Αντώνης Καρπετόπουλος: Τα υψηλά στάνταρ του Σφαιρόπουλου

Aδικούμε τους προπονητές με όσα λέμε και γράφουμε για αυτούς; Σε γενικές γραμμές ναι. Συνήθως κρίνουμε μία δουλειά η οποία είναι πρακτική (έχει να κάνει με προπόνηση αθλητών και διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού) με βάση το αποτέλεσμά της και μόνο. Όπως οι κριτικοί του κινηματογράφου βλέποντας μία ταινία κρίνουν συνήθως τους ηθοποιούς και το σενάριο, αδυνατώντας συνήθως να εκτιμήσουν το αμιγώς τεχνικό κομμάτι, δηλαδή την επιλογή των φακών, τον τρόπο διεύθυνσης των ηθοποιών, το μοντάζ κτλ, έτσι κι εμείς που ασχολούμαστε με τα αθλητικά κρατάμε από όλη τη δουλειά ενός προπονητή συνήθως μόνο ένα πράγμα: το αποτέλεσμα.

Μόνο που ειδικά στα ομαδικά επαγγελματικά σπορ το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα του προπονητή: πολλές φορές ανήκει περισσότερο στις διοικήσεις και στους παίκτες –ειδικά στην Ελλάδα. Επομένως η κρίση είναι άδικη, πλην όμως βολική για τους προπονητές: αν επικρατούσε η άποψη πως είναι κάποιοι που πρέπει να παρακαλούν τους προέδρους να βάλουν χρήματα και τους παίκτες να παίξουν, οι αμοιβές τους θα ήταν αρκετά μικρότερες.

Μέτρια

Αντίθετα από αυτά που συχνά λένε οι προπονητές θέλουν να κρίνονται από τα αποτελέσματα – άλλωστε με αυτά πολλές φορές δικαιολογούν τη μετριότητα των εμφανίσεων των ομάδων και χάρη σε αυτά ακριβοπληρώνονται. Επομένως ακόμα κι αν υπάρχει στο παιχνίδι αυτό κάτι το λανθασμένο (αφού οι κρίσεις των αποτελεσμάτων δεν βασίζονται στη γνώση της δουλειάς) εν τούτοις δεν υπάρχει κάτι το άδικο: τη σύμβαση αυτήν την αποδέχονται οι προπονητές, γιατί πιστεύουν ότι τους συμφέρει. Κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις.

Μακάμπι

Ο Σφαιρόπουλος φεύγοντας από τον Ολυμπιακό πήγε στην Μακάμπι. Την σουλούπωσε αρχικά αλλά στην πορεία οι απαιτήσεις τον λύγισαν. Δεν είχε καμία σχέση το τι είχε προηγηθεί στον Ολυμπιακό με αυτό που ακολούθησε στην Μακάμπι. Προς τιμή του δεν χρησιμοποίησε την εκεί παρουσία του για να δείξει ότι στον Ολυμπιακό αδικήθηκε. Όταν έφυγε από εκεί προτίμησε να μείνει εκτός για κάμποσο καιρό.

Όταν βρέθηκε στον Ερυθρό Αστέρα βρέθηκε σε μία ομάδα που άλλοι έφτιαξαν κι αυτός θα πρέπει να διαχειρισθεί. Δεν ξέρω αν οι Σέρβοι κατανοούν το είδος της δυσκολίας που του φόρτωσαν. Ίσως δεν καταφέρει να βάλει τον Αστέρα στο play in της Ευρωλίγκας. Αλλά το πράγμα δεν νομίζω πως στην περίπτωσή του λειτουργεί αθροιστικά. Ούτε στον Ολυμπιακό απέτυχε, ούτε κρίθηκε αυστηρότερα από άλλους. Και στην Μακάμπι δεν ξέρω τι ακριβώς του ζήτησαν.

Μπορεί ένας προπονητής να φορτώθηκε ευθύνες που δεν είναι δικές του; Η ερώτηση έχει ενδιαφέρον. Για να μην φορτωθεί άδικα ένας προπονητής αποτυχίες πρέπει να γνωρίζουμε πρώτα από όλα το είδος των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει – και μάλιστα να ξέρουμε και τις λεπτομέρειες τους. Πρέπει, π.χ., να ξέρουμε ποιοι είναι οι στόχοι που έχει στη σεζόν: όλες οι ομάδες δεν έχουν τους ίδιους στόχους. Πρέπει να γνωρίζουμε ποιες ακριβώς είναι οι αρμοδιότητές του και μέχρι που φτάνουν – αν για παράδειγμα επιλέγει παίκτες και συνεργάτες αυτός κ.λπ.. Δεν τον έχω πάντως για άνθρωπο που υποσχέθηκε θαύματα.

Όχι πολλές

Ο Σφαιρόπουλος θέλει να είναι προπονητής στην Ευρωλίγκα. Οι θέσεις των προπονητών όμως σε αυτή δεν είναι πολλές. Οι προπονητές δεν αλλάζουν κάθε βδομάδα και ευτυχώς. Οι δυνατές ομάδες, αυτές δηλαδή που έχουν ως στόχο το Final 4 πάρα πολύ δύσκολα αλλάζουν προπονητή. Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε τον Πάμπλο Λάσο έντεκα χρόνια και θα τον είχε ακόμα αν δεν είχε πάθει το γνωστό καρδιακό επεισόδιο. Η Μπαρτσελόνα τον Γιασικεβίτσιους τον είχε τρία χρόνια. Ο Ολυμπιακός τον Μπαρτζώκα στην επιστροφή του τέσσερα ήδη. Ο Σάσα Ομπράντοβιτς βρήκε τρόπο και ρίζωσε στην Μονακό. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι κάτι παραπάνω από προπονητής στην Παρτιζάν.

