τι έλεγαν οι πιλότοι για μένα. Είπαν ότι ένας πιλότος της Formula 1 δεν μπορούσε να είναι έτσι, ότι δεν μπορούσε να φέρεται έτσι και να έχει τατουάζ; Όχι! Δεν πρέπει να έχει ούτε προσωπικότητα, ούτε τρυπήματα…».

Ο Χάμιλτον ανέφερε επίσης ότι ποτέ δεν του άρεσαν οι κανόνες που από μικρή ηλικία του έθεταν και του υποδείκνυαν τι πρέπει να κάνει, καθώς θέλει ο ίδιος να λαμβάνει αποφάσεις για τον εαυτό του.

Στη συνέχεια περιέγραψε τα βιώματα της παιδικής του ηλικίας και τη μάχη του με τους δαίμονές του.

«Όταν ήμουν στο σχολείο, ήμουν δυσλεξικός και πάλευα με τους δαίμονες. Επιπλέον, ήμουν ένα από τα λίγα μαύρα παιδιά στο σχολείο μου, ήμουν στις κατώτερες τάξεις και δεν μου έδωσαν ποτέ την ευκαιρία να προοδεύσω, θυμάται ο πιλότος.

Οι δάσκαλοι τού έλεγαν ότι δεν θα καταφέρει ποτέ να κάνει κάτι στη ζωή του και εκείνος παραδέχεται ότι, ακόμα κι αν ήταν μόνο για ένα δέκατο του δευτερολέπτου, το πίστευε. Όμως, πλέον εξηγεί ότι «δεν τους κρατάει κακία».

Δήλωσε επίσης όταν ήταν μικρός, το άθλημα ήταν για εκείνον μια απελευθέρωση. Κανείς δεν τον έκρινε, καθώς όλοι ήταν ίδιοι κάτω από το κράνος.

«Δεν θα μπορούσα να είμαι ο Σούπερμαν, αλλά όταν μπήκα στο αυτοκίνητο και φόρεσα το κράνος μου, δεν με έβλεπαν διαφορετικά, κανείς δεν ξεχώριζε το χρώμα του δέρματός μου, με έβλεπαν μόνο ως οδηγό. Βίωσα  πολλά συναισθήματα όταν ήμουν μικρός και δεν το συνειδητοποιούσα κάποιες στιγμές, ειπώθηκε πολύ η λέξη που αρχίζει από «Ν» και μου φώναζαν να επιστρέψω στη χώρα μου», τόνισε.

Εκείνες οι δύσκολες στιγμές τον επηρεάζουν πολλές φορές ακόμα και σήμερα. «Αμφέβαλλα ότι μου το είπαν πραγματικά, γιατί ήμουν Βρετανός και δεν το καταλάβαινα καλά. Όταν σου επιτίθενται, υπάρχει φόβος και επίσης θυμός, θέλεις να τους δώσεις πίσω όλο τον πόνο που σου προκαλούν», θα πει.

Έχοντας πια αφήσει πίσω του τον πόνο από εκείνες τις εποχές, ο τρόπος που βλέπει τη ζωή είναι εντελώς διαφορετικός. «Πρέπει να λάμπουμε  όσο μπορούμε στη ζωή μας για να βοηθήσουμε τους άλλους να κάνουν το ίδιο».

 

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News