ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: Λουίς Κασιμίρο, ένας τεχνικός με βαριά ιστορία στα μέρη μας

Το βιογραφικό του λαμπρύνεται από το θαύμα της πρωταθλήτριας Μανρέσα το 1998, η καριέρα του εκτείνεται σε τρεις δεκαετίες. Οι επιτυχίες και οι κόντρες του έχουν γράψει ιστορία. Λουίς Κασιμίρο, ο νέος κόουτς του Προμηθέα.

Ενας τεχνικός που σε ηλικία 61 ετών δεν έχει κοουτσάρει ποτέ μακριά από την πατρίδα του, μια ομάδα που δεν είχε ποτέ στην ιστορία της ξένο τεχνικό – βασικά, δεν είχε στη σύγχρονη ιστορία της κανέναν που να μη λέγεται Μάκης Γιατράς, πλην της σεζόν 2016-17. Τότε που η άρτι αποχωρήσασα εμβληματική φυσιογνωμία της είχε την ιδιότητα του αθλητικού διευθυντή. Είναι δυνατόν να ριζώσει ένας τέτοιος γάμος;

Δεν το ξέρουμε και δεν είναι το αντικείμενο που θέλουμε να πραγματευτούμε εδώ. Γνωρίζουμε όμως ότι ο Λουίς Κασιμίρο έχει μακροσκελέστατο βιογραφικό και μια καριέρα ζηλευτή για πολλούς συναδέλφους του, ακόμα και στη χώρα του. Εχει περάσει από 18 διαφορετικούς πάγκους, δίχως να υπολογίζουμε τις τέσσερις φορές που… ξανάκατσε σε κάποιους εξ αυτών, επιστρέφοντας στην ίδια ομάδα. Εχει υπάρξει πρώτος προπονητής σε δέκα διαφορετικούς συλλόγους της ACB, κορυφαίας κατηγορίας στην Ισπανία και συνάμα κορυφαία λίγκας του πλανήτη μετά το ΝΒΑ.

Και κάπως έτσι, ολοκλήρωσε την τελευταία σεζόν φτάνοντας τα 700 παιχνίδια στη -γνωστή και ως- Liga Endesa. Πρώτος και αξεπέραστος με 1.077 ο Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες, που στα γεράματα καθοδηγεί ακόμα (την Αλμπα συγκεκριμένα) ομάδες σε ολόκληρη Ευρωλίγκα. Ο Πέδρο Μαρτίνεθ (912) και ο μακαρίτης από καιρό Μανέλ Κομάς (745) ακολουθούν, ο Κασιμίρο όμως θα μείνει προς το παρόν σε αυτά τα επτά κατοστάρικα αγώνων. Την περασμένη βδομάδα ανακοινώθηκε από τον Προμηθέα κι έτσι ετοίμασε διαβατήριο για ταξίδι μόνιμης εγκατάστασης για πρώτη φορά.

Ρούκι και πρωταθλητής με τη Μανρέσα

Kάποιες Πουερτολάνο, Αλμοδόβαρ ντελ Κάμπο και Δον Μπενίτο για ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας στα χαμηλά πατώματα, πρώτη γνωριμία με τα «σαλόνια» ως βοηθός στην Μπρεογκάν, επιστροφή στην άκρη του πάγκου σε μικρότερες κατηγορίες με Γκάντια και Αλικάντε, βοηθός του προαναφερθέντος Μαρτίνεθ στη Σαλαμάνκα, χεντ κόουτς στη Χιχόν της δεύτερης τη τάξει κατηγορίας. Στην πρώτη ως… πρώτος συστήνεται το 1997 με τη Μανρέσα. Λίγους μήνες μετά, γίνεται το «μπαμ» του αιώνα: η μικρή ομάδα της Καταλωνίας πρωταθλήτρια Ισπανίας!

