Παρίσι 2024, Εθνική Μπάσκετ: Greek men can’t… shoot – αλήθεια ή μύθος;

Εθνική Ελλάδας σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης δίχως παραφιλολογία για το (μη) μακρινό σουτ, δεν γίνεται… Η σχετική κουβέντα εύλογα αναζωπυρώθηκε με την εικόνα της ομάδας μας στη Γαλλία.

Χωρίς φιοριτούρες, τα ψυχρά νούμερα: τριάντα σουτ τριών πόντων ανά αγώνα (30,3 για την ακρίβεια), μονοψήφιος ο αριθμός των εύστοχων. Μόλις 9. Ητοι, ποσοστό -που λέει ο λόγος- ευστοχίας 29,8%. Μακράν το χειρότερο ανάμεσα στις δώδεκα συμμετέχουσες στο Ολυμπιακό τουρνουά. Δεύτεροι οι χειρότεροι οι Καναδοί, με 31,5%. Στο 45,2% οι Αμερικανοί, συνηθισμένοι άλλωστε να σουτάρουν από τα 7,25 μ. στο ΝΒΑ.

Ουραγοί και στους πόντους με μονάχα 74 μέσο όρο, οι Ελληνες όντως δυσκολεύονται να σουτάρουν. Να ευστοχήσουν από μακριά. Θα πείτε, με 79 οι Γάλλοι έφτασαν στον τελικό. Αυτοί όμως είναι γεμάτοι… Αντετοκούνμπο ως προς τη σωματοδομή των ψηλών τους, ενώ εμείς τον έχουμε μονάκριβο τον Γιάννη – και ακριβώς επειδή έχουμε την τύχη να διαθέτουμε έναν τέτοιο παίκτη, μπροστά στον οποίο παρατάσσονται και τρεις και τέσσερις αντίπαλοι, θα έπρεπε να έχουμε και άνω του μέσου όρου ευστοχία από την άρκτο.

Πολλά τα ελεύθερα σουτ, λίγα (πήγαν) μέσα. Εν αντιθέσει με το Προολυμπιακό τουρνουά του ΣΕΦ, βέβαια. Να τα λέμε κι αυτά. Εκεί όπου το περιφερειακό δίδυμο Καλάθη-Γουόκαπ φάνηκε λειτουργικό, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα πρώτευσε στις προαναφερθείσες κατηγορίες, με 43,5% τρ. (13 εύστοχα ανά αγώνα) και 94,5 π.

Στη Λιλ και το Παρίσι, η ιστορία εκτυλίχθηκε διαφορετικά. Οι οκτώ από τους δέκα παίκτες του ροτέισιον (εντάξει, με τους Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και Πάνο Καλαϊτζάκη να παίρνουν συνολικά πέντε σουτάκια) είχαν από 33% και κάτω στα τρίποντα. Ο Γιώργος Παπαγιάννης των 5/8 στον τελικό του Φαλήρου με την Κροατία είχε 2/7 συνολικά, μονάχα οι Κώστας Παπανικολάου και Τόμας Γουόκαπ εκτελούσαν με υποφερτά (40% και 38,1%) ποσοστά. Δύο εξπέρ της άμυνας δηλαδή, που δεν βασίζονται πρωτίστως στη μακρινή τους εκτέλεση.

Τα ίδια οι Νέοι, η άσχημη βιτρίνα της Α1

Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει η γλυκιά παρ’ όλα αυτά περιπέτεια στα γαλλικά γήπεδα, η Εθνική Κ-20 του Κώστα Παπαδόπουλου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Γκντίνια στην Πολωνία. Επίθεση; Μόλις 69,6 πόντοι, 14η σε σύνολο 16 ομάδων. Ποσοστό από τα 6,75 μ.; Κάτω από 31% (30,9%), ένατη σχετικά.

Οι επτά από τους εννιά Νέους που επιχειρούσαν έστω ένα τρίποντο ανά αγώνα, είχαν κι εκείνοι ταβάνι το 33%. Εξαίρεση ο ρολίστας Χρήστος Μπουντούρης των 6/14 και ο Γιάννης Καρακώστας των 14/40 (35%). Διόλου τυχαίο ότι ο ταχύτατα ανερχόμενος γκαρντ έπαιζε πολύ στην Elite League με τον Παπάγου (και προπονητή τον πατέρα του), παίρνοντας… προαγωγή στο Μαρούσι.

