Εθνική μπάσκετ: Με τον Δημήτρη Ιτούδη γίνεται ξανά θηρίο

Λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο, εκεί που νομίζεις ότι η Αθήνα είναι άδεια από κόσμο και οι ελάχιστοι παραμένοντες απολαμβάνουν την καλοκαιρινή ραστώνη, έρχεται το τουρνουά Ακρόπολις και ιδιαίτερα ο «τελικός» Ελλάδα – Τουρκία να σου θυμίσει ότι και κόσμος υπάρχει το κλεινόν άστυ και πολύ όρεξη έχει για να μετακινηθεί προς το… Μαρούσι και όχι προς κάποια παραλία.

Η αναζήτηση ελπίδας για κάτι πολύ μεγάλο από μια ομάδα που ο μπασκετόκοσμος βάφτισε αυθαίρετα «επίσημη αγαπημένη» (θαρρείς κι άλλες εθνικές ομάδες είναι… ανεπίσημες), υπερίσχυσε της ανάγκης για βουτιές  δροσιάς στα νερά της Αττικής.

Το sold-out στο ΟΑΚΑ φαντάζει φαινομενικά ως ένα γεγονός απροσδόκητο, κι όμως τόσο φυσιολογικό. Εξηγούμαστε.

Προπονητές με «ελαφρύ» βιογραφικό

Τον φίλαθλο κόσμο μπορείς να τον ξεγελάσεις κάποιες φορές, δεν μπορείς όμως να τον κοροϊδεύεις εσαεί. Αυτή η εθνική ομάδα μπάσκετ βγάζει προς τα έξω υγεία, χαρά, διασκέδαση, μα πάνω απ’ όλα κανονικότητα από όπου κι αν το πιάσει κανείς. Και η παρουσία του MVP του ΝΒΑ δεν είναι ο μοναδικός λόγος…

Οι απανωτές αποτυχίες της εθνικής (για το μέγεθος και την ιστορία της)  έγιναν συνήθεια από το 2009 και έπειτα. Η ΕΟΚ του ισόβιου ηγεμόνα της Γιώργου Βασιλακόπουλου, έριχνε τους ταλαντούχους παίκτες μας σε χέρια «ημέτερων» προπονητών, που αδυνατούσαν να διαχειριστούν αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά το ποιοτικό υλικό που είχαν στα χέρια τους.

Μια ματιά στο διαδίκτυο και τα σχόλια ξένων ειδικών σχετικά με το πώς δεν αξιοποίησε η Ελλάδα το «πυρηνικό όπλο» Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, θα σας πείσει για του λόγου το αληθές.

H ομοσπονδία πλήρωνε αδρά για να εξασφαλίσει μια wild card για το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά όχι για έναν προπονητή αντάξιο του ονόνοματός της. Για μια ομάδα που είναι… μαγαζί-γωνία.

Με εξαίρεση το σύντομο (γιατί άραγε;) πέρασμα του φιλόδοξου Αντρέα Τρινκιέρι από τον πάγκο της, η Εθνική είχε εκλέκτορες που διετέλεσαν, ως επί το πλείστον, βοηθοί ή πρώτοι σε μικρομεσαίες ομάδες, ακόμα και προπονητές στο μπάσκετ γυναικών!

Την ίδια ώρα οι αντίπαλοί της έπαιζαν με Σιζέφσκι, Πόποβιτς, Νερς, Σκαριόλο, Ίβκοβιτς, Πέσιτς, Κολέ, Αταμάν και τον Καζλάουσκας, που στη χώρα μας γελοιοποιήσαμε, παρ’ ότι επί των ημερών του ήρθε το τελευταίο ελληνικό μετάλλιο, το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 2009.

Η Εθνική απέκτησε προπονητή αντάξιο της ιστορίας και της ποιότητας της

Η διαφορά, λοιπόν, αυτής της εθνικής σε σχέση με τις προηγούμενες έχει ονοματεπώνυμο: «Δημήτρης Ιτούδης». Ο κάποτε «μαθητευόμενος» του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, το 2013 άνοιξε τα φτερά του, έβαλε άμεσα στο χάρτη την άσημη τουρκική Μπάνβιτ και δεν τα έκλεισε ξανά. Οι πλούσιες ομάδες στην Ευρώπη, ΤΣΣΚΑ και Φενερμπαχτσέ, του εμπιστεύτηκαν τα εκατομμύρια ρούβλια και λίρες τους. Κάτι θα ήξεραν. Και τώρα , το 2022, που οι συνθήκες ωρίμασαν για τον ίδιο και για την ομάδα, τον εμπιστεύτηκε και η νέα ΕΟΚ.

Είναι εντελώς διαφορετικό για έναν παίκτη, από τον πιο διάσημο της ομάδας, τον Γιάννη, μέχρι τους νεότερους Λούντζη και Καλαϊτζάκη, να γνωρίζει ότι τον στηρίζει ένας προπονητής που θα έχει λύσεις και πλάνο ακόμα κι αν το ματς στραβώσει επικίνδυνα. Έναν ηγέτη που θα κάνει σωστή διαχείριση υλικού, χωρίς παρεμβάσεις, που δεν παίρνει γραμμή από την ομοσπονδία, που δεν θα πετάξει το μπαλάκι της ευθύνης στους παίκτες. Έναν προπονητή που έχει αντιμετωπίσει τους παιχταράδες των υπόλοιπων εθνικών ομάδων σε πλείστα όσα παιχνίδια, που οι αντίπαλοι τον σέβονται και γνωρίζουν ότι μπορεί να τους εκπλήξει την τελευταία στιγμή, ακόμα κι αν η Εθνική δεν βλέπεται για 35 λεπτά.

Ο Δημήτρης Ιτούδης προσδίδει κύρος στην εθνική Ελλάδας και σιγουριά. Και μόνο το γεγονός ότι για πρώτη φορά, ύστερα από πολλά χρόνια, το «παρών» στο προσκλητήριο έδωσαν άπαντες, χωρίς να υπάρχει μάλιστα το κίνητρο της συμμετοχής σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σημαίνει πολλά. Περισσότερα από όσο οι νίκες στα φιλικά, που άλλωστε ποτέ δεν μας είχαν λείψει.

Αν ο Ιτούδης καταφέρει να «θαφτούν» κάποιες μικροδυσφορίες και… ζήλιες, που πάντα υποβόσκουν σε αυτό το υψηλό επίπεδο, μεταξύ των αστεριών της ομάδας και παραμείνει ακριβοδίκαιος, τότε θα έχει εκπληρώσει το χρέος του στο 100% και θα έχει βάλει τις πολύ απαραίτητες βάσεις για μια υγιή και με πολύ μέλλον μπροστά της, ομάδα. Ακόμα κι αν η Εθνική δεν πάρει μετάλλιο ούτε σε αυτό το Ευρωμπάσκετ…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News