ΝΒΑ - Ευρωλίγκα: Οι Σέλτικς το έκαναν όπως ο... Παναθηναϊκός!

Η αυλαία της σεζόν 2023-24 έπεσε ουσιαστικά σε διασυλλογικό επίπεδο με την ολοκλήρωση των τελικών και στο ΝΒΑ. Εκεί όπου θριάμβευσαν με 4-1 απέναντι στους Μάβερικς, οι Σέλτικς.

Ο τίτλος βάφτηκε πράσινος και… στολίστηκε με τριφύλλια και στις ΗΠΑ. Όπως στην Ελλάδα. Όπως και στην Ευρωλίγκα. Μόνο που οι ομοιότητες στις κούπες της Βοστώνης και του Παναθηναϊκού AKTOR δεν σταματούν εδώ. Αγωνιστικές, μεταγραφικές, τακτικές, παράδοσης και προϊστορίας, ακόμα και… οδοντικές, εντοπίστηκαν και αναλύονται λεπτομερώς.

Τα σπασμένα δόντια των Γουάιτ και Ναν

Ξεκινάμε ανάποδα χρονικά. Από τον πέμπτο και τελευταίο (να άλλη μία ομοιότητα!) τελικό. Από τους πανηγυρισμούς μέσα στο παρκέ για τον τίτλο. Στο «Γκάρντεν» οι κάμερες εστίαζαν στον Ντέρικ Γουάιτ και τα σπασμένο του δόντι. «Θα τα έχανα όλα δίχως να έχω θέμα, για να πάρω το πρωτάθλημα», η ατάκα του. Ούτε λόγος, φυσικά, να αποχωρήσει από τον αγώνα ο πολυσύνθετος γκαρντ μετά τη σύγκρουσή του με τον σχεδόν συνωνόματο Ντέρεκ Λάιβλι.

Στο ΟΑΚΑ, ήταν ένας άλλος γκαρντ που ολοκλήρωσε το τελευταίο ματς με… προβληματική την άνω γνάθο εσωτερικά. Ο Κέντρικ Ναν, των τριών σπασμένων τεμαχίων μετά τη δική του σύγκρουση με τον Τζέριαν Γκραντ. Ο Αμερικανός των 13 πόντων (έναντι 14 του Γουάιτ) πόζαρε πανευτυχής με την κούπα και στα μπουζούκια εμφανίστηκε ήδη με αποκατεστημένη την οδοντοστοιχία του.

Όταν έχεις το καλύτερο δίδυμο…

Τζέιλεν Μπράουν και Τζέισον Τέιτουμ. Το καλύτερο, σίγουρα το σταθερότερο δίδυμο του ΝΒΑ. Είτε στο «2» και το «3» αντιστοίχως, είτε στο «3» και το «4» (συχνότερα), για μία ακόμα χρονιά φόρτωσαν τα αντίπαλα καλάθια με πόντους, κάνοντας και ένα σωρό άλλα πράγματα. Αν και ο ηγέτης είναι ο δεύτερος των 26,9 πόντων στη ρέγκιουλαρ σίζον (ανεβαίνοντας βέβαια στα 9,7 ριμπάουντ και τις 6,3 ασίστ στην ποστ), MVP των τελικών -κι εκείνων της Ανατολής- ψηφίστηκε ο πρώτος.

Στα καθ’ ημάς, Κώστας Σλούκας και Κέντρικ Ναν. Ξέρετε τίποτα καλύτερο; Μετά τους Σέιν Λάρκιν και Βασίλιε Μίτσιτς στην Εφές, ο Εργκίν Αταμάν παρουσίασε ένα ακόμα κυριαρχικό δίδυμο γκαρντ, με αρμονική συνεργασία. Αν και το συγκριτικά μεγαλύτερο όνομα είναι του Αμερικανού που ήρθε απευθείας από το ΝΒΑ και έκανε ματσάρες, MVP στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας ήταν ο Ελληνας παρτενέρ του, που έκανε επιθετικά και το… ημίχρονο της ζωής του στον πέμπτο τελικό με 25 πόντους (μέσα σε 11’, βασικά).

