LONGFORM: Ο Ρέντικ αποσύρθηκε με ματιές στο... μέλλον

Ο Μάικλ Τζόρνταν έδωσε συνέντευξη Τύπου. Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, για να φύγει από το Κλίβελαντ και να πάει στο Μαϊάμι, οργάνωσε προσωπική συνέντευξη. O Κόμπε Μπράιαντ έγραψε γράμμα στο μπάσκετ. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο γράφει, χωρίς φόβο και πάθος, στο instagram ό,τι τον αφορά. Όλο και περισσότεροι αθλητές χρησιμοποιούν τα social media για να κάνουν σοβαρές ανακοινώσεις, να μιλήσουν για τις πολιτικές και κοινωνικές θέσεις τους, να συγχαρούν ή να συλλυπηθούν ανθρώπους.

Διαβλέπουν ότι το βήμα που τους δίνεται είναι η ευκαιρία να γίνουν οι μάνατζερ των εαυτών τους. Είναι η τάση που δίνει η Σίλικον Βάλεϊ, ακόμα κι αν δεν αφορά ακριβώς το ευπώλητο όποιου προϊόντος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά επενδύσεις σε μικρές εταιρείες. Όπως και να έχει, όμως, κάθε πράξη διακήρυξης συνοδεύεται από θάρρος. Στο Euro, ο Κριστιάνο Ρονάλντο έβγαλε τρία μπουκάλια Coca Cola από τη θέασή του, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, και η ζημία της εταιρείας μέσα σε μόνο μία μέρα κοστολογήθηκε στα 4 δισεκατομμύρια δολάρια.

Στον οπτικό Τύπο (σικ) τα πράγματα έχουν επίσης αλλάξει αισθητά. Το Sky Sports έχει βάλει μόνο παίκτες να κάνουν περιγραφή παιχνιδιών της Premier League. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα πάνελ των δικτύων έχουν οπωσδήποτε βετεράνους αθλητές. Μετά την απόλυση της Ρέιτσελ Νίκολς από το «The Jump», για ένα ρατσιστικό σχόλιο που αφορούσε συνάδελφό της, τη Μαρία Τέιλορ -για την ακρίβεια, για τη διαρροή του βίντεο που την δείχνει να κάνει το σχόλιο- το ESPN ανέθεσε την παρουσίαση της εκπομπής στον Ρίτσαρντ Τζέφερσον. Ο τελευταίος, παίκτης με σπουδαία θητεία στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς και πρωταθλητής του ΝΒΑ το 2016, στη μυθική σειρά των Κλίβελαντ Καβαλίερς με τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, «τρέχει» ένα podcast, το «Road Trippin’» με το συμπαίκτη του στους Καβς και πολύ καλό φίλο του Τσάνινγκ Φράι, αλλά και την Άλι Κλίφτον, η οποία ήταν παίκτρια μπάσκετ στο κολέγιο Τολέδο Ρόκετς και ρεπόρτερ «γραμμής» των Καβαλίερς. Το podcast ξεκίνησε το 2017 και λογίζεται από τα πρώτα που είχε για πρωταγωνιστές παίκτες.

Την Τρίτη, 21 Σεπτεμβρίου, ο Τζέι Τζέι Ρέντικ ανακοίνωσε στο δικό του podcast ότι αποσύρεται.

 

Μια νέα εποχή

Η πρώτη αποχώρηση του μέλλοντος

Από το 2017, το νερό που έχει κυλήσει στο αυλάκι φτάνει για τον Αμαζόνιο. Οι Στίβεν Τζάκσον και Ματ Μπαρνς, συμπαίκτες στους «άγριους» Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς που έγραψαν ιστορία αποκλείοντας, ως νούμερο 8, το νούμερο 1 της Δύσης, Ντάλας Μάβερικς, το 2007, έχουν το δικό τους podcast, που λέγεται «All the smoke». Ο Γκίλμπερτ Αρίνας, άλλοτε σταρ των Ουάσινγκτον Γουίζαρντς, έχει το δικό του «No chill», με εταιρεία παραγωγής τη Fubo.

