Εθνική Μπάσκετ: Τα πέντε σημεία-κλειδιά για να επιστρέψει η Ελλάδα στο βάθρο

Από το ένα χρυσό του 1987 στο άλλο του 2005 είχαν περάσει 18 χρόνια. Από το δεύτερο και τελευταίο της Ελλάδας σε Ευρωμπάσκετ, σήμερα έχουν περάσει άλλα 17 – και του χρόνου δεν έχει Ευρωπαϊκό, αλλά Παγκόσμιο…

Λέτε να έχει φτάσει πάλι η στιγμή; Οι προσδοκίες είναι μεγάλες, όπως όμως έχουμε ξαναγράψει, παρόμοιες ήταν κι άλλες φορές στο πρόσφατο παρελθόν και η Εθνική απέτυχε ηχηρά.

Για να έρθει έστω μια διάκριση, τύπου τετράδας και -ακόμα καλύτερα- μεταλλίου, πρέπει να γίνουν πολλά και… ταυτόχρονα. Δίχως να τα προσωποποιούμε, επιλέγουμε κάποια στοιχεία που οφείλει να «βγάλει» η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη στο παιχνίδι της, ώστε να μπει ένα stop στους πρόωρους αποκλεισμούς.

Εν αρχή ην το spacing

Κομίζουμε ελάφι στο Μιλγουόκι, αναφέροντας ότι και στους Μπακς η αξιοποίηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο περνάει μέσα από το λειτουργικό spacing. Από την αξιοποίηση του χώρου, που απαιτεί γρήγορο passing game και ακόμα ταχύτερο στροφάρισμα στο μυαλό των παικτών σε ειδικές καταστάσεις.

Υπάρχουν πόιντ γκαρντ τοπ επίπεδου σαν τον Νικ Καλάθη και τον Κώστα Σλούκα ώστε να διαβάζονται οι αντίπαλες άμυνες και να «τρέχουν» σωστά τα συστήματα, υπάρχουν μονάδες που παίζουν μια χαρά off the ball σαν τον Κώστα Παπανικολάου με τις κινήσεις του στην baseline, υπάρχει σίγουρα και μεγαλύτερη ωριμότητα από την πλευρά του «Greek freak». Μεγαλύτερη εμπειρία, ώστε να αποφεύγει τις παγίδες από τις αντίπαλες πολυπρόσωπες άμυνες.

Τρίποντα, αυτά τα τόσο πολύτιμα

Σε συνέχεια των παραπάνω, η σωστή τοποθέτηση των παικτών στον χώρο και η καλή δημιουργία φέρνει και τα ελεύθερα τρίποντα. Το θέμα είναι να μπαίνουν αυτά, διότι επί Αντετοκούνμπο πάντα βρίσκονται τέτοια και συνήθως… δεν μπαίνουν.

Στη… νίκη-αποκλεισμό επί της Τσεχίας (σ.σ: κυνηγάγαμε το +12) στο Μουντομπάσκετ 2019 και στην περσινή ήττα-αποκλεισμό από την ίδια ομάδα στο Προολυμπιακό του Καναδά (χωρίς Γιάννη εκεί), οι σχετικές προσπάθειες ήταν σχεδόν πανομοιότυπες: 8/25 και 8/26.

Το ελληνικό μπάσκετ δεν βγάζει σουτέρ, στο τρέχον θέρος οι Νέοι και οι Εφηβοι τα έσπασαν στα δικά τους Ευρωμπάσκετ με ποσοστά κάτω από 30%, εντούτοις ο… εισαγόμενος Τάιλερ Ντόρσεϊ μπορεί να βοηθήσει. Πολύ. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου οφείλει να γυρίσει τον διακόπτη μετά την άστοχη τελευταία χρονιά του, βοήθεια μπορεί να προσφέρει ακόμα και o φόργουορντ-σέντερ Δημήτρης Αγραβάνης, που λογικά θα βρεθεί στη δωδεκάδα.

Η άμυνα φέρνει το τρανζίσιον

«Οταν δεν υπάρχει ιδιαίτερο ταλέντο, η λύση δεν είναι το αργό, αλλά το γρήγορο μπάσκετ», έλεγε ο Ρικ Πιτίνο – και δώσ’ του γρήγορο μπάσκετ το προηγούμενο καλοκαίρι στη Βικτόρια, που ήταν θελκτικό και έφερε αποτελέσματα αρχικά. Με τους Τσέχους όμως το γρήγορο έγινε βιαστικό και ήρθε η κατραπακιά με εκείνο το εις βάρος μας 97-72.

