Εθνικές ομάδες: Το μπάσκετ επιστρέφει στην κανονικότητα!

Η «επίσημη αγαπημένη» έχει γίνει «επίσημη ανανεωμένη», αλλά δεν είναι μόνο η… βιτρίνα του ελληνικού μπάσκετ, είναι όλο το οικοδόμημα. Προφανώς η «Ρώμη δεν χτίστηκε μέσα σε μια μέρα», αλλά το βέβαιο είναι πως τα υλικά και οι άνθρωποι εγγυώνται τις καλύτερες ημέρες. Το παρόν (Εθνική Ανδρών) και το μέλλον (Εθνική Παίδων) το αποδεικνύουν μέρα με τη μέρα.

Ναι, στόχος είναι το μετάλλιο στις εθνικές ομάδες, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει και όλα τα σύνολα να αποκτήσουν… μέταλλο νικητή. Το μπάσκετ επιστρέφει στην κανονικότητα. Επιστρέφει για τα καλά και αυτό φαίνεται από την «αγκαλιά» του πάντα απαιτητικού Ελληνα θεατή που έχει καλομάθει (δικαίως). Προσοχή, δεν πρόκειται να μπω σε διαδικασία συγκρίσεων με την προηγούμενη διοίκηση που φυσικά έκανε μέχρι ενός σημείου τη δική της δουλειά. Θα αναφερθώ στο παρόν.

Η επιλογή παλαίμαχων όπως του Ζήση, του Ντικούδη και του Τσαρτσαρή σημαίνει πολλά

Η ΕΟΚ άλλαξε, άλλαξε τα πάντα, έφερε νέο αέρα. Για να βάλουμε κάτω τα πράγματα. Η Εθνική Ανδρών επέλεξε στον πάγκο της τον πιο επιτυχημένο Ελληνα προπονητή (βάσει και τίτλων). Τον Δημήτρη Ιτούδη. Η παρουσία του και μόνο αποτελεί εγγύηση και έξτρα κίνητρο. Η παρουσία του Νίκου Ζήση στο πόστο του τζένεραλ μάνατζερ, η παρουσία του Δήμου Ντικούδη που τρέχει επίσης ακατάπαυστα έχοντας τον ρόλο του αρχηγού αποστολής, η παρουσία του Κώστα Τσαρτσαρή που είναι ο επικεφαλής του αναπτυξιακού προγράμματος.

Όλα με οργάνωση, με προγραμματισμό. Στη σωστή κατεύθυνση. Χωρίς βιασύνες. Διότι ναι, στόχος είναι το μετάλλιο στο επερχόμενο Eurobasket, αλλά αυτή η αποστολή είναι απλά η αρχή. Το σημαντικότερο είναι η μπασκετική «υγεία» που ήδη βγάζουν οι εθνικές ομάδες. Οι επιτυχίες θα έρθουν. Ναι η Εθνική Εφήβων του Ηλία Καντζούρη και η Νέων του Μάκη Γιατρά δεν κατάφεραν να φτάσουν ψηλά στις διοργανώσεις, αλλά είναι ακόμα αρχή. Δεν κοιτάμε το δέντρο, αλλά το δάσος.

Το ταξίδι στις ΗΠΑ για τα αδέλφια Αντετοκούνμπο και η αγωνία του Παπαγιάννη

Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι για τους παίκτες, από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο μέχρι τον πιτσιρικά τον Τανούλη να νιώθουν την παρουσία παλαίμαχων όπως του Ζήση, του Ντικούδη και του Τσαρτσαρή να βρίσκονται κοντά τους; Ακόμα και το ταξίδι που είχαν κάνει προ μηνών οι Ζήσης-Ντικούδης στις ΗΠΑ για να μιλήσουν με τα αδέλφια Αντετοκούνμπο, είχε τη δική του σημασία. Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι το γεγονός πως στο τιμ προστέθηκε ο ασίσταντ κόουτς των Μπακς Τζος Οπενχάιμερ ούτως ώστε ο Γιάννης να νιώσει ακόμα καλύτερα έχοντας δίπλα του, το δεξί του χέρι;

Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, δεν είχε αγωνιστεί πέρυσι στο Προολυμπιακό Τουρνουά. Φέτος και προτού βρει συμβόλαιο έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση της Εθνικής από το πρώτο επίσημο ματς του Δημήτρη Ιτούδη κόντρα στην Μ. Βρετανία στα τέλη Ιούνη. Όχι, δεν έκανε καμία χάρη ο ομογενής γκαρντ. Ουδείς βασικά. Απλά έχει όρεξη, διάθεση, θέληση, αγάπη για αυτή την ομάδα, για αυτή την παρέα.

Ο Γιώργος Παπαγιάννης κάνει αγώνα δρόμου. Αν τον ρωτήσετε, θέλει σαν τρελός να δώσει το παρών στην διοργάνωση ή μάλλον καλύτερα θέλει… χθες να μπει να αγωνιστεί και να βοηθήσει την ομάδα.

Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι το γεγονός πως στο τιμ προστέθηκε ο ασίσταντ κόουτς των Μπακς Τζος Οπενχάιμερ ούτως ώστε ο Γιάννης να νιώσει ακόμα καλύτερα έχοντας δίπλα του, το δεξί του χέρι;

Ο Βαγγέλης Ζιάγκος είναι… κομάντο στις υποδομές από το μακρινό 1995

Πάμε και στο μακρινό μέλλον. Αυτό της Εθνικής Παίδων. Ξέρετε ότι όταν ολοκληρώθηκε ο αγώνας με την Πολωνία, τα μάτια των «γαλανόλευκων» ιθυνόντων ήταν καρφωμένα στο youtube για να δουν την εξέλιξη της ομάδας του Βαγγέλη Ζιάγκου με το Ισραήλ (το ματς άρχισε στις 22.00); Υπήρχε κόσμος στην εξέδρα που ρωτούσε πόσο είναι το σκορ των πιτσιρικάδων.

Η παρουσία του Βαγγέλη Ζιάγκου στον πάγκο ήταν ένα από τα «κλειδιά». Από το 1995 όντας δευτεροετής φοιτητής ΤΕΦΑΑ ξημεροβραδιαζόταν στο θρυλικό Γεώργιος Μόσχος της ΑΕΚ όντας προπονητής στις ακαδημίες της. Δίπλα στους πιτσιρικάδες. Αυτή τη δουλειά την ξέρει καλά. Οι Παίδες έγιναν… κομάντο, διότι ο ίδιος ο καθοδηγητής τους έχει μάθει με αυτό τον τρόπο την δουλειά. Αν θα έρθει κάποιο μετάλλιο, είναι το λιγότερο. Το πιο σημαντικό είναι η εξέλιξη σε αυτή την ηλικία, η εικόνα, η βάση για το μέλλον.

Το μπάσκετ επιστρέφει στην κανονικότητα! Είναι θέμα χρόνου να έρθουν και οι διακρίσεις. Οι βάσεις έχουν μπει. Υπομονή και όχι έπαρση. Το «κλειδί» είναι ότι οι Εθνικές ομάδες είναι μια τεράστια αλυσίδα που έχει δέσει για τα καλά. Χωρίς αδύναμους κρίκους.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News