Αντώνης Καρπετόπουλος: Ο Ναν κάνει πλάκα και παρασύρει τους υπόλοιπους

Ένα μόλις μήνα μετά ο ΠΑΟ κερδίζοντας την Βίρτους Μπολόνια στο ΟΑΚΑ με το επιβλητικό 111-90 σημειώνει την τέταρτη σερί νίκη του στην διοργάνωση και την τρίτη σερί νίκη του στην έδρα του με πάνω από 100 πόντους. Είναι μόνος τρίτος στην βαθμολογία, πίσω από την Μονακό και τον Ολυμπιακό, έχει την καλύτερη επίθεση στην Ευρωλίγκα και παρά τον τραυματισμό του ΛεΣόρ και την πολύμηνη απουσία του Γκριγκόνις, δεν μοιάζει να έχει πολύ σοβαρά προβλήματα. Πρώτα από όλα γιατί είναι πολύ καλά ο Κέντρικ Ναν. Κι όταν ο Ναν είναι καλά, ομάδες όπως η Αρμάνι, η Μπασκόνια, η Βίρτους είναι ειδικά στο ΟΑΚΑ για τον ΠΑΟ πραγματικό παιγνιδάκι.

O,τι απλοποιείται, ομορφαίνει…

Θυμόσαστε την περσινή σεζόν που όλοι λέγανε πως ο ΠΑΟ με έντεκα καινούργιους παίκτες θα έχει προβλήματα ομοιογένειας κτλ; Ε καλά είναι να την ξεχάσετε. Ένα μόλις χρόνο μετά ο ΠΑΟ είναι μια από τις πιο ομοιογενής ομάδες στην Ευρωλίγκα, όχι τόσο γιατί 9 από τους 12 παίκτες του αρχικού rotation παίζουν ένα χρόνο μαζί, όσο γιατί ως ομάδα έχει κοινή σκέψη, δηλαδή ένα παιγνίδι πολύ συγκεκριμένο, το οποίο οι παίκτες του γνωρίζουν και υπηρετούν με την μέγιστη δυνατή διάθεση. Σε όλα τα ομαδικά σπορ το δέσιμο, η ομοιογένεια και εν τέλει η επιθετική παραγωγικότητα μιας ομάδας φαίνεται στην ευκολία με την οποία συντρίβει αντιπάλους. Όταν το ματς απλοποιείται, ομορφαίνει. Η ευκολία της νίκης συνδυάζεται πάντα από το καλύτερο δυνατό θέαμα. Γιατί η δεμένη ομάδα δεν κερδίζει απλά: παίζει και χαίρεται.

Αυτή είναι η μικρή αλλά σημαντική διαφορά του Παναθηναϊκού σε σχέση με πέρυσι: πέρυσι έπρεπε να κερδίζει και πάνω στις νίκες του να χτίσει αυτοπεποίθηση. Φέτος χαίρεται – το να κερδίζει ομάδες όπως η Αρμάνι, η Μπασκόνια, η Βίρτους, αλλά και η Μπάγερν και η Βιλερμπάν στο ΟΑΚΑ του είναι εύκολο. Ό,τι του είναι εύκολο το κάνει πλέον διαδικασία επίδειξης δύναμης. Με πολλούς και διάφορους τρόπους: χθες απέναντι στην Βίρτους το έκανε μετατρέποντας τον Γιουρτσεβέν σε ηγέτη και σκόρερ. Λίγο κέφι παραπάνω να είχαν ο Σλούκας, ο Γκραντ, ο Ναν και ο Μπράουν που όλοι μαζί είχαν 23 ασίστ (!) κι ο Τούρκος σέντερ θα έβαζε 40 πόντους.

Με 25 πόντους σε 6 λεπτά

Πέρυσι ο Αταμάν για ένα μεγάλο διάστημα παρουσίαζε ένα Παναθηναϊκό που ακολουθούσε τον ρυθμό των αντιπάλων του προσπαθώντας να κάνει λίγο καλύτερα αυτά που οι άλλοι έκαναν να μοιάζουν απλά: ήθελε πχ ο Τούρκος να δει την ομάδα του να τρέχει πιο πολύ από την Μακάμπι, να παίζει πιο σκληρή άμυνα από την Παρτιζάν ή την Ζαλγκίρις, να ακολουθήσει στο σκορ την Ρεάλ Μαδρίτης λυγίζοντας την στο τέλος κτλ. Άλλοτε οι παίκτες του ΠΑΟ ανταποκρίνονταν στην αποστολή και άλλοτε όχι, αλλά η ομάδα συνολικά προόδευε και την πρόοδό της την έδειξε στο Final 4 όπου διέλυσε και την Φενέρ και την Ρεάλ Μαδρίτης επιβάλλοντας το παιγνίδι της. Φέτος ο Αταμάν θέλησε να παρουσιάσει ένα ΠΑΟ πιο στιβαρό αμυντικά γνωρίζοντας πως όλοι τον περιμένουν: το πράγμα το ψάχνει ακόμα. Αλλά στο μεταξύ ο χρόνος που πέρυσι του έλειπε, φέτος είναι σύμμαχός του: ο ΠΑΟ κουβαλά πλέον πολλή γνώση, ώστε να απλοποιεί παιγνίδια μετατρέποντας αντιπάλους σε σάκους του μποξ – πράγμα που πέρυσι του ήταν δύσκολο.