Οι εκπομπές αυτές έχουν τεράστια απήχηση όπου κι αν προβάλλονται, δεν προκαλεί, λοιπόν, απορία ότι ελκύουν χορηγούς. Δεν υπάγονται σε οποιοδήποτε δίκτυο ΜΜΕ, παρά σε ανεξάρτητες παραγωγές. Οι καλεσμένοι τους δεν έχουν να ζηλέψουν σε κάτι εκείνους του ESPN, σε πολλές περιπτώσεις είναι κοινοί. Στο «All the smoke», άλλωστε, έδωσε την τελευταία συνέντευξη της ζωής του ο Κόμπε Μπράιαντ.

Ο Ρέντικ, από τη μεριά του, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τον καναπέ του σπιτιού του, κρατώντας χαρτιά στα οποία είχε γράψει αυτά που ήθελε να πει. Το podcast του τιτλοφορείται «The old man and the three» και το «τρέχει» με τον Τόμι Άλτερ, ο οποίος δεν είναι καν δημοσιογράφος: δηλώνει συγγραφέας και παραγωγός, είναι ο ιδρυτής της ThreeFourTwo. Ουδείς παίκτης ως τώρα έχει αποχωρήσει σε podcast -ο Ρέντικ, ένας από τους πιο μισητούς αθλητές του μπάσκετ όλων των εποχών στο κολεγιακό πρωτάθλημα, είναι ο πρώτος που το κάνει.

Αυτά που θα έρθουν, δεν θα αποτελούν έκπληξη: σύντομα κάποιος παίκτης θα αποχωρήσει ανακοινώνοντάς το σε podcast παλαίμαχων, ενώ μία αποχώρηση θα συνοδευτεί επιτόπου με πρόταση για συνεργασία. Αυτήν τη στιγμή δεν γίνεται να βγουν συμπεράσματα για την αναπόφευκτη σύγκρουση που θα υπάρξει με τα παραδοσιακά δίκτυα, ειδικά από τη στιγμή που τα έσοδα πρόκειται να αυξηθούν για τις εκπομπές που θα παίξουν στα κοινωνικά Μέσα, πάντως, με βάση την εξέλιξη της κατάστασης, δεν αποκλείεται σε δύο χρόνια από τώρα να αποκαλυφθούν ακόμα και αθέμιτες κινήσεις που θα οδηγήσουν σε περιοριστικά μέτρα.

 

Μια σημαντική καριέρα

Οι τελικοί και η σταθερότητα

Ο Τζέι Τζέι Ρέντικ δεν ήταν τυχαίος. Έπαιξε 940 παιχνίδια σε 15 χρόνια στο ΝΒΑ με έξι ομάδες, έφτασε στους τελικούς του 2009 με τους Ορλάντο Μάτζικ, όπου ηττήθηκαν από τους Λέικερς του Κόμπε Μπράιαντ, ενώ ήταν μέλος και μίας από τις πιο αξιοσημείωτες ομάδες της δεύτερης δεκαετίας, των Λος Άντζελες Κλίπερς (2013-17), με τους οποίους, το 2015, αποκλείστηκε από τους Χιούστον Ρόκετς στα ημιτελικά της Δύσης, στο λυκαυγές της δυναστείας των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, ενώ είχαν προβάδισμα 3-1. Το 2018-19 τελείωσε τη σεζόν, με τη φανέλα των Φιλαδέλφεια Σίξερς (2017-19), με 18,1 πόντους, 2,4 ριμπάουντ και 2,7 ασίστ.

Μετά τα πρώτα εφτά χρόνια του στους Μάτζικ, έφυγε στις αρχές του 2013 για τους Μιλγουόκι Μπακς, με τους οποίους ολοκλήρωσε τη σεζόν. Επιπλέον, έπαιξε στους Πέλικανς της Νέας Ορλεάνης, από το 2019 έως τις αρχές του 2021 και τελείωσε την καριέρα του στους Ντάλας Μάβερικς. Από το 2013 έως το 2020, ο καθαρόαιμος σουτέρ από το Κούκβιλ είχε 16,3 πόντους, 2,3 ριμπάουντ και 2 ασίστ ανά μέσο όρο. Συνολικά, έβαλε 12,8 πόντους, με 89,2% στις βολές, 44,7% στα σουτ εντός πεδιάς και 41,5% στα τρίποντα, ένα εκπληκτικό ποσοστό. Επιπροσθέτως, μάζευε 2 ριμπάουντ και έδινε δύο ασίστ ανά παιχνίδι.