Οι θεωρητικά πολύ πιο ταλαντούχοι Εφηβοι έμειναν προ ημερών δέκατοι στο δικό τους Ευρωπαϊκό στο Τάμπερε της Φινλανδίας. Μία από τα ίδια στο ποσοστό για τρεις από την Εθνική Κ-18 (31,6%, ένατη), σε ηλικίες πάντως που οι παίκτες ακόμα πλάθονται για τα καλά και που σπανίως βρίσκεις πολλούς διεθνώς με σταθερό χέρι απ’ έξω.

Εδώ οι πέντε από τους επτά εκλεκτούς του Ιωσήφ Νικολαΐδη (με τουλάχιστον μία προσπάθεια ανά ματς) δεν ξεπερνούσαν ούτε το 28%. Το έκαναν και μάλιστα κατά πολύ ο γενικότερα διασωθείς Παναγιώτης Παγώνης (πάουερ φόργουορντ του Μίλωνα, 12/24 τρ.) και ο σούτινγκ γκαρντ Λευτέρης Λιοτόπουλος (20/51, ήτοι 39,2%). Πάντως ο προσεχώς παίκτης του Ρικ Πιτίνο στο Σεντ Τζονς στηρίζεται στα ντράιβ και όχι στο μακρινό σουτ…

Να ρίξουμε και μια ματιά στη σεζόν 2023-24 της Basket League; Ξένοι οι πιο εύστοχοι για τρεις: Γκριγκόνις, Πίτερς, Κάναν, Μπλούμπεργκς, Γκραντ (κατά σειρά) και πάει κλαίγοντας για τους Ελληνες μπασκετμπολίστες. Ο Βασίλης Τολιόπουλος σε χρονιά καριέρας (και με μεγάλη βοήθεια όντως στους Αγώνες της Γαλλίας) είχε 31% από την άρκτο. Μοναδικός συμπατριώτης μας στους πρώτους έντεκα παίκτες με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα…

Αμέσως πιο πίσω συναντάμε τον Χάρη Γιαννόπουλο. Σπάνιο δείγμα Ελληνα που το βασικό του προσόν είναι το τρίποντο, ο βετεράνος φόργουορντ είχε μάλιστα και ποσοστό 37,8% με το Μαρούσι. Πάντως στο Προολυμπιακό του Καναδά προ τριετίας, που μπήκε στη δωδεκάδα ελέω πάμπολλων απουσιών, είχε 23,5% με 4/17 σουτ τριών πόντων. Δεν αρκεί να είναι κάποιος καλός σουτέρ, πρέπει να βοηθηθεί και από την ομαδική λειτουργία…

Oι πιο εύστοχοι Ελληνες της τελευταίας σεζόν στην Α1 δεν έπιασαν το συμβατικό όριο των δύο προσπαθειών ανά παιχνίδι, όπως συνηθίζεται στα πρωταθλήματα για να συμπεριληφθεί ένας παίκτης στη σχετική λίστα. Κοινώς, οι Δημήτρης Μωραΐτης (56,4%), Ιωάννης Παπαπέτρου (54,5%), Νάσος Μπαζίνας (47,2%), Σωτήρης Μπιλλής (45%), Στέλιος Πουλιανίτης (44,4%) και Λευτέρης Μαντζούκας (42,8%) δεν μπορούν να κριθούν με τον ίδιο τρόπο με συναδέλφους τους που έπαιρναν σταθερά μεγάλο όγκο προσπαθειών.