Οικογενειακό κλίμα με εκδρομές κάθε Πέμπτη στη γειτονική Βαρκελώνη, «έξυπνο» μπάσκετ με συχνές «παγίδες» στους αντίπαλους γκαρντ και επιμονή στο inside game επιθετικά, ψυχολογικό ντοπάρισμα με πωρωτικές ομιλίες και… εγένετο θαύμα. Από όγδοη την αμέσως προηγούμενη σεζόν, η ομάδα του απλώς ανεβαίνει έκτη στην κανονική περίοδο. Στα πλέι οφ όμως αποκλείει με μειονέκτημα έδρας και με 3-1 την Εστουδιάντες, κάνει ακριβώς το ίδιο με την έτερη Μαδριλένα Ρεάλ του Ντέγιαν Μποντιρόγκα και ολοκληρώνει την τεράστια έκπληξη με το 3-1 και κόντρα στην Μπασκόνια του Σέρτζιο Σκαριόλο, του… προπονητή μέσα στις τέσσερις γραμμές Ελμερ Μπένετ και των παλιόφιλων Πατ Μπερκ, Mπρεντ Σκοτ, Σάντι Αμπαντ, Χάρολντ Ελις και Μίροσλαβ Μπέριτς.

Το ακόμα τρομερότερο είναι πως κορυφαίος παίκτης της Μανρέσα και MVP των τελικών είναι ένας 41χρονος γκαρντ ύψους 1,75 μ., ο Τσίτσι Κρέους. Οργανώνει μαεστρικά και «χτυπάει» και με διεισδύσεις, στα «φτερά» υπάρχουν οι συνεπέστατοι Χερμπ Τζόουνς και Πέρε Καπντεβίλα, το δε δίδυμο ψηλών Μαρκ Σάλιερς-Nτέρικ Ολστον είναι το κορυφαίο της κατηγορίας. Ο άνθρωπός μας γίνεται δέκτης μπουγέλου και χρόνια αργότερα, το 2005 (όταν θα ανεβάσει τη Φουενλαμπράδα), θα γίνει και ο πρώτος τεχνικός με τίτλο τόσο της ACB όσο και της δεύτερης κατηγορίας. Λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ο Κασιμίρο θα επισκεφτεί πρώτη φορά και το ΟΑΚΑ, για την Ευρωλίγκα πλέον – και θα ξαναβρεί μπροστά του τον «Ντέκι», όπως και τον Ντίνο Ράτζα και τους άλλους σταρ του Παναθηναϊκού. Ελάχιστα χρόνια πριν ήταν προπονητής σε κάτι χωριά…

Η μεγάλη κόντρα με τον ΜακΚίσικ

Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, από τα χέρια του έχουν περάσει δεκάδες γνωστοί μας μπασκετμπολίστες. Έναν θα τον βρει πιθανότατα (αν επανέλθει ο Ολυμπιακός) και στην ελληνική Α1. Ο ίδιος μπορεί να μην τραβάει κανά ζόρι, ο Σακίλ ΜακΚίσικ όμως λογικά θα αλλάξει δρόμο. Τον Δεκέμβριο του 2017 ο ταχύτατος γκαρντ-φόργουορντ των «ερυθρολεύκων» έπαιζε στην Γκραν Κανάρια του Κασιμίρο και προφανέστατα δεν περνούσε καλά.

«Το παιχνίδι μου είναι σε κίνδυνο. Προτιμώ να κάτσω σπίτι για το υπόλοιπο της ζωής μου, παρά να παίξω ξανά γι’ αυτόν τον κόουτς», έγραψε στο Twitter o ΜακΚίσικ κι έγινε χαμός. Θεωρούσε ότι ο προπονητής του τον «ευνούχιζε» αγωνιστικά και δεν τον άντεχε. Δεν τον… άντεξαν βέβαια κι από την άλλη πλευρά, με αποτέλεσμα να κληθεί σε απολογία και το συμβόλαιό του να λυθεί δύο μέρες αργότερα. Από πρώτο βιολί στην τουρκική Ουσάκ, παίζοντας 34’ και βάζοντας 15,8 πόντους, ο Αμερικανός είχε μετατραπεί σε ρολίστα πολυτελείας και 17 λεπτών, σημειώνοντας 5,5 πόντους στην ισπανική λίγκα (και 7,2 σε 14’ στο Γιούροκαπ).