Θα χρειαστεί προφανώς καλή άμυνα, που μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις αιφνιδιασμού με δύο τρόπους: με την εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ και γρήγορη πρώτη πάσα, αλλά και με εξαναγκασμό του αντιπάλου σε λάθος. Ειδικά σε αυτό το τελευταίο ποντάρει κατά δήλωσή του πολύ ο Ιτούδης, δεδομένου ότι υπάρχουν και πολλά πανύψηλα κορμιά και μονάδες ικανές στην προσωπική άμυνα και τα κλεψίματα.

Ευχής έργον θα είναι να βρεθούν εύκολοι πόντοι στο τρανζίσιον, διότι στο σετ παιχνίδι πάντα έχουμε προβλήματα και δεν είναι εύκολο να γίνουν τα παραπάνω, ώστε να μην «τρακάρει» ο Giannis.

Ανοιγμα του ροτέισιον, πολλές λύσεις

Με μοναδικό απόντα από τους δεδομένα επιλέξιμους διεθνείς τον Ντίνο Μήτογλου, το ροτέισιον λογικά δεν θα είναι σφιχτό και χρόνο συμμετοχής θα παίρνουν οι περισσότεροι παίκτες.

Μονάδες σαν τον Θανάση Αντετοκούνμπο και τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη κάνουν καριέρα ως αναπληρωματικοί που καλούνται να αλλάξουν ακόμα και τον ρυθμό ενός αγώνα μέσα στα 5-10 λεπτά που τους αντιστοιχούν, ο Αγραβάνης έχει παραστάσεις από το υψηλό επίπεδο και δεν χαμπαριάζει ως χαρακτήρας στα κρίσιμα σημεία, από τον… άγνωστο ακόμα δωδέκατο παίκτη της αποστολής (λογικά έναν εκ των Μωραΐτη, Λούντζη και Μποχωρίδη, ίσως κι ο Π. Καλαϊτζάκης) θα ζητηθούν επίσης πράγματα.

Θα κρατηθούν έτσι φρέσκα και τα βασικά στελέχη της ομάδας, άλλωστε τον «Greek freak» δεν τον βλέπουμε να ξεπερνάει τα 25 λεπτά στον όμιλο, έτσι όπως έχουν έρθει οι… μισοί Μπακς στα μέρη μας και τον εποπτεύουν.

Αγωνιστική συνέπεια, χωρίς… εκπλήξεις

Αρκούσε η χαλάρωση μερικών λεπτών στο τέλος ενός αγώνα στο ξεκίνημα του Παγκόσμιου προ τριετίας, ώστε να πάνε κατά διαόλου τα πάντα. Το πόσα διακυβεύονταν σε εκείνο το ματς με τη Βραζιλία και την ήττα στον πόντο, το διαπιστώσαμε πολύ αργότερα, όταν έπρεπε να κερδίσουμε με μεγάλη διαφορά την Τσεχία.

Στο Ευρωπαϊκό δεν μεταφέρονται αποτελέσματα σε δεύτερο όμιλο, εντούτοις τσάμπα ήττες απαγορεύονται επίσης. Το γκρουπ μας με Εσθονία, Μεγάλη Βρετανία και Ουκρανία (όχι ότι τρομάζει η Κροατία ή η γηπεδούχος Ιταλία) προσφέρεται για εντυπωσιακή εκκίνηση, που θα φέρει άλλωστε και πιο αδύναμο αντίπαλο στα χιαστί με τον όμιλο των πολυτάλαντων Σέρβων – και των… αναπόφευκτων Τσέχων (με Γιαν Βέσελι μάλιστα παρόντα, που δεν είχε πάει στον Καναδά), που καλό θα ήταν να τους αποφύγουμε κι αυτούς.

Αρκεί μια άσχημη ήττα στο ξεκίνημα για να χαλάσει το μυαλό κάποιων παικτών και να μην το ξαναβρούν ποτέ. Για να είμαστε πάντως δίκαιοι, υπάρχει και το αντιπαράδειγμα του Μουντομπάσκετ 2014. Τότε που είχαμε αποδώσει τρομερό μπάσκετ στο γκρουπ επί Φώτη Κατσικάρη, κάνοντας το «5 στα 5», για να παρουσιαστούμε με χέρια τρεμάμενα στο πρώτο νοκ άουτ παιχνίδι (90-72 η Σερβία).

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News