Την Βίρτους την διέλυσε περίπου στο ριλαντί απλά πατώντας το πόδι στο γκάζι όποτε γούσταρε. Όχι τυχαία τελείωσε με εντυπωσιακό τρόπο και το πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο: τα τελευταία λεπτά του δευτέρου του και του τέταρτού του δεκαλέπτου ήταν τα καλύτερα. Στο δεύτερο δεκάλεπτο μετατρέπει σε 4.30 λεπτά το 38-38 σε 54-42. Και στο τέλος του ματς, όταν η Βίρτους εκμεταλλεύεται την χαλαρότητα του για να ρίξει την διαφορά στους 6 πόντους 6 λεπτά πριν το τέλος του ματς (84-78) ακολουθεί μια καταιγίδα από τρίποντα με πρωταγωνιστές τον Ναν, τον Μπράουν και τον Οσμαν: ο ΠΑΟ κλείνει με 25 πόντους σε 6 λεπτά κι ο κόσμος του παρακολουθεί ότι πιο κοντινό σε θέαμα ΝΒΑ υπάρχει στην Ευρώπη.

Χτίζουν όλοι σερί

Σε αυτό το είδος του παιγνιδιού ο Ναν είναι βέβαια ο ακρογωνιαίος λίθος κάνοντας απλά την πλάκα του. Είναι πλέον είδηση όταν ο Αμερικάνος σκοράρει κάτω από είκοσι πόντους: όταν αυτό συμβαίνει, ο ΠΑΟ πολύ δύσκολα κερδίζει, αλλά συμβαίνει σπάνια. Εχω ξαναγράψει ότι ο Ναν παίζει στον ΠΑΟ σαν να παίζει ακόμα στο ΝΒΑ: στο παιγνίδι του δεν έχει μεταβάλει απολύτως τίποτα. Όμως σε ματς που ο Παναθηναϊκός κάνει επιδείξεις δεν είναι μόνο η παραγωγικότητα του Ναν αυτό που έχει ενδιαφέρον: ενδιαφέρον έχει ο τρόπος που ο Αμερικάνος παρασύρει και τους υπόλοιπους χωρίς μάλιστα να είναι αυτός ο πλέι μέικερ της ομάδας. Στην Ευρώπη έχουμε δει κατά καιρούς σπουδαίους Αμερικάνους πλέι μέικερ να δίνουν ρυθμό κατευθύνοντας ομάδες: ο Λάρκιν πχ στα καλά του μπορεί να το κάνει ακόμα εξαιρετικά. Αλλά ο Ναν τον ΠΑΟ τον κατευθύνει σκοράροντας: είναι σαν να δείχνει στους συμπαίκτες του το δρόμο προκαλώντας τους να πάρουν κι αυτοί προσπάθειες. Χθες πχ φανερά στο τέλος είναι σαν να ξύπνησε τον Μπράουν που έπαιξε πιο πολύ λόγω της υποχρεωτικής απουσίας του Γραντ. Ο Ναν ήταν σαν να του έλεγε με τον τρόπο που έπαιζε πως καλό είναι να πάρει κάποιο σουτ κι αυτός: δεν είναι κακό να το διασκεδάσει κομμάτι το πράγμα.

Η ευκολία με την οποία ο ΠΑΟ συντρίβει ομάδες στο ΟΑΚΑ έχει βέβαια και μια άλλη ανάγνωση: όσο περνούν τα ματς κι αθροίζεται κούραση, θα φαίνεται ακόμα πιο πολύ η διαφορά μεταξύ των λίγων καλών και των πολλών μέτριων. Δεν είναι τυχαίο πως εκτός από τον ΠΑΟ και τον Ολυμπιακό χτίζουν σιγά σιγά τα δικά τους σερί και η Ρεάλ Μαδρίτης, και η Παρτιζάν και ο Ερυθρός Αστέρας, που εύκολα ή δύσκολα θα είναι στην οκτάδα. Παρεμπιπτόντως και οι τρεις θα ρθουν στο ΟΑΚΑ. Εχω περιέργεια με το πόσους πόντους στο τσουβάλι θα φύγουν…

Πηγή

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News