«Είναι ένα παιδί που δεν είχε προκαλέσει προβλήματα στην προπόνηση, ίσως όμως να μην προσαρμόστηκε στη φιλοσοφία της ομάδας και στον ρόλο του σε αυτήν», εξήγησε ο προπονητής του. «Τον συγχωρώ κατά βάθος, διότι η συμπεριφορά του είναι προϊόν απογοήτευσης. Το ισπανικό πρωτάθλημα είναι περίπλοκο σε θέματα τακτικής», πρόσθεσε. Η αλήθεια είναι ότι ο Καταλανός κόουτς γουστάρει να μοιράζει τον χρόνο συμμετοχής στις ομάδες του και εκείνη τη σεζόν κανένας παίκτης του δεν αγωνιζόταν πάνω από 24 λεπτά. Στην καριέρα του έχει εμπλακεί και σε κόντρα με τον πολύπειρο Κάρλος Σουάρεθ, πολύ πιο πρόσφατα στη Μάλαγα. Το συγκεκριμένο θέμα «σερνόταν» για καιρό στα μέσα της Ανδαλουσίας, ωστόσο κάποια στιγμή τον περασμένο Φεβρουάριο ο βετεράνος φόργουορντ της Ουνικάχα δήλωσε στην «Opinion de Malaga» πως δεν τρέχει κάτι φοβερό. «Δεν με έστειλε ποτέ στα αποδυτήρια ο κόουτς, το ορκίζομαι στη μητέρα μου. Εφταιγε κι ο τραυματισμός μου που δεν έπαιξα μερικές φορές».

Η «ρόχα», ο Φώτης και το σερφ

Ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ ως σέντερ και κατέληξε «δυάρι» και… εκτός τεσσάρων γραμμών, μια και δεν του περίσσευε το ταλέντο ούτε για τα χαμηλά πατώματα. Ενας απλός συμπαθής σουτέρ ήταν στην Πουερτολάνο και για ένα μικρό διάστημα λίγο πιο ψηλά, στην Αλμερία. Στα 26 του έγινε παίκτης-προπονητής στην πρώτη και αφοσιώθηκε στη δεύτερη ιδιότητα, βλέποντας πως «το είχε» με τη μεταδοτικότητα. Αυτοδίδακτος έως ένα βαθμό ως τεχνικός, ο Λουίς Κασιμίρο από τη Βιγιαμαγιόρ ντε Καλατράβα των 620 κατοίκων χαρακτηρίζεται και ως απαιτητικός, μα ταυτόχρονα προστατευτικός με τους παίκτες του.

Με τη Βαλένθια έφτασε το 2002 στον τελικό του Σαπόρτα, με την Γκραν Κανάρια το 2016 πήρε το Σούπερ Καπ και το 2018 την έβγαλε στην Ευρωλίγκα, ενώ με τη Μανρέσα πέρα από την ατομική διάκριση του προπονητή της χρονιάς το 1998, κατέκτησε και δύο τοπικές κούπες Καταλωνίας. Κάθερες, Βαγιαδολίδ, Εστουδιάντες, Μπέτις (με ασίσταντ τον μεγάλο Οντι Νόρις) και Σαραγόσα οι άλλες… μη αναφερθείσες ομάδες του. Με την τελευταία έκλεισε την τελευταία σεζόν, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στο φάιναλ έιτ του ΦΙΜΠΑ Τσάμπιονς Λιγκ στο Νίζνι Νόβγκοροντ. Eίχε απολυθεί στις 20 Ιανουαρίου από την Ουνικάχα και την επομένη ανακοινώθηκε στη θέση του ο Φώτης Κατσικάρης.

Πίσω στο 2018, όταν ήταν ακόμα φρέσκος στη δεύτερη θητεία του στη Μάλαγα, είχε πάει την ομάδα του (διακρίνεται ψηλά στο κέντρο, δίπλα στην κόκκινη σανίδα) για σερφ και θαλάσσια σπορ σε μία από τις κοντινές παραλίες. Βασίζει πολλά στη δημιουργία καλού κλίματος και δεν ρίσκαρε ποτέ να πει το «si» σε προτάσεις από το εξωτερικό. Ποτέ, μέχρι αυτό το καλοκαίρι. Το 2008 είχε ακουστεί και για τον πάγκο της εθνικής Ισπανίας, μετά την αποχώρηση του Πέπου Ερνάντεθ. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του το πέρασε σε μικρομεσαίους συλλόγους, είναι έκτος σε νίκες στην ACB με 339 και το εξαιρετικό ποσοστό 48,5%, δεδομένου αυτού ακριβώς του πράγματος. Περισσότερες έχουν μόνο οι τρεις συνάδελφοι του με τις ακόμα περισσότερες συμμετοχές, όπως και ο Πάμπλο Λάσο με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Είπαμε, πρόκειται για έναν προπονητή άγνωστο στο ευρύ διεθνές κοινό, αλλά μέλος… διάφορων κλαμπ με εκλεκτή παρέα στην πατρίδα του. Δον Λουίς, καλώς όρισες.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News