Ο σέντερ (που έλειπε και) ήρθε

Στις 23 του περασμένου Ιουνίου, οι «Κέλτες» αποχωρίζονταν μέσω τριπλού τρέιντ τον επί εννιά χρόνια παίκτη τους και συνάμα αρχηγό τους, Μάρκους Σμαρτ (που έγινε Γκρίζλι), παίρνοντας τον Κρίσταπς Πορζίνγκις. Έναν ψηλό που δεν είχε ακριβώς ανταποκριθεί στις προσδοκίες τα προηγούμενα χρόνια, μα έδωσε διαφορετική διάσταση στο παιχνίδι της Βοστώνης. Ως «πεντάρι» πλέον και όχι ως «τεσσάρι», ο Λετονός έβαζε 20,1 πόντους στην κανονική περίοδο, βοηθώντας και στα πλέι οφ (20 π. και στον πρώτο τελικό π.χ.), παρ’ ότι έχασε 12 αγώνες λόγω τραυματισμού.

Στις 27 του περασμένου Ιουνίου, ο Παναθηναϊκός αποκτούσε έναν σέντερ που γεννήθηκε επίσης με μερικές ημέρες διαφορά από τον Πορζίνγκις το 1995! Τον Ματίας Λεσόρ, που κι αυτός έφαγε πολύ χώμα στην Ευρωλίγκα, μέχρι να καθιερωθεί ως ένας από τους καλύτερους ψηλούς της λίγο πριν τα 30 του. Ποιον αντικατέστησε (φύσει και θέσε δαύτος, διότι ο Σμαρτ είναι γκαρντ); Τον επί επτά χρόνια «πράσινο» και συνάμα αρχηγό, Γιώργο Παπαγιάννη! Διαφορετικού στυλ παίκτης με τον (πολύ ψηλότερο και καλό σουτέρ) «Πορζ», ο Γάλλος κι αν έδωσε διαφορετική διάσταση στο παιχνίδι των «πρασίνων»…

Χόλιντεϊ, το πολυεργαλείο α λα Γκραντ

Ατυπος MVP όλης της χρονιάς για τον Παναθηναϊκό, αν μας επιτρέπετε, ο Τζέριαν Γκραντ. Η μεταγραφή του πέρασε κάτω από τα ραντάρ, μα εξελίχθηκε στο πιο σημαντικό κομμάτι στο παζλ του Αταμάν, που τον είχε μελετήσει επισταμένως στη χώρα του, βλέποντάς τον στην Τουρκ Τέλεκομ. Ο παλιός γκαρντ του Προμηθέα ήταν ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της Ευρωλίγκας, έβαλε ένα σωρό κρίσιμα καλάθια, έδωσε και το απόλυτο χάιλαϊτ των τελικών με το κάρφωμα μπροστά στον Κώστα Παπανικολάου.

Με σημαντικό παρελθόν και στο ΝΒΑ, ο Γκραντ είναι ο αδερφός του Τζεράμι των Μπλέιζερς και του γυρολόγου στην Ευρώπη (και την Ελλάδα) Τζερέι. Ο Ντρου Χόλιντεϊ είναι ο αδερφός του Ααρον των Ρόκετς και του Τζάστιν των Νάγκετς! Κόμπο γκαρντ και ο ίδιος, όπως ο Γκραντ, είναι από την πλευρά του ο καλύτερος αμυντικός περιφερειακός στο ΝΒΑ. Τέρας δύναμης, μαρκάρει (όπως ξέρετε ποιος) άνετα και αντίπαλους φόργουορντ. Όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, βγαίνει μπροστά και στο σκοράρισμα (26 π. στο Game 2). Colpo grosso και η δική του απόκτηση από τη Βοστώνη. Το είχε σηκώσει και το 2021 με τους Μπακς, οι οποίοι νόμιζαν πως θα έβλεπαν προκοπή με τον Ντέιμιαν Λίλαρντ.

Κι εσύ σφιχτός, μίστερ Ματζούλα;

Εργκίν Αταμάν και Τζο Ματζούλα, είναι η αλήθεια, δεν έχουν πολλά κοινά στοιχεία στην πορεία τους. Με μεγάλο παρελθόν πίσω του και νέος στον «πράσινο» σύλλογο ο ένας, στο ξεκίνημα της καριέρας του ως χεντ κόουτς και στη δεύτερη σεζόν του (με τη συγκεκριμένη ιδιότητα) ο άλλος, που δεν έχει προπονήσει άλλη ομάδα παλιότερα. Αμφότεροι, ωστόσο, είναι θιασώτες του σφιχτού ροτέισιον.

