Παναθηναϊκός: Το OXI που ήρθε η ώρα να πουν οι νυν παίκτες πριν έρθουν οι επόμενοι

Η νίκη επί της Μπασκόνια στο ΟΑΚΑ δεν αποτέλεσε δα και κανένα κατόρθωμα για τον Παναθηναϊκό που έχει φτιαχτεί για να κοιτά ψηλά. Περισσότερο υποχρέωση ήταν, όπως είχαν έρθει τα πράγματα, το 95-81.

Ιδίως απέναντι σε μια ελλιπή αντίπαλο που, άμεσα ή λίγο αργότερα, θ’ αλλάξει προπονητή, καθώς ο Πεναρόγια δεν θ’ αντέξει και θα πληρώσει το μάρμαρο της «άκυρης εκκίνησης» στη νέα σεζόν.

Το κρυφό ντεσαβαντάζ

Κι αν το τελικό +14 αντανακλά μια άνετη εντός έδρας επικράτηση που έφερε την ομάδα του κόουτς Αταμάν στο 2-3 μετά τα πρώτα πέντε ματς στη διοργάνωση, ταυτόχρονα κρύβει ένα αξεπέραστο, μέχρι τώρα, πρόβλημα. Ατομικό είναι κατά βάση που επηρεάζει όμως αγωνιστικά όλο το σύνολο.

👌✅ #paobc – @Baskonia 95-81 pic.twitter.com/zY97lggASj

— Panathinaikos BC (@paobcgr) October 27, 2023

Δεδομένων των πολύ μεγάλων προσδοκιών που δημιούργησε όλη αυτή η διοικητική υπέρβαση του καλοκαιριού σε πρόσωπα και συμβόλαια, διογκώνεται στους παίκτες η ανάγκη ν’ αποδείξουν ότι δικαίως επιλέχθηκαν ως κομμάτια αυτού του υπερφιλόδοξου πρότζεκτ.

Είναι εμφανές το άγχος με το οποίο στέκονται στο παρκέ, ξεχειλίζει (και δεν είναι ο ιδρώτας) από τους πόρους του δέρματός τους η αγωνία να ανταποκριθούν, κατακλύζονται από την κορυφή ως τα νύχια από την πίεση της προσωπικής αποτυχίας του.

Όλο αυτό προξενεί μια δυσαρμονία στο παρκέ που ένας ποιοτικός αντίπαλος το εκμεταλλεύεται. Αρκεί φυσικά να μπορεί. Η Μπασκόνια δεν διέθετε τις αντοχές για να κουβαλήσει το σκαρί της ως το τέλος της διαδρομής και μετά το 30′-31′ παρέδωσε το πνεύμα της.

Το άγχος και η εξαίρεση με Μήτογλου

Αντικρίζεις στο βλέμμα του Σλούκα την πίεση να γίνει η πυξίδα αυτής της ομάδας. Παρατηρείς το μάγκωμα του Ερνανγκόμεθ κάθε φορά που χάνει ένα (καλών προϋποθέσεων) σουτ από την περιφέρεια. Βλέπεις τη βιασύνη του Βιλντόσα να «ξεμπουκώσει» και σχεδόν ακούς την ανάσα του όταν χάνει την μπάλα.

Αντιλαμβάνεσαι στα λυσσασμένα ξεσπάσματά του Λεσόρ το ψυχολογικό βάρος να κουβαλήσει την υπόλοιπη φροντ λάιν μπαίνοντας σε κάθε φάση. Ο Γκραντ, ο Γκάι και ο Γκριγκόνις κάπως ανάλογα δρουν, ο καθένας με τον τρόπο του, παλεύοντας με τους δυο εαυτούς.

Μονάχα ο Ντίνος Μήτογλου, που τόσο έλειψε στο ξεκίνημα της χρονιάς και δείχνει από ματς σε ματς πόσο απαραίτητος, εμφανίζεται απελευθερωμένος και άκρως επιδραστικός στις δυο πλευρές του παρκέ. Κάποιο ατομικό ρεκόρ δεν κατέρριψε την Παρασκευή, πέρα από τα τέσσερα λάθη που ‘ταν τα περισσότερα που έχει υποπέσει σε ευρωπαϊκό ματς, αλλά η συνολική συμβολή του υπήρξε καταλυτική στο δεύτερο μισό.

Ακολουθεί ΣΕΦ και Βαρκελώνη

Σίγουρα ο καθένας τους, ως μια ξεχωριστή μπασκετική οντότητα, θέλει ν’ απλώσει στο παρκέ όσα τον συνοδεύουν. Είναι συνολική υποχρέωση όμως ο ένας να (ξανα)βρει τον άλλον. Να «γνωριστούν» καλά κι όχι εξ όψεως, να αφομοιωθούν, να λειτουργούν ως αλυσίδα γερών κρίκων που δεν σπάνε, να παρασέρνει ο ένας τον άλλον.

Απαιτείται χρόνος, αλλά πολύς πια δεν υπάρχει διαθέσιμος. Ο δεύτερος μήνας της σεζόν αρχίζει ουσιαστικά με ντέρμπι στο ΣΕΦ για το πρωτάθλημα (30/10, 20:15, ΕΡΤ3) και αποστολή στη Βαρκελώνη (03/11, 21:30).

Τουλάχιστον για πρώτη φορά εφέτος στην Euroleague, και χρειάστηκαν πέντε ματς γι’ αυτό, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να έχει περισσότερες ασίστ από λάθη. Το 15-13 δεν μπορεί να καταγραφεί ως μια σούπερ επίδοση. Ίσως όμως να είναι μια αρχή. Μια αφετηρία περισσότερης ομαδικότητας κι αποτελεσματικότητας στις δύο πλευρές του παρκέ. Πριν έρθουν οι δύο νέοι παίκτες…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News