Οριακά έπιασε το συγκεκριμένο όριο ο Ομηρος Νετζήπογλου (ΑΕΚ, 44%), που έως πρόσφατα είχε ως… αδυναμία το τρίποντο. Ο Νίκος Χουγκάζ σούταρε με 42,8% στο Περιστέρι. Δηλαδή με προπονητή τον Σπανούλη, ο οποίος τον πήρε (αντί του τραυματία Κώστα Αντετοκούνμπο) στη Γαλλία, μα δεν τον χρησιμοποίησε δευτερόλεπτο…

Ο Αντώνης Κόνιαρης (42,6% στον Προμηθέα) είχε μια καλή χρονιά, αλλά δεν σουτάρει, παρά μόνο αν είναι… στρέμματα ελεύθερος. Ο Ελάιτζα Μήτρου-Λονγκ του 42,1% (Περιστέρι, μεταγράφηκε στη Χάποελ Χολόν) είναι νατουραλιζέ, άρα και… εκτός συζήτησης, όταν δεν χωράει ολόκληρος Τάιλερ Ντόρσεϊ, παρόντος Γουόκαπ. Ο «Θωμάς» ήταν και ο μοναδικός άλλος με ελληνικό διαβατήριο που έπιασε το 40% (40,3% συγκεκριμένα).

Εθνική καθήλωση κάτω από το 35%, παράδοξα με εξήγηση

Οσο για την Εθνική Ανδρών και την παρουσία της στις μεγάλες διοργανώσεις; Είχαμε και καλές παρουσίες ως προς την ευστοχία από μακριά, τα τελευταία χρόνια ωστόσο είμαστε κολλημένοι (σχετικά ή και πολύ) χαμηλά: 34,9% τη διετία 2021-2022 σε Προολυμπιακό και Ευρωμπάσκετ, 32,4% πέρυσι στο Μουντομπάσκτετ (21οι σε 32 ομάδες), άγγιγμα πάτου του βαρελιού με το 29,8% στους τρέχοντες Ολυμπιακούς.

Για… μια στιγμή, όμως. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός είπε πρόσφατα κάτι σωστό. «Ούτε οι μεγάλες Εθνικές στις οποίες έπαιζα είχαν καλά ποσοστά, ωστόσο ανέβαιναν στο βάθρο. Πρωταγωνιστούσαν». Ετσι είναι. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, το χρυσό στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου το 2005 το πήραμε με 25,4% στα σουτ για τρεις! Μονάχα μία ομάδα στις 16 είχαμε βάλει από κάτω μας στη συγκεκριμένη κατηγορία. Στον Παγκόσμιο τελικό του επόμενου έτους φτάσαμε με 32,9% (15οι στους 24), τελευταία δε φορά φορέσαμε μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2009 με 32,8% (12οι στους 16, πιο εύστοχοι όλων οι… Βρετανοί).

Από την άλλη, το μπάσκετ έχει αλλάξει. Πιο γρήγορος ρυθμός, υψηλότερα σκορ, μεγαλύτερα τα ποσοστά ευστοχίας γενικότερα. Πάνω απ’ όλα, η Εθνική Ελλάδας έχει αλλάξει. Δεν διαθέτει μια τετράδα… υπολογιστών στην περιφέρεια όπως τότε ούτε μονάδες σε κάθε θέση (Τσαρτσαρής, Χατζηβρέττας κ.ά.) με τρομερό αμυντικό «μέταλλο» και ευχέρεια μαρκαρίσματος παικτών διαφορετικών θέσεων.

Βασικά, η Εθνική σήμερα έχει Αντετοκούνμπο. Αρα επείγει, όσο θα είναι ακόμα στα ντουζένια του ο Giannis, να πλαισιωθεί από το όσο δυνατόν περισσότερους καλούς σουτέρ σε μία διοργάνωση. Αλλα ήταν τα όπλα της «Επίσημης Αγαπημένης» στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, άλλα (θα έπρεπε να) είναι τα σημερινά.

Ερευνώντας τα ποσοστά της Εθνικής Ανδρών στα τρίποντα σε όλα τα μεγάλα ραντεβού μετά από εκείνο το τελευταίο (χάλκινο) μετάλλιο της Πολωνίας, διαπιστώνουμε ότι υπήρξαν και τουρνουά με καλά ποσοστά. Π.χ. στο Ευρωμπάσκετ ’17 η Εθνική ήταν η τρίτη καλύτερη με 38,7%. Ομως, οι τρεις παίκτες που την συνδέουν με το σήμερα είτε είχαν μείνει σχετικά χαμηλά (Καλάθης και Παπανικολάου 33%) ή δεν σούταραν καν τότε από μακριά (Παπαγιάννης).

