Αντώνης Καρπετόπουλος: Αναζητώντας τον φετινό Ολυμπιακό

Τα παιχνίδια που έχασε ο Ολυμπιακός στην Ισπανία (τόσο στη Βαρκελώνη απ’ την Μπαρτσελόνα, όσο και στη χώρα των Βάσκων απ’ την Μπασκόνια), στην Ευρωλίγκα δύσκολα κερδίζονται από φιλοξενούμενο. Οι δύο ομάδες έχουν καλές έδρες και κυρίως έχουν αποτελεσματικές επιθέσεις: όχι τυχαία κι οι δύο κέρδισαν τον Ολυμπιακό και στο ΣΕΦ. Αν οι ήττες φάνηκαν στους οπαδούς του Ολυμπιακού αρκετά πικρές, αυτό έγινε διότι θυμίζουν πόσο καλύτερη ήταν η περσινή του ομάδα που κάπου χάθηκε. Και που στην Ισπανία πέρυσι είχε κερδίσει όλα τα ματς που έδωσε.

Αρχή

Απ’ την αρχή της χρονιάς ο Ολυμπιακός υποφέρει απ’ τη σύγκριση που γίνεται με την περσινή του χρονιά και την περσινή του ομάδα. Το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός άλλαξε πολύ. Έχασε τρεις παίκτες που αλλοίωσαν πάρα πολύ τα χαρακτηριστικά του. Ο ένας ήταν ο Βεζένκοφ, ο πρώτος σκόρερ του και MVP της Ευρωλίγκας. Ο δεύτερος ήταν ο Κώστας Σλούκας, που έκανε δύο πράγματα που ήταν πολύ δύσκολο να κάνει o όποιος αντικαταστάτης του. Το πρώτο ήταν ότι κατευθύνει την ομάδα στα τελευταία κρίσιμα λεπτά, χωρίς μάλιστα να αποφεύγει να είναι αυτός που θα πάρει και τα τελευταία κρίσιμα σουτ.

Το δεύτερο ήταν ότι με τη δική του παρουσία έδινε επιθετική υπόσταση στο περίφημο second unit του Oλυμπιακού, την πεντάδα που έπαιζε σχεδόν πάντα στο δεύτερο δεκάλεπτο. Η αξιοπιστία της πεντάδας αυτής (Σλούκας, Λαρεντζάκης ΜακΚίσικ, Πίτερς, Μπλακ) εξαρτιόταν σχεδόν πάντα απ’ τα κέφια του Σλούκα. Αν αυτή η πεντάδα τα πήγαινε στοιχειωδώς καλά, επέστρεφαν στο τρίτο δεκάλεπτο οι πρώτοι πέντε (Γουόκαπ, Κάναν, Παπανικολάου Φαλ και Βεζένκοφ) και ξεκούραστοι «έχτιζαν» διαφορές, ο Ολυμπιακός μπορούσε να διαχειριστεί στο φινάλε.

Μέθοδος

Όλο αυτό το σχέδιο που έχει να κάνει όχι με τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, αλλά με τη διαχείριση των παικτών δούλεψε πέρυσι τόσο καλά ώστε ο Ολυμπιακός τερμάτισε πρώτος στην κανονική περίοδο κι αγωνίστηκε στον τελικό της διοργάνωσης. Σημαντική συμβολή είχε κι ο τρίτος που έφυγε, ο κύριος Μπλακ, πολύ ικανός στο πικ εν ρολ, χρησιμότατος στην άμυνα με αλλαγές κι έτοιμος να κυνηγήσει τους αντιπάλους περιφερειακούς οπουδήποτε.

Ο Βεζένκοφ δεν αντικαταστάθηκε από κανέναν: κανείς απ’ όσους ήρθαν να παίξουν στη θέση του δεν έχει τα στοιχεία του. Ο Γκος, που πρέπει να παίξει στη θέση του Σλούκα, είναι ένας αναμφίβολα καλός παίκτης που έχει όμως άλλα χαρακτηριστικά απ’ τον Έλληνα. Φυσικά ο Μιλούτινοφ, αλλά κι ο Πετρούσεφ, που είναι κι αυτός παίκτης για τη θέση «5» κυρίως, δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του Μπλακ.

Ο Ολυμπιακός φαινόταν απ’ το καλοκαίρι ότι θα αλλάξει πάρα πολύ. Όμως ο κόσμος προτιμούσε να πιστεύει ότι παρά τις αλλαγές ο Μπαρτζώκας θα παρουσιάσει μία ομάδα που με άλλους παίκτες θα έπαιζε το ίδιο μπάσκετ. Η αλήθεια είναι πως «μέθοδος Μπαρτζώκα» υπάρχει και στην άμυνα και την επίθεση. Αλλά δεν μπορούμε επουδενί να πιστεύουμε πως όλοι οι παίκτες μπορούν να κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα, μόνο και μόνο επειδή τα ζητάει ένας προπονητής.

