Τόλης Κοτζιάς: Ο Ιτούδης χρειάζεται και άλλα όπλα συμβατά με το σύγχρονο μπάσκετ

Η κόλαση από τον παράδεισο σε διοργανώσεις όπως το Ευρωμπάσκετ είναι πολύ μα πάρα πολύ κοντά. Κάτι, που αποδείχθηκε και πάλι. Στο Γαλλία-Τουρκία, στο χθεσινό Γαλλία-Ιταλία, στο Κροατία-Φινλανδία και βέβαια στο δικό μας παιχνίδι με τους Γερμανούς.

Όχι ότι η αναμέτρησή μας με τα «πάντσερ» κρίθηκε στις λεπτομέρειες, αλλά οι πολλοί περίμεναν ότι θα νικήσει η δική μας ομάδα. Κάτι, που δεν έγινε με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη απογοήτευση.

Ο Δημήτρης Ιτούδης και οι παίκτες του μόχθησαν, το ήθελαν πολύ, κέρδισαν τα έξι πρώτα ματς, αλλά έχασαν το έβδομο και μαζί το εισιτήριο για την διαδικασία του μεταλλίου. Το είπαμε άλλωστε: κόλαση-παράδεισος μία κλωστούλα είναι η διαφορά σε τέτοιες διοργανώσεις.

Η απογοήτευση στις τάξεις μας είναι τεράστια για τον προφανή λόγο ότι η Εθνική και σούπερ πακέτο είχε (προπονητής, παίκτες, κλίμα, οργάνωση) και πολύ καλά μπήκε στην διοργάνωση. Για μία ακόμη φορά, όμως, το ταμείο έμεινε άδειο και έγιναν 13 τα χρόνια, που η επίσημη αγαπημένη είναι μακριά από το μετάλλιο.

«Ισως αυτό να μην είναι το τέλος, αλλά η αρχή για κάτι καλό» είπαν διεθνείς και όχι μόνο μετά το ματς με την Γερμανία. Μακάρι. Το ευχόμαστε. Αυτό θέλουμε. Αλλά αυτό είναι κάτι, που θα φανεί στη πορεία. Μας βλέπετε κάπως διστακτικούς, όχι γιατί δεν πιστεύουμε στις ικανότητες του Ελληνα (κάθε άλλο), αλλά επειδή είμαστε λίγοι αριθμητικά.

Δεν είμαστε ούτε Σερβία, ούτε Γαλλία να έχουμε ένα σωρό παίκτες. Βέβαια και έτσι όπως είμαστε, την άκρη ίσως να μπορούμε να την βρούμε. Καλύτερα, όμως, θα είναι ο Ιτούδης (και ο κάθε Ιτούδης) να έχει περισσότερα όπλα στην φαρέτρα του σε ένα μπάσκετ, που συνεχώς εξελίσσεται. Μακάρι, λοιπόν, να είναι όσο πιο γρήγορα διαθέσιμοι ο Μήτογλου με τον Ναζ Μήτρου-Λονγκ, δύο παίκτες με προσόντα και απόλυτα συμβατοί με το σύγχρονο μπάσκετ.

Και βέβαια το επόμενο καλοκαίρι, οπότε και λογικά θα είμαστε στο Παγκόσμιο, να έχουμε όλους τους παίκτες στην διάθεσή μας. Και πάνω από όλα τον Γιάννη. Ένα πανό έγραφε τις προάλλες «Εθνική χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει». Κάπως έτσι είναι τα πράγματα.

Μιλάμε άλλωστε για τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου. Και εδώ που τα λέμε προκοπή δεν κάναμε με τον Γιάννη, θα κάνουμε χωρίς; Πολλά πράγματα αλήθεια είναι ότι έχουμε δει στο μπάσκετ, αλλά σε όλα πάντα υπάρχει κάποιο όριο.

Προς το παρόν αυτό που πρέπει να υπάρξει είναι ηρεμία, αναγνώριση των λαθών και μετάβαση στην επόμενη μέρα με ξεκάθαρο πλάνο. Δεν μπορούμε άλλωστε να κάνουμε κάτι άλλο σε μία κατάσταση, όπως η Εθνική, που τουλάχιστον από πλευράς αποτελεσμάτων συνεχίζει να μας πληγώνει.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News