Επί μήνες ολόκληρους, η ελληνική ομάδα είχε το σφιχτότερο (sic) όλων στην Ευρωλίγκα, με τον Τούρκο τεχνικό να δίνει στα περισσότερα παιχνίδια διψήφιο αριθμό λεπτών σε επτά, άντε οκτώ παίκτες. Είναι αλήθεια πως το άνοιξε το ροτέισιον εκεί πριν το φάιναλ φορ, μα το… ξανάκλεισε στο τέλος της σεζόν. Επτά «πράσινοι» ίδρωσαν πάνω από 5’ στο Game 5… Ακριβώς τόσοι έπαιξαν και στον αντίστοιχο τελικό του ΝΒΑ για τη Βοστώνη, με τους Πορζίνγκις και Σαμ Χάουζερ να είναι οι μοναδικοί που είχαν σηκωθεί από τον πάγκο, μέχρι να αδειάσει αυτός στο τελευταίο δίλεπτο. Οι Πέιτον Πρίτσαρντ και Λουκ Κορνέτ ήταν οι μοναδικοί άλλοι αναπληρωματικοί με ρόλο νωρίτερα μέση στη χρονιά.

Το Κύπελλο χάθηκε, πήγε στον «αιώνιο»

Όταν το είπε, μετά τον χαμένο τελικό από τον Ολυμπιακό, ήχησε επιεικώς περίεργα – αν δεν λοιδορήθηκε. «Κανένας δεν θα θυμάται ότι δεν πήραμε το Κύπελλο, αν πάμε στο φάιναλ φορ και κατακτήσουμε την Ευρωλίγκα ή, πιο μετά, το πρωτάθλημα». Ούτε στα δικά μας αυτιά ακούστηκε όμορφο, πρέπον, σώφρον. Ο μάγκας ο Αταμάν και στο φάιναλ φορ πήγε και το σήκωσε το Ευρωπαϊκό και το πήρε και το ελληνικό πρωτάθλημα. Οντως, ποιος οπαδός του Παναθηναϊκού θυμάται τώρα τον τελικό του Ηρακλείου;

Σε περίπτωση που δεν το πήρατε χαμπάρι, Κύπελλο υπάρχει από τη σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε και στο ΝΒΑ. Στην τελική φάση έφτασαν και οι «Κέλτες», εντούτοις ηττήθηκαν 122-112 στον προημιτελικό από την Ιντιάνα. Ποιοι κατέκτησαν το νεοσύστατο In-Season Tournament στο Λας Βέγκας; Οι δικοί τους «αιώνιοι» αντίπαλοι, οι Λέικερς! Κανένας όμως τώρα δεν θυμάται εκείνο το κυπελλάκι των «λιμνάνθρωπων».

Λέικερς και Μακάμπι, δείτε την πλάτη μας

Μια και ο λόγος για τους Λέικερς, υποχώρησαν στη δεύτερη θέση της λίστας με τις περισσότερες κατακτήσεις της καλύτερης λίγκας του πλανήτη. Εμειναν στα 17 τρόπαια, με τους πολυνίκες Σέλτικς να «σπάνε» την ισοπαλία και να παίρνουν πάλι κεφάλι, ανεβαίνοντας στα 18. Με χαοτική διαφορά πιο πίσω, στα 7, ακολουθούν οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς.

Στην Ελλάδα μακράν τα πιο πολλά πρωταθλήματα τα έχει κατακτήσει ο Παναθηναϊκός με 41. Ακολουθεί με 14 ο Ολυμπιακός και τρίτος είναι ο Αρης με 10. Η ισοπαλία που έσπασε το «τριφύλλι» έχει να κάνει με την Ευρωλίγκα και με μια ομάδα που φέρει τα χρώματα των Λέικερς. Τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, δηλαδή. Αποκλείοντας τους Ισραηλινούς κατόπιν ανατροπής στους προημιτελικούς, ο ελληνικός σύλλογος τους άφησε… εξάστερους και έγινε ο ίδιος επτάστερος. Τα περισσότερα Κύπελλα Πρωταθλητριών/Ευρωλίγκες έχει βέβαια με 11 η Ρεάλ, ακολουθούμενη από την ΤΣΣΚΑ των 8.