 

Το Ντιουκ και το μίσος

Από τη στιγμή που ενώθηκε με τον Σιζέφσκι, έγινε ο «θύτης» των ΗΠΑ

Το αριστούργημα της καριέρας του, βέβαια, ήταν η τετραετία του στο Ντιουκ, από το 2002, όταν πήγε 18 χρόνων παιδί, γεννημένο στις 24 Ιουνίου του 1984, έως το 2006, που έγινε νούμερο 11 στα ντραφτ. Ο Ρέντικ ήταν ο άνθρωπος που λάτρευαν να μισούν όλα τα υπόλοιπα κολέγια της χώρας, ένα κατάλευκο παιδί με τη δυνατότητα να πάει σε ένα ιδιωτικό κολέγιο -έστω κι αν ήταν μέλος μιας μεσοαστικής οικογένειας- για να ανταμώσει με τον Μάικ Σιζέφσκι, ο οποιός «γέννησε» το μίσος με τις επιτυχίες του Ντιουκ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και, φυσικά, τον εκπρόσωπό του στο παρκέ, τον Κρίστιαν Λέτνερ. Το back2back το 1991 και το 1992 και, βέβαια, εκείνο το έπος του παιχνιδιού με το Κεντάκι τη δεύτερη χρονιά, όταν το Ντιουκ νίκησε το Κεντάκι του Ρικ Πιτίνο στον προημιτελικό, με το θρυλικό σουτ του Λέτνερ στο τελευταίο δευτερόλεπτο, από πάσα του Γκραντ Χιλ, ήταν αρκετά.

Ο Ρέντικ δεν ήταν αυτό που λέμε ήσυχος. Ήταν πανεύκολο να γίνει το σύμβολο μίσους του Ντιουκ, αλλά το διάνθιζε με αντιδράσεις που γεννούσαν θυμό. Υπήρχε στη γλώσσα του σώματός του οίηση, το ίδιο και στις αντιδράσεις του. Χαμογελούσε ειρωνικά στους φοιτητές που κατέκλυζαν τις κερκίδες, έκανε σαρκαστικές χειρονομίες, όπως στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου ενός παιχνιδιού με τους Φλόριντα Γκέιτορς, που, βάζοντας το τελευταίο σουτ, έγνεψε αντίο στους αντίπαλους οπαδούς, ενώ πιο γνωστή ήταν η κόντρα του με το Μέριλαντ.

 

Οι σκέψεις για παραίτηση, το Μέριλαντ και τα ρεκόρ

Τα συνθήματα, τα μπουκάλια και οι φάρσες

Οι «Τερπς» είχαν δημιουργήσει κόντρα με το Ντιουκ τα προηγούμενα χρόνια. Στο μνημειώδες παιχνίδι που ο Τζέι Γουίλιαμς, σχεδόν μόνος του, ανέτρεψε διαφορά 10 πόντων με 54’’ να απομένουν, ένα μπουκάλι με το νερό που πέταξαν φοιτητές χτύπησε τη μάνα του Κάρλος Μπούζερ, του Ντιουκ, στο κεφάλι, προκαλώντας της διάσειση. Οι «μπλε διάβολοι» πήραν το πρωτάθλημα του 2001, νικώντας το Μέριλαντ στον τελικό και οι «Τερπς» του Γκάρι Γουίλιαμς απάντησαν με την κατάκτηση του 2002, χωρίς να βρουν το Ντιουκ στον τελικό τουρνουά, αφού νίκησαν την Ιντιάνα, που απέκλεισε την ομάδα του Σιζέφσκι στους «16». Ο Χουάν Ντίξον, που έπαιξε για λίγο στον Άρη το 2009, είπε ότι η νίκη επί του «προνομιούχου» κολεγίου της Βόρειας Καρολίνας θα ήταν πιο γλυκιά.