Ποιες ομάδες αλλάζουν σχετικά συχνά προπονητές; Η Μακάμπι, ο Παναθηναϊκός μετά την φυγή του Ομπράντοβιτς, η Ζαλγκίρις, η Αλμπα που όμως δεν το κάνει στα μέσα της σεζόν. Μπορεί να αλλάξει και κάποια ισπανική που δεν λέγεται Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα. Και φυσικά οι τουρκικές ομάδες, αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα ονειρεύονται. Οι θέσεις εργασίας είναι πάρα πολύ λίγες.

Αποκλειστικά

Αν ο καλός Γιάννη Σφαιρόπουλος δυσκολεύτηκε λίγο στα επαγγελματικά του μετά την φυγή του από τον Ολυμπιακό δεν φταίει γιατί τον αδίκησε η κριτική που του έγινε στην Ελλάδα αλλά γιατί η στόχευσή του αφορά αποκλειστικά το να μείνει στην Ευρωλίγκα. Πολύ καλά κάνει ο Σφαιρόπουλος που δεν ρίχνει τα στάνταρ του. Αλλά η παραμονή του στην Ευρωλίγκα δεν είναι απλή υπόθεση. Όπως δεν είναι για κανέναν.

Τούντορ

Τον Ιγκόρ Τούντορ διάλεξε τελικά η Λάτσιο ως προπονητή. Στην σχετική λίστα των διαδόχων του Μαουρίτσιο Σάρι ήταν και ο Ματίας Αλμέιδα όπως τουλάχιστον διαβάζουμε σε διάφορα ρεπορτάζ ιταλικών εφημερίδων. Η περίπτωση του Τούντορ μάρτυρα γιατί δεν έπρεπε επ’ ουδενί να βιαστεί ο Αλμέιδα να δοκιμάσει την τύχη του στο καμπιονάτο. Οι ευκαιρίες δεν θα του λείψουν.

Ο Τούντορ έφυγε από την Ελλάδα περίπου ως προβληματικός και αποτυχημένος. Όπως τελικά αποδείχτηκε ότι στον ΠΑΟΚ και έγινε καλύτερος και την πρόοδο του την εξαργύρωσε βρίσκοντας δουλειές αρχικά στην Χάιντουκ κι έπειτα στην Ουντινέζε και την Βερόνα και αυτές ήταν που η Λάτσιο εκτίμησε για να τον προσλάβει παρά το γεγονός ότι δεν τα κατάφερε καλά στο τρελοκομείο που λέγεται Μαρσέιγ. Αν οι προπονητές είναι καλοί το πέρασμα τους από την Ελλάδα δεν τους κάνει καθόλου κακό.

Όλοι ξέρουν τις δυσκολίες του ελληνικού πρωταθλήματος και το πόσο απαιτητικές είναι οι διοικήσεις των μεγάλων ομάδων. Και να αποτύχουν οι προπονητές δεν σημαίνει ότι πάντα είναι δική τους η ευθύνη. Εντάξει το πέρασμα από την Ελλάδα κανείς δεν το βάζει ψηλά στο βιογραφικό του. Πλην όμως οι καλοί προπονητές δεν έπαθαν ζημιά γιατί πέρασαν από δω. Έγιναν σοφότεροι, σκληρότεροι και ανθεκτικότεροι. Οι περισσότεροι που πέρασαν από την Ελλάδα αναγνωρίζουν πως η Ελλάδα τους βοήθησε στο να ανεβάσουν στα ύψη τις αμοιβές τους (που είναι πάντα το πρώτο ζητούμενο για κάθε επαγγελματία), αλλά και να βρουν και καλές ομάδες φεύγοντας.

Ο Περέιρα έφυγε από τον ΠΑΟΚ πήγε στη Βραζιλία κι έγραψε ιστορία. Ο Μαρτίνς έφυγε από τον Ολυμπιακό και υπέγραψε συμβόλαιο εκατομμυρίων για να δουλέψει στο Κατάρ. Ο Βαλβέρδε και ο Σίλβα σε κάθε συνέντευξη τους αναγνωρίζουν ότι το πέρασμά τους από την Ελλάδα μόνο κακό δεν τους έκανε. Δεν είναι αγνώμονες.

Τίποτα

Η Επιτροπή Εφέσεων αποφάσισε να μειώσει την αρχική τιμωρία του Αχιλλέα Μπέου για το επεισόδιο με τον Τετέι από τους τρεις μήνες στις 45 μέρες απαγόρευσης εισόδου σε αγωνιστικούς χώρους και αποδυτήρια. Η Επιτροπή αποφάσισε με βάση τα όσα γράφτηκαν στο φύλλο αγώνα της αναμέτρησης Κηφισιά-Βόλος. Όλα αυτά έχουν ελάχιστη σημασία όμως. Αυτό που θέλει Αχιλλέας Μπέος είναι να σωθεί ο Βόλος. Να τον αφήσει στον επόμενο στην Σούπερ Λίγκα. Όταν λέει ότι θέλει να ασχοληθεί με την πόλη του και την σχέση του το εννοεί. Το τρεις μήνες και το 45 μέρες δεν του λένε τίποτα πια.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News