Περιμένει

Ο κόσμος περιμένει να δει την περσινή ομάδα κι η φετινή ομάδα μοιάζει πιεσμένη κυρίως απ’ αυτό. Ακόμα κι η τεράστια συζήτηση για το αν και πού ο Ολυμπιακός πρέπει να ενισχυθεί γινόταν στη βάση της πιθανότητας να παίξει ο Ολυμπιακός το μπάσκετ που έπαιζε πέρυσι. Ενδεχομένως, αν είχε κάνει καλύτερες επιλογές να υπήρχε μία ομάδα λιγότερο δυσκοίλια επιθετικά, αλλά το μπάσκετ το περσινό χωρίς τους παίκτες που είχε πέρυσι δεν θα μπορούσε να το παίξει ποτέ. Κυρίως επειδή τις περίφημες συνεργασίες στην επίθεση τις είχε δημιουργήσει ο χρόνος, δηλαδή η συνύπαρξη όλων αυτών των παικτών για πάρα πολύ καιρό.

Ο φετινός Ολυμπιακός πρέπει να αποκτήσει οντότητα ως ομάδα δηλαδή να πάψει να συγκρίνεται με τον περσινό Ολυμπιακό. Να κάνει τα δικά του θαύματα, να βρει τους δικούς τους ήρωες, να κερδίσει τον κόσμο γι’ αυτό που είναι σήμερα. Για την ώρα όποιος το υποστηρίζει, μοιάζει να υποστηρίζει μια ομάδα η οποία τελείωσε. Είναι κατανοητό επειδή αυτή την ομάδα την αγάπησε και την είδε να κάνει μεγάλα πράγματα, αλλά δεν αρκεί στην προκειμένη περίπτωση η υποστήριξη για να την ξαναδούμε.

Αυτό ισχύει πρώτα απ’ όλα για τον κόουτς Μπαρτζώκα, που θεωρώ δεδομένο πως θεωρεί ότι ο περσινός και προπερσινός Ολυμπιακός ήταν το δικό του αριστούργημα. Ήταν. Αλλά τελείωσε. Και τα ματς που έχει μπροστά του είναι μια ευκαιρία για να καταφέρει να γράψει ιστορία. Όχι ο Ολυμπιακός γενικά. Αλλά ο φετινός Ολυμπιακός.

Κουέστα

Δεν πρόλαβα να σας γράψω εδώ για το ματς του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό διότι ως γνωστόν η εφημερίδα κλείνει νωρίς. Αλλά μπορώ να κάνω δυο επισημάνσεις για τα ματς του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, που ήταν στο πρόγραμμα χθες. Ο Άρης πανηγυρίζει μία πρόκριση που πήρε στα πέναλτι με ήρωα τον Κουέστα, που έπιασε δύο δικαιώνοντας την τακτική του Μάντζιου να περιμένει την ΑΕΚ σε όλο το ματς.

Η ΑΕΚ δεν είχε τον Γκαρσία – αν τον είχε, νομίζω θα κέρδιζε τον Άρη που μου φάνηκε λίγο περισσότερο παθητικός απ’ όσο θα ‘πρεπε. Αλλά οι αντοχές του αποδείχτηκαν μεγάλες. Η ΑΕΚ προηγήθηκε με τον Γκατσίνοβιτς στο 45’, αλλά πλήρωσε την αδυναμία που δείχνει τελευταία στις στημένες φάσεις κι ο Μορόν ισοφάρισε.

Η αδυναμία της «Ενωσης» να βρει ένα δεύτερο γκολ οδήγησε το ματς στην παράταση. Στα πέναλτι ως γνωστόν δεν φαίνεται παρά σπάνια η διαφορά ποιότητας: περνά ο πιο ψύχραιμος, ο πιο ψυχωμένος κι αυτός που το πιστεύει πιο πολύ. Η ΑΕΚ θα έπρεπε να έχει καθαρίσει το ματς πριν αυτό κριθεί στα πέναλτι: στα πέναλτι -και μόνο χάρη στην παρουσία του Κουέστα – οι πιθανότητες ήταν υπέρ του Αρη. Η αστοχία του Φετφατζίδη έδωσε λίγο σασπένς: οι άλλοι εκτελεστές του Αρη ήταν άψογοι.

Ο ΠΑΟΚ, απ’ τη μεριά του, έκανε ένα επιβλητικό πέρασμα κι απ’ τις Σέρρες: πέτυχε τέσσερα γκολ απέναντι στον Πανσερραϊκό κι έχασε πέναλτι! Ο Λουτσέσκου ήθελε η ομάδα του να παίξει τώρα κι όχι αργότερα και να μην έχει ματς Κυπέλλου στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, όταν θα έχει και ματς ευρωπαϊκά. Πήγε στις Σέρρες, έκανε μία ωραία προπόνηση και πάμε παρακάτω.

Εμπειρία

Ο Φρέιρε με ανάρτησή του στο Instagram, είπε το αντίο του στον Ολυμπιακό, τονίζοντας πως έζησε μία εξαιρετική εμπειρία ζωής. «Έζησα μία εξαιρετική εμπειρία ζωής, όχι μόνο ποδοσφαιρική. Ευχαριστώ τους συναδέλφούς μου, που ήταν εκεί σε όλες τις στιγμές. Γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους όπως και ποδοσφαιριστές, που συνεισέφεραν για να είναι η κάθε μέρα πιο ευχάριστη. Θα έχουν έναν ακόμη ακόλουθο» ανέφερε συγκεκριμένα. Πολύ ωραία είναι αυτά. Αλλά αμφιβάλλω αν θα υπάρχει κανείς παίκτης του Ολυμπιακού να θυμάται ότι είχε έναν συμπαίκτη που τον έλεγαν Φρέιρε…