Όταν μπήκε στο κόλπο ο Ρέντικ, το πρώτο παιχνίδι στο Μέριλαντ ενθυμείται από ένα πανό, που έγραφε ότι στο κολέγιο κοιμόντουσαν με τη 12χρονη αδελφή του. Τύπωσαν μέχρι και μπλουζάκια, που μπροστά αναγραφόταν «θέλω να βαφτίσω το παιδί μου Τζέι Τζέι Ρέντικ» και πίσω «και να το δέρνω κάθε μέρα». Ο Ρέντικ ανταποκρινόταν χαμογελώντας ειρωνικά σε κάθε καλάθι που έβαζε, ενώ στο τέλος, όταν σούταρε τις βολές που «κλείδωσαν» τη νίκη για το Ντιουκ, ακούστηκε το «Fuck you JJ», που οδήγησε το NCAA να νουθετήσει το Μέριλαντ και το κολέγιο να υποσχεθεί ότι θα απαγορεύσει τα υβριστικά συνθήματα στα μπλουζάκια.

Οι φοιτητές και οπαδοί του Μέριλαντ βρήκαν, μάλιστα, το τηλέφωνο του σπιτιού του, στο οποίο τον καλούσαν στις 4:30 τα ξημερώματα. Ένας οπαδός των «Τερπς» τον αποκάλεσε… αντίχριστο στον τηλεφωνητή. Όταν επέστρεψε στο «Κόλετζ Παρκ», στις 12 Φεβρουαρίου του 2005, οι οπαδοί του Μέριλαντ ήταν εξοργισμένοι: τους έβγαλε στη σέντρα σε μία εκπομπή του ESPN, που είχε ως στόχο να φτιάξει το προφίλ του και διάβασε αποσπάσματα από το ημερολόγιό του, που ήταν ποιήματα που έγραψε. Η εκπομπή ενεργοποίησε όλους τους μηχανισμούς προστασίας του Μέριλαντ. Ο Ντίξον, που έζησε την επώδυνη εμπειρία να φωνάζουν ότι οι νεκροί από σύριγγες που είχαν τον ιό του AIDS γονείς του ήταν «κεφάλια γεμάτα με κρακ» δεν είχε κερδίσει την εκπομπή. Στο Μέριλαντ έλεγξαν όλα τα πανό και τις μπλούζες, μαζί με τα αντικείμενα. Ο Ρέντικ αντιμετώπισε μόνο αποδοκιμασίες και οι «Τερπς» νίκησαν στην παράταση.

Στο κολέγιο, ο νυν 37χρονος τέως παίκτης αντιμετώπιζε το μίσος για το Ντιουκ. Είχε σκεφτεί, σε αυτήν τη θητεία, να παρατήσει το μπάσκετ. Πέρυσι αναρωτιόταν πώς ήταν δυνατόν να τον ρωτούν ακόμη για τους «Μπλε διαβόλους». Είναι, όμως, ο πρώτος σκόρερ της ιστορίας του, με 2.739 πόντους και ο κορυφαίος σουτέρ όλων των εποχών στην περιφέρειά του, ACC. Ουδείς έχει μεγαλύτερο μέσο όρο από εκείνον που είχε ως σίνιορ, 26,8 πόντους, ενώ τα τρίποντα που σημείωσε κατά τη διάρκεια της θητείας του, 457, και το ποσοστό στις βολές, 91,2%, παραμένουν επίσης ρεκόρ. Ίσως το μίσος έγκειται σε μία εποχή που οι παίκτες κάθονταν τέσσερα χρόνια στο κολέγιο, αν και εκείνα τα χρόνια ήταν περισσότερο επιλογή τους. Αυτή έχει αντικατασταθεί από το one and done, που στην πραγματικότητα δεν προλαβαίνεις να «μισήσεις» κάποιον, αφού την επόμενη χρονιά παίζει στο ΝΒΑ.

Ο Τζέι Τζέι Ρέντικ, πάντως, δεν πρόκειται να ξαναπαίξει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News