Υπεράνω Ολων: Αράξτε κι απολαύστε το θέαμα που προσφέρει απλόχερα η αρμάδα του «σκακιστή»

Το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι; Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Για τον λόγο που διάλεξε ο Φουρνιέ το νούμερο 94 στην φανέλα του λέω. Με Παναθηναϊκό και Μακάμπι εκτός έδρας και με Βιλερμπάν στο ΣΕΦ, στους 94 πόντους σταμάτησε το κοντέρ του Ολυμπιακού. Με τον Γάλλο να είναι το πολυβόλο στην επίθεση και κυρίως όταν η μπάλα καίει. 

Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά ο Ολυμπιακός έφτασε στις 7-3 νίκες με 5 ματς εκτός έδρας, διατηρώντας το απόλυτο στο κάστρο του. Επόμενο θύμα η Μπασκόνια την άλλη Πέμπτη. Και για πολλοστή φορά θα επαναλάβω ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι. Ρυθμό αποκτάμε, παίζοντας κατά διαστήματα μαγευτικό μπάσκετ, τα συστήματα ακόμη μαθαίνονται, σιγά- σιγά βγαίνουν και οι αυτοματισμοί, και κυρίως οι ρόλοι που έχει ο καθένας στο διάστημα που χρησιμοποιείται. 

Και όλα αυτά περιμένοντας και τον Έβανς, με τον καινούργιο χρόνο, χωρίς να υπάρχει καμία βιασύνη να μπει, αν δεν είναι απολύτως υγιής.

Αυτό που έχω δει μέχρι τώρα είναι πως κανένα ματς της EuroLeague δεν είναι «εύκολο». Οποιοσδήποτε αντιμετωπίσει έτσι τις ομάδες που δεν είναι ψηλά στην βαθμολογία σίγουρα θα την πατήσει ανεξάρτητα αν παίζει στην έδρα του ή όχι. Και δεν θα είναι έκπληξη. Το επίπεδο στην Ευρωλίγκα πλέον έχει ανέβει στα ύψη. Όποιος έχει πιο γεμάτο και ποιοτικό ρόστερ, διάρκεια και κερδίσει και την κούραση από τις διαβολοβδομάδες, όπως και από τα συνεχόμενα ματς του Πρωταθλήματος της χώρας του, θα τερματίσει και πιο ψηλά στην βαθμολογία.

Θα γίνουν σίγουρα κι άλλες εκπλήξεις, ήττες αναπάντεχες, ματς που θα κριθούν στο καλάθι ή στην παράταση. Μεγάλο ρόλο θα παίζει η διαχείριση των παιχτών, όσον αφορά τον χρόνο συμμετοχής τους από παιχνίδι σε παιχνίδι. Βλέπω κάποιους και ωρύονται γιατί βγαίνει κάποιος που πηγαίνει καλά. Μήπως γιατί θα τον χρειαστεί ο κόουτς ξεκούραστο σε άλλο δεκάλεπτο; Λέω εγώ τώρα. Μήπως για να τον προφυλάξει κι από φάουλ; Μήπως γιατί η αντίπαλη άμυνα προσαρμόζεται πάνω του;

Στο ματς με τη Μακάμπι έπαιξαν πχ ο Γουόκαπ 18 λεπτά , ο Γκος 21, ο Ράϊτ 6, ο Φαλ 12, ο Παπανικολάου 9, ο Ντόρσεϊ 6, ο Πίτερς 11, ο Μιλουτίνοφ 21, ο ΜακΚίσικ 3, ο Φουρνιέ 29 , ο Βεζένκοφ 28, και ο Βιλντόζα 31… Πριν μόλις δύο μέρες είχαν παίξει με την Βιλερμπάν: Γουόκαπ 27, Γκος 19, Ράϊτ 7, Φαλ 9, Παπανικολάου 10, Ντόρσεϊ 5, Πίτερς 10, Μιλουτίνοφ 23, ΜακΚισικ 15, Φουρνιέ 28, Βεζένκοφ 30, Βιλντόζα 13!

Αν έπαιζαν παραπάνω θα είχαν την ίδια εικόνα στο Βελιγράδι; Προφανώς όχι. Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται και για διαφορετικές ομάδες, όπως και οι συνθήκες κάθε αγώνα. Έχει αλλάξει μορφή το μπάσκετ από τις προηγούμενες δεκαετίες (για αυτό βγαίνουν και πιο συχνά από παλιότερα τραυματισμοί και κούραση), και όποιος δεν το καταλαβαίνει ας μην σχολιάζει καλύτερα γιατί εκτίθεται. 

Μην ξεχνάτε την κόπωση και των παιχτών που έπαιξαν με τις εθνικές τους ομάδες όλο το καλοκαίρι και δεν ξεκουράστηκαν καθόλου. Δεν γίνεται πλέον με τόσα παιχνίδια να υπάρχουν παίχτες που να παίζουν συνεχώς στο κόκκινο από 35 λεπτά και πάνω. ΟΛΟΙ χρειάζονται ανάσες, άλλοι λιγότερες άλλοι περισσότερες. Και το β΄ δεκάλεπτο είναι αυτό που συνήθως προσφέρεται για rotation όλης της αρχικής 5άδας. 

Κανένας μας δεν ξέρει την κατάσταση των παιχτών πριν από κάθε παιχνίδι, όπως την ξέρει το προπονητικό σταφ. Ούτε φυσικά κατά την διάρκεια του αγώνα. Όπως επίσης υπάρχει και η κακή μέρα για κάποιους. Δεν τους «βγαίνει» το παιχνίδι, είτε στην επίθεση , είτε στην άμυνα. 

Η Ευρωλίγκα είναι μαραθώνιος. Mε το να «πυροβολούν» κάποιοι προπονητή και παίχτες μετά από κάθε αρνητικό αποτέλεσμα (κάποιοι το κάνουν και κατά την διάρκεια του αγώνα), και αντίστροφα να «παραληρούν» μετά από νίκες, στο διαδίκτυο, δείχνουν αν μη τι άλλο ότι δεν «καταλαβαίνουν» το άθλημα. 

Πιστεύω, δε, πως οι περισσότεροι ούτε καν πηγαίνουν στο γήπεδο. Κάποιοι από αυτούς αρέσκονται από συνήθεια στο να τα βλέπουν όλα από γκρι έως μαύρα. Αράξτε ρε και απολαύστε το θέαμα που προσφέρει απλόχερα η αρμάδα του «σκακιστή».

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News