Εξωπραγματικό ποσοστό σε τελικούς

Αν όμως το πάμε στο ποσοστό επιτυχίας σε τελικούς, τότε ο Παναθηναϊκός (που έχει και το δεύτερο μεγαλύτερο σε φάιναλ φορ) μετατρέπεται στην καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα! Οκτώ φορές έχει παίξει σε 40 λεπτά την κούπα και στις επτά τις σήκωσε! Ητοι, ποσοστό 87,5%. Ακόμα και τη μοναδική φορά που δεν τα κατάφερε, το 2001 με τη Μακάμπι, ήταν στο πλαίσιο της Σουπρολίγκας, τη χρονιά του διχασμού ως προς την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Η Ρεάλ, επί παραδείγματι, έχει και δέκα χαμένους τελικούς πέρα από τους έντεκα κερδισμένους. Η ΤΣΣΚΑ έξι χαμένους πέρα από τα οκτώ τρόπαια κοκ.

Στο ΝΒΑ και χάρη κυρίως στη δυναστεία τους από το 1957 έως το 1969 (έντεκα τρόπαια), οι Σέλτικς έχουν φτάσει 23 φορές σε τελικές σειρές και αναδείχθηκαν, όπως είπαμε, 18 φορές πρωταθλητές. Ποσοστό επιτυχίας, 78%. Οι Λέικερς των 17 πρωταθλημάτων έχουν βρεθεί 32 φορές σε ΝΒΑ finals. Εννιά φορές περισσότερες! Στις ΗΠΑ υπάρχει και καλύτερο ποσοστό από το βοστωνέζικο (πλην βέβαια συλλόγων με μία σχετική εμφάνιση). Οι Μπουλς έβαλαν δαχτυλίδια και τις έξι φορές που έγιναν φιναλίστ, οι Σπερς στις πέντε από τις έξι δικές τους παρουσίες σε τελικούς.

Μεγάλη αναμονή, αλλά με σύνδεση

Από το μακρινό 2008 είχαν να πασπαλιστούν με χρυσόσκονη οι Σέλτικς. Πέρασαν 16 χρόνια, στο μεσοδιάστημα εννιά διαφορετικοί σύλλογοι αναδείχθηκαν πρωταθλητές. Σε εκείνη την ομάδα του Ντοκ Ρίβερς, αστέρια ήταν οι Πολ Πιρς και Κέβιν Γκαρνέτ. Αμφότεροι έμειναν στη Μασαχουσέτη έως το 2013, οπότε και στάλθηκαν στο Μπρούκλιν. Τα βασικά ανταλλάγματα δεν ήταν έμψυχα (ποιος Κρις Χάμφρις και ποιοι ΜαρΣον Μπρουκς και Κιθ Μπόγκανς, τώρα), αλλά μελλοντικά ντραφτ πικ πρώτου γύρου. Με εκείνο του 2016, στο Νο 3 (πρώτο ήταν ο… Μπεν Σίμονς), οι «Κέλτες» επέλεξαν τον Τζέιλεν Μπράουν. Με εκείνο του 2017, πάλι στο Νο 3 (πρώτο ήταν ο… Μαρκέλ Φουλτζ), επέλεξαν τον Τζέισον Τέιτουμ!

Στον Παναθηναϊκό ο συνδετικός κρίκος με τον μακρινό ευρωπαϊκό τίτλο του 2011 είναι βέβαια η οικογένεια Γιαννακόπουλου στο διοικητικό κουμάντο. Αντίπαλος στον τελικό του φάιναλ φορ της Βαρκελώνης ήταν η Μακάμπι, που την απέκλεισε τώρα στους «8», ενώ παίκτης του ήταν ο Νικ Καλάθης, που τον απέκλεισε στον ημιτελικό του Βερολίνου με τη Φενερμπαχτσέ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News