Δύο χρόνια νωρίτερα, ήμασταν τέταρτοι με 37,3%. Στον προημιτελικό εντούτοις με την… αναπόφευκτη Ισπανία, είχαμε μόλις 7/22 (4/7 πάντως μαζί ο Νικ με τον «Greek freak») και χάσαμε στο καλάθι. Στο Προολυμπιακό του Καράκας στη Βενεζουέλα το 2012 είχαμε το φανταστικό 45,5% (πρώτοι ανάμεσα σε 12 ομάδες), μα στη νοκ άουτ αναμέτρηση με τη Νιγηρία μείναμε στα 6/18 και γνωρίσαμε ήττα-αποκλεισμό.

Πάντα υπάρχει ένας αστερίσκος και στα… εύστοχα καλοκαίρια. Πλην Προολυμπιακών (στα δύο πιο πρόσφατα άλλωστε λάβαμε μέρος σε τουρνουά μόλις έξι ομάδων και ήμασταν τέταρτοι σε ευστοχία), στις έντεκα τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις η Εθνική μονάχα δύο φορές μπήκε στο σχετικό Top-10.

Εν κατακλείδι, ναι. Πάσχουμε, δεν έχουμε πολλούς καλούς σουτέρ. Οι λίγοι κλασικοί τέτοιοι των τελευταίων ετών οδεύουν προς απόσυρση (π.χ. κι ο Κωστής Βασιλειάδης), ο κορυφαίος νέος που έχει αναδειχθεί (ο Νίκος Ρογκαβόπουλος του 52,1% στην Ευρωλίγκα με την Μπασκόνια) δεν θέλησε για δικούς του λόγους να φορέσει εθνόσημο φέτος, ο Κώστας Σλούκας του 41,5% στην τελευταία Ευρωλίγκα με τον Παναθηναϊκό AKTOR (και των οργίων στον πέμπτο τελικό με τον Ολυμπιακό) χτύπησε και μετά δεν ήθελε κι εκείνος να πάρει τη θέση κάποιου που είχε ιδρώσει στο Προολυμπιακό.

Από πίσω δεν διαφαίνεται άμεσα η ανάδειξη κάποιου εξαιρετικού σουτέρ, αν και το «κλικ» σε ορισμένους νεαρούς παίκτες γίνεται ξαφνικά, αν προϋπάρχει δουλειά στον συγκεκριμένο τομέα και δύναμη χαρακτήρα. Δείτε τον Τολιόπουλο, πώς άλλαξε επίπεδο στα 27-28 του… Αν δούμε τα προσεχή ένα-δυο χρόνια (όσο δηλαδή αντέχει ακόμα η παλιά φρουρά) και απαρτία στην Ανδρών, μπορεί να γίνουμε μάρτυρες και υψηλότερων ποσοστών. Είθε και υψηλότερων θέσεων στην τελική κατάταξη.

Διοργάνωση	τρίπ. ΕΛΛΑΔΑΣ	Πιο εύστοχη
2009 Ευρ.	32,8% (12η/16)	Μεγ. Βρετανία 43,2%
2010 Παγκ.	33,1% (16η/24)	Τουρκία 42,9%
2011 Ευρ.	28,8% (18η/24)	Λιθουανία 39,8%
2013 Eυρ.	33,3% (11η/24)	Γερμανία 41,2%
2014 Παγκ.	35% (12η/24)	Aυστραλία 47,9%
2015 Ευρ.	37,3% (4η/24)	Ισραήλ 43,1%
2017 Ευρ.	38,7% (3η/24)	Λετονία 39,9%
2019 Παγκ.	33,6% (16η/32)	Τσεχία 42,8%
2022 Ευρ.	34,9% (12η/24)	Τσεχία 44,3%
2023 Παγκ.	32,4% (21η/32)	Λιθουανία 42,2%
2024 Ολυμπ.	29,8% (12η/12)	ΗΠΑ 45,2%*

*Πριν τον τελικό.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News